Alsof je aan het watertrappelen bent
Ik wist niet wat tijdgebrek was. Echt niet. Ja – ik had het vaak druk. Of beter gezegd: ik maakte mezelf vaak druk. Door de jaren heen had ik al geleerd dat minder te doen, wat heel fijn was. Maar ik had meestal wel tijd voor de dingen die ik belangrijk vond.
Er was tijd om op te ruimen en zelfs hevig te minimaliseren. Er was tijd om te mediteren, yoga te doen, in mijn dagboek te schrijven, te sporten en drankjes te doen met vrienden. Er was – en hier sta ik nog het meest versteld van – zelfs tijd om urenlang nutteloos te gamen.
En nu – plotseling – lijkt er niet eens tijd meer te zijn om naar het toilet te gaan. Oké – dat is overdreven, hoewel het een paar weken geleden nog wel zo voelde. En ik hoor het menig lezer denken: ”Ja, zie je nou – als je kinderen hebt wordt alles anders! Dan heb je de luxe niet om eindeloos aan jezelf te werken!”
Touché. Maar ik geef me niet zo snel gewonnen. Kom nou. Ik zie het leven met een baby van een paar weken als perfecte oefengrond om te groeien. En ik heb de afgelopen tijd een paar dingen geleerd over tijdgebrek, wellicht heb je er iets aan.
1. De Broednestmethode in OVERDRIVE
Ja – de turboknop helpt ons er wel doorheen. De Broednestmethode – veranderen in hele kleine stappen – is de ultieme lifesaver in periodes dat je weinig tijd hebt. Waarom? Omdat er altijd tijd is voor hele kleine stappen.
Bijvoorbeeld: ik merkte dat m’n lijf stijf begon te worden omdat ik geen tijd meer had voor yoga. En ik dacht bij mezelf: ”Ik wil écht weer yoga gaan doen, maar ik zie het niet gebeuren, want er zijn ook nog zoveel andere dingen die moeten gebeuren of die ik wil doen.”
Maar daar zat hem ook meteen het probleem. Als ik denk aan yoga, dan zie ik meteen een sessie van een halfuur voor me. Dat gaat niet werken. Dus ik bedacht me: ”Wat als ik me nou eens aan mijn eigen advies houd? Wat nou als ik dit héél klein maak?”
Simpel: even een zonnegroet doen, of twee, een paar favoriete houdingen – en klaar. Het is geen complete sessie, maar het zoveel beter dan geen yoga doen. Ik voel me ietsje relaxter, ietsje leniger en vooral succesvol. Want ik heb iets voor mezelf kunnen doen! Deze yogamat vind ik zelf erg fijn. 🧘♂️
- De chaos in huis wordt langzaam minder, omdat Billy en ik tussendoor steeds een klein beetje opruimen.
- Ons eetpatroon wordt langzaam gezonder omdat we in kleine stappen meer fruit en groente toevoegen.
- Ik krijg meer beweging doordat ik stukken wandel met Jake. En soms luister ik tegelijkertijd een audioboek – kom ik daar ook nog een beetje doorheen.
- Er is altijd tijd om een paar keer op te drukken.
- Een kort dutje doet soms wonderen.
- Ik schrijf gewoon heel kort op waar ik dankbaar voor ben, in plaats van hele verhalen in mijn dagboek te schrijven. Of ik loop het na in mijn hoofd terwijl ik andere dingen doe.
- Ik pak vaak tussendoor even een kleine werktaak op, zoals een belangrijk mailtje beantwoorden.
- We klussen het huis af in kleine stappen of korte middagen waarop we even met focus wat gedaan krijgen met hulp van familie.
De grap van de kleine stap is en blijft verrassend effectief. Kleine stappen hoef je niet uit te stellen, dus is het makkelijker om in beweging te blijven – ook als je weinig tijd hebt.
2. Blijven versimpelen
Je leven versimpelen kost tijd. Het is tijdrovend omdat het een vorm van investeren is. Je investeert nu iets meer tijd, zodat je op de lange termijn een heleboel tijd kunt besparen.
Dat klinkt heel logisch en dat is het ook. Maar als je weinig tijd hebt wordt het ineens heel uitdagend om te versimpelen. Want wie heeft er – in een wereld vol flessen, luiers en spuugdoekjes iedere 3-4 uur – tijd om naar de kringloopwinkel te rijden? Ik niet.
Dus? Dus versimpel ik op kleine manieren. We maken bijvoorbeeld eenvoudige maaltijden die ook heel gezond zijn. Met een berg voorgesneden groente in de diepvries, een blik kikkererwten, bruine rijst en currypasta zijn we zo klaar. Daarnaast ben ik steeds op zoek naar manieren om het leven op kleine manieren te stroomlijnen.
Als je een handeling meerdere keren per dag verricht, kan het ontzettend lonen om een paar minuten te investeren in een kleine tijdbesparing. Misschien kost het me nu een kwartier om dat keukenkastje te organiseren, maar bespaart dit me zes keer per dag tien seconden rommelen en zoeken. Dan heb ik mijn investering er al na zo’n twee weken uit.
3. Een stukje chaos accepteren
Ik heb besloten dat ik een bepaalde mate van chaos gewoon accepteer. En dat gaf me verrassend veel rust. Ik heb constant het gevoel dat ik ‘achterloop’ – en dat riep frustratie op in het begin. Maar inmiddels zie ik dat een beetje chaos onvermijdelijk is.
Het huis is niet zo opgeruimd als ik zou willen. Er zijn nog allemaal projecten die ik wil oppakken die ik moet uitstellen. Ik kom niet toe aan bepaalde werkzaamheden. Ik heb weinig tijd voor mezelf en Billy en ik hebben weinig tijd voor elkaar.
En dat is geen probleem – totdat ik vind dat het allemaal anders zou moeten zijn. Als ik vind dat ik tijd zou moeten hebben voor al die dingen, en het blijkt keer op keer niet zo te zijn, dan ervaar ik een berg frustratie. Als ik het gewoon accepteer zoals het is, is er niets aan de hand.
Het is niet de meest geweldige situatie – maar het is tijdelijk. En ondertussen is er ook een hoop om dankbaar voor te zijn. En valt er een hoop te lachen. Want het is eerlijk gezegd best komisch hoe makkelijk het leven met een baby te onderschatten is van buitenaf.
Door je verwachtingen bij te stellen wordt echt alles leuker.
4. DANKBAARHEID koesteren
Het is zo makkelijk om je aandacht te vestigen op alle dingen die je niet kunt doen. Op alle dingen waar je geen tijd voor lijkt te hebben. En dat kun je doen – maar wees erop voorbereid dat je je gefrustreerd en ongelukkig zult voelen.
Er is te weinig tijd – prima. Blijkbaar is dat nu hoe het is. Je kunt er misschien weinig aan veranderen. Maar je kunt je aandacht wel richten op de dingen waar je wél blij van wordt.
Ik ben dankbaar voor mijn micro-yoga-sessie van vanochtend. Ik voel me gelukkig dat ik gisteren vijf minuten heb gemediteerd. En ik ben in mijn nopjes dat ik zelfs een paar muren heb kunnen schilderen gisteren. Ik kan dit artikel schrijven en met hulp van mijn assistent Sjors en de uitgever, fietsen we er zelfs nog een boeklancering doorheen.
En buiten al die dingen voel ik me natuurlijk onwijs dankbaar voor onze kleine Jake en voor Billy. En voor onze vrienden en familieleden die ons steunen en ons uitlachen over onze genderneutrale beschuit met muisjes.
De zon schijnt, het huis is een chaos – maar het is een huis vol liefde. Zoveel taken blijven liggen, maar ik ben dankbaar dat ik tijd heb om te schrijven. En de tijd lijkt beperkt, maar weet je – leven is leven. Het is uiteindelijk gewoon een kwestie van verwachtingen en gewenning.
Zoals ik al vaker schreef: het leven is een stroom van bewustzijn. Een soort rivier die gewoon blijft stromen. Het leven is geen serie taken maar een serie momenten. En ik besteed die momenten liever in dankbaarheid dan in frustratie over wat er allemaal niet af komt.
Tijdgebrek is uitdagend – totdat je het omarmt. Als tijdgebrek me één ding leert, is het welke zaken het meest belangrijk voor me zijn. En dat is een geweldige les, want we zijn zo snel geneigd om onze tijd te besteden aan dingen die er uiteindelijk weinig toe doen. Tijdgebrek forceert je om te kiezen, om te versimpelen, om te focussen. Om moeilijke keuzes te maken en de bagage overboord te gooien.
En als je het zo bekijkt kan tijdgebrek je helpen je leven leuker te maken. Dat maakt het niet minder uitdagend. Maar het maakt het wel iets minder frustrerend.
Hierover schrijf ik ook in mijn nieuwe boek
In mijn nieuwe boek Leven met wind mee help ik je innerlijke rust ontwikkelen en positiever naar je leven te kijken. Ontdek hoe je je gedachten minder serieus kunt nemen zodat je vrijer en blijer wordt.
Ontwikkel eenvoudig meer mindfulness en loop vaker rond met een glimlach op je snoet. Gewoon, omdat je je gelukkig voelt zonder duidelijke reden.
Reacties
Oh, zo zinvol allemaal. Wat had ik dit graag 20 jaar geleden gelezen. Fijn dat je er nu wel bent Jelle!