De stereotoren, en het hele oude huis
Als klein Jelletje was ik gek op toneel, theatertechniek, goochelen en alles wat ermee te maken had. Ik wilde dus een stereotoren hebben. Een stereotoren waarmee ik mijn eigen muziek kon kopiëren op mijn eigen cassettebandjes. Met speakers die los konden. Met een eigen microfoon waar ik doorheen kon blèren. Waarmee ik mijn eigen radioshows kon opnemen.
Mijn ouders waren bijzonder aardig, en gaven mij mijn stereotoren. Voor m’n verjaardag. En ik speelde er mee, jaar in jaar uit. Ik luisterde naar bandjes, ik draaide CD’s. Ik maakte vreemde radio uitzendingen met mijn zusje.
De stereotoren staat nog steeds in hetzelfde huis. Op een kastje in de kamer waar mijn moeder de strijkgoed afhandelt. Mijn stereotoren, niet langer van mij. Nu van mijn moeder. Mijn eigen kleurentelevisie (waar ik bijzonder blij mee was als kind), is nu van mijn neefje. Niet van mij.
Alle auto’s die ik heb bezeten, niet van mij. Het huis in Schiedam waarin ik volwassen ben geworden. Niet van mij. Het huis waarin ik nu woon (van rond 1870) zal langer niet van mij zijn dan dat het van mij zal zijn. Het is nu van mij. Maar eigenlijk is het niet van mij. Ik ben slechts een passant.
Bezit is altijd tijdelijk. En toch hebben we het gevoel dat onze bezittingen van ‘ons’ zijn. Alsof we ze voor altijd bij ons zullen houden. Maar dat doen we niet.
Je bent nooit eigenaar
Oké, de Aarde, onze planeet. De huidige consensus is dat ons thuis in het heelal zo’n 4,5 miljard jaar oud is. Op een bepaald moment klonterde energie samen tot een nieuwe planeet. Een enorme klomp atomen die uiteindelijk ons thuis zou worden.
In de tussentijd is er bijna niets aan dit systeem toegevoegd of verwijderd. Ja, er verdwijnen wat gassen (en ruimteschroot) en er komt af en toe een komeet bij. Maar buiten deze kleine variaties is de Aarde een zelfvoorzienend systeem. Dat wil zeggen: alles wat er nu is, was er al toen de planeet ontstond.
Neem eens een hap lucht. De atomen die je inademt zijn ooit ingeademd in de longen van een dinosaurus. Sterker nog, deze atomen vórmden ooit een dinosaurus. En een boom, een wolk, een waterdruppel. Een hersencel van een rat, de keutel van een rat. Van poep tot goud, van water tot wind. Alles is gemaakt van de atomen die er altijd waren, en die er altijd zullen zijn.
Niets nieuws. Alles is oud. Niets gaat weg, er komt niets bij. Jij bent gemaakt van mij, en ik ben gemaakt van jou.
Mooi spul. Uiteindelijk is alles van iedereen. En uiteindelijk is alles tijdelijk. Dus uiteindelijk kun je nooit echt iets bezitten. Je bent nooit de ‘eigenaar’ van iets, omdat het ‘iets’ niets en alles tegelijk is. Een klomp atomen dat uiteindelijk een andere vorm zal aannemen.
Niets is van jou en alles is van jou
Eigendommen zijn altijd tijdelijk. En daarom ben jij geen eigenaar in de definitieve zin. Je bent een beheerder. Je beheert iets, totdat je het niet meer beheert. Dat geldt voor je huis, mijn stereotoren, je notitieboekje en zelfs je lichaam.
Je bent een tijdelijke beheerder van alles dat je bezit. Jij bent slechts een passant, een stipje op de tijdlijn van dit klompje atomen. Je kunt onmogelijk een ‘stukje’ van het heelal ‘bezitten’, aangezien het heelal van niemand is.
Ik ‘heb’ een iPad. Maar ik weet dat dit niet ‘mijn’ iPad is in definitieve zin. De iPad zal namelijk op een bepaald moment van beheerder wisselen. En nog een keer, en misschien nog een keer. En dan zal het van vorm veranderen, en opnieuw, en opnieuw. Totdat mijn iPad over duizenden jaren onderdeel is van de Aarde, van een ruimteschip of van een hippe huishoudrobot waarmee mensen radioshows kunnen opnemen op quantum cassettebandjes.
Hoe dan ook, alles is tijdelijk. Je bezit niets. Niemand bezit iets. Dat voelt misschien niet zo, maar het is wel zo. Dat inzicht is waarschijnlijk niet het meest praktische inzicht, maar toch kun je het eenvoudig praktiseren:
- Je hoeft niet te verlangen naar bezittingen, omdat je weet dat bezit een illusie is. Je kunt dingen beheren, en vaak kun je ontzettend veel plezier beleven aan het beheren van spullen.
- Spullen ‘bezitten’ maakt je geen beter mens. Het maakt je vooral een hele drukke beheerder.
- Je wordt zuiniger op je spullen, omdat je beseft dat ze uiteindelijk niet van jou zijn.
- Je kunt spullen makkelijker loslaten.
- Je probeert niet langer je levensdoelen te vervullen met klompen atomen.
- Je gebruikt spullen om je doelen te bereiken, niet andersom.
- Je gaat minimalistischer leven, omdat je beseft dat iedere bezitting beheerderschap vereist in de vorm van onderhoud, schoonmaken, beveiligen, vaste lasten, zorgen, ruimte etc.
Leven met minder spullen maakt gelukkiger. En nu snap je waarom. Hoe dichter je bij de waarheid leeft, des te makkelijker je leven wordt. Illusies maken de boel alleen maar ingewikkeld. Dus tijd om lekker op te ruimen en om minder te ‘bezitten’.
Reacties
Heerlijk rustgevend om niets te bezitten. De liefde en aandacht van mijn gezinsleden en vrienden is het enige wat ik nodig heb. Al het andere is vervangbaar.
Duidelijk beschreven Jelle! Boeiend ook om ieder moment stil te staan bij en onderscheid te maken tussen wat IS en wat een illusie is. Jij schrijft dat dat het leven makkelijker maakt. Dit ondervond ik afgelopen week nog. Ik fietste in een flinke regenbui en mopperde, omdat het bijna zomer zou zijn en het weer me dat niet liet zien. Meteen kreeg ik als antwoord, dat de “zomer” met de bijbehorende verwachtingen bedacht is door de mens en “het weer” gewoon “het weer” is. Mooi om je bewust van te worden, helpt mij om te accepteren.
Hey Jelle, wat Ingrid zegt, over het weer, daar zou je ook eens iets over moeten schrijven. Zoveel mensen die altijd klagen over het weer, ik weet zeker dat jij daar een mooie draai aan kan geven!
Goed idee Anton! En over al die andere zaken, die we als mens ooit zelf bedacht hebben, al die illusies, die vaak innerlijke conflicten en conflicten met anderen/de buitenwereld opleveren. Blijf ons wakker houden Jelle, dank.
Wij willen eigenlijk geen bezit van, we willen toegang tot… Je wilt geen bezit van een auto, maar toegang tot het voor dat moment juiste vervoer (kleine stadsauto, grote vakantieauto, ov, enz.). Niet het bezit van muziek een jaar geleden, maar toegang tot de muziek die aansluit bij je stemming. Enz.
Jelle het is inderdaad wel waar wat je zegt. Ik houd het nu even gewoon simpel. Eens zullen we allemaal overlijden en geen van onze bezittingen kunnen we meenemen naar Gene Zijde. Dus zijn we inderdaad beheerder van onze eigendommen en geen eigenaar.
Dit hele ware artikel doet me denken aan een prentenboek dat mijn ouders mij voorlazen en ik nu aan mijn kinderen voorlees. Het heet Drommels wat een rommel. Schrijver weet ik helaas niet uit mijn hoofd.
Aanrader!
Moest wel even grinniken over de opmerking dat alles al geweest is.
Daarom heb ik zo’n slechte adem, dacht ik…….ooit van een dinosaurus geweest..
Gelukkig is mijn adem niet echt slecht…maar vond het gewoon een grappige gedachte.
En Jelle ga door……lees alles altijd met aandacht en plezier.
Helemaal gelijk heb je Jelle bezit je heel wat spullen ,brengt dat in vaak problemen met zich.
Vindt interessant dat wat je altijd schrijf. Hoe eenvoudiger hoe gelukkiger .
dank je Jelle
Ik ben dankbaar, iedere dag weer.
Kan iemand zijn atomen bij mij komen ophalen? Ze liggen in de weg…
Jelle, mooie gedachte: alles bestaat uit atomen, zie atomen als klei. Je kunt er alles van maken, als je maar ziet hoe het moet worden.
Wij zijn de scheppers van ons eigen leven, de atomen zijn ons materiaal.
Wat een mooi inzicht! Ik wilde al minimalistisch leven omdat minder bezittingen me rustiger maken in mijn hoofd, maar dit inzicht is voor mij de doorslag en maakt het me veel makkelijker.