“We can sigh into our beers all day long,
complaining things have changed.
That rarely, if ever, helps.
What we have to do is just sit still for a minute and not click anything,
not peck at a screen,
and not think about how amazing this would be on Vine.”
John Biggs – TechCrunch
Check je dit artikel via onze app? Bekijk bovenstaande video hier.
De balans terugbrengen
Laatst ging ik met Billy (mijn vriend) een hapje eten in de stad. En tijdens de ’we gaan de deur uit’-check (sleutels, portemonnee, iPhone) stelde ik iets wereldschokkends voor: “zullen we onze iPhones thuis laten?”
Lichte twijfel. Er werd even nagedacht over de implicaties. Geen iPhone. Geen foto’s, geen manier om ons leuke etentje te delen met de wereld, geen manier om te reageren op eventuele inkomende berichtjes. Geen manier om de tijd door te brengen als een van de twee naar het toilet is.
Geen iPhone. Dat betekent helemaal samen in de wereld. Samen op een plek zijn, zonder dat iemand enig idee heeft waar we zijn. Dat mensen ons niet kunnen bereiken. Dat mensen daar misschien geïrriteerd over worden. Onverantwoordelijk. Heerlijk onverantwoordelijk.
Billy stemde toe, en we hadden een heerlijke avond. Zonder dat iemand er vanaf wist.
Dat plankje in je zak, dat is niet je leven
Echt niet. Weet je, nog niet zo lang geleden waren mensen alleen bereikbaar als ze thuis waren. Dan kon je iemand gewoon niet bereiken. Urenlang.
Nu levert dat soms scheve gezichten op. Rare opmerkingen. “Waarom reageer je niet op Whatsapp? Ik zag dat je online was.” Als ik na een avondje bioscoop m’n telefoon check, dan staan er áltijd berichtjes. En, dat zet me aan het denken.
En het ding is, ik doe er zelf aan mee. We doen er allemaal aan mee. Meer en meer beleven we onze wereld, onze vriendschappen, onze vrije tijd via plankjes. We lijken te vergeten dat het plankje een gereedschap is.
Het is tijd om volwassen te worden
Smartphones zijn geweldig. Ze hebben de wereld veranderd in positieve zin, en ik denk dat we nog veel meer mooie ontwikkelingen gaan zien. En ik denk niet dat mensen ooit van mij hadden verwacht dat ik dit zou zeggen, maar ik denk dat we ons leven minder zouden moeten ervaren via onze smartphones, als we echt een zinvol, liefdevol en gelukkig leven willen hebben.
Ik denk dat we, op de lange termijn, beter af zijn als we hogere prioriteit geven aan het hier en nu, aan echt face-to-face contact. Dat we inkomende berichtjes soms niet direct beantwoorden. En ook van anderen niet verwachten dat ze direct reageren.
Dat we ons toestel op stil zetten als we in gesprek zijn. Dat we dat trillende plankje simpelweg negeren. Dat we simpelweg genieten van een mooi moment. Zonder dat moment vast te leggen, zonder het de ether in te gooien. Je mag genieten zonder dat iemand er vanaf weet.
Want weet je, dit is niet waar het stopt. Dit is slechts het begin. Er komen brillen, horloges, armbanden, implantaten, compleet geïntrigeerde systemen. De komende dertig jaar wordt bizar. En als er een ding is waar we mínder van nodig hebben, dan is het wel afleiding van de dingen die ons écht gelukkig maken. Mindfulness, oogcontact, echt naar elkaar luisteren, rust, kalmte, focus om te werken aan je doelen, een knuffel, natuur, dankbaarheid.
Wij kiezen zelf hoe de komende decennia ontvouwen. Wij bepalen welke plaats deze techniek in ons leven krijgt. Gebruiken we technologie om meer mens te worden? Of laten we ons gebruiken door de technologie?
Vergeet je telefoon
Probeer het eens. Laat hem thuis vandaag. Zet hem in vliegtuigmodus, op stil of helemaal uit. Niet om ouderwets te zijn. Maar vanuit voortschrijdend inzicht. Om de prioriteiten terug te plaatsen waar ze horen.
Op naar een toekomst die draait om mensen, geholpen door technologie. Mensen met goed ontwikkelde relaties, mensen die kalm zijn, die alleen kunnen zijn, die de rust en tijd hebben om hun grootste dromen te realiseren. Die niet constant worden afgeleid, die mogelijk niet constant bereikbaar zijn.
Het leven is niet daar. Het leven is hier. Hier en nu. En het leven ís de sensatie van de ervaring. Probeer jezelf die sensatie niet voortdurend te ontnemen. Probeer jezelf te trainen om die sensatie altijd te ervaren. Ook op de saaiste momenten.
Alleen in een wachtkamer
Laatst zat ik alleen in een wachtkamer, en m’n telefoon was leeg. Er was niets te doen. Er lag een of ander vakblad waar ik al snel klaar mee was. Een paar foldertjes die ik snel gezien had. Ik moest lang wachten, en ik verveelde me. En terwijl m’n hersenen op zoek waren naar afleiding, kwam ik langzaam in het moment. Ik keek naar een plant, naar m’n voeten, uit het raam. Op een bepaald moment besefte ik dat het wonderlijk is, dat ik daar zit. In zo’n ruimte. Bijna als in een film. Met lelijke wandlampen, een rommelige receptie, een lieve dame achter de balie.
Ze zag dat ik al lang zat te wachten. En ze zag dat ik ogenschijnlijk ‘niets’ deed. Ik raakte met haar aan de praat. En we hadden een fijn gesprek. Over Rotterdam, over rust, over kinderen en zorgen. Ik leerde van haar, en zij van mij.
Niets bijzonders. Maar ook weer wel. Het was kalm, en het was echt. Hier en nu. Een simpel gesprek, zonder trillende telefoons en neurotisch gestaar naar een display.
Ik hou van mijn iPhone. En ik hou van het leven. En ik denk dat we de twee eenvoudig kunnen verenigen door het ding terug op zijn plek te zetten. Door een leven te leven waarin een smartphone een rol speelt. En niet het leven proberen te leven via het plankje. Want dat is een slap aftreksel. Hoe leuk het ook lijkt.
Besteed minder tijd op je smartphone
Heb je soms het gevoel dat je teveel tijd op je smartphone doorbrengt? In deze Bundel gaan we aan de slag met bewust smartphone gebruik zodat je je leven weer terug krijgt.
Besteed minder tijd achter je scherm en op social media, en meer tijd aan echt genieten van je leven.
Doe je ook mee?
Deze cursus ontving een gemiddelde waardering van 9,3 door duizenden deelnemers.
Reacties
Top artikel! Ik betrap mezelf er ook wel eens op dat ik teveel met mijn phone bezig ben. En neem hem af en toe ook bewust niet mee, even een kleine detox.
En inderdaad, er zit een groot verschil tussen vliegtuigmodus/uit of geheel niet bijhebben. Af en toe zo lekker om zeker te weten dat je niet gestoord kunt worden.
Leuk stuk. Maar waar ligt de grens? Een smartphone biedt zoveel mogelijkheden, dat je er uren aan kan spenderen. Wanneer neem je hem wel mee en waneer niet? Wat zouden goede afspraken met jezelf kunnen zijn? Ik probeer zelf al de telefoon niet mee naar bed te nemen, zodat ik weer eens tijd vrij maak om een boek te lezen i.p.v. mijn facebook te checken.
Dit stuk zet me echt wel aan het denken. Ik heb het gedeeld op mn blog, en zet meteen mijn telefoon uit. Ik kijk teveel nutteloos naar dat ding!
Helemaal mee eens. Doe het zelf regelmatig, gewoon lekker thuis laten, even niet. Als ik de hond uitlaat gaat er echt geen telefoon mee. Als we zitten te eten wordt er vaak niet opgenomen of gekeken. Een smartphone is erg handig, maar ik laat mijn dagindeling er niet door bepalen.
Heel fijn, daar moeten we naar toe. Naar dat ding gewoon lekker thuis laten. Dat doe ik tegenwoordig bewust al vaker en het is zeer bevrijdend. Vooral voor ‘verslavingsgevoeligen’ onder ons.
ken je deze al?: http://vimeo.com/58109011
je gewoon er even van bewust zijn dat je ook zonder KAN. Heerlijk…..
Ik besefte het me helemaal niet eigenlijk hoe verslaafd ik aan dat ding ben. Tot een tijdje terug. Het eerste wat ik doe bij wakker worden is meteen mn tel pakken, ook al is het nog veel te vroeg, gevolg, ik val niet meer in slaap…. Ik ga veel te laat slapen doordat ik savonds laat nog aan het appen en internetten ben op dat ding in bed, waardoor ik ook moeilijk inslaap. Heb een onderzoek gelezen waarin stond dat elke keer als je op je smartphone kijkt je aandacht van waar je mee bezig was weg is, en het weer even duurt voordat je weer gefocust bent als je hem weer weglegt…. iedereen in de klas kijkt om de klip klap op dat ding. Kan niet goed zijn voor de concentratie en het leren. We slaan echt door volgens mij. Ik denk er zelfs over om weer een oldskool telefoontje te halen waar je niet mee kan appen oid, maar alleen sms’en….al besef ik dat dat whatsapp wel heeeel belangrijk is geworden en als ik dat niet meer heb ik een boel mensen een stuk minder spreek. Maar misschien is dat maar goed ook. Wordt tijd voor echt contact.
Iedereen is vrij om te kiezen of hij of zij een smartphone wil. Ik heb reeds vele jaren geleden besloten dat ik geen wil. Simpelweg omdat ik in het hier en nu wil leven, mij bewust wil zijn van dingen die zich daadwerkelijk om mij afspelen ( de dingen zien zoals ze werkelijk zijn) en contact met mensen wil hebben op een face tot face en dus energetisch niveau.
De virtuele wereld slaat door en de multinationals hebben de mensen in hun greep. Vele mensen groeien steeds verder van zichzelf en klampen zich vast aan de onophoudelijke informatie van de social media. Deze meeste mensen leven niet meer, maar worden geleefd. Ik heb zelf nog een toestel van 12 jaar oud waar ik alleen maar mee kan sms’en en bellen en alleen als het hoognodig is. Externe prikkels zoals het dagelijks gebruik van een smartphone sluiten de connectie met het hartcentrum en versterken de egogedachte.
Wil je echte vreugde en innerlijke vrede ervaren, doe je smartphone van de hand, luister naar je diepere zelf en je zult begrijpen wat ik bedoel……
Ik heb gelukkig nog zo’n oud ding, alleen bellen en sms’en, heerlijk rustig.
Mijn smasrtphone staat standaard op stil en mijn fb account log ik regelmatig hele dagen uit. Mijn twitteraccount heb ik helemaal vaarwel gezegd. Waarom? Voor mij persoonlijk geeft het altijd alles kunnen lezen wat er met mensen die je maar vaag kent echt teveel prikkels. Het feit dat je altijd bereikbaar ‘moet’ zijn geeft me onrust. Het rare is wel dat als ik zie dat ik geappt, gebeld etc ben, ik het gevoel heb meteen te moeten reageren. Kortom, ik ben gek op mijn smartphone, maar word er soms ook gek van. Thanks voor dit artikel!
Ondanks dat ik groot ben geworden met een gsm en ook smartphones, ben ik er heel slecht in. Ik ben een functionele smartphone gebruiker. Ik app als ik iets moet weten en app terug als het belangrijk genoeg is. Soms duurt dat wel en paar dagen…
De laatste tijd laat ik mijn smartphone standaard thuis met boodschappen doen. Heerlijk die rust.
Ook let ik er op als ik met iemand in gesprek ben dat mij smartphone uit zicht is.
Daarnaast heb ik alleen geluiden voor bellen, sms en directe W-app. De rest staat op stil.
Als ik voor mijn blog foto’s ga maken, laat ik mijn smartphone thuis of op stil. Ik maak daarom ook zelden foto’s met een smartphone, maar met een camera!
Geeft veel rust en toch een heel leuk leven ;)
Ik maak geen gebruik van een mobiel. En heb gezien hoe mensen om mij heen langzaam veranderen. Veel mensen moeten constant geprikkeld worden en zoeken daardoor constant afleiding in de telefoon. Van bepaalde mensen om mij heen kan ik geen pijl meer op trekken. Ik bedoel laatst had ik een oude vriend bij mij op bezoek, ik had er zin aan en verheugde mij op zijn komst. Toen hij binnen was hadden we in het begin een leuk gesprek totdat er serieus nog maar 5 minuten over heen ging en hij z’n mobiel pakte. Vanaf dat moment liet hij zijn mobiel niet meer los en keek constant naar het scherm soms viel het gesprek gewoon dood. Maar dat was nog niet het ergste, constant wanneer ik aan het woord was verzonk hij in zijn mobiel (ik had het idee dat hij totaal niet luisterde). Maar als hij aan het woord was dan werd ik mentaal gedwongen om alles leuk te vinden omdat ik bang was dat hij dan weer in zijn mobiel zou dommelen. Hier hebben meer mensen last van en heb besloten om geen enkele moeite meer te doen voor dat soort mensen sterker nog ik ga dat soort ontwijken. Het is toch van de gekke dat als ik een afspraak heb. En iemand voor mij tijd vrijmaakt waarna ik dus langs kom en vervolgens zonder aankondiging ineens een boek pak en daar constant in ga lezen, dan spoor je toch niet.