Artikel opslaan

Het begon rustig in Moskou

Dit ben ik in Moskou, in januari van dit jaar. En terwijl ik hier quasi-natuurlijk zit te poseren op een gigantische ijsbaan, had ik geen benul wat 2019 voor me in petto had.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Jelle – soChicken.nl (@jellehermus) on

Ja – er lagen wel wat dingen op stapel. De deadline voor het manuscript voor het tweede boek was halverwege februari. Op het moment dat deze foto gemaakt werd was ik vrij gefrustreerd met het boek.

Een boek schrijven is een beetje als een bevalling of een reis naar India: na een tijdje vergeet je hoe heftig het was en doe je het gewoon nog een keer.

En tuurlijk, de aannemer stond in de startblokken om ons Delftse huisje onherkenbaar te verbouwen. Dak eraf, hele etage gestript, extra etage erop en de originele etage werd helemaal opnieuw ingedeeld. Want ja, we waren immers bezig met adopteren. En deze verbouwing zorgde voor voldoende ruimte, en hielp ons een hoop geld besparen – omdat we anders waarschijnlijk zouden moeten verhuizen op de piek van de huizenmarkt.

En ik weet niet hoe het met jou zit – maar ik word héél onrustig als mijn leefomgeving overhoop ligt. Vorige maand las ik nog terug in mijn dagboek hoe gefrustreerd ik was in november 2018 – toen lieten we de woonkamer al verbouwen voor extra licht en ruimte. Om het project ‘op te knippen’ en de aannemer ‘uit te testen’.

Overal bouwstof, overal chaos, en ik probeerde ondertussen een boek te schrijven – dan krijg je me wel aan het zaniken.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Jelle – soChicken.nl (@jellehermus) on

Maar goed – Moskou, boek, verbouwing – prima. Alles onder controle.


Bestel Kom maar op via Bol.com

Floep! En toen veranderde ineens ALLES

Het adoptietraject is normaal gesproken het tegenovergestelde van onverwacht vader worden. Het duurt jaren. In ons geval zou het zeker 3-4 jaar duren. Onze razendsnelle match (na ca. 2 jaar) was dan ook een behoorlijke uitzondering.

Na alle voorlichtingen, gesprekken met de kinderbescherming, medische tests en inschrijving bij het Nederlandse adoptiebureau stonden we nét niet helemaal ingeschreven bij het adoptiebureau in de VS. De laatste papieren lagen klaar voor FedEx.

Het was midden in de verbouwing en we sliepen in de woonkamer. Een paar dagen daarvoor had het nog gestormd en stond het huis vol met emmertjes. Ik lag nog een beetje te soezen in bed (niet wetende dat dit één van mijn laatste snooze-sessies zou zijn dit jaar) toen ik geschreeuw uit de badkamer hoorde komen.

Een mailtje. Een jongetje. Een beslissing graag, binnen een paar uur als het even kan. Ehh, JA! Een week vol spanning. Bevalling, iedereen gezond, eerste foto, papierwerk, toestemming en FLOEP! Nog geen twee weken later sloten we onze Jake in ons armen in Florida.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Jelle – soChicken.nl (@jellehermus) on

Dit was niet alleen het meest bijzondere moment van het jaar – het was het meest bijzondere moment van mijn leven. 😁

De rest voelde een beetje als bijzaak – eerlijk gezegd

Precies. Familie hielp met het bewoonbaar maken van het huis. En we zijn ook nog getrouwd in die twee weken. In juni verscheen Leven met wind mee. Het tweede boek kwam zelfs binnen op nummer 1 in de bestsellerlijst!

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Jelle – soChicken.nl (@jellehermus) on

Er was een hoop werk rondom het boek. Zodra ik terug kwam uit Florida ontwikkelde ik een nieuwe online cursus (Het is wat het is) en deed ik meer dan 15 signeersessies door heel het land en diverse lezingen.

Voor mij voelde 2019 als een denderende trein waar ik voor m’n gevoel soms nét niet vanaf vloog. Goede dingen komen vaak allemaal tegelijk, heb ik weleens gehoord. Dat is mijn perfecte samenvatting van 2019.

Als ik dit van tevoren had geweten, had ik de boel anders gepland. Maar ik wist het niet van tevoren, en dat is een deel van de charme – dus het is zoals het is. En het maakt in ieder geval dat 2019 een jaar is wat ik om zoveel redenen nooit zal vergeten.

En verder?

Terwijl Jake alweer zijn eerste tandjes krijgt en in stevig tempo de kamer door tijgert neem ik rustig afscheid van 2019 en dit decennium.

Dit decennium stond voor mij in het teken van vrijheid en avontuur. In 2010 begon Billy voor zichzelf, en zijn we begonnen met reizen. Eerst lokale reizen (zoals een roadtrip naar de Noordkaap), later verre reizen (de eerste was Australië in 2011). We verhuisden dat jaar ook van Schiedam naar Delft waar we een nieuw leven opbouwden.

We trokken de wereld rond, vaak maanden achter elkaar. India, Myanmar, China, de VS en zelfs Kirgizië. We hebben zoveel gezien van de wereld, zoveel geleerd, elkaar zo goed leren kennen.

En al die tijd waren jullie – mijn lieve lezers – daar aan mijn zijde. Jaar in, jaar uit – en daar voel ik me onwijs dankbaar voor.

Vanaf 2016 begon ik te merken dat het tijd werd voor nieuwe avonturen: mezelf naar buiten duwen. Een boek schrijven, media optredens, jullie ontmoeten, lezingen geven. Ik realiseerde me ook dat ik vrijheid moest vinden in mezelf, in plaats van de buitenwereld.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Jelle – soChicken.nl (@jellehermus) on

En ik heb het gevoel dat het nieuwe decennium me nog veel verder in die richting zal duwen. Compassie, liefde en echte vrijheid. Mijn inzichten en vaardigheden steeds beter inzetten om onze samenleving liefdevoller te maken.

Er is een extra dimensie bij gekomen. Ik ben sowieso gepassioneerd over het ‘voorleven’ van de dingen die ik beschrijf op soChicken. Maar ik realiseer me dat ik nu plotseling een heel tastbaar rolmodel ben geworden voor een speciaal klein mensje. En ik ga doen wat ik kan om een goed rolmodel te zijn voor mijn zoon.

En dat gaat een hoop interessante groei met zich meebrengen, dat weet ik zeker. 😁

En verder?

Mijn dierbaren hebben 2019 overleefd en zijn gezond. Ik realiseer me elk jaar beter dat dit niet vanzelfsprekend is – en ik voel me er onwijs dankbaar voor. Ik ben zelf ook gezond, hoewel ik sinds september constant verkouden word (kinderopvang, hoort erbij, enzo).

Ik heb dit jaar dus mogen trouwen met mijn lieve Billy en ik ben nog elke dag dolgelukkig en dankbaar dat hij ervoor kiest om zijn leven met mij te delen. Ik ben dankbaar dat Jake bij ons terecht is gekomen, en voor alle lieve mensen die betrokken zijn geweest bij de adoptie en zorg van Jake.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Jelle – soChicken.nl (@jellehermus) on

Ik ben dankbaar voor het werk dat ik mag doen, voor de prachtige verhalen die jullie met me delen, voor de honderden free hugs die jullie me hebben gegeven.

Maar bovenal: ik ben dankbaar voor koffie. Want dat heeft me er toch wel doorheen gesleept de eerste helft van 2019. 😂

Het nieuwe jaar? Ik ga meer sporten – daar schrijf ik binnenkort meer over. Er komt iets tofs aan, daar deel ik ook meer over binnenkort. En verder ga ik proberen de trein een béétje af te remmen, zodat ik iets beter kan genieten van het uitzicht.

Op naar een lekker rustig en kabbelend 2020? Vast niet – maar we gaan ons best doen. 😉

soChicken Gelukstest

Hoe zit jij in je vel? Doe de gelukstest!

Ontdek hoe goed jij in je vel zit. Deze gratis test vertelt je in 2 minuten hoe gelukkig jij bent en welke stappen je kunt zetten om je leven leuker te maken.

Start de test