Artikel opslaan

Ik wil geen vader worden

Toen Billy en ik ongeveer 25 waren begonnen we te praten over kinderen. Zo’n gesprek verloopt anders dan bij de meeste stellen, aangezien er minstens één baarmoeder ontbreekt in onze relatie.

We wogen onze opties af, maar besloten op dat moment dat het niet voor ons was. Te duur, teveel papierwerk, te ingewikkeld en te emotioneel voor betrokken moeders.

De jaren gingen voorbij, en om ons heen begonnen steeds meer vrienden aan kinderen. Het deed mij vooral realiseren wat een enorme verantwoordelijkheid het ouderschap is. Wat een enorme impact het heeft op je leven en wat een offers het van je vraagt.

Rond mijn 27e was ik vooral zoet met het vergroten van mijn vrijheid. Ik speelde toen zelfs met het idee om mijn huis te verkopen en oneindig te reizen – en een kind grootbrengen leek me in dat licht de minst slimme zet.


Bestel Kom maar op via Bol.com

Ik gooide de deur dicht

Maar dat gold niet voor Billy. Van tijd tot tijd bracht hij het onderwerp naar boven. En als dat gebeurde voelde ik me beklemd. Ik had voor mezelf al besloten dat een kind grootbrengen niet in mijn toekomst lag, en het idee dat Billy het wél wilde maakte me oncomfortabel.

Ik wilde het niet. Ik wilde mijn vrijheid. En ik gooide de deur dicht. Ik maakte Billy duidelijk dat ik het niet zag zitten voorlopig, en dat ik niet kan ‘meedoen’ met iets waar ik echt geen zin in heb.

Dus zo ging het een paar jaar. Het was geen groot punt verder in onze relatie. Het was gewoon hoe het was. En we hadden sowieso niet veel tijd om erover na te denken, want we gingen een paar jaar tegemoet vol met reizen naar alle uithoeken van de wereld.

Maar dat is het probleem met reizen – het verandert alles

Reizen is voor mij een snelweg in mijn persoonlijke groei. Niet alleen omdat ik op reis meer tijd neem om te lezen en na te denken. Maar ook omdat ik mezelf meer uitdaag en – verlost van mijn patronen thuis – nieuwe kanten van mezelf ontdek.

Nadat ik de deur definitief had dichtgegooid was er een nieuwe situatie ontstaan. Ik voelde kalmte. Ik had niet langer het gevoel dat ik mijn vrijheid moest ‘verdedigen’ tegen het ‘dwaze’ plan om een kind op te voeden. Ik had ineens de ruimte om eens te onderzoeken wat ik zelf nu écht wil.

Ik zocht mijn vrijheid – zo bleek al snel – op de verkeerde plek. Iets wat ik leerde tijdens mijn reizen, waar ik zo vrij was als een vogel en het tóch voor elkaar kreeg om me niet vrij te voelen.

Sterker nog – op sommige momenten begon het vrije rondzwerven als beklemmend te voelen. Want al die nieuwe plekken, mensen en oppervlakkige contacten deden me inzien dat ik thuis in bepaalde opzichten vrijer ben dan op reis.

Thuis heb ik een eigen huis met alles wat ik nodig heb, lieve mensen om me heen, een cultuur waarin ik de weg ken, mensen die me kennen en begrijpen, goeie koffie en de rust om af en toe niets te doen omdat ik niet bang hoef te zijn dat ik ‘iets mis’.

Een nieuwe conclusie

En zo kwam het dat ik – na meditaties in India, onbeschrijfelijke katers in Texas, tempel overdosis in Myanmar en bruisende inspiratie in San Francisco tot een nieuwe conclusie begon te komen.

Eerder zag ik mijn toekomst heel simpel: verder bouwen met soChicken en veel reizen. Maar nu ik met mijn nieuwe blik in mijn toekomst keek, besefte ik dat hier iets miste. Ik besefte dat ik klaar was voor die volgende stap, voor die verantwoordelijkheid.

Klaar voor het vaderschap! Wie had dat gedacht!

Het was een conclusie die eruit floepte in een restaurantje op een Tropisch eilandje in Thailand – waar ik druk bezig was met het schrijven van mijn eerste boek. Waar Billy na een aantal jaar héél voorzichtig het onderwerp weer eens aansneed: …een kindje grootbrengen.

Hij was zo verbaasd als ik was toen ik het zei: ”Bil, laten we het doen. Ik denk dat ik er bijna klaar voor ben. Dat ik bijna volwassen genoeg ben. Dat ik zelf eindelijk ‘uitgekleuterd’ ben, en voel dat het tijd wordt.”

Billy kon zijn oren niet geloven, en het voelde zo bijzonder om het hardop te zeggen: ”laten we ons inschrijven voor adoptie.”

High five – de reis kan beginnen!

Billy & Jelle

Daar gaan we dan

Een kind adopteren is niet niets. En ik realiseerde al snel dat – hoewel het verhaal tot nu toe vooral over mij ging – het vanaf nu vooral zal draaien om het kindje.

En het voelt kwetsbaar om erover te schrijven op soChicken, omdat ik weet dat er verschillende meningen zijn over adoptie. En dat er het afgelopen jaar kritische geluiden zijn geweest.

Eén van de redenen dat ik de boot afhield is omdat een kindje adopteren iets heel anders is dan zwanger worden. Het gaat voor mij veel minder over een eventuele ‘kinderwens’ en veel meer het besef dat we een klein mensje mogen begeleiden naar een gelukkig en gezond leven met liefde, kansen, zorg en veiligheid.

Als we er niet zeker van zijn dat het proces in het belang van het kind is – doen we het niet.

We zitten – terwijl ik dit schrijf – nog vroeg ik het traject. We wachten op de voorlichtingsbijeenkomsten en inspectie van de Kinderbescherming. Ik ben nu 30, en het kan heel goed zijn dat ik pas vader word op mijn 34e.

Maar weet je – dat vind ik prima. Ik heb nog genoeg te doen in de tussentijd. Genoeg te leren over mezelf en over het leven. Ik voel dat ik ieder jaar groei. En hoe meer tijd ik heb om te groeien, des te wijzer, kalmer en liefdevoller ik als vader kan zijn.

Ik word vader!

Precies! Het lijkt erop dat het gaat gebeuren! Het zal nog even duren. De weg naar daadwerkelijke adoptie is net zo lang als het me heeft geduurd om tot het besluit te komen. Maar ik wilde het graag met jullie delen. Want ik merk dat ik er elke dag blijer en blijer van word.

En het wordt een belangrijk deel van mijn leven, en ik ben al herkend op één van de informatie bijeenkomsten door een lieve soChicken lezeres die met haar partner al verder in het traject is.

Dus voordat je het van iemand anders hoort – voordat de roddels gaan lopen – ik word dus vader. Billy en ik zijn de komende vier jaar in verwachting. En ik zal de komende tijd mijn inzichten en lessen gaandeweg delen op soChicken. Want het belooft een interessante rit te worden. 😊


Update – Ik krijg onwijs veel lieve reacties onderaan dit artikel, in de mail en op Facebook. Super tof dat jullie zo meeleven! Billy en ik worden er helemaal blij van, dankjewel! 😊


Oh! En nog even een huishoudelijke mededeling over die andere grote bevalling – mijn boek. 😂

Mijn boek is inmiddels uit en de eerste druk is inmiddels uitverkocht. Heb jij mijn boek Steeds leuker nog niet besteld?

Bestel jouw exemplaar dan hier nu het nog kan…

soChicken Gelukstest

Hoe zit jij in je vel? Doe de gelukstest!

Ontdek hoe goed jij in je vel zit. Deze gratis test vertelt je in 2 minuten hoe gelukkig jij bent en welke stappen je kunt zetten om je leven leuker te maken.

Start de test