Ik stuur wel even een appje
Met de introductie van goedkoop mobiel internet, kwam de introductie van Whatsapp en diverse andere messaging apps. Vroeger betaalde je 9 cent per SMSje, nu werd het ineens gratis.
Geweldig. En we hebben het massaal omarmd. Ja, we zijn vanwege dit soort apps minder gaan SMSen, maar dat is niet het enige. We zijn ook minder gaan bellen.
In een wereld waar je even snel een berichtje kunt sturen, zonder gedoe en geleuter, kiezen veel mensen ervoor om te appen in plaats van te bellen. Dat is logisch, omdat bellen meer moeite en energie kost.
Maar is deze toename in efficiëntie ook een vooruitgang in onze relaties? Ik denk van niet. En ik leg graag uit waarom.
Niet langer even onzinnig kletsen
Als een goede vriend mij appt, dan beantwoord ik dat meestal niet direct. Ik ben meestal met iets anders bezig, en als ik de telefoon open dan ziet diegene direct dat ik het bericht gelezen heb – wat de verwachting op een antwoord vergroot. Ergens voel ik me zelfs geïrriteerd door die knipperende telefoon. Ja, ik ben gek op mijn vrienden. Maar dat ding lijkt me nooit met rust te laten.
Als ik de tijd neem om later te antwoorden, dan start er een conversatie.
De conversatie gaat niet snel. Hij is beperkt door twee mobiele toetsenbordjes, en typen duurt nu eenmaal langer dan praten. Wat er dan meestal gebeurt, is dat we de reden van de conversatie afhandelen (een vraag stellen, een afspraak maken), terwijl we allebei ondertussen andere dingen doen.
We worden allebei opgehouden in onze dag, dus de conversatie duurt niet lang. De echte conversatie bewaren we tot het moment dat we afspreken. De hele ervaring bezorgt me zelden een glimlach op mijn gezicht.
En dan gaat de telefoon…
Als een goede vriend mij echter belt, en ik heb de mogelijkheid om de telefoon te beantwoorden, krijgt die persoon vervolgens mijn volledige aandacht. Dan maak ik een paar minuten helemaal vrij voor diegene om simpelweg te kunnen praten.
Ja, het onderbreekt mijn dag, maar als ik de naam van een goede vriend op het scherm zie, dan voel ik me blij van binnen. Dan weet ik dat ik iemand ga spreken waar ik gek op ben zodra ik op het knopje druk.
In zo’n situatie bespreken we niet alleen de reden waarom van het telefoontje (bijvoorbeeld om af te spreken of een andere vraag te stellen). We nemen dan ook de tijd om even bij elkaar te checken ‘hoe het gaat’. En vaak komt hier een verhaal uit voort dat je via de app nooit zou overbrengen. Want als zo’n vriend zegt dat het goed gaat terwijl ik hoor dat dat onzin is, dan vraag ik door. Want ik wil dolgraag dat het goed gaat met mijn vrienden.
Zo’n verhaal leidt al snel tot een leuk gesprek. En het zijn dit soort gesprekken die ons vervolgens dichter bij elkaar brengen.
Het is vaak zo’n gesprek dat ervoor zorgt dat we allebei met een glimlach ophangen. Met een warm gevoel in ons buik. Met het besef dat er aan de andere kant van de lijn een vriend te vinden is, iemand bij wie je altijd terecht kan. Iemand met wie je je problemen kunt delen, hoe klein ook.
Zijn we te lui om te bellen?
Bellen is lastig. Je stoort iemand heel direct in zijn of haar dag, en houdt iemand een paar minuten van zijn of haar werk. Bellen is ook duurder, hoewel technieken als FaceTime ook hier de prijzen gelijktrekken met appen.
En een telefoon oppakken betekent dat je moet praten. Dat je moet vertellen over hoe het met je gaat, en moet luisteren naar hoe het met je vrienden gaat. Dat kost tijd, daar heb je misschien niet altijd zin in. Maar aan de andere kant zijn het ook juist dit soort gesprekken die aan de basis staan van een goede vriendschap.
Weet je nog hoe we nog geen tien jaar geleden uren lang belden met onze beste vrienden? Voor de meeste mensen hebben die gesprekken plaatsgemaakt voor een paar berichtjes. Berichtjes die erg efficiënt zijn, maar nooit de lading van een persoonlijk gesprek kunnen dekken.
Pak de telefoon weer eens op
Precies. Ik stel voor dat we de belangrijkste mensen in ons leven weer vaker gaan bellen of FaceTimen. Om ruimte te maken voor spontane gesprekken, om dingen te delen die je via de app niet zou delen, om beter te kunnen aanvoelen hoe het met de ander gaat.
Het is soms lastig. Het is inefficiënt. En het is vaak de moeite waard.
Wat vind jij? Op welke manier heeft de komst van gratis messaging apps de omgang met je beste vrienden veranderd?
Reacties
Wat een mooi artikel Jelle, en mijns inziens helemaal waar.
Sms-en en appen kan handig zijn, maar echt, voelbaar contact is voor mij toch live of over de telefoon.
In mijn beleving geldt dit ook voor social media. Natuurlijk geeft het in sommige situaties leuke momenten of voordelen, maar tegelijk vind ik het ook een verarming van Echte contacten.
Voorheen als mensen iets met elkaar wilden delen, kreeg je het van de persoon zelf te horen en kon je live reageren, een echt contactmoment. In deze tijd wordt het op facebook geknald voor tig personen tegelijk, wat voor mij al veel minder speciaal en persoonlijk voelt.
En in het gunstigste geval volgt er dan een echte reactie (die door iedereen te lezen is, dus soms zijn de woorden wat meer gewogen dan een directe live reactie, niet altijd even spontaan), en in een mager geval wordt je berichtje geliked. In mijn ogen verarming en vervlakking. Hap-snap berichtjes die niet verder gaan dan de oppervlakte.
Het gevaar van geschreven tekst is daarbij bovendien nog dat het anders overkomt dan bedoeld. Er zit tenslotte geen intonatie in en omdat je geen directe live reactie krijgt, kun je ook niet uit de intonatie van de ander opmaken dat het vermoedelijk anders wordt opgepakt dan je bedoeld had (zodat je het direct kunt toelichten) Met het risico dat dit zich eerst verder opbouwt voor het helder wordt.
Dus ik ga voor live (waaronder telefoon)!!
Dag Jelle,
Ik ben het volkomen met je eens dat ‘n telefonisch gesprek zoveel meerwaarde heeft dan één of ‘n paar apps, alleen kortgeleden heb ik ‘n artikel gelezen over stralingen. Mobiel bellen is, juist door die stralingen, slechter voor je gezondheid dan contact via app. In deze tijd bellen veel mensen vrijwel alleen nog maar mobiel en hebben ze geen vast nummer meer, waarmee ze bellen. Ik vind het handig om ‘n app te gebruiken voor ‘n afspraak om elkaar te ontmoeten. Tijdens ‘n face to face gesprek zie je de uitdrukkingen en emoties van je vriend(in) en kun je daar beter op reageren en daarnaast gaat er niets boven ‘n liefdevolle knuffel.
Mijn advies: bezoek met enig regelmaat je beste vrienden. Zij zijn het meer dan waard.
Liefs, Marijke
Beste Jelle,
Daar zit een kern van waarheid in!Maar ik vind zelf datik mijn persoonlijke verhaal beter op papier kan zetten.
Om daik merk tijdens het bellen dat je elkaar soms in de rede valt of dat allebei te gelijk wat wil zeggen,maar dat is mijn persoonlijke mening.
Ga zodoor steek er wat van op.
Een warme groet Ineke
Ik snap het helemaal – maar hoe maak ik dit mijn dochter van 14 wijs…?
Appen is heel handig om even te checken of het een goed moment is om te bellen, of om een afspraak daarvoor te maken. Dan weet je zeker dat de ander ook tijd heeft voor dat lange zomaar gesprek van een half uur of langer. Voor contact met mijn heel drukke zus is dit een uitkomst: we bellen dan op een moment dat we alletwee tijd hebben, zodat we ook echt bij kunnen praten.
Ik ben het helemaal met je eens. Wat een opluchting om te lezen dat jij er ook zo over denkt. Het vervelende bij mij is dat ik door mijn eigen kind te horen krijg dat ik niet moet bellen maar appen. Ik bel niet echt veel omdat ze het blijkbaar te druk heeft met andere dingen die voor haar belangrijker zijn. Die ene keer op de 3 à 4 weken dat ik haar stem wil horen mag dat ook nog niet. Ik vind dit erg treurig, terwijl we verder geen ruzie hebben of zo. Fijn dat ik dit even met je kon delen.
Facebook is misschien wel oppervlakkig, maar het biedt wel extra mogelijkheden. Fijn toch dat je wat van je kan laten horen zonder iemand te storen. Veel foto’s en berichten zijn weliswaar zo triviaal dat je daarvoor niemand zou bellen, maar zo geef je wel een inkijkje in elkaars levens. Leer je elkaar toch weer op een andere manier kennen. In real life kun je daar later weer op doorgaan. Een simpel likeje kan al voor de nodige feedback zorgen, evt uitgebreid met wat extra tekst. Verder kun je elkaar persoonlijke berichtjes sturen en wanneer de situatie daarom vraagt, alsnog per telefoon het gesprek voortzetten!
Ja maar wat moet ik doen met n lieve vriendin die geen fb heeft, niet appt maar dan 1 uur of langer aan telefoon wilt kletsen. Ik heb die tijd niet.
Beste Jelle, de spijker op zijn kop! Ik heb een hekel gekregen aan dat wappen, beantwoord een app vaak door even te bellen. Een ander nadeel va wap en vroeger sms is de misverstanden.Vaak kwam de boodschap heel anders aan dan voorzien. En ik vind gewoon even kletsen ook veel leuker
Ik app ook te veel en heb te weinig contact. Ben gelijk begonnen met het minderen van appen en meer te bellen.
Ik ben altijd al meer van het bellen gebleven.. zodra een whattsap gesprek iets langer duurt, bel ik liever.. ik heb het altijd fijner gevonden om te bellen.. wel merk ik soms dat een ander het helemaal raar vind dat ik bel.. maar daar trek ik mij niks van aan :)
Je hebt helemaal gelijk als je whatssapp gebruikt voor alle gesprekken. Het kan ook een mooie aanvulling zijn op je normale contact. Als je er zo over na gaat denken zijn whattsapp, facebook etc. super uitvindingen!
Persoonlijk vond en vind ik bellen niet prettig, omdat ik niet in staat ben de intonaties in iemand stem te horen. Ik moet het echt hebben van gezichtsuitdrukkingen en heb sowieso moeite om me verbaal uit te drukken. In de jaren ’90 zei een hypnotherapeut tegen me: “eigenlijk zou er voor mensen zoals jou schrijftherapie moten zijn.” Ik kon nooit vertellen wat er in me om ging, maar toen we afspraken dat ik het op mocht schrijven en er daarna over gingen praten, was dat voor mij veel makkelijker. Dus mijn voorkeur is gewoon face-to-face contact, zodat je de energie van de ander kunt zien en voelen.
Leuk logje om te lezen :)
Ik vind het maar ingewikkeld, bellen. Omdat ik het niet fijn vind maar de ander het wel als veel persoonlijker ervaart als ik even bel. Bellen is puur luisteren, ik mis alle informatie van gezichtsuitdrukking en lichaamstaal. Aan iemands intonatie horen hoe het gaat is niet mijn sterkste kant. Hoor wat slechter en daardoor monotoner. En vertellen hoe het gaat? Op de app gaat dat goed, aan de telefoon wordt het vaak een onsamenhangend verhaal. Ik snap dat mensen graag bellen, voelt meer als echt contact voor hen. Maar zelf vind ik appen fijner, afgewisseld met afspreken.