De man met het flesje bier
Ik schrijf dit artikel vanuit de La Place in Hoogvliet Rotterdam, gewoon omdat ik in de buurt ben (familie woont in Spijkenisse – aka Spijkcity) en ergens rustig wilde schrijven. Het is niet de meest inspirerende plek in mijn koffietentjes portfolio (eerder de minst inspirerende), maar het heeft zijn charme. In een overdekt winkelcentrum, met uitzicht op een Albert Heijn XL.
Er lopen constant mensen heen en weer, dus er is altijd wat te zien. En dat is interessant, want dat betekent dat er voldoende inspiratie op te doen is.
Zo kwam er net een man naast me zitten met zijn vrouw. Beiden met een kopje koffie – in tuttige langwerpige La Place kopjes. De man tovert uit zijn tas een flesje bier. En dat flesje ging onder de tafel open.
Laat de oordelen maar komen!
En ja, dan komen de gedachten natuurlijk al snel op gang. “Jeetje, het is pas 10 uur” “Zo die man heeft een alcoholprobleem” “Apart dat z’n vrouw er niets van zegt”.
En dan volgen de gedachten als “dat zou ik nooit doen”, “die man is vast een aso”. En natuurlijk de onuitgesproken maar zeker aanwezige overtuiging: “ik ben beter dan hij”.
Ik merk dat die gedachten voorbij komen, maar gelukkig weet ik dat ze onzin zijn.
- Ik weet niet wat het verhaal is van die man. Dat zal ik nooit weten, en al helemaal niet door hem een paar minuten te observeren. Dus ik kan helemaal geen oordeel hebben over die man.
- Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben in zijn schoenen. Waarschijnlijk een biertje open trekken in de ochtend.
- Mijn kijk op de wereld is gewoon een manier om de wereld te benaderen die werkt voor mij, maar zeker niet de beste manier. Ik doe ook dingen waar andere mensen het misschien niet mee eens zijn – zoals samenwonen met een man, ik noem eens een zijweg.
- Ik ben niet beter dan die man, en ik ben in het algemeen niet beter dan andere mensen. En ik weet dat ik mezelf en mijn leefomgeving tekort doe als ik dat denk.
Gedachten komen en gaan. Maar wat je met die gedachten doet bepaalt hoe leuk je leven wordt. Als je onzinnige gedachten gelooft, dan doe je jezelf tekort.
Door te oordelen doe je jezelf tekort
We hebben allemaal oordelen. Ze springen vaak omhoog zonder dat je er bij stilstaat. Het is een erfenis van je opvoeding, van je wereldbeeld, van de grootte van je comfort-zone. Grofweg zijn er dingen die we ‘normaal’ vinden (alle dingen die we zelf ook doen) en dingen die we ‘niet normaal’ vinden (alle dingen die we zelf nooit zouden doen).
Als we dingen zien die we ‘niet normaal’ vinden gaan de bellen af en hebben we al snel ons oordeel klaar. Daar is niets mis mee. Maar als je wilt bewegen richting meer liefde, kalmte en levensgeluk, dan dienen die oordelen je niet.
Oordelen drijft mensen uit elkaar. Het creëert afscheiding waar je liever eenheid ziet. En het maakt je leven kleiner en beperkter dan je misschien zou willen.
Minder oordelen
Ik besloot dat mijn gedachten niet aansloten bij hoe ik in het leven wil staan, dus ik liet ze gaan. Minder oordelen lijkt moeilijk, maar het is eigenlijk verrassend eenvoudig. Oké, dus hoe oordeel je minder?
- Je gedachten zijn geen waarheid. Heel vaak denk je onzin-dingen. Dat is prima, zolang je niet alles wat door je hoofd spookt aanneemt als waarheid.
- Wat je eerste ‘instinct’ ingeeft is niet perse hoe je wilt zijn. Je denkt oordelen, maar je wilt niet oordelen. Door geen aandacht te schenken aan deze gedachten train je jezelf om deze gedachten minder te krijgen.
- In de basis is ieder mens even waardevol. Probeer je niet te richten op alle dingen die anders zijn aan een ander, richt je op alle dingen die overeenkomen. Kijk voorbij de kleding, het gedrag, de woorden, de problemen en de gewoontes.
- Weet dat je af en toe je oordelen klaar zult hebben over mensen. Dat is niet erg, je verandert niet ineens in een soort heilige.
- Door te mediteren zul je minder oordelende gedachten ervaren, en meer liefdevolle gedachten.
- Houd je oordelen een voor een tegen het licht, en onderzoek waar ze vandaan komen. Waarom stop je iemand in een hokje?
- Laat los. Je hoeft niet van ieder mens iets te vinden. Laat die ander gewoon zijn wie hij of zij is, en behandel diegene gewoon zoals je ieder mens wilt behandelen: met respect en een liefdevolle, open houding.
Nog voordat ik dit artikel af had stond de man op, en begon het een stuk of vier vuile dienbladen op te ruimen van andere tafels. Gewoon, zomaar.
Biertje of niet, mijn hoofd had duidelijk te snel geoordeeld over deze man. Mijn veroordelende gedachten bleken onzin. Zoals dat altijd blijkt. En daar werd ik gek genoeg best vrolijk van.
Reacties
Leuk artikel Jelle!
leuk, deze inspirerende gedachten maken me blij op een warme woensdagmiddag ! dank je, Jelle :)
Hallo jelle…heel leuk om iets bij te leren,,,,,, groetjes van mij
Hallo Jelle,
Is er een mogelijkheid om het beeld wat kleiner te maken? Dit schettert mijn hoofd in. Het leest niet prettig.
Het overzicht is weg.
Vriendelijke groet,
Marijke
heb ik het gister nog over gehad,ik ben maar negatief en zie in iedereen iets negatiefs,denk bv meteen:wat een eikel,om er later achter te komen dat ik het mis had.
moeilijk,baal er zelf het meeste van.
Mijn dochter deed vorig jaar vakantiewerk in een brouwerij en ze moest nachtpost maken. Daarna moest ze nog 70 a80 km met de trein naar huis s’morgens heel vermoeid en vuil en stinken naar het bier zo naar huis met de trein.Ze was heel nuchter en heel moe en hoorde de mensen zeggen die jeugd van tegenwoordig toch. Over oordelen gesproken.
Jelle, mooi voorbeeld de man met het flesje bier, dankjewel! Het doet mij goed!
Ha gezellig dichtbij. Een Poortugaalse hier! Goed stuk weer. Zoals alle! Je helpt me ;)
Oordelen en veroordelen komen vanuit het altijd “gelijk willen hebbende en het jezelf beter pratende” EGO. Als je steeds meer bewust wordt van je diepere en hogere zelf, verliest het EGO zijn kracht en merk je dat oordelen verdwijnen als sneeuw voor de zon; beter nog, je kunt er helemaal niet meer tegen als iemand iets over een ander begint te vertellen.
Daarbij is goed om je te realiseren dat een ieder zijn eigen pad te volgen heeft en je nooit weet waar het pad van een ander naar toe leidt.
Een oordeel kan ook positief zijn. Dus ter overweging en ter prikkeling de volgende vraag: Kan ik ook beter stoppen met positief oordelen?
:-)
Dat is een lastige, niet?
Raar dat je de persoon niet hebt benaderd en hebt gevraagd naar het waarom dan hoef je niet te oordelen. Duidelijker als dat kun je niet hebben.
Ik ken het plekje waar je hebt gezeten en als je in de oordeelmodus staat heb je daar een dagtaak. Je verhaal is weer een eyeopener. Dank er voor(weer).