De kerktoren die alles in perspectief zet
Ik woon vlak naast het oude centrum van Delft. En als ik ga wandelen ik langs een prachtige gracht. Aan weerszijden gesierd door 19e-eeuwse panden en aan het einde de enorme Nieuwe Kerk van Delft – bekend van de Koninklijke grafkelders.
Die toren maakt me blij – elke dag opnieuw. Niet alleen omdat het gewoon een prachtig gezicht is, zo’n enorm gebouw boven het oude centrum. Maar ook omdat die kerktoren voor mij alles in perspectief zet.
Ik ben de zoveelste die hier loopt
Die kerktoren staat er al sinds 1496. Ja, hij zag er eerst anders uit. Een blikseminslag in 1536 verwoestte een groot deel van de toren, waarna hij in 1872 werd gerenoveerd volgens het huidige ontwerp.
Maar denk er eens over na – 1496. Al 520 jaar lopen er mensen op deze plek. En al 520 jaar zien zij diezelfde kerktoren aan de horizon.
Ik loop hier te piekeren over problemen met de webserver. Er liepen hier mensen die bang waren om de pest te krijgen, mensen die piekerden over de bezetting van de Spanjaarden en mensen die in rep en roer waren nadat ze hoorden dat Willem van Oranje was vermoord.
En ik vind dat een rustgevende gedachte. Het zet alles weer even in perspectief.
Ik ben maar tijdelijk op deze Aarde. Ik kan niets bezitten – enkel beheren. Mijn problemen zijn niet nieuw. Mijn verlangens zijn niet nieuw. Mijn leven is niet bijzonder. Er is al zoveel gebeurd toen ik er nog niet was, en en er zal nog zoveel meer gebeuren als ik weer weg ben.
Relativeren houdt alles in perspectief
Het is één van de redenen dat ik zo gek ben op leven in een oude stad. Je hebt continu het gevoel verbonden te zijn met je ‘voorouders’.
En dankzij dat gevoel lukt het me om mijn eigen leven minder serieus te nemen. Om mijn problemen te laten varen en me weer te richten op de dingen die echt belangrijk voor me zijn: kalm leven, liefdevol zijn en bewust bijdragen aan een mooiere wereld.
Je kunt dit gevoel ook krijgen als je kijkt naar de zee, een rivier of een berg (maar probeer die maar eens te vinden in de lage landen). Objecten die er al miljoenen, soms zelfs miljarden jaren zijn.
Of kijk eens omhoog als je buiten de grote stad bent. En laat je verbazen door de oneindigheid van het heelal. Van de enorme hoeveelheid sterren, die op zichzelf een zon kunnen vormen in een compleet planetenstelsel zoals de onze.
Laat je opvrolijken door je vergankelijkheid
Relativeer en sta eens stil bij de tijdelijkheid van alles, de vergankelijkheid van je leven. En laat je er door opvrolijken.
Je draagt geen enorme verantwoordelijkheid – je bent gewoon een persoon in de geschiedenis van de mensheid op onze kleine blauwe planeet. Eén van de zovelen tussen de zeven miljard.
Zorg ervoor dat je dit kwetsbare leven niet weggeeft aan zaken die uiteindelijk geen waarde hebben voor jou en voor anderen. Koester het. Richt je op dat wat telt. Bouw aan een leven dat je echt voldoening geeft. Niet aan een leven dat anderen van jou verlangen.
Gebruik je tijd hier op Aarde om te leven. Een laat je zorgen los – met of zonder kerktoren.
Leren accepteren en loslaten
Door beter te worden in accepteren en loslaten ervaar je meer innerlijke rust, blijdschap en richting in je leven.
In deze compacte cursus laat ik zien waarom accepteren makkelijker is dan je denkt. Aan de hand van tips en een praktisch stappenplan lukt het ook jou om obstakels te accepteren en los te laten.
Doe je mee?
Deze cursus ontving een gemiddelde waardering van 9,3 door duizenden deelnemers.
Reacties
Geweldig weer ! Mijn man komt uit Delft dus wij zijn er regelmatig en ik heb hetzelfde gevoel als ik op de markt ben. Ik zei laatst nog tegen mijn man dat er honderden jaren geleden hier precies op deze plek ook mensen liepen die aan het handelen waren of idd bang waren voor ziektes etc en wij nu hier op een terrasje zitten te genieten. Tnx Jelle, vraag me af waar je al die wijsheid vandaan haalt <3 Toppie.
Mooi artikel!
Inspirerend! Deze gedachte brengt mij echt even tot rust.
Jelle, mooi artikel weer! Ik heb precies hetzelfde in Amsterdam, geboren en getogen in het centrum en altijd daarmee verbonden. En het mooie: nog iedere dag zie ik wat nieuws wat mij weer even bij de les houdt. Dankjewel!
Wat een mooi stukje over de toren van Delft, wat ik ook zo bijzonder vind dat de toren door de jaren heen zo scheef is gaan staan.ik fiets veel naar Delft en dan denk ik…oeps wat heeft deze Kerk veel te vertellen…
Cappuccino erbij en lezen….je brengt een glimlach op mijn gezicht en in mijn wezen. Vandaag stapte ik zwaarder uit bed…kortom mijn zwaartekracht zat teveel bovenin het lichaam. Zucht…nu zakkende door simpelweg woorden die mij laten beseffen dat leven prachtig is tis nou net door welke bril je kijkt. Dank!
Jelle, je hebt helemaal gelijk…en toch zijn we, stuk voor stuk, ook ontzettend belangrijk. Een paar jaar geleden zag ik hoe mijn buren, en meer mensen uit mijn omgeving, hun mooie speelse kinderen weg brachten naar de dagopvang. Thuis moederen; veel mensen kunnen of willen het zich niet permitteren, en ik dacht: ‘Stel dat men ons leven van nu over enkele honderden jaren (of meer) bestudeerd en men vraagt zich af waarom we de dingen deden zoals we ze deden en men ziet dat we voor , pak weg, een duur huis, een zoveelste auto, extra vakanties enz. ons het samenzijn met onze kinderen, de zorg voor onze omgeving en nog veel meer, af hebben laten nemen. Wat zal men van ons denken? Dat we te dom waren voor woorden? Dat we ons zand in de ogen hebben laten strooien, ons hebben laten begoochelen door zgn noodzaken?’ Een hoop dingen zijn inderdaad zo betrekkelijk. Het is de kunst om de echt belangrijke dingen er uit te halen en daar zorg aan te geven en soms heb je daar veel moed voor nodig. Dan kan de geschiedenis een goede wegwijzer zijn.
wat schrijf je mooi en wat gooi je de boel weer open zodat er een frisse wind doorheen kan waaien. zeer waardevol mooi mens dat je bent !
mooi, ontroerend.
He Jelle,
Leuk even zo’n berichtje tussendoor. Erg toepasselijk ook, gisteren heb ik namelijk (voor het eerst) de hele dag de tijd genomen om een brief te schrijven aan onze benedenbuurvrouw.
Wij wonen nu 10 maanden in een bovenwoning en onze benedenbuurvrouw gedraagt zich vanaf het begin als onze huurbaas. Dat heeft zo zijn redenen (neem ik aan) maar het komt erop neer dat onze manier van leven haar niet bevalt. We krijgen nu al maanden briefjes van haar met steeds weer nieuwe dingen waaraan zij zich ergert. Dat varieert van een hangplantje, flessenrekje en wat bamboe op het balkon tot een fiets te dicht bij haar huis, een kraakje in de vloer tot weet ik veel wat. We proberen af en toe rustig over alles wat haar ergert te praten, maar dan reageert ze heel agressief en blaast ze zich zelf letterlijk op. Ze gaat schelde en schreeuwen en laatst duwde ze mijn vriend gewoon met haar hele lijf aan de kant. Deze buurvrouw heeft een probleem, dat is wel duidelijk. Wij proberen er zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden en inderdaad te genieten van ons balkonnetje in de zon en van de sfeer en de geluiden uit onze heerlijke straat en buurt. Maar zo af en toe, wanneer deze buurvrouw één van ons weer heeft verleidt tot een vervelend gesprek over de “overlast” die wij volgens haar bezorgen, moeten wij onszelf dwingen ons er zelf niet te veel aan te ergeren. Wij proberen te doen wat we kunnen om haar niet tot last te zijn, maar zij realiseert zich niet dat het omgekeerde ook prettig zou zijn.
Maar goed, wat ik wilde zeggen is dat even bewust de tijd nemen om alle feiten op te schrijven in een brief die we misschien aan haar gaan geven (moeten we nog even goed over nadenken) helpt! Het helpt te relativeren en daarna ook weer los te laten. Zij blijft van een mug een olifant maken en wil dat niet veranderen, dat is haar keuze. Wij blijven ons best doen te genieten van alles wat wij wel hebben (na een heftige tijd van scheiding en werkloosheid), dat is onze keuze. Dus wij stoppen zo weinig mogelijk energie in zaken die wij niet kunnen veranderen en zij stopt al haar energie in andermans zaken die haar niet bevallen. Volgens deze buurvrouw leven wij op een verkeerde manier relaxed, haha.
Groetjes,
Marjanne.
Mooi juist simpel maar mijn ego komt zo dikwijls opspelen dat ik weet dat ik daar nog aan moet werken om al dit mooie te zien dank dat ik bij jouw artikels er reeds een glimp mag van opvangen Jelle
Groetjes
Kris
Een beetje Delvenaar verlangt altijd weer naar de toren van de Nieuwe Kerk. Ik heb jaren in Delft gewerkt en er vlakbij gewoond. Het valt mij op dat de Delftenaren zich zo goed bewust zijn en, met recht, ook trots zijn op de geschiedenis van hun stad. Daar krijg ik altijd weer een glimlach van. Dank jullie wel voor het verhaal, Jelle en Conny. Enne over een week ben ik er weer. FF de Markt pakken, Rietveld, Vlamingstraat, Oosteinde, Oostpoort…..
Fijne dag allemaal!
Prachtig
Mooi :) ik heb erg veel aan je artikelen. Bedankt daarvoor
Groetjes Nynke
Exact het gevoel dat ik altijd heb als ik door straten van oude steden loop, prachtig treffend geschreven weer Jelle. Dankjewel!
Bedankt voor dit inspirerend artikel ! Ik heb er ondertussen al vaak aan gedacht.