Iedereen voelt zich weleens superieur
We voelen ons allemaal weleens superieur, beter dan een ander. Dat is niet mooi, maar het is wat het is. Het gebeurt wanneer iemand veel veren in je kont stopt, wanneer jij heel veel weet van een onderwerp en iemand anders niet, wanneer je neerkijkt op iemands zelf veroorzaakte problemen.
Maar dat wat gebruikelijk is, is niet automatisch wenselijk. Het gevoel van superioriteit is vergif. Het is vergif omdat het een incorrecte overtuiging is, en omdat het mensen in staat stelt elkaar slecht te behandelen.
Gevoed door onzekerheid
Zoals zoveel onwenselijke gevoelens, komt het gevoel van superioriteit voort uit onzekerheid. Mensen met een zeer ontwikkeld gevoel van eigenwaarde zullen zichzelf minder snel verheffen boven een ander. Want wat is het nut daarvan? Om je beter over jezelf te voelen?
Als je aan jezelf moet bewijzen dat je waardevol bent, dan is superioriteit een manier om dat te doen. Je voelt je beter dan een ander, dus dan moet jij wel heel goed zijn.
Jij bent op dit gebied duidelijk slimmer, succesvoller, ontwikkelder en aantrekkelijker. Dus ben jij beter. Dus is de ander minder. Dus ben jij superieur. Fijn gevoel. Je bent waardevol. Je doet ertoe.
Deze illusie werkt. Totdat je beseft dat dit gevoel van superioriteit eigenlijk bijzonder onwenselijk is als je liefdevol wilt leven.
Je bent niet beter (of minder)
Als ik merk dat ik me beter voel dan een ander, dan gaan de bellen rinkelen. Ik ben niet perfect, het gevoel duikt soms op. Waar ik vroeger waarschijnlijk mee ging in de illusie, zie ik nu hoe walgelijk het idee eigenlijk is.
Zodra ik me superieur voel, voel ik me niet goed. Dan voel ik dat ik nog een lange weg te gaan heb.
Want weet je, het is zo makkelijk om te denken dat je alles beter weet. Maar de werkelijkheid is dat ik helemaal niet in de positie ben om te bepalen waar iemand thuis hoort in de ‘rangorde’. Ik weet niets van de ander. Van zijn problemen, zijn jeugd, zijn innerlijke belevingswereld. Ik weet niet hoe zijn overtuigingen zijn gevormd. Op welke basis hij zijn keuzes maakt.
Het enige dat ik kan doen, is mijn eigen belevingswereld projecteren op de ander. En het mag duidelijk zijn dat dat niet de manier is om liefdevoller te worden.
Trap niet in de illusie van superioriteit
Het punt is simpel: Je bent niet superieur. Ook niet als je een superster bent. Ook niet als je minister-president bent.
En zodra je gelooft dat je het wel bent, dan trap je in een illusie. Een illusie die aan de wortel staat van minachting, haat, afzondering, racisme, onderdrukking en ga zo maar door.
Dingen die je niet zoekt. Dingen waar je juist minder van wilt ervaren. Dus laat de bellen rinkelen zodra je je verheven voelt. Breng jezelf terug naar de realiteit, en word één met de waarheid die je in de ogen staart: Ieder mens heeft jou iets te leren. En ieder mens kán jou iets leren, als je ervoor open staat. Alleen al door anderen te proberen begrijpen zul je merken hoe lang jouw weg naar werkelijke wijsheid nog is.
Reacties
Een vriend van mij spreekt Engels en wil ook graag de artikelen kunnen lezen. Miss een kans voor uitbreiding van de doelgroep? :-p
“… , wanneer je neerkijkt op iemands zelf veroorzaakte problemen.” Mmm, ik heb net op deze manier gekeken naar mijn zoon die zijn huiswerk niet goed voor elkaar had. Jouw artikel komt wel binnen, Jelle. Dank voor al je inspiratie!
Erg inspirerend!
Het helpt ook als je je relatie op die manier bekijkt. Kleine ergernissen die bij mij ontstaan vanuit het idee dat ik het beter weet en kan maar mijn vriend toch zijn eigen idee volgt.. Groetjes