“The truth is: Belonging starts with
self-acceptance. Your level of belonging,
in fact, can never be greater than your
level of self-acceptance, because believing
that you’re enough is what gives you the
courage to be authentic, vulnerable and imperfect.”
Brene Brown
1. Niet iedereen hoeft je aardig te vinden
Mensen zijn verschillend, en gelukkig maar. Mensen zijn zo verschillend, dat het vrijwel onmogelijk is om alle mensen op hetzelfde moment tevreden te houden. Met andere woorden: hoe goed je je best ook doet om mensen te pleasen, je zult uiteindelijk altijd falen.
Dat is niet erg, maar het is wel belangrijk om te beseffen: je kunt niet iedereen tevreden houden. Hoe hard je ook je best doet.
En als je bent zoals veel mensen, dan doe je heel hard je best. Dan vorm je jezelf naar anderen of naar de situatie, zodat je niemand een slecht gevoel geeft en geen dingen zegt of doet die vervelend kunnen overkomen.
Maar dat vormen en aanpassen heeft zijn prijs. Ja – misschien houd je makkelijker mensen te vriend. Maar ondertussen gedraag je je als iemand die je niet bent. En dat heeft behoorlijk wat nadelen.
2. Jezelf anders voordoen heeft een zware prijs
Je gedrag constant aanpassen om anderen te pleasen zorgt ervoor dat je niet helemaal jezelf bent. Dat is geen probleem, als het af en toe gebeurt. Maar als je jezelf constant anders voordoet dan je bent om de mensen om je heen te pleasen, dan betaal je hier op de lange termijn een zware prijs voor.
Welke prijs? In de eerste plaats laat je je leven vormen door de mensen om je heen. Je neemt niet zelf de leiding maar reageert constant op wat er gebeurt. Hierdoor wordt het lastig om een leven vorm te geven waar jij echt tevreden mee bent.
En dat is nogal wat. Je leeft dit leven namelijk maar één keer. En je leven is niet eindeloos. Wil je je kostbare tijd op deze planeet echt doorbrengen als ieders beste vriend(in), en je eigen wensen en dromen op de achtergrond plaatsen?
Daarnaast ontstaat er een ander probleem: doordat je je niet authentiek gedraagt, trek je mensen aan die niet echt bij je passen. Als je constant interesse veinst om een ander te pleasen, ontstaat er een vriendschap die is gebaseerd op een onwaarheid. En je ontwikkelt patronen met de mensen om je heen die jou niet dienen. Die mensen zijn gewend dat je overal mee akkoord gaat, waardoor ze minder rekening met je houden en gewoon over je heen lopen. Ook al hebben ze het niet eens door. Ze nemen je niet mee als een factor in hun beslissingen, omdat jij toch altijd alles oké vindt.
En zo’n vriendschap is waarschijnlijk een stuk minder waardevol dan die met een persoon die je leuk vindt voor wie je echt bent. Uiteindelijk wil je je omringen met mensen waarbij je lekker jezelf kunt zijn. Mensen die respect hebben voor jouw mening en jouw gevoelens. En dat brengt me bij het volgende punt.
3. Mensen zijn gek op echte mensen
De meeste mensen worden juist blij van mensen die weten wat ze willen. Ze hebben respect voor mensen die echt zichzelf durven zijn. Mensen die hun mening delen, hun voorkeuren uitspreken en soms hun grenzen aangeven.
Mensen willen weten wie jij bent, wat jij wilt, wat jij voelt. En als je hier meer ruimte voor maakt, dan kunnen anderen je echt leren kennen. Sommige mensen zullen niet bij je passen, en dat is oké. Dat wil niet meteen zeggen dat ze een hekel aan je hebben, maar gewoon dat je elkaar niet echt blij maakt.
Ik ken genoeg mensen waar ik prima mee kan omgaan maar die me niet echt blij maken. En ik ga er vanuit dat dat gevoel geheel wederzijds is. En dat is helemaal prima. Want hoe beter ik laat zien wie ik ben en waar ik voor sta, des te makkelijker anderen kunnen besluiten of ze dichterbij willen komen of juist niet.
En dat is het ding – de mensen die vervolgens dichterbij komen passen ook écht bij je. Hoe meer jij jezelf durft te zijn, des te meer de mensen om je heen bij je gaan passen. Hierdoor kost het je veel minder energie om met mensen om te gaan, hoef je jezelf niet langer weg te cijferen en kun je veel meer plezier beleven aan je relaties.
4. Grenzen zijn niet onvriendelijk
Het aangeven van grenzen – een beetje assertief durven zijn – is niet onvriendelijk. Het is een teken van zelfrespect. Door af en toe een grens te benadrukken voorzie je je omgeving van een handleiding hoe ze met jou om kunnen gaan.
Als een collega keer op keer over je heen loopt, en jij laat dat constant gebeuren, dan laat je zien dat je jezelf niet respecteert. Als je echter duidelijk maakt dat je hier niet van gediend bent, is de kans groot dat je collega niet alleen haar of zijn gedrag aanpast maar tegelijkertijd meer respect voor je ontwikkelt.
Het is vooral belangrijk dat jij jezelf recht kunt aankijken in de spiegel. Dat je vrienden bent met jezelf. Vanuit die zelfliefde en zelfacceptatie is het vervolgens heel natuurlijk om vaker weerstand te bieden als mensen over je grenzen gaan.
Grenzen maken een relatie duidelijk en harmonieus. Ook als het tijdelijk voor wat verwarring en trammelant zorgt – op de lange termijn is iedereen beter af als je durft te zeggen waar het op staat.
5. Stoppen met pleasen en zelfliefde
Hoe meer stappen je zet richting zelfacceptatie en zelfliefde, des te makkelijker het wordt om te stoppen met pleasen. We pleasen omdat we goedkeuring verlangen en conflicten willen vermijden. Maar wanneer je begint te zien dat jij helemaal goed bent zoals je bent, dat je geen goedkeuring nodig hebt om je goed te voelen over jezelf, dan wordt pleasen irrelevant.
Dan loop je rond met een gezond gevoel van: ”weet je, als je me niet goed vindt zoals ik ben, prima, maar dan mag je je rustig naar de uitgang bewegen – doei!”
En ik wou dat ik een manier had om dit volledig aan je over te brengen, maar je zult er stap voor stap zelf moeten komen. Jij bent mooi zoals je bent, helemaal goed, niets meer aan doen. Je hoeft niet te veranderen om liefde te verdienen, je hoeft je leven niet te gebruiken om iedereen tevreden te houden ten koste van jezelf.
Het idee is dat je liefde deelt vanuit overvloed. Dat je mensen wilt helpen omdat je zoveel liefde voelt dat je er gewoon iets mee moet. Niet omdat je bang bent om afgekeurd te worden. De intentie maakt het grote verschil.
Dus? Dus ik denk dat het belangrijk is dat je het probleem bij de wortels aanpakt en gaat werken aan het opbouwen van meer zelfacceptatie. En daar zijn een aantal manieren voor.
In de eerste plaats, begin met mediteren. Hier vind je mijn tips:
- Waarom ik vind dat je dagelijks moet gaan mediteren (en hoe je dat doet)
- Elke dag mediteren – zo lukt het je wel
Daarnaast heb ik een aantal artikelen die hier direct op ingaan:
- Zelfacceptatie vergroten – je bent goed zoals je bent (+ video)
- Ben je te hard voor jezelf? Ontdek 4 inzichten voor meer zelfliefde
- Hoe ik mezelf stap voor stap leer accepteren zoals ik ben
En tot slot vind je hieronder een praktische Bundel die je helpt sterker in je schoenen te staan. 🙌
Sterker in je schoenen staan
Door sterker in je schoenen te staan krijg je meer zelfvertrouwen, zelfliefde en leer je te vertrouwen op je eigen gevoelens, waarden en intuïtie.
In deze compacte cursus laat ik zien waarom sterker in je schoenen staan makkelijker is dan je denkt.
Aan de hand van praktische tips en leuke oefeningen gaat het je lukken om voor jezelf op te komen, grenzen aan te geven, ‘nee’ te zeggen en tóch dicht bij jezelf te blijven.
Doe je mee?
Deze cursus ontving een gemiddelde waardering van 9,2 door duizenden deelnemers.
Reacties
Als je niet van huis uit meegekregen hebt dat je er mag zijn, als je nooit geknuffeld bent en als alles wat je wilde met de grond gelijk gemaakt werd, dan heb je zo’n enorme achterstand opgelopen dat je als vanzelfsprekend in je latere bestaan anderen voorrang geeft.
Je kreeg immers constant de boodschap mee dat je niks waard was, dat je je als een kopie van anderen moest gedragen.
Daardoor is verplaatsen in anderen en dus lezen wat ze willen een soort tweede natuur geworden, dit kan extreme vormen aannemen.
Zo erg dat het een eenzaam bestaan op kan leveren, niemand hoeft rekening met je te houden omdat je van huis uit een heel sterk signaal hebt opgedaan dat je niet belangrijk bent.
Dat heeft zo’n afschuwelijke impact, het verpest je leven en zet alle relaties onder druk.
Een onderschat gegeven, waar velen onder lijden en waar helaas ook velen misbruik van maken.
Voor iedereen die dit leest en kinderen heeft: neem ze serieus en help ze met HUN EIGEN ontwikkeling.
Geef ze zoveel liefde en oprechte betrokkenheid als je maar kunt, zonder ze te verstikken.
Kinderen zijn niet het eigendom van ouders en verdere omgeving, ze zijn het waard om met vol respect mee om te gaan, en: ze zijn vaak veel wijzer dan de zogenaamde volwassenen aankunnen, laat ze in hun waarde en onderdruk ze niet!
💛
Hallo Jelle, ik ben 60 jaar en prima in vorm. Nu las ik jouw stukje over pleasen en dat was mijn vorm van overleven toen ik nog jong was en al mijn tantes nog in leven waren. Ik had al jong geen moeder meer dus geheel afhankelijk van hun. Ineens stopte ik ermee en iedereen was in shock behalve ik. Al die verplichte bemoeienissen…..pfff… wat een verademing toen ik daar een punt achter zette. Heerlijk. En geen mens die het mij kwalijk nam, zijzelf ook niet. Dank voor jouw berichten Jelle. Groetjes, Maartje
Bedankt weer voor een leuk stuk op deze maandag. Ik ben je boek aan het lezen. Ik neem de tijd om alles een plek te geven en er mee aan de slag te zijn. Mijn vriend heeft hem al uit. We worden er allebei erg vrolijk van. Bedankt!
Wat ik doodeng vind aan dit soort gedachten ,is dat soms grenzeloos egoisme wordt verward met assertiviteit. Er is niks mis mee om een ander een plezier te doen als dat jouzelf iets kost. Zoiets houdt de wereld warm en draaiende. Over je heen laten lopen , is een ander uiterste en daar is geen mens mee gediend. Ook niet degene die zgn voordeel van jou heeft. In die zin heb je gelijk Jelle. Maar echte hulp aan iemand die jou nodig heeft, kost vaak wat. Het kost je tijd en aandacht en soms moet je daar je programma of verlangen op aanpassen en dat is lang niet altijd aangenaam. Maar het kunnen rekenen op elkaar in tijden van nood is een groot goed en dat zouden we niet mogen en moeten verliezen. Echte hulp gaat vaak gepaard met een offer. Ik wens ons van harte toe dat we het onderscheid tussen hulpvaardigheid en oneerlijk please-gedrag integer leren te maken.
Mooie nuance Marjan, dankjewel. 💛
Ik ben mezelf in een aantal situaties niet, omdat ik ervaren heb dat mensen mee dan afwijzen ( denk aan: ontslaan, negeren, verwijten ..)
Ik ben niet gemiddeld, denk veel en analytisch na. Zo ben ik. Ik probeer anderen heel erg in hun waarde te laten. Maar als mensen dat niet zo voelen, omdat ik inhoudelijk of analytisch reageer en IK dat kan scheiden van gevoelens, maar zij zich daarbij in hun persoon aangevallen voelen…. Dan zit ik uiteindelijk met een probleem, want ik wil ook meedoen en geld verdienen.
Hoi Jelle,
Goed artikel weer! Echter heb ik een vraag waarvan ik heel erg hoop dat je daar antwoord op geeft: ik hoorde laatst in een podcast Michael Pilarczyk zeggen dat je als baby ooit goed genoeg was maar nu niet meer. Als je nu depressief bent dan ben je volgens hem natuurlijk niet goed genoeg want je bent (niks voor niks) depressief. Je bent volgens hem overduidelijk ook niet goed genoeg als je 20 kilo te zwaar ben en erg ongezond eet enzovoort. Hoe denk jij hier over?
Hoi Femke! Ik volg Michael Pilarczyk niet, dus ik kan hier niet veel over zeggen. Maar wat je hier omschrijft is in ieder geval niet hoe ik er tegenaan kijk. Het is denk ik maar net wat je definitie van ‘goed’ is en hoeveel stappen je naar achteren zet.
Ik bekijk dit soort onderwerpen vanuit een vrij ‘big picture’ perspectief, waardoor ik tot andere conclusies kom. Ik zie ieder mens als ‘goed’ in de basis, en zie geen reden om aan te nemen dat iemand ‘niet goed genoeg’ is omdat diegene depressief is oid. Deze worsteling is wat mij betreft onderdeel van het proces, en mag er dus zijn. Ik kan me voorstellen dat je een depressie bestempelt als ‘onwenselijk’ en er dus iets aan wilt doen, maar het zegt wat mij betreft niets over de waarde van die persoon. 💛
Ware woorden, vooral betreft je eigen richting bepalen en authentiek zijn.
Als je je teveel aanpast, wordt je een speelbal. Bovendien kom je onecht over.
Ik kan me ook vinden in de woorden van Heni, vooral het belang van kinderen in hun eigenwaarde laten.
De impact van als je als kind afgebroken wordt, is niet te onderschatten en ondermijnend voor je zelfrespect.
Blijf dit echt een waanzinnig goed, verhelderend en leerzaam artikel vinden.
Vele jaren heb ik mij (onbewust) anders voorgegaan, dan wie ik daadwerkelijk was.
En ik deed voortdurend maar mijn best om me (geforceerd) aan te passen en anderen voortdurend tevreden te houden.
Ik gedroeg me als een enorm speelbal, deed niets anders dan me ver-excuseren en durfde in geen enkel opzicht grenzen aan te geven oid.
Ben erg blij dat het besef er bij mij hierin steeds meer gekomen is.
Nog steeds moet ik er erg op blijven letten dat ik me niet onecht en/of overdreven opstel oid.
En authentiek zijn en blijven is voor mij erg essentieel geworden.
Vooral in vriendschappen en andere contacten (zoals op de werkvloer) is dit erg belangrijk voor mij.
Jarenlang zijn contacten scheef gegroeid doordat ik me anders voor leek te doen, dan wie ik daadwerkelijk was.
Ik voelde me een vreemde in mijn eigen lichaam.
En ik stond ook niet goed met mezelf in verbinding.
Heb hier jarenlang erg veel last van gehad en erg mee geworsteld.
Voor mij zijn oa zelfrespect en zelfliefde dan ook erg belangrijk geworden.
Helaas…ik heb geleerd in therapie dat ik om mijzelf mag denken en een eigen mening mag hebben, maar als ik -mezelf- ben dan word dat vrijwel nergens geaccepteerd…dus ga je weer in de please modus…het klinkt allemaal leuk wat je overal leest, praat over je dingen, geef je mening, doe wat jij zelf wilt….maar de praktijk is naar mijn mening heel vaak anders. mensen willen alleen maar -leuk-. En mijn leven was niet leuk, met veel rugzakken, en dat vormt je of je wil of niet. En daar hebben mensen geen zin in..
@Sylvia;
Ik herken jouw verhaal heel erg.
Heb ook continu het gevoel dat me voortdurend ‘leuk’ moet voordoen, omdat anderen anders weer teleurgesteld zijn in me.
En daardoor doe ik me totaal anders voor dan wie ik daadwerkelijk ben.
Mensen krijgen daardoor een totaal verkeerd en vertekend beeld van mij.
Mezelf zijn is bij bepaalde mensen echt zeer moeilijk.
@Jeroen, wat een mooi en inspirerend levensverhaal! Ik ben ook het pad ingeslagen waarin ik mij bewust word van wie ik ben, wat ik wil en zie ik ineens hoe gevoelig ik ben voor de druk van anderen en hoe scheef dat soms gaat. En vooral dat dat niet is wat ik wil! gelijkwaardigheid is zo’n bekangrijk thema geworden. Ik ben heel benieuwd hoe je het leven ziet nu je je aan de verwachtingen hebt onttrokken. Ik doe dat al op veel vlakken (bevrijdend!!!) maar op de gebieden dichtbij (familie, werk) is het het lastigste maar de nood wellicht het hoogst. Dank voor je verhaal!
@kathelijne
Enorm fijn om jouw reactie te lezen.
Ook zeer herkenbaar.
Jij ook heel erg bedankt.
@Femke, ik weet niet wat Michael Pilarczyk heeft gezegd. Maar ik kan mij voorstellen dat hij het heeft over zelf-acceptatie. Dat als jij (of iemand) zegt, ík ben 20 kilo te dik, dan vind je jezelf (onbewust) niet goed genoeg. Of als je ergens om een reden depressief bent dan is er mogelijk ook iets dat je toch niet van jezelf accepteert. Ik denk dat hij het meer als trigger bedoeld om bij jezelf te kijken wat je niet accepteert.
Verder herken ik mij in de reactie van Marjan. Ik vind dat goed doen voor een ander, oog hebben voor je omgeving, soms ook wordt gezien als pleasen. Terwijl je daarmee juist een mooie gemeenschap hebt. Iets doen voor een ander.
Verder mooi en goed artikel om te blijven herhalen (voor mezelf :) ).
Pleasen is negatief, en is eigenlijk fake.
Goed doen is positief , is oprecht.
Het gaat erom welk idee er aan ten grondslag ligt.
@Anneke
Pleasen is inderdaad negatief, omdat het fake is.
Authentiek zijn is veel belangrijker.
Toch vind ik het vaak nog wel lastig om echt mezelf te kunnen zijn en om echt open en eerlijk te kunnen zijn.
Ook uit angst voor nare situaties, zoals conflicten etc.
Ik heb jarenlang met enorme schuldgevoelens gekampt en ik voelde me overal de oorzaak van alle problemen in.
Toch merk ik dat ik er steeds meer klaar mee ben om een masker te moeten dragen en om me maar voortdurend op een geforceerde en gekunstelde aan te passen aan anderen.