In dit artikel...
Je hebt niet overal controle over
Er gebeurt van alles in je leven waar je geen controle over hebt. Mensen doen soms dingen waar jij last van hebt, die problemen vormen voor jou.
En hoewel andere mensen problemen voor jou veroorzaken, kun je deze mensen niet controleren. Jij kunt ze niet dwingen deze problemen voor je op te lossen. En zo kan het zijn dat je problemen ervaart als resultaat van iemands anders acties.
Het is de schuld van iemand anders dat je dit ervaart. Maar, wat heb je aan die gedachte als je er verder niets aan kunt veranderen?
Jij blijft hoe dan ook zitten met het probleem. En als je ervoor kiest om dit probleem in je leven te laten, dan is het in die zin jouw schuld dat je het nog steeds ervaart.
Ben je klaar voor een positieve spiraal?
Ik leer je de snelle & moeiteloze weg naar een positief leven dat overloopt van blijdschap, rust, balans & betekenis. 🎉
In het Broednest volg je onbeperkt tientallen praktische compacte cursussen. Al meer dan 13 duizend mensen gingen je voor!
Succesvolle mensen nemen altijd verantwoordelijkheid
Het nemen van verantwoordelijkheid is één van de belangrijkste stappen naar een succesvol leven. Want zodra jij verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven, dan kun je onmogelijk de oorzaak van jou problemen bij een ander leggen.
Je zou kunnen zeggen: “Ja, maar ik ga iemand anders zijn problemen niet oplossen!”, maar dan begrijp je het verkeerd. Je lost namelijk niet het probleem van een ander op, je lost je eigen probleem op dat wordt veroorzaakt door een ander.
Succesvolle mensen blijven niet zitten en wijzen, ze gaan aan de slag. Ze denken niet “hoe kan ik wraak nemen?” maar “hoe kan ik dit probleem zo snel en efficiënt mogelijk uit de wereld helpen?”. Ze nemen als het ware de schuld op zich, ook al is het duidelijk dat iemand anders de schuldige is.
Wanneer er iets gebeurt in je leven waar je niet blij van wordt heb je als succesvol mens namelijk maar twee keuzes:
- Accepteer de situatie;
- Onderneem actie om de situatie te veranderen.
Niet-succesvolle mensen hebben een derde (en favoriete) mogelijkheid bedacht: Zeur over de situatie en geef een ander de schuld. Het geeft je een vals gevoel van controle, maar het is niet erg effectief. En je wordt er sowieso niet gelukkiger van.
Niemand komt je problemen oplossen
Waarom zou je dat doen? Waarom zou je aan de slag gaan met dingen die jij niet hebt veroorzaakt? Heel simpel, jij bent degene die met het probleem zit. Als jij een fijn leven wilt hebben, dan zul je het uit de weg moeten ruimen want er is niemand die het voor je komt doen.
Dus je neemt verantwoordelijkheid. Het is een rotstreek dat je collega zijn belofte niet nakomt waardoor jij in de problemen komt. Ja, dat kost je extra werk. Je weet ook meteen op wie je kunt bouwen. Je collega neemt zijn verantwoordelijkheid niet, en jij neemt je verantwoordelijkheid wel. Dat maakt jouw kansen op succes dus vele malen groter.
Waarom zou de jonge generatie moeten opdraaien voor de problemen die de oude generatie heeft veroorzaakt? Simpel, ze kunnen blijven wijzen, maar daarmee lossen ze problemen als het broeikaseffect niet op. Als het jouw probleem is geworden, onderneem dan actie om dat probleem op te lossen. Je doet het voor jezelf. En niemand komt het voor je doen.
Onderneem actie, ook als het niet jouw schuld is
Kortom, neem altijd je verantwoordelijkheid, zelfs als het in eerste instantie niet jouw verantwoordelijkheid lijkt. Dat wil niet zeggen dat je een soort slaafje wordt waar iedereen overheen loopt. Het is niet effectief om je constant bezig te houden met het oplossen van andermans problemen. Richt je op het oplossen van je eigen problemen, zelfs al zijn ze duidelijk veroorzaakt door een ander.
Wanneer je de verantwoordelijkheid rustig naar je toe trekt wordt je leven makkelijker, duidelijker en bovendien een stuk positiever. Je leert snel genoeg hoe je problemen veroorzaakt door anderen kunt minimaliseren, en je zult behoorlijk snel succesvoller worden.
Meer tips om verantwoordelijkheid te nemen
De onderstaande boeken helpen je assertiever te worden, grenzen te stellen, verantwoordelijkheid te nemen en je problemen stap voor stap aan te pakken. Lees ook dit eBoek met tips voor meer geluk en succes.
Reacties
Misschien een volgend stukje over problemen die niet op te lossen zijn?
Positief stuk! Dit helpt mij als ik wat in de war ben over wat mij allemaal gebeurt in dit leven.
Wat wel moeilijk is is om te aanvaarden wat je gebeurt. Soms roept het een gevoel van onrechtvaardigheid op waartegen je blijft vechten. Niet effectief natuurlijk, maar ja, dat gevoel gaat niet zomaar weg.
Dit stuk is evengoed een mooie korte uitleg die mij verder helpt.
Het is zeker zo dat je met zelf verantwoordelijkheid nemen verder komt dan met een slachtofferrol. Toch is het daarbij belangrijk om je bewust te zijn van ‘interdependence’. Omdat je het niet allemaal in je eentje kunt rooien, zul je manieren moeten vinden om effectieve samenwerkingsverbanden met anderen aan te gaan. Dus als je geconfronteerd wordt met een probleem zou je jezelf kunnen afvragen 1) is er wat aan te doen? 2) wat kan ik eraan doen? 3) hoe kan ik met anderen samenwerken bij de aanpak van dit probleem?
Een tweede opmerking: gek genoeg kan het idee van ‘zelf verantwoordelijkheid nemen’ als excuus gebruikt worden om verantwoordelijkheden van je af te schuiven. Je doet bijvoorbeeld iets wat bij een ander in het verkeerde keelgat schiet en diegene spreekt je daarop aan. Je zou dan kunnen reageren in de trant van: ‘als jij wat ik doe als vervelend ervaart, dan is dat jouw beleving van de situatie en dus jouw eigen verantwoordelijkheid’. Op die manier lijk je je er mooi van af te praten, maar uiteindelijk leidt het alleen maar tot vervreemding met die ander.
Arjan, als je op die manier reageert op een opmerking van een ander dan ontloop je juist je verantwoordelijkheid. Als iemand klaagt over jouw gedrag dan is het volgens deze theorie dus jouw verantwoordelijkheid om dit probleem op te lossen. Als je het op deze manier afschuift dan neem je geen verantwoordelijkheid en houd je dus alleen jezelf voor de gek.
Goed artikel!
Ben nu zelf in een periode van m’n leven waarbij ik mezelf niet meer ken. Ik neem op dit moment alle schuld op me, maar ga er eigenlijk iets te ver in.. ik laat zelfs een beetje over me heen lopen. Terwijl ik dat normaal gesproken nooit zou laten gebeuren, ben een heel assertief mens met veel zelfvertrouwen.
De balans ertussen vinden vindt ik nu dus erg moeilijk.. kun je daar niet eens een artikel over schrijven? zou het erg waarderen!
Mooi stuk.
Bij sommige dingen ben je samen verantwoordelijk, dan vind ik het niet terecht dat jij dan ook de verantwoordelijkheid neemt voor die ander. Dat moet je dan bij diegene laten.
De fase van erkennen dat alle problemen die op mijn pad aanwezig zijn mijn eigen schuld zijn heb ik gelukkig achter de rug, door het erkennen ben ik strijdbaar(der) geworden en pak ik al mijn problemen aan met als resultaat dat ik me steeds meer ontspannan ga voelen en minder gestresst en gespannen. M’n lichamelijke klachten nemen beetje bij beetje af waardoor ik ook weer beter in m’n vel komt te zitten en meer zelfvertrouwen krijg. Ik vind al dat werken aan mezelf dagelijks nog steeds er moeilijk en het kost me een hoop energie, maar aan de andere kant van de medaille levert het me ook steeds meer op. Mooi artikel dit!
Dat is mijn leertraject van het afgelopen jaar! De verantwoording nemen voor je eigen acties en reacties maakt het leven een stuk simpeler. Je hebt de keuze hoe je omgaat met acties en reacties van anderen, dat is wat anders dan de verantwoording voor die ander nemen of de schuld op je te nemen. Het afgelopen jaar heb ik een aantal dingen in relationele sfeer niet zo goed aangepakt met alle bijbehorende emoties op dat moment, maar uiteindelijk heb ik er wel heel veel van geleerd, onder andere dat ik alleen verantwoordelijk ben voor mijn acties en mijn reacties, dus hoe ik me voel, niet hoe iemand anders mij laat voelen want ik heb de keuze of ik dat laat gebeuren of niet. Ik ben er een stuk sterker van geworden. “Je doet het voor jezelf, niemand komt het voor je doen”, dat is mijn basis :).
Jelle, wil je het verduidelijken. Als iemand tegen mij klaagt dat is dat ook mijn ding om op te lossen? Ik begrijp je woorden aan Arjan, volgens mij niet goed :)
Precies. Het is aan jou om jouw problemen uit je leven te helpen. Alles wat je belemmert om goed in je vel te zitten moet je zelf uit de weg ruimen, want anderen doen het niet voor je.
Dat wil dus niet zeggen dat je het probleem van die zeurpiet op gaat lossen. Je lost je eigen probleem op. Jouw probleem is dat je ongelukkig wordt door het gezeur van dit persoon. Dit kun je bijvoorbeeld oplossen door diegene te vragen om te stoppen met zeuren, of gewoon de kamer uit te lopen.
Je kunt ook besluiten deze persoon minder in je leven te halen. Je kunt diegene ook helpen om positief tegen het leven aan te kijken. Je kunt van alles doen aan dit probleem, als je ten minste niet blijft wachten totdat die zeurpiet het probleem oplost, dat gaat namelijk niet gebeuren.
Nee, het is wel duidelijk dat een ander de problemen niet voor je oplost soms wordt er nog een schepje boven op gedaan is mijn ervaring. Maar soms zijn problemen zo groot dat je ze niet alleen kunt dragen.
Het artikel heeft wel veel voor me verduidelijkt. Ik ga me strategie er op aanpassen.
Britt
Als je wijst wijzen er 3 vingers terug.
Dat vond ik zo mooi, iemand liet het mij zien en vergeet het nooit meer.
Doe maar eens dan zal je zien dat er 3 vingers terug wijzen.
Doet me denken aan een bekende quote van de Dalai Lama: “Als je met een ernstig probleem geconfronteerd wordt, denk dan zeer goed na. Is er een oplossing, dan heeft het geen zin u op te winden. Is er geen oplossing, dan heeft het geen nut u op te winden.”
Deze moet ik maar eens met regelmaat gaan lezen want volgens mij is dit een van mijn huidige lessen, ik kom doorlopend in dit soort situaties terecht de laatste tijd en ik los het wel op, maar ik erger me er ook enorm aan en wijs wel naar de ander, niet echt ontspannend voor mezelf dus…
het is altijd mijn schuld, omdat mijn verantwoordelijkheid ondermeind wordt, door iemand die denkt en niet voelt.
Alles is terug te brengen naar acceptatie, dat is heel wat anders dan je lijdzaam neerleggen bij alles ‘wat anderen je aandoen’, want in het laatste geval is het een slachtofferrol en dan zet het je juist vast in een cirkel waardoor je steeds verder naar beneden getrokken zult worden met als resultaat: verbittering, gebrek aan vertrouwen, geen moeite meer doen, je terugtrekken, depressies, je afhankelijk opstellen, etc.
In het eerste geval: (accepteren) laat je niet toe dat anderen je wezen vervuilen, je gaat er niet in mee en neemt het niet voor je rekening.
Doe je dat wel, dan loopt die rekening zo hoog op dat je je eigen leven niet meer kunt ‘betalen’.
‘Die anderen’ zullen er echt niet voor zorgen dat je je beter gaat voelen, omdat ze simpelweg zijn zoals ze zijn en daarbij: vaak beseffen ze niet eens wat er gezegd/gedaan is waardoor de ander (jij) een rotgevoel gekregen heeft.
Iedereen (ook jij en ik) doet anderen van alles aan, ook (of misschien wel juist) degenen die denken dat ze goed bezig zijn!
Communiceren is inderdaad veel beter dan van alles in je hoofd door te laten pruttelen.
Maar communicatie is meteen ook het moeilijkste dat er bestaat! want vergeet niet dat lang niet iedereen in staat is verbanden te leggen en/of het eigen aandeel te (willen) zien! in de verdediging schieten of alles terugkaatsen, zelfs belachelijk maken of het gelijk willen halen uit vastgeroeste normen en waarden, vast proberen te zetten door een uitspraak van jaren geleden aan te halen…allemaal van die vallen waar een gesprek in kan verzanden en dan ben je geen stap opgeschoten, dan heb je alleen meer frustratie opgedaan.
Nietes/welles is een vervelend spelletje, wat maakt het uit wie er gelijk heeft! er zijn vele werkelijkheden.
De pest is dat elke werkelijkheid vaak als de enige waarheid ervaren wordt.
Verantwoordelijkheid nemen is van jezelf (blijven of gaan) houden, dat is iets anders dan egoisme, en als je echt gekwetst bent zul jij dat moeten herstellen omdat je anders in allerlei bijzaken zult verdwijnen terwijl je leven dan steeds meer op de achtergrond zal raken.
Dat wil je jezelf toch niet aandoen?
Een voorwaarde voor echte communicatie is dat beiden zich openstellen zonder vooroordelen, ga er maar aanstaan!
Mensen zitten niet allemaal in dezelfde ontwikkelingsfase en willen zich ook niet allemaal ontwikkelen.
Het moeilijkste is iedereen in de eigen waarde te laten, daar is een enorm gebrek aan en juist dat is de voorwaarde om steeds beter waar te kunnen nemen.
Hoe meer je ziet, hoe minder reden er is je te laten meeslepen.
En bedenk: als je verder groeit zijn het niet de meelopers en de mentale steunzoekers die je bij kunnen houden! en daar zit vaak een gemene en ook zielige angel in verborgen die erop uit is je uit te schakelen en als je niet ziet wat het is zal dat ook gebeuren.
Het is de angel van de angst.
Als je verder groeit ben je automatisch een spiegel waar velen niet graag in kijken, want dat is behalve heel leerzaam ook een bedreiging voor veilige haventjes.
Laat je je daar door tegenhouden, dan neem je niet genoeg verantwoordelijkheid voor je eigen leven.
We moeten vroeg of laat toch allemaal bij onszelf uitkomen, doen we dat niet dan belasten we anderen met de gevolgen van onvolgroeidheid.
Echte vrijheid kent de zwaarste verantwoordelijkheid.
Zo zie ik dat.
Een goed artikel Jelle!
Prima Hennie en Jelle zo wordt het helder.
mijn oudere broer en de moeder van mijn kind hebben nu een relatie. Al jaren eigenlijk, ze ontkenden het eerst maar nu niet meer. Mijn kind woont er. En mijn ex houdt de afstand zo groot mogelijk. Tien jaar terug was ze vaak in het geheim bij hem. Met gevolg. De eerste jaren gaf ik er weinig aandacht aan. De broer zit zo in elkaar en heeft in de familie vaker soortgelijke streken uitgehaald. Mijn kind en ik hebben veel last (gehad) van deze situatie en ik ben behoorlijk geraakt door het pijnlijke van dit alles. Het raakt me en periodiek komt er boosheid naar boven. Door het contact met mijn kind word ik steeds met ze geconfronteerd. Ik denk dat ze me oneindig raken en daar geen gevoel of begrip bij hebben
Nu blijft het moeilijk om boosheid te voorkomen. Ik heb adviezen hierover proberen te volgen en toe te passen maar het blijft een foute zaak dat ze dit deden. Heeft mij veel geld gekost. Ze blijven nog steeds mensen oplichten. Het is gewoon fout dat ze overal ongestraft mee wegkomen.
Mijn probleem is dat ik probeer weg te kijken, probeer te accepteren enz, maar het vervelend gevoel blijft. Ik vraag om advies aan jullie. De familie bemoeit niet meer en is totaal uit elkaar geslagen. Althans eerst aan zijn kant gestaan.
Graag tips, wat dan ook. Of eigen ervaringen. Hoe zijn jullie ermee omgegaan. De beste tip die ik kreeg was om er toch altijd te zijn voor mijn kind. Doe ik ook maar het is zwaar omdat mijn ex veel tegenwerkt. Broer ontwijkt me natuurlijk al jaren. We hebben twee jaar terug zelf een handgemeen gehad.. Ik erger me vooral aan de ogenschijnlijke bewusteloosheid en ongevoeligheid. Ik voel me echt geraakt en weet dat mijn kijk op het leven zwaar is veranderd.
Ik snap het principe, maar vind het in de praktijk erg lastig toe te passen. Ik heb al maanden erg veel verdriet om een verbroken relatie. Die breuk was niet mijn keus. En ik blijf daar maar over piekeren. Ik ben boos en ik snap er niets van. Hij is al weer happy en ik niet. Ik wil echt verder, maar op een of andere manier blijf ik in dat piekeren en het gevoel hangen. Ik wil mijn eigen verantwoordelijkheid wel nemen…weet alleen niet meer hoe. Ik verval steeds terug in het oude patroon en ik word er moedeloos van.
Ik Herken hier wel veel in. Ik heb me teveel in de hoek laten drukken door het idee vroeger dat ik verantwoordelijkheid van de ander op me moest nemen. Het oplossen van andermans probleem en zo mezelf verliezen. Ik heb daardoor juist de aversie gekregen om verantwoordelijkheid te nemen. Maar daardoor werk ik me dus juist meer in de problemen.
Een eye opener dus, maar ik heb hierbij wel een praktische vraag. Ik zit in momenteel door financiële en gezondheidsklachten ineen afhankelijke woonsituatie. Ik ervaar daarbij nogal geluidsoverlast van de vogels in een buitenvoliere van de hoofdbewoner, ik slaap er vlak boven, ik kan daardoor niet aan mijn slaap/rust toekomen . Die persoon ziet geen probleem en staat na meerdere pogingen tot overleg ook niet open voor aanpassingen.
Ik maak het idd nogal mijn probleem.. En dat komt mijn gemoedsrust niet ten goede. Maar in het aanpakken van mijn verantwoordelijkheid zie ik maar ѐѐn oplossing, namelijk verhuizen, en dat is voorlopig juist geen optie………
Jelle, wat als je je verantwoordelijkheid na een fout genomen hebt, maar je blijft genegeerd worden?
Ik reageerde onlangs nogal boos op een voor mij heel gevoelig onderwerp. Ik bood al heel snel mijn excuses aan. Geen reactie. Ik ondernam al meerdere pogingen, maar het blijft stil aan de andere kant. Ik kan er niet van slapen, pieker er overdag de hele tijd over… Begrijp niet hoe de andere zo gevoelloos kan zijn. Maar ik kan toch niks meer doen nu? Ik heb mijn verantwoordelijkheid opgenomen, denk ik. Wat nu? Hoe zorg ik ervoor dat ik dit probleem voor mezelf kan oplossen?
Nu kun je je best doen om te accepteren dat deze persoon jou excuses niet voldoende vindt, en je op dit moment misschien niet aardig vindt. Je kunt proberen afleiding te zoeken, in je dagboek te schrijven en het idee loslaten dat iedereen je aardig moet vinden. Niet makkelijk, maar wel het proberen waard.