Even geen opgetrokken schouders Controle loslaten - wat er gebeurt als je de controle loslaat

Dit gaat nog wel even duren

Een tijdje geleden zat ik in het Groothandelsgebouw in Rotterdam bij het Indiase visumbureau. De vriendelijke jongen achter de balie herkende ik nog van twee jaar daarvoor. Toegegeven, hij was makkelijk te herkennen vanwege zijn tulband.

Maar niet alleen dat. Hij was ook opmerkelijk kalm. Geen haast – hij deed gewoon rustig zijn werk. En dat was op zichzelf mooi om te zien.

Ware het niet dat het ook bijzonder langzaam ging. Gecombineerd met een aantal zeer slecht voorbereide voorgangers zag ik de bui al hangen: dit gaat nog wel een paar uur duren.

En die gedachte – dat ik mijn hele ochtend zou doorbrengen in dat kantoortje – maakte me onrustig. En een beetje gefrustreerd. Want ik was wél goed voorbereid, ik had mijn huiswerk gedaan. Dus waarom moet ik zo lang wachten op al die mensen die niet goed lezen?

Ik heb er geen controle over

Hartstikke leuk dat ik daar gefrustreerd zit te zijn – maar het voegt niets toe. Ik observeerde het schouwspel eens zonder oordeel. Het leek in slowmotion te gaan, met zoveel kalmte en geduld. Niet efficiënt, eerder het tegenovergestelde. Maar het was eigenlijk best rustgevend om de mensen voor me zo bezig te zien.

En toen bedacht ik me: ik heb er helemaal geen controle over, dus ik hoef me ook niet gefrustreerd te voelen.

Ik wilde graag die ochtend mijn visumaanvraag indienen, en ik wilde het graag in Rotterdam doen. Dat waren mijn keuzes. En het moet tóch gebeuren, en ik zit hier nu al. Ik kan de wachtrij (redelijkerwijs) niet beïnvloeden, en ik kan niet controleren hoe goed mensen zich voorbereiden. Ik kan niet bepalen hoe snel die aardige jongen werkt.

Dus er leek maar één logische reactie over: mezelf amuseren en de situatie omarmen. De frustratie observeren en ervan genieten, en gewoon zitten en wachten. Zo moeilijk hoeft dat niet te zijn.

Zodra je loslaat wordt alles simpeler

Het leven pakt natuurlijk niet altijd alleen maar geweldig uit als je de controle loslaat. Maar in dit geval liet ik ook de controle niet los. Ik liet mijn drang naar controle los, want controle had ik toch niet.

Ik ontspande. Ik deed een mindfulness oefening, ik kalmeerde mijn ademhaling en ik genoot van mijn aanwezigheid in de ruimte.

En plotseling bleek dat het oudere echtpaar voor ons zó slecht voorbereid was dat ze al na een minuut of twee opstonden. En toen was ik ineens aan de beurt – floep!

Als je er geen controle over hebt, laat het dan gaan

Het is zo verleidelijk om te denken dat je de wereld om je heen kunt controleren. En het is zo makkelijk om frustratie, boosheid, ongeduld en irritatie te ervaren als je merkt dat het leven zich anders ontvouwt dan je voor ogen hebt.

En het is tegelijkertijd zo onlogisch. Het is verspeelde energie, onnodige stresshormonen. Als je er geen controle over hebt – stop dan met verlangen dat het anders was. En omarm de realiteit.

Het omarmen van de realiteit betekent dat je je drang naar controle loslaat. Dat je het leven gewoon laat zijn. Dat je het accepteert zoals het komt en het durft te omarmen, ook al bevalt de uitkomst je niet.

Dat geeft je ontzettend veel rust. En als je rustig en kalm bent, is het veel eenvoudiger om blij en vrolijk te zijn. En als je kalm en blij bent, zul je merken dat het leven ineens véél makkelijker aanvoelt. Dan voelt het veel meer alsof je je met de stroom laat meevoeren, in plaats van dat je er constant tegenin zwemt.

Een trage rij in een visum bureau is niet anders dan toezien hoe een vriendin ‘verkeerde’ keuzes maakt, hoe er regen valt terwijl je zon verlangt, hoe de treinen uitvallen terwijl je weg moet of hoe je dochter maar niet wil luisteren naar jou adviezen.

Het is wat het is. Je hebt er geen controle over. Dus stop met vechten tegen de realiteit en omarm dat wat is. Jouw wens dat dingen anders zijn maakt niet dat dingen ineens anders zijn – het maakt jou vooral onrustig. Omarm dat wat is, dat maakt je leven een stuk eenvoudiger.