“Vulnerability is the birthplace of
connection and the path to the
feeling of worthiness. If it doesn’t
feel vulnerable, the sharing is
probably not constructive.”
Brene Brown
Tijd om uit mijn schulp te komen
Jaren geleden was de tijd rijp. Ik merkte dat het moment was aangebroken om achter mijn laptop vandaan te komen en uit mijn schulp te komen. Om mezelf meer naar buiten te duwen en mezelf uit te dagen op nieuwe manieren.
Spannend vond ik het wel.
Want het leven was best comfortabel achter mijn scherm. Geen spannende optredens, geen lastige gesprekken, geen gedoe over hoe ik eruit zie.
Maar ja – leven in de comfort zone is prettig, maar ook een beetje saai. Dus ik besloot mijn eerste boek Steeds leuker te schrijven, en dit moment te gebruiken als startpunt van een nieuw leven.
Wellicht bevind je je op dezelfde plek waar ik me destijds bevond. Je wilt uit je schulp kruipen, maar je vindt het spannend. Want waar begin je, en hoe kun je uit je schulp komen terwijl je het spannend vindt om jezelf kwetsbaar op te stellen?
Dit zijn drie lessen die ik leerde, misschien helpen ze jou ook.
1. We zijn allemaal onzeker
Je gevoelens van onzekerheid en spanning voelen heel intens en uniek wanneer je ze zelf ervaart. Maar in werkelijkheid ervaren we deze gevoelens allemaal.
Er zijn maar weinig mensen die zonder enige uitdaging zelfvertrouwen opbouwen. Je bouwt zelfvertrouwen op door jezelf uit te dagen en je onzekerheden te overwinnen. Door uit je schulp te komen en steeds aan jezelf te bewijzen dat de wereld nog steeds veilig is – ook als je jezelf kwetsbaar opstelt.
Je onzekerheid is normaal, alledaags en niets om je voor te schamen. Ook mensen die heel zelfverzekerd overkomen hebben gebieden waarin ze nog kunnen groeien.
De afgelopen jaren heb ik tientallen publieke optredens gedaan en gesproken voor duizenden mensen, video’s gemaakt en interviews gegeven. Ik ben behoorlijk uit mijn schulp gekropen, maar nog steeds voel ik altijd een spanning om te spreken voor een volle zaal.
Prima. Door mezelf stapje voor stapje te blijven uitdagen kan ik blijven groeien. Dat geldt ook voor jou.
2. Het hoeft niet in één klap
Als je me in 2015 op landelijke televisie had gezet of op een podium voor een paar honderd mensen dan was de situatie niet goed afgelopen.
De zenuwen zouden dan zó overheersend zijn geweest dat ik waarschijnlijk gewoon onzin zou hebben uitgekraamd.
Maar toen het moment eenmaal aanbrak dat ik op televisie mocht verschijnen in Nederland en België, verliep alles prima. Ook de grote podia die ik mocht delen met mensen vormden geen groot probleem meer.
Tussen 2015 en deze momenten zaten echter een heleboel kleine momenten waarop ik een beetje uit mijn schulp kroop. Een presentatie oefenen voor Billy, voor mensen van de uitgeverij, voor een kleine zaal. Iedere stap was spannend, en na iedere stap voelde ik me iets sterker.
Mijn eerste lezing voor 100 mensen voelde vreselijk eng. Ik was nerveus en na afloop onwijs ontevreden over mijn optreden. Maar de lessen die ik leerde uit deze sessie hielpen me de aanpassingen te maken die nodig waren om de volgende sessie veel beter te maken.
Geen enkele bergbeklimmer begint op de top.
De weg naar boven is bezaaid met kleine uitdagingen die je steeds verder richting je doel helpen. Kruip een beetje uit je schulp, bouw wat zelfvertrouwen op, kom tot rust en herhaal het proces.
In kleine stappen kun je alles voor elkaar krijgen. Uit je schulp komen is zoveel eenvoudiger als je het op deze manier doet.
Daag jezelf een beetje uit en gebruik iedere uitdaging als een stap richting je doel.
3. Het wordt steeds makkelijker
Steeds als je uit je schulp komt leer je een heleboel.
Je stelt je kwetsbaar op in een relatie, je doet iets wat je nooit eerder hebt gedaan, je spreekt iemand aan op straat, je stapt als eerste de dansvloer op. Met iedere stap boek je een kleine overwinning en breek je je muurtje iets verder af.
Hoe vaker je dit doet, des te duidelijker je begint te beseffen dat je dit wel kunt.
Je bent nog niet waar je wilt zijn, maar je wéét nu dat je het in je hebt om uit je schulp te kruipen en vooruitgang te boeken. Je hebt aan jezelf bewezen dat je uiteindelijk heel ver kunt komen.
Dit zelfvertrouwen maakt het nog makkelijker om uit je schulp te kruipen.
Want iedere kleine overwinning maakt je sterker en zelfverzekerder. En met deze nieuwe kracht durf je steeds verder uit je schulp te komen. Je boort nieuwe uitdagingen aan en wordt steeds relaxter in situaties die je vroeger de stuipen op het lijf zouden jagen.
Rond 2016 vond ik het daadwerkelijk spannend om een video te maken. Nu voelt het als een natuurlijk onderdeel van mijn leven. Ik vind lezingen geven nu nog steeds spannend, maar activiteiten als signeersessies voelen nu heel normaal.
Hoe verder je komt, hoe makkelijker het wordt.
Dat is best een fijne gedachte. Dus wil je uit je schulp komen? Begin klein, blijf kleine stappen zetten en geniet van de vooruitgang die je boekt.
Voor je het weet bouw je momentum op en voelt het alsof je wind mee hebt. Best fijn.
Helemaal jezelf durven zijn
Durf jij helemaal jezelf te zijn? Met deze Bundel wil ik je inspireren om je unieke zelf te vieren en de vrijheid te cultiveren om helemaal jezelf te durven zijn. Elke dag, ook bij andere mensen.
Ontdek tips, inzichten, inspiratie en oefeningen om steeds meer jezelf te worden, in kleine praktische stappen. Doe je mee?
Deze cursus ontving een gemiddelde waardering van 9,5 door duizenden deelnemers.
Reacties
Ik heb ook besloten dat ik meer dingen wil doen buiten mijn comfortzone en daarom ga ik morgen beginnen met toneelles 🙂
Momenteel heb ik een enorm gebrek aan zelfvertrouwen maar wel de plannen en doelstellingen om voor mezelf te beginnen. Ik zal daarbij ook meer uit mijn schulp moeten kruipen. En dan is het een hele fijne ‘reminder’ dat het juíst kleine stappen zijn die je vooruit helpen en zorgen voor een goede basis. En ook het ‘tot rust komen tussendoor’ is iets wat ik zeker mag onthouden ;)
Prachtig en herkenbaar artikel.
Zelf kan ik ook erg teruggetrokken zijn.
Naast dat ik ASS (autisme) heb, ben ik ook nog eens behoorlijk introvert.
Dat maakt het voor andere mensen vaak ook wel moeilijk om mij te kunnen inschatten oid.
Dit vind ik op mijn beurt ook weer erg lastig.
En voel me daar vaak ook onrustig en onzeker over.
Zelf had ik vroeger plankenkoorts. Ik heb een lichte vorm van ASS (autisme) en ik durfde niet eens voor een klas te spreken.
Ik ben daarom les gaan volgen aan het conservatorium.
Nu heb ik teveel zelfvertrouwen. Ik ben doorheen de jaren uit mijn schulp gekropen.
Ik ben daarnaast ook toneelspeler in Brugge, België.