“We live in a rainbow of chaos.”
Paul Cezanne
Chaos krijg je er standaard bij
Het valt me op de laatste tijd. Misschien omdat de lockdowns voorbij zijn en ik dolgraag veel tijd wil doorbrengen met familie en vrienden. Misschien omdat de peuterpuberteit is aangebroken bij Jake en ons voor nieuwe uitdagingen stelt.
Omdat we een enorme verbouwing achter de rug hebben met nog honderd kleine dingetjes die moeten gebeuren. Misschien omdat ik tegelijkertijd bezig ben om soChicken te vernieuwen en verbeteren. Wellicht omdat de toekomst van onze samenlevingen zo onzeker voelt en ik daar – net als iedereen – grip op probeer te krijgen.
Of misschien omdat ik het allemaal tegelijkertijd probeer te doen.
M’n leven voelt chaotisch – al een tijdje. En ik ben altijd zoet met het in toom houden van die chaos.
Lijstjes maken, klusjes afronden, opruimen, onderzoek doen, minimaliseren, plannen, taken uitbesteden – je kent het wel.
Maar het lijkt niet uit te maken. Want in m’n hoofd heb ik een ideaalbeeld: een leven waarin ik de touwtjes in handen heb. Volledig overzicht over alles. De planning, de taken, de persoonlijke groei, de doelen met soChicken.
Het is een kruistocht richting het uitbannen van onzekerheid, zo lijkt het.
Laatst moest ik om mezelf lachen. Ik realiseerde me dat ik weer eens het onmogelijke probeer te doen.
Chaos laat zich niet temmen – chaos is inherent aan leven.
Groei is chaos
Ja – ik ben met van alles bezig. En als ik mijn eigen advies zou volgen dan zou ik proberen wat minder te doen. De lat lager, het tempo naar beneden.
Maar kiezen blijkt lastig. Dit is natuurlijk een herkenbare situatie voor veel jonge ouders. Niet voor niets is de tijd met jonge kinderen voor veel ouders de meest drukke periode in hun leven.
Lezers lieten me jaren geleden al eens weten dat ze ”erg benieuwd zouden zijn naar ‘Jelle’ als vader”. Nou – dit is ‘Jelle als vader’: chaos.
De chaos voelt niet eens zozeer overweldigend. Het komt eerder voort uit enthousiasme en inspiratie. Misschien is het alle energie die vrijkomt na de lockdowns en alle beperkingen. Misschien is het gewoon een periode van vernieuwing en groei.
Groei en vooruitgang verloopt zelden zo rechtlijnig als we het voor ogen hebben. Groei is rommelig, chaotisch. Het is obstakels tegenkomen en overwinnen. Twijfel, terugval, euforie, inspiratie en angsten overwinnen.
Een beetje van alles, de hele tijd, altijd door elkaar – allemaal tegelijkertijd.
De chaos leren omarmen
Dus ik lag laatst in bed en ik nam eens een beetje afstand van mijn leven. Ik kroop uit de waan van de dag en stelde mezelf de vraag: ”wat ben ik nou eigenlijk aan het doen?”
De chaos temmen, dat is waar ik mee bezig was. Waarom? Omdat ik geloofde dat ik het leven moet organiseren om te komen waar ik wil komen. Deze overtuiging zette me aan tot het maken van lijstjes, het zoeken naar een goed ‘systeem’.
Ik was weer eens in de val getrapt van geloven dat chaos en onzekerheid uit te bannen zijn.
En ineens zag ik hoe grappig het is.
Want hoe erg ik m’n best ook doe: de dingen die moeten gebeuren, gebeuren toch wel. Of ik het nu op een lijstje zet of niet.
Tegelijkertijd zijn veel van de mooiste momenten in mijn (en misschien in ieders) leven de momenten die compleet ongepland zijn. Schoonheid verstopt zich vaak op onverwachte plekken.
Ik zag ook hoe al die plannen, lijstjes en hokjes juist mijn creativiteit beperken. Hoe het een overduidelijk signaal is van perfectionisme. En hoe mijn drang tot controle en grip een manier is om mijn eigen groei te saboteren.
Want groeien is spannend, onzeker en oncomfortabel. Maar groeien is ook een natuurlijk proces – het moet gebeuren. Zelfsabotage vertraagt het hooguit.
Stoppen met controleren
Dus ik besloot ermee te stoppen en het weer eens andersom te proberen. Ik begon de chaos te omarmen. Niet meer te verwachten of hopen dat er een oplossing komt voor onzekerheid. Maar gewoon meedeinen op het leven en ondertussen doen wat er moet gebeuren.
Dat lukt natuurlijk niet altijd. Meestal niet zelfs. En ook dat falen is onderdeel van die chaos.
Ik zag hoe makkelijk ik me nog altijd laat meeslepen door al die gedachten en verwachtingen. En tegelijkertijd hoe beklemmend het is wanneer ik mijn gedachten te serieus neem.
Steeds opnieuw zijn het juist de momenten waarop ik mijn gedachten niet serieus neem waarop ik zo duidelijk zie hoeveel schoonheid het leven heeft. Dan zie ik dat het leven nooit ‘af’ is – dat er niets valt te bereiken. Dat het proces alles is dat er is.
Het continue nu – altijd bij me, altijd beschikbaar, altijd het enige dat er is.
Chaos omarmen is mindfulness beoefenen. Het is niet makkelijk, maar meer is er tegelijkertijd ook niet te doen als je er goed naar kijkt.
Als ik in bed lig leeft die chaos alleen in mijn hoofd. Nu ik achter mijn laptop zit ook. De werkelijkheid is gelukkig altijd simpel: persoon zit achter laptop en typt verhaal. Als ik de gedachten weglaat dan smelt het drama weg als sneeuw voor de zon.
Helpt mindfulness tegen chaos?
Heb ik het gevecht tegen chaos echt neergelegd? Of heb ik gewoon mijn wapens verwisseld – minder lijstjes, meer mindfulness?
Dat is aan jou om te bepalen.
Voor mij voelt het meer als overgave. Ik geef me gewonnen, ik wapper de witte vlag. Althans – dat is de intentie. In werkelijkheid is het een proces. Want die overgave gebeurt niet op één moment – het gebeurt steeds opnieuw.
Steeds wanneer ik ‘ja’ zeg tegen het moment, en mijn gedachten óver dat moment (of de toekomst) rustig voorbij laat wapperen als wolken aan de lucht.
Het laat op zichzelf zien hoe groei nooit verloopt in een rechte lijn. Ik kom steeds opnieuw terecht bij inzichten die ik eerder opdeed (en een heel boek over schreef!), en iedere keer voelt het een beetje dieper, iets duidelijker.
Overgave aan het moment is geen taak die je kunt afvinken, dus ik zal het ook niet proberen. Wat dan wel?
Simpel: ik ga maar eens een deur vérven, in plaats van erover na te denken. Het moet toch een keer gebeuren.
Reacties
♥️♥️
Goed verhaal! controle kost mij ook enorm veel energie en is compleet uit balans vwb investering en uitkomst. Vaak merk ik dat verrassingen uit de meest onverwachte hoek komen, dus totaal geen Controle mogelijk. Dan is het wat het is, dus heeft het geen zin om alvast de piekeren en plannen voor iets wat je niet ziet aankomen. Controle hebben over de dingen waar ik WEL invloed heb is waar ik de laatste tijd op focus. Dat is meteen de vraag die ik mij altijd stel… Wel of geen invloed, wat rust schept..
Deze reminder had ik net nodig!
Herkenbaar! Als jonge ouder van twee kindjes is het hier ook altijd chaos. En dan voornamelijk in mn hoofd. Ik probeer soms dwangmatig alles onder controle te houden, maar dat maakt me geen leuker mens… als ik idd het een beetje loslaat (oei dat is lastig haha) dan gaat het ook allemaal gewoon door en voel ik me er nog beter bij ook! Bedankt voor je artikel Jelle!
Hoi Jelle dankjewel voor advice. Ik ga weer meer lezen in jou boeken. Ik heb ze allebij. Want de chaos in mijn hoofd is teveel de laaste tijd. Gr Paulina
Chaos. Omarm het. Het levert je ook wat op. Acceptatie en geduld. Inhale. Exhale .So be it. Je leert ermee omgaan. Neem de tijd om , wanneer je weggaat met een kind, een kwartier eerder in te plannen, want de wc, de handschoenen, de modderige schoenen , het speeltje enz. geven een kink in de kabel. Het gaat niet even snel, kom op. en boos worden heeft geen zin.
Dingen gaan niet zoals je denkt dat ze gaan of zoals jij ze plant. Meerdere personen in 1 huis, hebben allemaal hun eigen plan. Bewust of onbewust. Doe meteen wat je van plan bent als je denkt : o nu is het even rustig, nu heb ik even tijd. Zodra je denkt : vanmiddag ga ik even dit of dat doen, dan loopt het in de soep. Bekijk de voorstelling van Brigitte Kaandorp, waarbij ze probeert haar kind aan te kleden, achterop de fiets te zetten,en een boodschapje te doen. Klotsende oksels bij dit gebeuren. En als je er om kunt lachen, dan verdrijft het je ergernis, en denk je: ik ben niet de enige die dit overkomt.
Ja chaos , mijn add is daar een grote factor in. Mijn asperger wil daar controle over. Gevoel van constant conflict, de acceptatie is echter ruimtegevend, laat t maar zo zijn tot op zekere hoogte.
Dank je wel!! Precies wat ik even nodig had . En zo herkenbaar… de lijstjes en de controle worden ook extremer merk ik aan mezelf terwijl het steeds minder een opgelucht gevoel geeft. Toch wat meer de bamboe zijn ( daar wanneer het lukt ).
ohhh zo lekker duidelijk weer Jelle dank je wel….totaal herkenbaar. Ik probeer de controle te houden omdat ik als de dood ben om overprikkeld te raken, maar ben daarmee soms zo krampachtig bezig dat ik alsnog overprikkeld raak! Het is bijna om te lachen! Dank voor dit inzicht, en sterkte met Jake’s p.p.
Ja precies!