Hoppa, weg ermee De keerzijde van minimalisme - rouwen om een spelcomputer

Jelle Hermus

Oprichter van soChicken en het Broednest. Jelle maakt een leuker leven graag zo simpel mogelijk. Hij is gepassioneerd over vooruitgang, duurzaamheid, reizen, technologie en broccoli.

“One thing I’ve learned about life is
that if you really let go, it’s just a joy ride.”
Ricky Williams

Het afscheidsdeuntje

Het vertrouwde deuntje vertelde me vroeger dat er iets leuks ging gebeuren. Zoals het downloaden van een nieuw spelletje. Maar deze keer was het deuntje bedoeld voor iets anders. De Wii werd gewist, omdat een dame op Marktplaats het winnende bod had uitgebracht.

We gebruikten hem al bijna twee jaar niet meer. We kónden hem niet meer gebruiken omdat we onze televisie de deur uit gezwiept hebben. Ik moest hem bij mijn schoonmoeder op de tv aansluiten om het geheugen te kunnen wissen. En tijdens mijn fanatieke minimalisatieslag werd het tijd om afscheid te nemen. En afscheid nemen is niet altijd eenvoudig.

Wat was het leven leuk met de Wii…

Het pieptoontje klinkt onschuldig genoeg. Maar ondertussen worden er úren van ons leven verwijderd. Dagenlang ploeteren in Super Mario en Donkey Kong. Een eigen dorpje opgebouwd in Animal Crossing. Onze Mii’s (Wii poppetjes) die zo sprekend leken omdat mijn vader hier een vreemd talent voor heeft.

De hype rond de nieuwe spelcomputer. Mijn pre-orders bij drie winkels. Mijn verjaardag lang geleden waarop Billy en mijn ouders een belletje van de Bart Smit hadden verzwegen, en me ’s ochtends verrasten met de gloednieuwe spelcomputer. Waarmee je kunt tennissen. Wat we vervolgens de rest van de dag hebben gedaan.

Kijk, hier sta ik dan. Te joggen met m’n Wii in 1834.
Toen dunne tv’s nog dik waren.

Hilarische avonden met vrienden, samen met Billy en zelfs alleen. In ons eerste huisje in Schiedam. Spelen, sporten, springen en dansen tot we erbij neer vielen.

Het deuntje haalde alles terug. Alle geweldige herinneringen. En terwijl ik me liet meeslepen door de melancholie bleek deuntje voorbij. De Wii was gewist, alles weg – richting het virtuele niets. Het is weer een anoniem apparaat, en hij is klaar voor de dame van Marktplaats.

Het is als een mini-rouwproces

Minimalisme is geweldig. Nee, wacht. Laat ik het anders zeggen. Minimalisme is fan-tas-tisch.

Nu mijn huis steeds minder overbodige spullen bevat – voelt het meer en meer als een vakantiehuisje. Waar je alleen hebt wat je nodig hebt.

De afgelopen tijd ben ik flink bezig geweest. Ik heb een Marktplaats/Kringloop afdeling gemaakt op zolder. En de stapel wordt steeds hoger. Van spullen waar ik helemaal niets mee heb, tot een paar spullen die veel voor me betekenen maar gewoon niet meer bij me passen.

Het is grappig hoe ik spullen bewaarde vanwege de herinneringen die eraan kleven. Het gaat niet om de spullen zelf, ze maken me vaak niet eens blij. Wat moet ik met een spelcomputer die ik niet eens meer aan kan sluiten? Ik vind de spellen niet eens leuk meer. De Wii blijkt niet meer dan een stuk nostalgie voor mij. Nostalgie die elke dag waardelozer wordt en continu ruimte in beslag neemt – en me bovendien een vreemd gevoel bezorgt elke keer als ik er naar kijk.

En toch is het lastig om dit soort spullen weg te doen, omdat ze herinneringen oproepen.

Maar de herinneringen zitten in mijn hoofd, de spullen zijn gewoon spullen. Zelfs zonder Wii – of met een gewiste Wii – kan ik denken aan de geweldige momenten die we ermee hebben beleefd. En toch voelt het alsof ik de herinneringen samen met de spelcomputer de deur uit doe.

Het lijkt een soort mini rouwproces. Een proces van loslaten. En het is de keerzijde van minimalisme. Je moet er doorheen om er aan de andere kant beter uit te komen.

Als je net als ik flink aan het rausen bent, dan neem je in korte tijd afstand van heel veel spullen. Prullaria die je soms al jaren met je meezeult en die stuk voor stuk herinneringen oproepen en verhalen naar boven brengen. En dat doet iets met je. Het maakt je misschien melancholisch, verdrietig of een beetje verward. En dat is prima – soms moet je jezelf even de tijd gunnen om dit ‘verlies’ te verwerken.

Waarom minimalisme toch de moeite waard is

Minimalisme is soms moeilijk. Maar alles wat de moeite waard is kost moeite. Waarom loont het om dit soort spullen – die je niet nodig hebt maar waar veel herinneringen aan kleven – los te laten?

• Dit soort spullen halen mooie herinneringen naar boven, maar ze houden je ook vast in het verleden.
• Door ze weg te doen kun je er iemand anders blij mee maken die het echt gaat gebruiken, en kun jij weer vooruit kijken.
• De ruimte die vrijkomt in je huis en in je hoofd maken plaats voor je nieuwe jij. Voor zaken die nu bij je passen.
• Onthoud altijd dat de herinneringen in je hoofd zitten, niet in de spullen.
• Een slimme tip is om een foto te maken van het ding dat je weg doet. Zo heb je toch nog de mogelijkheid om die herinneringen te triggeren als je wilt.
• Als je dingen weg doet die je niet nodig hebt en ook niet bijzonder blij maken ben je altijd beter af. Vaak worstelen we lang met spullen die we eigenlijk moeten loslaten. En zodra je de stap neemt voel je je lichter.

Het is gek, maar mijn leven voelt beter zonder Wii. Het loslaten van dit soort spullen geeft me frisse energie. En het geeft me een huis – en een levensstijl – die echt past bij wie ik nu ben en bij wie ik morgen wil zijn.

Zo, dat was de Wii. En wat doe ik met mijn eerste mobieltje? Zucht.

Minimaliseer je spullen & versimpel je leven

Ben je toe aan meer rust, meer overzicht en meer eenvoud? In mijn gezellige eCursus Minder meuk, meer leuk vind je een praktisch stappenplan dat je helpt minimaliseren en je leven simpeler te maken.

Ervaar meer vrijheid, meer kalmte en meer voldoening. Je hebt dit leven maar één keer – besteed het aan dingen die je blij maken!

Hoe zit jij in je vel? Doe de gelukstest!

Ontdek hoe goed jij in je vel zit. Deze gratis test vertelt je in 2 minuten hoe gelukkig jij bent en welke stappen je kunt zetten om je leven leuker te maken.

Start de test