“If you do not change direction,
you may end up where you are heading.”
Lao Tzu
De Broednestmethode – veranderen in kleine stappen
In Steeds leuker introduceer ik de Broednestmethode. Het is een systeem van drie stappen waarmee je je leven in sneltreinvaart kunt veranderen met veel minder moeite.
Vooruit komen – maar dan zonder de tegenwind. Fijn is dat.
Dit zijn de stappen uit de Broednestmethode:
- Ga op het juiste broednest zitten.
- Broed op de juiste eieren.
- Broed slimmer, niet harder.
Over de derde stap gaat dit artikel. Slimmer broeden. Oftewel: veranderen in héle kleine stappen. Want hoe kleiner je de stappen maakt, des te minder tegenwind je ervaart.
Deze derde stap in de Broednestmethode is zo krachtig omdat het je helpt om al je dromen en doelen te realiseren met veel minder moeite. Ook als je normaal gesproken de neiging hebt om uitstelgedrag te vertonen.
Precies. Ik noem het niet voor niets de korte route naar een leuker leven.
Ben je klaar voor een positieve spiraal?
Ik leer je de snelle & moeiteloze weg naar een positief leven dat overloopt van blijdschap, rust, balans & betekenis. 🎉
In het Broednest volg je onbeperkt tientallen praktische compacte cursussen. Al meer dan 13 duizend mensen gingen je voor!
Kleine stappen – hoe ziet dat eruit?
Ik krijg regelmatig vragen van lezers hoe dat nou in de praktijk werkt, die kleine stappen. Hoe ziet een dag in het leven van een broedende Steeds leuker lezer(es) eruit?
Laat me in de eerste plaats dit zeggen: het is weinig glamoureus.
Echt. Want hoewel de techniek werkt als een tierelier, ziet het er in de praktijk niet echt tof uit.
Laatst stond er tijdens een signeersessie een lieve meid voor me, van eind twintig. Ik gaf haar een FREE HUG en ze begon te huilen.
Ik keek d’r aan, en vroeg: ”Oh jee, waarom begin je nou te huilen?” Ze antwoorde: ”Ik weet niet, sorry, ik heb gewoon zoveel gehad aan die kleine stapjes enzo. En… het heeft me echt geholpen, het gaat zoveel beter met me.” Ik hield haar vast met beide armen, ze veegde haar tranen weg maar snikte verder: ”Ik ben gewoon zo dankbaar… dat wilde ik gewoon even zeggen.”
We knuffelden nog een keer en moesten allebei lachen. En ik wist precies wat ze bedoelde. Het is ook zo krachtig. Maar tegelijkertijd zo stom.
Want hoe groot haar transformatie voor haarzelf ook is geweest – aan de buitenkant zal het er niet erg indrukwekkend uitzien.
En dat is dus ook belangrijk om te onthouden. Dit zijn open deuren. Het punt is alleen dat iedereen ze altijd voorbij loopt, en slechts weinig mensen er echt doorheen stappen. En daarbij: het gaat om het resultaat, niet om het proces. Als het werkt – fijn – dan doen we dat.
Dus ja – de Broednestmethode werkt. Als een tierelier. Maar verwacht niet dat er binnenkort een filmploeg over je schouder meekijkt, want erg hip ziet het er niet uit.
Deel op PinterestOké – genoeg gezegd. Laten we eens kijken.
Stomme voorbeelden van kleine stappen
Als ik mensen vertel over de Broednestmethode tijdens lezingen, dan zijn ze erg enthousiast. Als ik ze laat zien hoe het er vervolgens in praktijk uitziet lijken ze een beetje teleurgesteld.
Maar ik kan het niet mooier maken dan het is. Het werkt – het werkt goed. Dat is alles wat telt. Dus laten we eens kijken hoe het eruit ziet in de praktijk.
De vraag die ik mezelf stel is simpel:
”Welke kleine stap kan ik nu zetten?”
Vaak is het antwoord: eerst koffie. Oké mooi, en daarna? Dit zijn een aantal van mijn antwoorden op die vraag:
- Soms – als ik geen fut heb om m’n huis aan kant te maken – doe ik het zo: breng één vuil glas naar de keuken. En dan een kledingstuk in de was. En een brief bij het oud papier. En een boek terug op zijn plek zetten. En floep, floep, floep – het huis is weer opgeruimd.
- Als ik vind dat ik gezonder moet eten, maak ik geen grote plannen. Dan eet ik gewoon een stuk fruit. Dat is in ieder geval één stap voor vandaag.
- Als ik geen inspiratie heb om te schrijven, nodig ik mezelf uit om gewoon een paar minuten te brainstormen. Na die paar minuten heb ik meestal wel een leuk idee.
- Soms heb ik geen zin om te mediteren. Dan zeg ik: vijf minuten mediteren is beter dan niet mediteren, en begin ik.
- Billy en ik zijn – zoals je misschien weet – bezig met adoptie. Een enorm groot en lang project. Maar een volgende stap is nooit groot. Zoals: Laten we even een paar minuten zitten en onze vragen opschrijven waar we antwoord op willen hebben.
- Als ik me iets minder blij voel is het heel simpel: even een paar minuten schrijven in m’n dagboek en/of een paar kilometer hardlopen.
- Als ik een artikel schrijf richt ik me eerst op een draft versie, een ruwe versie die ik later nalees. Dus het enige dat ik hoef te doen is gewoon een tijdje schrijven, en dan is het klaar voor nu.
- Het boek heb ik geschreven op deze manier. Ik reisde naar een eiland voor dertig dagen. Ik deelde het aantal woorden door het aantal dagen, en zorgde ervoor dat ik elke dag mijn dagdoel haalde. Het was best simpel: in de ochtend schrijven, in de middag vakantie vieren. En na dertig dagen was de eerste versie geschreven.
- Als ik geen zin heb om te werken, vraag ik me af wat een andere kleine nuttige stap is die ik kan zetten. Zoals iets opruimen, iets voorbereiden of iets doen voor een project waar ik wél zin in heb.
- Als ik in een heftige situatie terecht kom, of in een crisis, dan houd ik mijn hoofd meestal koel en vraag ik mezelf af: ”oké, wat is de eerste stap uit deze shit?” en ga ik aan de slag.
- Soms als ik echt niet uit bed wil komen in de winter, omdat het koud is enzo – dan doe ik het stap voor stap: ”deken wegslaan, dat kan ik wel. Oké – been eruit. Check. Rechtop zitten, en staan!” Yes, weer gelukt.
- Als ik me stoor aan het gedrag van anderen, dan gebruik ik hele kleine zetjes om mijn grenzen aan te geven. Ik laat het niet oplopen totdat ik boos word, maar laat meteen in het moment iets merken op een kleine positieve manier.
- Ik besef constant dat elk doel, elk project, elke droom wordt gerealiseerd in een heleboel kleine stappen. En als ik m’n week plan dan vraag ik mezelf gewoon af welke kleine stappen ik deze week ga zetten richting m’n dromen. En gaandeweg kom ik dan vanzelf vooruit met veel minder moeite.
Slow and steady, dat is het idee. Gewoon kleine stappen blijven zetten zodat je vanzelf komt waar je wilt zijn. Maar dan zonder de stress, zonder de uitstelgedrag en zonder het onnodig ingewikkeld te maken.
Niets bijzonders. Niets speciaals. Maar wel onwijs effectief. Vooral als je vast zit.
Heb je vaak last van uitstelgedrag? Dan heb ik nog véél meer krachtige tips voor je klaarstaan in mijn online cursus tegen uitstelgedrag. Wil je meer lezen over de Broednestmethode, en ontdekken hoe deze methode je hele leven beter kan maken met weinig moeite? Dan is het nu echt tijd dat je m’n boek (nog eens) leest! 😉
Reacties
Kijk, dat is nou net de reminder die ik nodig heb! Lekker focussen op het proces, de kleine stapjes, dan komt het resultaat vanzelf. Er staat alleen in het begin, het gaat om het resultaat en niet het proces, bedoel je dan dat als je uiteindelijk focust op het proces je meer resultaat krijgt en het dus niet uitmaakt hoe stom of onzichtbaar het proces is? Bedankt voor een nieuwe dosis inspiratie om deze week mee aan de slag te gaan!
Goeie vraag! Dit is inderdaad een beetje verwarrend. Ik bedoel hier dat we kleine stappen willen zetten omdat deze aanpak goed werkt (resultaat) – ook al ziet het proces er soms stom uit. Maar wanneer je bezig bent met het uitvoeren van de kleine stappen, richt je je aandacht steeds op die ene kleine stap en niet op het grote eindresultaat. 😊
Het is geniaal! Bedankt voor de tips!
Ik ben kort geleden begonnen met “morning pages” te schrijven en soms heb ik geen zin om veel te schrijven, dan laat ik het bij een pagina en in de loop van de dag voel ik weer de behoefte om mijn hoofd op papier leeg te maken. Kleine stappen zetten werkt!
Fijne dag, Jelle!
Mijn probleem is dat ik alle doelen bereikt heb. Ben financieel onafhankelijk, geen geldproblemen, hoef niet meer te werken. En nu zit ik hier dan met geen enkel doel meer voor ogen.
Mijn zoon is het huis uit en ik heb enkel mijn kat, zussen en moeder. Twee keer per week zien we elkaar en verder ben ik thuis. Werken in een grote tuin waar ik eigenlijk geen zin meer in heb, maar totdat Zoonlief het huis overneemt moet alles onderhouden worden.
Daarna ga ik kleiner wonen.
Ik heb hobby’s (breien, haken, lezen, tv kijken) en zo kom ik mijn dag wel door. Maar ik vraag me vaak af: Is dit het dan? Ben nu 61 .jaar en vind het eigenlijk wel welletjes…. Reizen doe ik niet meer. Sinds mijn echtgenoot overleden is (6 jaar geleden) is echt alle sparkle uit mijn leven verdwenen.
Wat vervelend om te horen Chris. Het is logisch dat je je zo voelt in jouw situatie. Het is niet makkelijk, maar als je graag een nieuw doel wilt hebben, kun je er een project van maken om in kleine stappen een nieuw doel te vinden. Bijvoorbeeld door erover te praten met anderen, boeken te lezen, nieuwe dingen te proberen en dagelijks te mediteren. Door jezelf uit te dagen en je comfort-zone steeds een klein beetje uit te breiden, kun je wellicht nieuwe vonkjes ontdekken die je inspireren. Ik hoop dat ik je daar met soChicken mee mag inspireren.
Dat wist ik niet :) veel succes met jullie adoptie!
(verder uiteraard weer goede tips <3 )
Chris en Jelle: ben ongeveer in de zelfde situatie en het is niet zo moeilijk om nieuwe bezigheden of doelen te vinden. Het is veel moeilijker om te weten dat je ouder wordt, en steeds minder kunt vluchten in doen, en mensen je niet meer ‘nodig’ hebben. Je bent uit je vanzelfsprekende netwerk. Hoe ben je gelukkig met jezelf en de mussen op je vensterbank, op je oude dag?
Voor Rita. Ga vrijwilligerswerk doen. De maatschappij heeft je echt nodig. Ik ben 65, bouw mijn werk af en richt me op nieuwe bezigheden. Ik haak, lees, ben lid van bridgeclub en ga graag fietsen. Mijn man en ik doen zelfs vrijwilligerswerk op een camping in Frankrijk. Twee vliegen in één klap. Vakantie en beschikbaar voor de maatschappij.
Chris en Rita, zo herkenbaar. Ik werk en mijn gezin is afhankelijk van mij. Door de combinatie van verhuizen, werk en gezin heb ik daarbuiten geen vriendenkring. Ga bedenken welke stapjes ik kan doen om dit te veranderen.
dat is allemaal geen probleem. heb een redelijk gevuld leven, maar wat als je het niet meer buiten jezelf kan zoeken?
Beste Jelle,
Dankjewel voor je boek. M.i. erg goed, zowel qua inhoud als schrijfstijl (heerlijk, je gevoel voor humor!). Ik heb er veel aan. Mijn dankbaarheid voor al het mooie in dit vergankelijke leven, en ook het mediteren waren onder het ‘stof’ van social media en al het nieuws geraakt… nu worden ze weer glanzend en als nieuw. :-)
Kleine stappen zetten voor meer vrijheid en blijheid (Kaizen): geweldig!
Betekenis geven aan mijn leven (ik ben 69 en fysiek wat beperkt nu) , probeer ik te doen in mijn ontmoetingen met mensen. Ik probeer -vanuit mijn blijheid en dankbaarheid- écht naar hen te luisteren, zonder te oordelen. En hen te helpen als ze daar om vragen. Dat gaat met vallen en opstaan. ;-)
Zo vind ik ‘stap 12’ in dit artikel -met kleine zetten mijn grenzen aangeven als ik me stoor aan mensen, vooral als ze oordelen- nog steeds erg lastig.
Ik voel me in zo’n geval ‘overdonderd’ en kan op het moment zelf geen enkele kleine zet/stap bedenken. Zelfs de vraag ‘Wat maakt dat je dit denkt?’ komt dan niet in me op… maar ik blijf oefenen. ;-)
Heb je misschien nog wat andere voorbeelden van kleine zetten die ik hier zou kunnen toepassen?
Hartelijke groeten van Wilma, een zenstudent en dankbare lezer.
Wat goed Wilma! Grenzen aangeven kan moeilijk zijn, zeker als je het in het verleden (te) weinig hebt gedaan. Maar weet dat je niet altijd op het moment hoeft te reageren. Je kunt je grens ook later aangeven, bijvoorbeeld een uur of een dag later: “Ik zat er nog even over te denken, de manier waarop je net tegen me sprak stel niet op prijs.” Gewoon blijven oefenen, dan word je er vanzelf beter in. 😊
Ik vind jouw stap 11 BRILJANT :) dIe ga ik zeker doorvoeren.
Dank je. Ook voor de andere stappen trouwens.