Echt geluk is kwetsbaar
Op het moment dat je je op je aller gelukkigst voelt – wanneer je overloopt van geluk, dankbaarheid en liefde – voel je je ook het meest kwetsbaar. Waarom? Omdat je ineens beseft hoe fragiel dit geluk is. Dat het ieder moment door je vingers kan glippen. Dat datgene waar je zó blij van wordt weg kan gaan.
En als je het moeilijk vindt om je kwetsbaar op te stellen, is het makkelijk om deze meest gelukzalige momenten in je leven te saboteren. Met donkere gedachten of een onnodige zelfbeperking. Waardoor je jezelf niet toelaat om écht te genieten.
Want als je ervoor zorgt dat je er niet écht van geniet, kan het genot je ook niet afgenomen worden.
Zo gaat dat in zijn werk
Een voorbeeld: je kijkt naar je kindje terwijl het slaapt. Klein, lief en kwetsbaar in een klein bedje vol met knuffels. Je voelt intense liefde, overweldigende dankbaarheid en gelukzaligheid dat dit kleine wondertje in je leven is. Je beseft hoe ontzettend veel je van die kleine houdt.
Het is ongemakkelijk om zoveel liefde te voelen, het maakt je ontzettend kwetsbaar. En ineens moet je denken aan verschrikkelijke dingen, dingen die kunnen gebeuren waardoor je je lieve schat kwijt kunt raken. En omdat deze gedachten je zo bang maken, lukt het je niet meer om simpelweg te genieten van het fijne gevoel.
Of je ligt tegen je partner aan in bed, je kruipt tegen zijn of haar rug aan. Je geniet van de warmte. Je snuift de vertrouwde geur op. Je voelt je compleet veilig en geborgen. Je ervaart even perfecte gelukzaligheid.
En in dat moment besef je dat dit tijdelijk is. Dat er een moment zal komen dat je geliefde er niet meer zal zijn. Dat jij of diegene komt te overlijden, of bij je weg gaat. Je beseft hoe kwetsbaar dit gevoel eigenlijk is, en hoeveel pijn het zou doen als je het niet meer kunt ervaren. En voor je het weet houd je je bezig met de angst, en niet meer met de liefde.
Jezelf beschermen tegen kwetsbaarheid
Je gebruikt donkere gedachten om jezelf te beschermen tegen de overweldigende kwetsbaarheid. Je denkt, misschien moet ik minder diep mee gaan in dit gelukzalige gevoel, zodat ik uiteindelijk niet zo diep gekwetst raakt als het mis gaat.
Je trekt het harnas aan om jezelf te beschermen. En dit verstikkende harnas ontneemt je de mogelijkheid om met volle teugen te genieten van dit waardevolle moment. Je angst om gekwetst te worden voorkomt dat je echt gelukkig kunt zijn. En dat is zonde.
Ja, het leven doet soms pijn. En het maakt je vaak onzeker, en je weet je af en toe geen raad. Maar dat hoort er allemaal bij. Al die dingen horen erbij als je echt wilt kunnen genieten van intense liefde, dankbaarheid en gelukzaligheid. Zelfs als je hart gebroken is geweest, is dat geen reden om nooit meer van iemand te houden.
De mooiste dingen in het leven maken je zo kwetsbaar dat het je de stuipen op het lijf jaagt. En zodra je dat voelt, weet je dat je op de goede weg bent. Laat je niet meevoeren door je donkere gedachten, maar ga mee in de gelukzaligheid.
Meer lezen over de kracht van kwetsbaarheid
Kwetsbaar zijn is prima. Sterker nog, het helpt je je leven echt glans te geven. Hoe eng dat ook is.
Wil je meer lezen? De boeken van Brené Brown zijn absolute aanraders als je meer wilt leren over de kracht van kwetsbaarheid.
Reacties
Jaren geleden al realiseerde ik me plotseling dat het alleen maar mogelijk is om echt te houden van/ geven om mensen, dieren, dingen en immateriële dingen, als je weet dat het verlies ervaan veel pijn en verdriet veroorzaakt. De pijn hoort er onlosmakelijk bij, ooit, als iets je veel waard is; en dat is dus geen reden je liefde niet meer te geven. Een beetje onsamenhangend verhaaltje, vrees ik; maar ik voel dat het heel verwant is aan wat Jelle hier zo mooi verwoord!
Brene brown is een must read. Zie ook haar ted talks op youtube!
Ja, dit is zo herkenbaar.
Zelfbescherming noemt mijn nieuwe vriend dat. Waarom? Wegens verleden.. Dan mag of kan je dus blijkbaar niet meer genieten van wat er NU is met iemand anders? Als partner is dat lastig en heb je dat te accepteren (uit liefde) maar je voelt je dan wel een buitenstaander en emotioneel geisoleerd. Zelfbescherming is een vorm van verzet en afweer. Daarmee doet hij zichzelf en de ander (mij in dit geval) te kort. Heel jammer.. Ik heb er begrip voor, maar hoop dat het verandert, want liefde wil stromen. Zoals de zee: eb en vloed. Blokkades verwoesten dat over en weer.. Weet niet of ik dit volhoud..