“You have power over your mind – not outside events.
Realize this, and you will find strength.”
Marcus Aurelius
Waarom overkomt dit mij?
Laatst zat ik op de fiets van Delft richting Rotterdam. Het is een rit van 15 kilometer. Langs de Schie, dwars door de weilanden. Een heerlijk begin van de dag. En ik ging als een speer op mijn fiets.
En toen merkte ik dat er iets niet klopte. Ik kwam niet meer vooruit. Verdwaasd keek ik naar beneden – platte band.
Zucht.
- ”Waarom overkomt me dit? Die fiets is net een week oud!”
- ”Waarom gebeurt dat precies hier? Ik sta midden in een weiland!”
- ”Oh túúrlijk. Het is ruim 75 minuten lopen naar de eerstvolgende fietsenmaker!”
- ”Er is niemand die ik kan bellen om me op te halen.”
- ”Het gaat straks regenen.”
- ”WAT EEN ELLENDE!!”
Dus lopen werd het. Vol frustratie. Ik voelde me slachtoffer van de situatie.
Maar echt lekker voelde dat niet. Ik merkte op dat ik mijn verantwoordelijkheid van me af schoof – gedrag waar ik vanaf wil. Ik liet m’n schouders zakken, haalde een paar keer diep adem en zei tegen mezelf: “Als ik ruim een uur moet lopen door deze weilanden, dan kan ik er net zo goed van genieten.”
Ik besloot ervan te genieten. Muziekje aan en gaan met die banaan. Ik kwam helemaal tot rust. Het was best fijn.
Sterker nog – ik vond het haast jammer toen een aardige buschauffeur zijn lege bus aan de kant zette om mij kosteloos af te zetten bij de fietsenmaker!
Ben je klaar voor een positieve spiraal?
Ik leer je de snelle & moeiteloze weg naar een positief leven dat overloopt van blijdschap, rust, balans & betekenis. 🎉
In het Broednest volg je onbeperkt tientallen praktische compacte cursussen. Al meer dan 13 duizend mensen gingen je voor!
Je doet het zelf
Mijn lekke band was tegelijkertijd fijn en vervelend. En ik kon kiezen. Eerst koos ik (uit gewoonte) voor vervelend. Waarna ik heel bewust koos ervan te genieten.
De situatie is hetzelfde – het gevoel is compleet anders.
Ellende is relatief. Je veroorzaakt je eigen ellende. Je doet het zonder dat je het zelf door hebt. En dat is fijn. Het betekent namelijk ook dat je het zelf kunt oplossen.
We zitten allemaal in de slachtoffer rol van tijd tot tijd. En het voelt heerlijk. Lekker je handen van de situatie af trekken, en jezelf wijs maken dat je er helemaal niets aan kunt doen dat je je klote voelt. Wentelen in zelfmedelijden en lekker zeuren.
Het is als het eten van een reep chocolade. Lekker – en het dient je niet. Er komt uiteindelijk niets goeds uit voort. Hieronder vind je tips om jezelf uit je slachtoffer rol te slepen. Zodat je vaker kunt kiezen voor een goed gevoel – ook als het leven ‘tegenzit’.
1. Neem volledige verantwoordelijkheid
Je hebt beperkte controle over de buitenwereld, maar je hebt in potentie volledige controle over je binnenwereld.
Al je ellende komt voort uit hoe jij over een situatie denkt. En daarmee is je ellende dus je eigen verantwoordelijkheid. Het is jouw schuld. Ook al heeft iemand anders iets verkeerd gedaan.
- Als iemand je beledigt kies jij er zelf voor om je beledigd te voelen.
- Als je wordt afgesneden in het verkeer kies jij ervoor om je boos te voelen.
- Als je ziek wordt kies je er zelf voor om je zielig te voelen.
Je kunt er ook voor kiezen om compassie te voelen voor mensen die je beledigen of afsnijden. En je kunt ervoor kiezen om de situatie onder ogen te zien als je ziek bent. Het is wat het is.
Verantwoordelijkheid nemen betekent dat je het leven neemt zoals het komt. En dat je beseft dat jouw geluk uiteindelijk in jouw handen ligt.
Je bent niet het slachtoffer. Je bent de artiest. Als je stopt met schilderen, dan verschijnen er ook geen schilderijen. Als jij niet je best doet om positiever tegen je leven aan te kijken, dan wordt je leven niet beter.
Je trekt je handen er niet vanaf. Je trekt de situatie juist naar je toe. Je neemt volledige verantwoordelijkheid.
2. Kies voor nieuwe gedachten
Gedachten bepalen je gevoel. Je denkt aan iets verdrietigs en je voelt je verdrietig. Je denkt aan iets leuks, en je voelt je blij.
Meestal staat je brein op autopilot. Gedachten komen gewoon, en bezorgen je zomaar een gevoel. Je hebt niet eens door wat er gebeurt.
Iemand zegt woorden tegen je. Je brein bepaalt dat dit beledigende woorden zijn. Waarna je je beledigd, kwaad, onzeker en gekleineerd voelt. Omdat je zo standaard reageert.
Probeer in zo’n situatie eens een nieuwe gedachte te introduceren. Bijvoorbeeld:
- ”Hij projecteert zijn eigen onzekerheden op mij. Dit gaat niet over mij, maar over hem.”
- ”Misschien heeft hij een punt. Ik bedank hem voor dit inzicht, en ga hem ook verzoeken de volgende keer op een normale toon tegen me te praten.”
- ”Wat hij denkt over mij is zijn probleem.”
Deze gedachten leveren betere gevoelens op. Door nieuwe dingen te denken kun je je vrolijk of neutraal voelen, waar je je normaal ongelukkig zou voelen.
3. Kies voor nieuwe acties
Je leven loopt niet lekker, je voelt je niet goed en je beseft dat dit jouw verantwoordelijkheid is.
Geweldig. Tijd voor actie. Vraag jezelf af: ”Wat kan ik nu doen om de situatie te verbeteren?”
Wanneer je jezelf als slachtoffer ziet ben je geneigd actie te vermijden. Je hebt het idee dat je zelf geen invloed hebt – dus waarom zou je de moeite doen?
Door actie te ondernemen pak je je verantwoordelijkheid terug. En daarmee ook jouw grip op de situatie. Er is altijd iets dat je kunt doen om de situatie te verbeteren.
- Zoek naar een kleine stap die je direct kunt zetten. Zoals het Googlen van een oplossing, een telefoontje plegen, een lijstje maken etc.
- Als je niets kunt veranderen aan de situatie, kun je altijd iets veranderen aan jezelf. Je kunt bijvoorbeeld gaan sporten of mediteren. Zodat je beter met de situatie om kunt gaan.
- Je kunt op zijn minst stoppen met zeuren en de situatie simpelweg observeren. ”Hij heeft dit tegen me gezegd, ik voel me hierdoor beledigd.” Prima. Geen oordelen, het is wat het is.
Door te handelen vanuit je eigen verantwoordelijkheid kun je je leven direct beter maken. En hoewel het in het begin moeilijk voelt, maakt het je leven uiteindelijk juist leuker en lichter. Simpelweg omdat je beseft dat je alleen slachtoffer bent als je ervoor kiest slachtoffer te zijn.
Stap uit je eigen weg
Jij bent je eigen probleem. En zodra je verantwoordelijkheid neemt en je uit je eigen weg stapt, kun je je leven leuker maken.
Dingen gebeuren. En jij bepaalt zelf hoe je hiermee om gaat. Dat is vaak lastig. Maar als je je vrijer en blijer wilt voelen heb je geen andere keus.
Wentelen in zelfmedelijden is heerlijk. Maar je plakt er geen fietsbanden mee.
Negatieve gevoelens loslaten
Word je regelmatig geconfronteerd met negatieve gevoelens? In deze bundel laat ik zien hoe je negatieve gevoelens kunt loslaten. Ontdek hoe je meer vrijheid, rust, ruimte en liefde ervaart.
Ontdek een praktische oefening die je dagelijks kunt herhalen. Daarnaast laat ik zien wat die negatieve gevoelens precies zijn, zodat het eenvoudiger wordt om jezelf te bevrijden van die knoop in je buik.
Deze cursus ontving een gemiddelde waardering van 8,9 door duizenden deelnemers.
Reacties
Ten overstaande van het hele team deelde mijn baas mee dat:” Niemand van het team de positie ambieerde en dat hij daarom iemand van buitenaf had aangetrokken.” Een leugen, ik had aangegeven, dat ik die positie ambieerde en dat zei ik ook. Ik voelde me kwetsbaar en boos, totdat ik besefte dat ik mezelf boos maakte. Nu kijk ik terug op de afgelopen 2 weken en besef ik me pas dat ik -sinds dit besef- ontzettend veel bereikt heb. Dit artikel komt -weer- precies op het goede moment. Bedankt Jelle!!
Klinkt heel goed. Je kunt het zelf omdraaien. Uit de slachtofferrol. Het is echter wel erg lastig te accepteren als je vriendin je na 20+ jaar inruilt voor een vroegere liefde. Het is wat het is. Maar hoe tackel je dat?
Heel erg herkenbaar dit. Bedankt voor de tips Jelle!
Inderdaad, zo is het. Ik noem het altijd ‘hout op het vuur van mijn gedachten gooien’. Kies ik ervoor om het vuurtje aan te wakkeren of laat ik het uitgaan en daarmee de negatieve gedachtes verdwijnen? Niet altijd gemakkelijk maar als je je bewust bent dat je er hout op aan het gooien bent kun je er ook voor kiezen om ermee te stoppen. Dus ik onderschrijf je verhaal helemaal (pas ook een lekke band gehad een uur lopen van mijn huis) alleen dat over die reep chocolade klopt niet. :D
Snap wat je schrijft en herken het boeddhisme ook daar geldt eigen verantwoordelijkheid. Toch voel ik me slachtoffer en weet niet hoe met het intense verdriet om te gaan. ALS gediagnostiseerd. Wil als mens gezien worden en serieus genomen in wat ik voel en denk. Ik voel dat er veel meer aan de hand is in mijn lijf en onderzoeken worden geweigerd en alles wordt herleidt tot ALS. Verdriet en machteloosheid maken me zwak en niet in staat te vechten.. Ik weet het eigen verantwoordelijkheid. Verlang intens naar rust.
Wat verschrikkelijk Anneke, dat moet ontzettend moeilijk zijn. Zoals je al zegt: je verlangt naar rust. Begin dan daar. Neem rust omdat je het nodig hebt. Niemand gaat je rust bezorgen. Vanaf daar kun je stap voor stap vooruit kijken.
Wat een helder artikel, bedankt weer Jelle!
Bedankt Jelle, de perfecte tekst voor een regenachtige maandag!
Fijn om op maandag weer een frisse start te kunnen maken (althans te proberen :-) )
Bedankt Jelle.Ik denk het wel te weten , maar vergeet het weer . Ik val zo weer in patronen , maar ik blijf door jou alert. Thanks
Al een tijd was ik niet meer gelukkig in het werk als eigenaar van een horecabedrijf. Ik wist dat ik wat anders wilde maar hoe? Door het heft in eigen handen te nemen ben ik een opleiding Mental Coaching gaan doen. Kennis heeft mij geleerd dat alleen jij in staat bent om die verandering in te gaan, en wanneer je je hier bewust van bent kun je verantwoordelijkheid over jezelf en de situatie nemen. Door anders te denken en te handelen heb ik een nieuw karrenspoor ontwikkeld en ben ik langzaam uit mijn slachtoffer rol gestapt. Het heeft veel weerstand gehad maar het is nu een heerlijk bevrijdend gevoel! Af en toe wordt ik nog wel eens uitgedaagd en in het oude karrenspoor getrokken, maar door het te erkennen en mijn verantwoordelijkheid te nemen ben ik er snel weer uit! Dank je voor dit mooie artikel Jelle!
“Simpelweg omdat je beseft dat je alleen slachtoffer bent als je ervoor kiest slachtoffer te zijn.”
Tja, kiezen voor de slachtofferrol. Ik ben het verstandelijk wel met Jelle eens. De praktijk is vaak weerbarstiger.
Als je kind overlijdt door een medische misser kun je als ouder niet veel meer doen dan jezelf tot kalmte manen. Ik verlang ook intens naar rust. Helaas moet ik constateren dat pillen effectiever zijn dan meditatiesessies.
Dank je Jellie,
dit had ik net even heel hard nodig.
Je bent een super inspiratie bron voor me.
Het is inderdaad relatief. Vaak bedenk ik mij dat wanneer me iets overkomt ik het moet zien als iets dat toch al is gebeurd en ik er het beste (voor mezelf) van moeten maken en er dus positieve gedachten bij te bedenken.
Laatst was mijn fiets gestolen, beneden bij de hal van het appartement. Een mooie oranje mountainbike. Ik zet deze altijd keurig binnen in mijn berging, maar die ene keer dacht ik ”ach, het is mooi weer, het is al laat op de avond en het is weer vroeg licht in de ochtend, laat ik hem maar een nachtje buiten staan”. En jawel… slot doorgeknipt.
Deed even pijn, maar heb er eigenlijk niet meer aan gedacht. Meteen op Marktplaats dezelfde dag een nieuwe gekocht.
Tsja…. ”wat doe je eraan”.
Als ik het goed begrijp, ben je zelf niet de veroorzaker van een situatie, maar ben je wel verantwoordelijk voor de manier waarop je er mee omgaat.
Precies Geertje. Tenzij je wel de veroorzaker bent natuurlijk. ;)
hoi Jelle,
Als fervente fietser (ongeveer 4000 km/jaar)neem ik altijd een reserve binnenband mee met klemmetjes om de band te verwijderen, hiervoor veel thuis geoefend vooraf (onder welziend oog van man), waardoor ik nu al zingend een band kan verwisselen, en de lekke fietsband wordt dan thuis door manlief geplakt. :) groetjes
Jelle, dank je wel weer voor deze woorden. Het geldt ook als je je slachtoffer voelt van je eigen gedachtenpatronen of van je emoties. Er is dan toch altijd ergens een keuze te vinden. Je bent zelf de dirigent van je innerlijke orkest! Als je je maar bewust bent van deze mogelijkheid. En dat is niet altijd makkelijk als je het gevoel hebt dat je kopje onder gaat. (Langleve de zwembandjes)
Heel erg herkenbaar haha, en super leuk geschreven!
Meer inzicht op je automatische reacties/gedachten/gevoelens e.d. scheelt vaak al een stuk. Accepteren zoals het is en je eigen perceptie in kaart brengen, allemaal sleutels tot een lichter leven!
Mooie layout heb je trouwens ook!
Ik hou ook van simpel houden. Kijk wat er gaande is en of het jouw energie moet kosten. Meestal niet. Ik zou willen toevoegen dat jouw keuze hoe ergens mee om te gaan niet ten koste mag gaan van een ander. Er is altijd een betere keuze dan iets doen over de rug van een ander. Stel je grenzen, wees duidelijk, laat zien wat zaken met jou doen. Ik heb veel aan de Gordon training gehad.
W’el het klopt zeker en vast dat je vaak je eigen ellende in stand houdt toch vind ik het zeer kort door de bocht dat we daar gek op zijn.
Ik denk ook dat kinderen die thuis slachtoffer zijn van misbruik en mishandeling dat zelf in stand houden en dat het als kind vaak zelfs onmogelijk is om hulp te zoeken. Ik denk dat je dat niet mag onderschatten.
Zelfs volwassenen die slachtoffer zijn van verkrachting is vaak een moeilijke zaak. Al hebben die idd wel de mogelijkheid om hulp te zoeken.
Ook ik ben van mening dat iedereen zich al wel eens verdrietig, zielig,… mag voelen.
Ik denk dat de vraag waarom het mij overkomt in veel alledaagse situaties een normale reactie is. Ik kan me namelijk perfect afvragen waarom mijn nieuwe fiets al meteen stuk is en waarom mij dat overkomt maar tegelijker tijd wel kan genieten van mijn wandeling naar huis en de keuze maken om mijn fiets binnen te brengen voor reparatie…
Mss neem ik zelfs een warm badje om te bekomen en als troost dat dit mij overkwam.
Op zich kan ik me hier wel in vinden. Toch denk ik dat je in sommige situaties toch maar moeilijk zelf die controle kan nemen. Als je doodziek alleen nog maar in bed kan liggen, wetend dat je lichaam op is en je ieder moment kan overlijden en continu vergaat van de pijn (gaat niet over mijzelf) is het denk ik toch wel vrij lastig om stappen te zetten om je gedachten te veranderen. Hoewel ik ook wel iemand ken die alsnog positief probeert te blijven in deze situatie, maar ik kan me niet voorstellen dat dat zo makkelijk is al jij het nu beschrijft.
In zulke situaties is het waarschijnlijk niet makkelijk. Maar waarom zou je je aandacht richten op deze specifieke situatie waarin het mogelijk niet werkt, als deze houding je wél kan helpen in de overige 95% van je leven? :)
Inspirerend! Dank je wel, Jelle!
Een quote van loesje; chronisch ziek zijn vraagt om chronisch optimisme!
Hoe moeilijk alles ook is, en ik heb in korte tijd ervaren hoe moeilijk het kan zijn, het wordt niet beter wanneer je zelf negatief blijft, integendeel zelfs.
Pijn in de brede zin van het woord kun je maar beter verzachten en dat kun je alleen zelf met je eigen instelling en actie.
Om hulp vragen is geen teken van zwakte integendeel zelfs..
Alleen een glimlach doet al wonderen!
Heel mooi stuk en wil er zeer zeker naar gaan leven. Maar als in het jaar dat je zelf kanker krijgt je twee zussen aan dezelfde vreselijker ziekte verliest is dat even moeilijk. En tuurlijk mag ik blij zijn dat ik heb overleefd, maar wel met dat zwarte randje. Dus ik denk dat het niet altijd opgaat helaas.
Heet dit tegenwoordig niet om-denken?
‘t Is zo krachtig als je dit beheerst en het is zeker niet altijd makkelijk. Maar dat wordt hier ook niet gezegd, toch? Het vergt soms heel veel kracht om jezelf-steeds-weer-rechtop-te-zetten. Misschien dat het scheelt als je bedenkt dat je het niet altijd alleen hoeft te doen, maar dat jij zelf wel degene bent die om hulp moet vragen. Ik denk aan het boek van Viktor Frankl, De zin van het bestaan. Hij heeft zijn boek geschreven vanuit een buitengewoon extreme achtergrond, voor mij is zijn verhaal daarom extra confronterend en doorleefd/-doordacht. Succes allemaal met Leven!
Het klinkt zo simpel en vanzelfsprekend, alleen mij lukt het in de praktijk niet! Ik voel me idd altijd aangevallen en veroorzaak dan meer “schade” met mijn reactie dan ik zou willen. Heel lastig dit voor mij om toe te passen, maar goed blijven proberen niet waar?
Hoi Jelle,
Ik vind dat je het ontzettend goed doet en ga alsjeblieft zo door! Haal er kracht uit.
Heb een vraag: zou je een stuk kunnen schrijven over rouw? Ik heb daar nu mee te maken want mij moeder is overleden vorig jaar. Ben benieuwd hoe jij er mee omgaat en misschien tips hebt. Ik merk echt dat ik me nu wel erg ongelukkig maak.., maar ze zeggen dat dat gevoel van verdriet rouw boosheid er mag zijn. Maar weet diep van binnen dat ze juist wil dat ik gelukkig ben! Maar hoe?
Misschien heb je dat ooit al gedaan … dan heb ik vanmorgen niet de juiste lenzen in gedaan. ;)
Liefs!
Goed onderwerp, ik ga er eens over nadenken! Veel sterkte en liefde. En voor nu – mindfulness en mediteren helpt. 🙂
Ik ben het heel erg met Judith eens. Sommige dingen zijn niet te lijmen. Tegen iemand in een rolstoel zeg je ook niet dat als hij maar de juiste aanpak in de lucht gooit het lopen vanzelf weer komt. Met sommige trauma is het overleven al lastig genoeg. Dit soort affirmaties, hoe bruikbaar ook voor veel mensen, zijn dan vooral heel pijnlijk omdat het net is alsof je niet hard genoeg je best doet als het je niet lukt om heel gelukkig te zijn. PTSS is een goed voorbeeld. Paniek, angsten, huilbuien, associaties enz enz zijn niet een twee drie op te lossen. Dat is overleven!
Bedankt Jele, voor dit heldere inzicht . ik snap nu pas dat ik zelf schuld ben dat ik me al jaren ellendig voel en dat in stand houdt met mijn negatieve gedachte en dat ik die alleen maar zelf los kan laten. als een blaadje dat wordt meegenomen door de wind zeg maar.
JAAAAAAAA! Dit had ik net ff nodig na een heel vervelende huidkanker operatie aan mijn ooglid!
Het stomme is dat je het allemaal wel weet, maar soms moet iemand het je weer ff recht voor je raap vertellen! GEWELDIG! Nu denk ik meteen weer: “Ach wat ik ben 69 en heb toch al verkering!” “And life is still beautifull”! THANX!!!! Jele!!!!
Ik ben chronisch psychiatrisch patiënt en kan daardoor veel dingen niet (bereiken). Dit artikel heeft voor mij twee kanten. Als ik bijvoorbeeld depressief of psychotisch ben, is het enorm om jezelf onder controle te krijgen omdat je geest een loopje met je neemt. Wel maakt je houding nog uit. Ik denk vaak ik kan voorduren links of rechts gaan (destructief /niet destructief). Dit moet ik dan kiezen op mijn intuïtie. En ik ben ervan overtuigd dat dit mijn episodes verkort. Al zijn het soms vreemde of onorthodoxe keuzes.
Bovendien kan ik me behoorlijk goed neerleggen bij de gevolgen van mijn ziekte (woning/geen relatie/nooit kinderen/geen werk).
Alleen soms vind ik het zo vriendelijk naar mezelf om mezelf enorm zielig te vinden. Vroeger mocht dat niet en nam ik altijd verantwoordelijk. Die momenten van in de slachtoffer rol zitten helpen enorm! En ik kan het dan ook goed met mezelf vinden. Maar vervolgens is eruit gaan ook van belang!
Verder ben ik gelukkig snel vrolijk en word ik blij van niets.
Ik heb soms ERG veel aan je artikelen. Vooral als ik te diep nadenk en richting verwarring ga. Ik kan dan soms hoofd- en bijzaken niet scheiden en jij geeft me dan overzicht.
Heel mooi verwoord allemaal.
Je gedachten bepalen je gevoel.
Zo is het ook denk ik.
Heb je ook nog tips als je een angststoornis hebt, want die bepaalt vaak m’n gevoel?!
Hoi Maarten! Ik heb geen verstand van angststoornissen, maar heb je meditatie al geprobeerd? 😊
Misschien een tip voor een volgend artikel (of is er al eentje ? ) hoe omgaan met een partner die alle verantwoordelijkheid bij een ander legt voor zijn ongelukkig zijn
Ik zou er eigenlijk nog een stap aan vooraf laten gaan. Sta stil in het moment en laat jezelf gewoon even balen, boos of verdrietig zijn. Gewoon even stilstaan bij die gevoelens, want die mogen er ook gewoon zijn, dat hoort bij het leven en is heel normaal. Niemand heeft het de hele tijd leuk. Ook denk ik niet dat jouw gevoelens “jouw schuld” zijn. Je kunt wel kiezen hoe je je gedraagt, maar niet hoe je je voelt. Hoe je je gedraagt heeft wel invloed op hoe je je voelt. Dus als je je rot voelt omdat je door de regen moet lopen met een lekke band, kan je je gedrag aanpassen door de mooie dingen om je heen actief op te merken en mooie muziek of een luisterboek op te zetten. Dit gedrag (en niet een keuze van: nu kies ik om ineens weer blij te zijn) zorgt op den duur voor positieve gevoelens. Hetzelfde geldt denk ik voor ernstigere zaken, zoals een geliefde verliezen. Het verdriet mag er zijn, daar heb je geen schuld aan en kan je niet “wegbeslissen”, maar je kan wel je gedrag aanpassen door bijv. elke week naar hulpverlening gaan en mooie natuurwandelingen maken, zodat je goed voor jezelf zorgt. Dat zou de nuancering zijn die ik zou maken.
Bij nader inzien staat dat ook al wel een beetje in het artikel, dat je je gedachten en acties (gedrag) wel kunt beïnvloeden. Ik denk dat ikzelf voornamelijk viel over dat stukje over “schuld”, omdat ik zelf (psychisch) erg veel last heb gehad van mijn permanente schuldgevoel over alles.
Mijn leven us een aaneenschakeling van pech.
Scheiding(na 22 jaar, ex ging al 7 jaar vreemd)
Dochter die ik al 5 jaar niet gesproken en gezien heb, ernstig ongeluk waardoor ik baan kwijtraakte, beste maat heeft de hand aan zichzelf gezet etc
Ik ben een knokker, probeer altijd het positieve te zoeken en te zien. Maar mijn energie is echt op.
Ben zelf ook therapeut maar kan het zelf niet meer.
De eenzaamheid maakt me kapot.
Ik sport veel, maar ook dat gaat moeilijker ivm klachten.
Dus ja…ik ben machteloos, moe en onzeker
De kernvraag als alles tegen lijkt te zitten is naar mijn inzicht: Wat kan ik dan wel doen?
Met als extra inzicht: alles waar jij je op focust dat groeit. Zou je je dan niet liever focussen op wat je vooruit helpt? Progressie en dus vooruitgang is onmogelijk als je blijft doen wat je altijd al deed.
Met subvragen als bijvoorbeeld: Waar wordt ik blij van? Wat geeft mij de kracht die ik nu nodig heb? Wat MOET (urgentie) ik nu doen, wat binnen mijn macht ligt om daar uit te komen waar ik graag wil zijn?
Geen antwoord is goed. Geen antwoord is fout. Kies het antwoord dat jij vindt dat in het hier en nu op dit moment het beste bij je past en probeer die. Als dat niet werkt. Probeer wat anders, als dat niet werkt probeer het anders enz.
Ik wens iedereen die zich in een lastige fase van het leven bevindt en last heeft van verschillende worstelingen, verdriet en pijn heel veel sterkte.
Scott Vinke
Bedankt Jelle :)
Ik herken hier zo veel in. Heel veel pas ik sinds kort toe, wat voor mij al best wat positieve dingen heeft opgeleverd. Ik worstel er alleen nog heel vaak mee dat ik besef dat “het is zoals het is”, en dat ik het accepteer en wil loslaten, maar mijn gevoel en mijn hoofd (alle gedachten) blijven door razen. Ik ben dan lang bezig (soms dagen) om dat kritische stemmetje in mijn hoofd en mijn gevoel weer rustig te krijgen. Ik weet dat wat ik voel en wat er in mijn hoofd gezegd word niet waar is, en ik blijf mantra’s zeggen die voor mij werken om het zo rustig mogelijk te houden, maar alsnog blijft het rottig voelen. Nu ben ik sinds een paar maanden bezig met dit positief te veranderen, heeft dit “gewoon” oefening en tijd nodig? Of zijn er nog dingen die ik extra kan inzetten om neutraal/positief te zijn en blijven?
Groetjes Nikki
Dag Jelle,57 jaar ben ik,heel mijn leven vecht ik tegen mijn innerlijke onrust.Neem soms medicatie,als het te erg wordt.En dan lees je hoe jij over dit probleem denkt.Ik kijk er al naar uit om je volgende mail te ontvangen,want ik ben er van overtuigd dat ik nu inzicht ga krijgen,om eindelijk mijn demonen te bestrijden.Ik wil eindelijk een leven zonder stress,zonder aggressief en mij boos maken op alles en iedereen.Er is maar één ding ,waar ik niet mee om kan,en dat is dat mijn man begint te dementeren.Ik kan het niet plaatsen,omdat ik mijn man verlies,zoals hij vroeger was,en daar heb ik verschrikkelijk veel verdriet om,wat mij natuurlijk weer stress geeft.Ik ben boos omdat ons dat overkomt,weet niet hoe ik hier mee moet omgaan.
Jelle, allereerst nog van harte met de kleine!! Goed artikel weer en kan dit in veel gevallen toepassen maar waar mijn man en ik vaak tegenaan lopen is dat we na een korte nacht (baby vaak wakker, herkenbaar?) het geschreeuw van onze oudste 2 jongens slecht aankunnen. Vaak dus een ongezellige ochtend en veel geruzie, ‘stil nou..!!’. Ik besef me dat dit komt omdat wij graag rust willen na zo’n nacht en ons als slachtoffers zien. We vinden het alleen heel moeilijk om dit om te denken. Heb je misschien tips voor ouders met jonge kinderen? Fijne dag!
Ik voel me altijd beter na het lezen van deze blog, ik probeer er ook naar te leven, maar ik ben ook autistisch en kleine aaneenschakelingen van evenementen, kat die sterft, accident, burenlawaai, nieuw werk etc, brengen mij compleet uit balansen en zorgen ervoor dat ik niet meer slaap vanwege een constante flight/flight reactie.
Zelfs meditatie doet niets, je karakter verandert vanwege het slaapgebrek, coping mechanismes vallen weg, en je wordt een slak zonder huisje.
Voor gezonde mensen die al een vorm van balans hebben zal het gemakkelijker zijn om dit te onderhouden met deze levensvisie, maar eens het allemaal te ver zit is het heel hard om opnieuw het juiste pad te vinden.
Misschien kan je daar ooit iets over schrijven:
Hoe je opnieuw je leven op de sporen zet na een diepe depressie.
Ik ben wel heel blij met deze blog en de overvloed van positiviteit, ook al lijkt het lezen eerder een vorm van vluchtgedrag omdat het in de praktijk soms onmogelijk is, ik hoop dat dit er altijd is om op terug te vallen.
Bedankt!
Top Jelle!
Ik herken mezelf hierin en kan veel antwoorden in terugvinden. Dank je voor het delen hiervan Jelle.
Met kleine dingen zoals lekke band, in de hondepoep stappen of je portemonnee vergeten, vind ik het een leuk idee om deze theorie te testen op mijn humeur.
Maar hoe om te gaan met alle geweld, onrecht en leed om ons heen? Hoe kun je gelukkig zijn in de wetenschap dat anderen lijden? Heb je toevallig een artikel geschreven over wereldleed? Dan zou ik dat heel graag lezen, want ik kan er zodanig door geraakt worden dat ik levenslust verlies.
Fijn om jouw stukje te lezen Jelle. Vorige week, toen ik in een slecht aangepaste accommodatie zat(ik ben rolstoelgebruiker) realiseerde ik me dat mijn mindset er heel belangrijk was. Als ik al gespannen naar de toilet ging omdat het een hele klus werd om mijn ding te doen(bang om uit te glijden) spande mijn spieren zich. Ik heb tegen mezelf gezegd dat het iedere keer gelukt was en ik dus moest ontspannen. Ben wel tot de conclusie gekomen dat ik daar nog erg in moest oefenen. Het is nu prettig weer thuis te zijn met goede herinneringen aan een vooral fijne week.
Bedankt Jelle
Deze dingen daar heb ik echt iets aan ikzelf wil steeds een perfectionist zijn en ik doe steeds mijn best om mijn dag perfect te laten lopen ook al kan dat niet ik ben zo ,mms kan ik er een dosis positiviteit aan toe voegen en op die manier iets aan mijn overgewicht doen,ik ben namelijk een emo eter alvast bedankt JELLE!
Goedemorgen Jelle en dank.
Er is een uitspraak die ik niet goed begrijp:
Als iemand je beledigt kies jij er zelf voor om je beledigd te voelen.
Daar heb ik zelf de hand niet in. Die andere 2 uitspraken (Als je wordt afgesneden in het verkeer kies jij ervoor om je boos te voelen. Als je ziek wordt kies je er zelf voor om je zielig te voelen) vat ik geheel, dat doe echt zelf.
Groetjes,
Bruno
Beste Jelle,
Zoals je in de reacties aangeeft, kun je dit inderdaad toepassen in het dagelijks leven met dagelijkse beslommeringen en problemen. Ik moet echter een kanttekening plaatsen, wat verschillende anderen ook opgemerkt hebben. Een belangrijke kanttekening die ik persoonlijk in jouw, overigens goed geschreven, stuk erg mis. De zinnen “simpelweg omdat je beseft dat je alleen slachtoffer bent als je ervoor kiest slachtoffer te zijn” en “het is jouw schuld” raken bij mij een zeer gevoelige snaar. Gezien enkele heftige gebeurtenissen die men in het leven kan overkomen. Ik spreek natuurlijk over ernstige zaken waar ik geen voorbeeld van zal doen. Soms is het leven zo overweldigend heftig en voel je je inderdaad slachtoffer, er is namelijk niet voor niets zoiets als slachtofferhulp. Je hebt gelijk dat je daarna kunt kiezen hoe je met de situatie omgaat, maar sommige dingen zijn onomkeerbaar zonder dat je je zelf niet een slachtoffer ervan voelt.
En daar kies je niet voor. Niemand kiest daarvoor. Dat overkomt je. Dat overweldigd je. Het leeft je.
Het kan veel moeite kosten om daarna weer ‘back on rails’ te komen en persoonlijk wil ik dan liever niet lezen dat het “jouw schuld” is en “je ervoor kiest slachtoffer te zijn”.
Een lekke fietsband? Prima. Een file? Prima.
Een levenstrauma? Vul in voor jezelf.
Ik herken dit zeker, probeer het ook om niet in de slachtofferrol te schieten al lukt het me niet altijd. Wat mij altijd opvalt dat als ik weer tegen de rode week aan zit ik er meer moeite mee heb om het van mijn rug af te laten glijden. Hormonen, geweldige dingen zijn het… soms. Daar heb ik nog geen goed handvat voor gevonden. Behalve je verhaal nog een keer lezen, daar krijg ik een positief gevoel van. Bedankt Jelle!
Ben tot besluit gekomen als er iemand on vriendelijk en je het moeilijk maakt neem het niet mee in je gedachten laat het los en wees vriendelijk en laat het bezinken en de dag er na is het gevoel voor beiden anders en word hetposetiever in je gedachten .
Wat je zegt klopt, een tegenslag als een lekke band of plensregen in je vakantie kan je laten zeuren over datgene wat is maar bij mij is er soms geen enkele aanleiding en wordt ik overvallen door zwaarmoedigheid. Enkele keren is dit te verhelpen met trainen/hardlopen, lekker een boek lezen, of de tuin doen of het gevoel erkennen en los te laten. Maar soms helpt dat even en komt de zwaarmoedigheid (verrassend) terug en later weer terug. Niets nders dan ikzelf ben verantwoordelijk voor deze zwaarmoedigheid maar hoe pak ik dit aan dan?
Prachtig en treffend artikel.
Zelf kan ik hier ook wel erg last van hebben.
Dat bij het minste of geringste ik van slag kan zijn.
Ben wat dat betreft ook overgevoelig.
En ik moet hierin ook meer incasseringsvermogen gaan ontwikkelen.
Daarnaast is het ook belangrijk voor mij om beter te kunnen relativeren.
Kan soms erg zwartgallig en negatief zijn en dat vind ik jammer en onnodig ook.