Je blijft maar gas geven
Je leven gaat snel omdat jij op het gaspedaal blijft drukken. Je wilt afremmen om even bij te komen op de parkeerplaats. En ondertussen blijf je gewoon gas geven.
Soms rijd je 80, soms 120. Maar je komt nooit op de snelheid die je nodig hebt om te kunnen parkeren.
En we weten allebei waarom je zo irrationeel bent. Het leven is veeleisend. Je wilt zoveel. En je wilt het zo snel mogelijk. En het lijkt zo logisch dat het leven steeds beter wordt als je maar harder je best doet.
Dus je gaat door. Sneller, meer, harder. Beter je best doen. Meer projecten, meer verplichtingen, meer toevoegen. Je gedachten ratelen maar door en je voltooit taak na taak.
En je leven raast steeds sneller aan je voorbij. Ergens voel je dat er iets niet klopt. Maar je hebt geen tijd om erover na te denken.
Je kijkt in je achteruitkijkspiegel en je ziet dat er alwéér tien jaar achter je ligt. De jeugd van je kids. De jeugd van jezelf. Wat ging het snel. En je drukt het gaspedaal nóg dieper in.
In een rotvaart richting je eindbestemming. Zes plankjes en een voltooide takenlijst. Eindelijk rust.
Oké – dit werkt niet
We willen zo graag geloven dat we het leven beter maken door meer te doen. Maar zo werkt het niet. Hoe sneller we leven, des te sneller het leven voorbij vliegt. Terwijl we juist zo lang mogelijk willen genieten van ons leven.
Wat gaat daar mis? Onze gedachten.
Ze ratelen maar door. Ze racen door ons hoofd. Gedachte na gedachte. Een drammende stem die ons vertelt dat het leven eindelijk perfect wordt als we die ene taak afronden. Maar die nooit tevreden te krijgen is.
Wat je ook bereikt. Hoeveel taken je ook afvinkt. Dat stemmetje is nooit tevreden. Het vindt altijd dat er iets moet veranderen. Dat je nooit stil kunt staan. Er blijkt altijd een nieuwe taak te zijn die je moet afronden om eindelijk gelukkig te zijn.
Je gedachten gaan snel. Sneller dan het leven. En daarom vliegt het leven aan je voorbij.
Stoppen met denken
Als je niet denkt dan lijkt de tijd stil te staan. Dan zijn er geen zorgen over de toekomst of problemen uit het verleden. Dan zijn er geen plannen, onzekerheden, angsten en projecties.
Geen verwachtingen. Geen stress, geen oordelen.
Al die dingen zitten enkel tussen je oren. De vogels hebben er geen last van. Je kat heeft er niets mee te maken. De bomen, de grassprieten, het riet in de sloot – ze groeien zonder die ballast.
De natuur is vrij van gedachte. Maar jij laat je leven erdoor regeren. Elke minuut van iedere dag. Je denkt terwijl je eet. Terwijl je je tanden poetst, terwijl je naar je werk fietst, terwijl je op het toilet zit.
Dat is niet hoe het leven werkt. Hoe de natuur werkt. Denken is ontzettend waardevol. Maar het is niet altijd nodig. Zoals je boormachine ook niet altijd nodig is.
Zoals je niet probeert te schrijven met een boormachine, hoef je niet te leven door je gedachten heen. Je kunt simpelweg leven – en denken wanneer het nodig is om een taak te verrichten.
En je brein daarna simpelweg weer uitschakelen. En terugkeren naar niet-denken. Naar het moment. Naar de plek waar de vogels, de katten, de grassprieten zich bevinden.
Het nu. Gedachtevrij, zorgenvrij. Terug in je natuurlijke tempo.
En hoe doe ik dat?
Hoe denk je minder? Door vaker niets te doen. Stilte te nemen, en niets te doen. Door gewoon te zitten en te zijn.
In het begin zullen je gedachten op hol slaan. Zoals een kind dat om snoep zeurt in de supermarkt. Door het te negeren verdwijnt het vanzelf. Eerst word het intenser, en dan verdwijnt het vanzelf.
En merk je dat je kalmeert. Dat je brein ontspant. Dat de tijd stil lijkt te staan. Dat je langzaam afremt naar een menselijk tempo en eindelijk de ruimte krijgt om je auto te parkeren. Tussen de grassprieten en de bomen. De vogels en de katten.
In het tempo van de natuur. Geen verwachtingen, geen zorgen, geen ratelend stemmetje.
Alleen jij. Jouw bewustzijn in het hier en nu. Helemaal jezelf. Helemaal goed zoals je bent.
Doe dit regelmatig. En vind eindelijk de rust die je zoekt. Zonder de zes plankjes. Met nog een heel leven voor je. Een leven dat langer zal lijken dan je voor mogelijk houdt.
Het leven wordt niet beter als je gas blijft geven. Laat het gas los. Ga langzamer en voel je gelukkiger. Ervaar meer voldoening. En bereik de dingen die echt betekenis voor je hebben. Niet de dingen die anderen van je verwachten en jou alleen maar druk maken.
Het is jouw leven – vergeet dat niet.
Wil je je leven versimpelen?
Goed plan. Ik ontwikkelde er een praktische cursus over met de naam Minder meuk, meer leuk.
Dat zegt alles wat je moet weten. Heb je interesse? Lees hier wat deelnemers erover zeggen…
Reacties
Heerlijk mooi. Applaus voor de eerste alinea, een bezinning op zichzelf. Dankjewel Jelle voor de meerwaarde die je mijn leven aanbiedt.
Wat mooi verwoord! Door het lezen van het artikel voelde ik al rust.
Bedankt voor je inspiratie Jelle.