“The truth is:
Belonging starts with self-acceptance.
Your level of belonging, in fact,
can never be greater than your level
of self-acceptance, because believing that
you’re enough is what gives you the courage
to be authentic, vulnerable and imperfect.”
Brene Brown
Hoe word je echt gelukkig met jezelf?
Er is maar één duidelijk antwoord op deze vraag, en het is een antwoord dat ik je al jaren elke paar weken om de oren slinger. Net zolang totdat het blijft plakken. Niet alleen voor jou – maar ook als herinnering aan mezelf.
Want gelukkig zijn met mezelf is ook voor mij een doorlopende uitdaging.
Wat is dit antwoord? Radicale zelfacceptatie.
Je wordt pas echt gelukkig met jezelf – met wie en wat je bent – als je het lef ontwikkelt om jezelf volledig te accepteren zoals je bent.
Klinkt simpel genoeg. Maar in een samenleving die ons motiveert het tegenovergestelde te doen is zelfacceptatie niet altijd even eenvoudig. Gelukkig begint het te veranderen. De blogs, video’s, series en podcasts met self-love als thema schieten als paddestoelen uit de grond.
Meer en meer mensen beseffen dat liefde en compassie begint bij liefde voor onszelf. En echte zelfliefde bloeit in een bodem van zelfacceptatie. Dit zijn drie inzichten die ik opdeed.
1. Je hoeft niets toe te voegen
Je kunt niet gelukkig zijn met jezelf als je constant werkt om jezelf te verbeteren. Waarom niet? Omdat zelfverbetering impliceert dat er iets ontbreekt.
Er ontbreekt niets. Dat is het inzicht dat je wilt realiseren voor jezelf. Er is niets dat mist, niets dat moet worden toegevoegd. Je bent precies zoals je bent.
Aan een bramenstruik groeien geen meloenen. Hoezeer de bramenstruik ook investeert in zelfverbetering, er zullen volgend seizoen gewoon bramen groeien aan haar takken.
Wij gaan door het leven als die stoeiende bramenstruik. En gaandeweg verliezen we uit het oog dat bramen geweldig zijn. Jij bent niet zoals je niet bent, dat klopt. Maar je bent precies zoals je wél bent.
Het lijkt zo logisch om onze aandacht te verliezen aan de meloenen. Aan alle dingen die we niet zijn. Maar we zijn zoveel dingen wel. De kunst is om te ontspannen, uit ons hoofd te komen en te zien wie en wat we zijn.
Omarm jezelf zoals je bent. Dat is alles wat je hoeft te doen.
2. Je bent te hard voor jezelf
Al die negatieve dingen die je over jezelf denkt en zegt, al die manieren waarop je jezelf in gedachten neerhaalt, al die overtuigingen die stellen dat je niet goed genoeg bent – het is allemaal gebakken lucht.
Gedachten zijn maar gedachten. Gewoon sensaties in je bewustzijn. Ze zijn niet speciaal, bijzonder belangrijk of inherent waar. Je hart klopt, je ogen zien en je brein ervaart gedachten – dat is alles.
Wanneer je onware gedachten denkt die stellen dat je niet goed genoeg bent, doe jezelf dan een plezier en ga er niet in mee. Duik niet nog dieper in de ellende.
Kijk eens om je heen, zie wat er gebeurt. De wereld om je heen is een uiting van natuurlijke processen. Wolken komen voorbij, de bomen groeien, de wind waait, de regen valt. De aarde brengt alles voort wat je ziet. Bomen, planten, dieren en – jawel – mensen.
Jij bent een uiting van natuur. Een uitstulping van deze planeet. Je staat niet los van de natuur, van dat wat is. Jij bent het.
Strijden tegen jezelf – doen alsof je niet goed genoeg bent – is net zo zinloos als strijden tegen de kleur van gras. Op dit moment in tijd en ruimte ben jij precies zoals je moet zijn. Anders was het niet zoals het is.
Zoals de bomen, de gletsjers, de hoogste watervallen en de diepste ravijnen uitingen zijn van de natuur – zo ben jij een uiting van de natuur. Perfect in je schijnbare imperfectie. En zodra je het zo ziet, is het waanzin om jezelf niet te accepteren.
3. Je bent niet alleen
Er zijn culturen die bovenstaande als vanzelfsprekend aannemen, waardoor zelfacceptatie een logisch gevolg blijkt. Wij leven niet in zo’n cultuur.
Onze samenleving is gebaseerd op een duidelijke scheiding tussen mens en natuur. Sterker nog – eeuwenlang was het Westen verwikkeld in een trotse strijd tegen moeder natuur.
Dat tij begint te keren, en dat geeft ruimte aan nieuwe manieren van kijken. In de traditionele manier van kijken beschouwen we zelfliefde als nog meer egoïsme en ijdelheid. Eigenschappen die we doorgaans bestempelen als onwenselijk.
In de nieuwe manier van kijken zien we dat zelfliefde de basis vormt voor een liefdevollere en effectievere samenleving. Simpelweg omdat we zien dat zelfliefde een logisch gevolg van acceptatie is. Houden van realiteit, van dat wat is vormt een voedingsbodem voor ontspanning en liefde.
Je kunt niet geven wat je niet hebt. Als je jezelf vanbinnen haat is dat wat je zult verspreiden. Als je jezelf volledig accepteert zul je rust, begrip, compassie en liefde verspreiden.
En dat is uiteindelijk geweldig nieuws. Want hoe word je echt gelukkig met jezelf? Door te leven volgens je eigen natuur. Door helemaal jezelf te durven zijn. Zonder angst, zonder schaamte. Dat is voor veel mensen een lastige opgave. Maar het is een pad waard om te bewandelen.
Je wordt echt gelukkig met jezelf wanneer je niet alleen accepteert dat je bramen produceert en geen meloenen. Maar door te leren houden van die bramen. Want blijkbaar is dit wat je nu bent.
Ontwikkel meer zelfliefde en zelfacceptatie
In mijn online cursus help ik je stapje voor stapje meer zelfvertrouwen, zelfacceptatie en zelfliefde ontwikkelen. Op een manier die écht werkt.
Het is tijd dat je stopt met jezelf naar beneden halen. Je bent mooi zoals je bent. Precies zoals je bent. En ik help je graag inzien hoe je dit voor jezelf kunt realiseren.
Lees meer en schrijf je direct in…
Zo maak je je leven steeds leuker ☀️
Volg onbeperkt compacte cursussen, stappenplannen, video-meditaties en meer. Start vandaag jouw opwaartse spiraal. 🌱
Reacties
Hoi Jelle,
Fijn artikel. Wel vraag ik mij af hoe jij denkt over zelfacceptatie en werk waarbij jaarlijks gekeken wordt naar wat je leerdoelen zijn en wat nog niet goed genoeg aan je is of gaat. Ik heb een keer een functioneringsgesprek gehad (onaangekondigd) waarbij ik niet zo zeer iets kon opnoemen wat beter moest of niet goed ging. Ik had het gewoon naar mijn zin, en was tevreden met hoe het ging. Het werk liep lekker. Het was een beetje ongemakkelijk alsof dat niet goed was. Er moést iets zijn wat ik nog beter moest kunnen of wat nog niet goed ging. Er werd niet echt geaccepteerd dat dingen soms gewoon goed gaan en goed lopen. Ik vond dit echt een eyeopener, maar dan in negatieve zin.
Wauw dank je wel Jelle, wat een ontzettend mooi artikel! Zo ervaar ik het nu ook helemaal. Het verzet tegen wat je niet bent, wilt zijn of wie je wel bent. Dat verzet veroorzaakt stress en zoveel meer ellende. Als we meer accepteren hoe we zijn, onze mindere kanten en onze mooie kanten, kunnen we onze medemens ook meer accepteren zoals zij zijn. Uiteindelijk creëren we zo een mooiere samenleving en … een betere wereld begint bij jezelf toch? Working on that 😉
Hoi Jelle Ik vqind het heerlijk om je berichtjes te lezen Juist op de maandagmorgen. Je bent z’on heerlijke positievo😉. Maar zou je het ook eens kunnen hebben over hoe je negatieve gedachten het beste uit je hoofd kan bannen Je schiet er niets mee op maar ze springen steeds in beeld en houden je bezig Misschien weet jij een oplossing?
Groetjes. Tineke
Hoi Tineke! Jazeker, ik schreef er zelfs een compleet boek over! 😉
Dit artikel maakte me blij: Inderdaad is het het mooiste cadeau wat je jezelf kunt geven: Accepteren wie je bent
Brené, mijn favoriete auteur! Echt aanraders haar boeken! Leuk om te merken dat je haar ook leest, Jelle! Ik herken vaak dingen die jullie allebei zeggen.
“Strijden tegen jezelf – doen alsof je niet goed genoeg bent – is net zo zinloos als strijden tegen de kleur van gras. Op dit moment in tijd en ruimte ben jij precies zoals je moet zijn. Anders was het niet zoals het is.”
> nu ben ik er na jaren achter vanwaar mijn sluimerende gevoel van “nooitgoedgenoeg” vandaan komt en wil dat graag veranderen.
Ik heb het altijd moeilijk met de zin äanvaard jezelf zoals je bent”- want zoals ik nu ben, is een vergaande staat van niet-zelfacceptatie. Dat aanvaarden zou een contradictio in terminis zijn. Ik wil dus graag evolueren naar een persoon die zichzelf wel accepteert. En dus niet accepteren dat ik nu zo ben.
If that makes sense ;)
Maar alle gekheid op stokjes, merci voor de leuke tips altijd of de schop onder de hol die ik soms nodig heb :)
Een waarheid als een koe. Ik weet het wel maar het sluipt erin dat ik het regelmatig kwijt ben. Staat nu iedere eerste van de maand in mijn agenda geschreven .Ik ben wie ik ben en zoals ik ben ben ik goed.
Hoi. Hoe zie jij jezelf verbeteren en ontwikkelen in dit stuk? Ik bedoel je bent zoals je bent met al je heb en onheb maar intrinsieke motivatie hebben om jezelf te verbeteren daar waar je zelf last hebt van je eigen onheb is toch niet slecht?
Ik accepteer en omarm mijn intrinsieke motivatie om bepaalde acties te nemen om te veranderen. Ik verander graag, dat is wie en wat ik ben. Dit is juist het pad dat je wilt bewandelen, in tegenstelling tot veranderen omdat je jezelf vergelijkt en gelooft dat je niet goed genoeg bent. 😊
Prachtig artikel weer! Goed om er weer aan herinnerd te worden. De laatste tijd veel problemen met mijn gezondheid en dan ga ik weer twijfelen aan mijn zelf dus ben erg blij dat dit artikel in mijn mail stond! Dank je wel Jelle ✨
Er is meer tussen hemel en aarde, je artikelen komen op het juiste moment. Dank daarvoor.
De spijker op zijn kop. Als je jezelf niet accepteert zoals je bent, loop je jezelf alleen maar in de weg. Maar ook ik worstel er soms mee. Dan heb ben ik ook in een downputtende mood ( Mozes kriebel). Dus dan geef ook ik mezelf even een mentale schop onder mijn komt. Toegegeven, de ene keer is het makkelijker dan de andere, maar het lukt me elke keer weer. Ik ben okay, ik ben mezelf en ik ben goed genoeg. Perfectionisme gaat ten koste van spontaniteit. Het kan altijd wat beter, maar tel vooral je zegeningen. Ik ben niet perfect, ik ben uniek, ik ben blij met mezelf. Want als je jezelf niet accepteert of aardig vindt, dan heeft dat zijn weerslag op anderen. Jelle, top artikel.👊😁👍
Radicale zelfacceptatie vind ik wel wat kort door de bocht en mogelijk ook wel erg radicaal.
Wil je groeien dan is een flinke dosis zelfreflexie niet verkeerd. Wij mensen moeten vaak
lijden om te kunnen groeien vanuit je referentiekader. Het lijkt me ook niet wenselijk zo
radicaal jezelf te accepteren M.a.w zo als ik ben vind ik mezelf goed genoeg en je hebt dat
als mijn medemens maar te accepteren. Mogelijk kan dit ook problemen opleveren omdat
groei van sociale intelligentie ook iets is wat wel eens gepaard kan gaan met pijnlijke levenslessen. Lijden is vaak groeien.
Dat neemt niet weg dat ik heel goed begrijp wat je met dit stukje bedoeld te zeggen en dat
het voor sommige mensen een goed handvat kan zijn als een basisbegin als er onterechte
complexen spelen. Mijns inziens geld dat niet voor iedereen en ligt gemakzucht op de loer.
Hoe bestaat het, precies op het juiste moment en wow wat kwam je verhaal binnen. Tranen zelfs… en herkenning. Ik vind je geweldig schrijven, dat is echt een gave. De toon is geweldig, het leest zo heerlijk gemakkelijk en het is stimulerend en troostend tegelijk. Ga me aanmelden voor je cursus, het boek heb ik al.
Inderdaad kun je als bramenstruik geen meloenen produceren maar als gelukkige bramenstruik zul je misschien mooiere gezondere bramen gaan produceren en dat komt dan je omgeving weer ten goede… :-)
Ha Jelle, wát een fijn artikel zeg, bedankt! Heb wel een vraag; zoals ik het lees is dit artikel volledig toegespitst op zelfacceptatie. Bij mij botsen zelfacceptatie en de drive om mezelf te ontwikkelen nog wel eens, hoe zou jij dit eenvoudig vertalen?
Dankjewel Wes. Onderzoek waar die drive vandaan komt. Is het een uiting van je innerlijke drang tot verandering, of komt het voort uit de angst om niet goed genoeg te zijn?
Hoi Jelle, dankjewel voor dit artikel.ik denk dat een regelmatige herinnering aan ,, zelfacceptatie,, altijd goed is.
En daarnaast is het ontzettend leuk om te blijven kijken naar,zoals ik het ervaar,wat maakt mijn leven leuker.
Of is deze verandering weer een stapje op weg naar mijn droomleven.
En zo wordt het alleen maar leuker
Jouw blogs herinneren mij er af en toe weer aan wat mijn doelen zijn in het leven, waar ik gelukkig van wordt. En dat je met liefde verder komt dan met haat, soms betrap ik mezelf er wel eens op dat ik niet altijd even aardig denk over andere, maar ook niet over mezelf.
Dit wil ik gaan veranderen dan ben ik werkelijk gelukkig met mezelf.
Bedankt Jelle dat je dit zo deelt met andere.
Ps: meer blogs over jullie leven als vaders? :) Ik vond dit toen zo leuk om te lezen zo real en liefdevol.
Deze pagina heeft me onwijs hard veranderd. Ik heb de natuur altijd perfect gevonden. En het feit dat ik nu deel uitmaakt van de natuur doet me zeer goed voelen. In de natuur is ook niet ieder element op zich perfect, maar alle elementen samen spelen precies op elkaar in. Zo werkt ook onze maatschappij. Ik moet helemaal geen meloenenstruik zijn, want die is er al. Ik vul het plekje van de braambessen in want anders moet dat puzzelstukje. Ik ben dus precies goed zoals ik ben en pas toch tussen de anderen. :-D
Ik lees je artikels graag en heb er ook al veel tips uit kunnen halen. Het enige waar ik het nog altijd moeilijk mee heb, is dat ik nog altijd ontzettend schrik heb om afgewezen te worden, na bedrogen te zijn geweest. Dus dat gevoel van ‘niet goed genoeg’ blijft wel hangen, ondanks dat ik verder prima in mijn vel zit. Ik probeer wel rationeel te denken van.. Je vindt zelf ook niet iedereen leuk, dus iemand anders heeft het recht ook om jou niet leuk te vinden’.. Maar toch word ik op gebied van mannen en daten, nog heel erg onzeker Ik wou dat ik daar ook nog vanaf kwam
Helaas is het in dit artikel omschrevene precies datgene wat mensen hebben aangeleerd. Er is ander inzicht en andere bewustwording nodig om meer echt jezelf te kunnen worden en blijven.
Ik trok zo’n 20 jaar geleden blind een kaartje bij mijn psycholoog. Daar stond een schaap op voor de spiegel met de tekst “ik ben precies goed zoals ik ben.” Ik draag dit kaartje nog elke dag bij me, gewoon omdat ik soms vergeet dat ik er gewoon mag zijn, precies zoals ik ben. Hoewel ik nog steeds graag werk aan mezelf en het doorbreken van bepaalde patronen, ga ik mezelf wel steeds meer accepteren. Gelukkig maar, dan is het leven n.l. veel gemakkelijker. Ik vind het wel interessant mezelf beter te leren kennen en hoe mijn brein werkt, daarom pak ik toch regelmatig een zelfhulpboek. Ook dat hoort blijkbaar bij en dat mag dus gewoon.