Schaafwonden en een voldaan gevoel
Terwijl ik dit schrijf kan ik mijn knieën niet buigen. Waarom? Omdat ik een pijnlijke schaafwond heb opgelopen gisteren. Terwijl ik rondrende door een overdekte kinderspeeltuin – en iets te fanatiek deelnam aan apenkooi met veertig volwassenen.
Precies – het was een droom die waarheid werd. Zorgeloos rondrennen tussen de springkussens, trampolines, glijbanen en de ballenbak. En ondertussen punten verzamelen door staarten af te pakken van andere volwassenen.
Het afgelopen jaar ben ik beter geworden in spelen. En ik merk steeds meer hoe speelsheid het leven leuker maakt. Ik schreef er al eerder over, maar ik schrijf het nog eens:
- Spelen is de snelste en leukste manier om stress, burnout, angsten en neerslachtigheid te verhelpen.
- Spelen als volwassene geeft je frisse kinderlijke energie. Het helpt je beter om te gaan met de ‘serieuze grote-mensen-wereld’.
- Door te spelen als volwassene leer je nieuwe mensen kennen, nieuwe kanten van jezelf en ontwikkel je nieuwe interesses en hobbies.
- En je kunt eindelijk even jezelf laten gaan, en gewoon lekker gillend van een enorme glijbaan roetsen – zonder je druk te maken over wat anderen van je denken.
De voordelen van spelen voor volwassenen zijn inmiddels uitgebreid onderzocht. En het is duidelijk: we maken onze levens te serieus, en daarmee verminderen we onze levenskwaliteit.
Dus ik wil graag delen wat ik de afgelopen tijd heb geleerd, zodat ook jij je speelse kant kunt ontwikkelen.
1. Spelen is niet nutteloos
Als volwassene ben je vaak bezig met ‘nuttige dingen’. Zoals geld verdienen, het huishouden runnen, studeren, kinderen grootbrengen etc.
Het zijn de kinderen die zorgeloos mogen spelen – wij moeten serieus zijn.
Prima – alleen het tegendeel blijkt waar. Zoals ik hierboven uitleg is spelen verre van nutteloos. Spelen is een van de meest nuttige vormen van psychisch herstel, van persoonlijke ontplooiing en dagelijks plezier.
Dus zie spelen voor wat het is: een nuttige en belangrijke bezigheid. En voor je persoonlijk geluk waarschijnlijk belangrijker dan het volgen van het nieuws, het kijken van televisie, rondhangen op Facebook of al die andere gewoontes die je veel tijd kosten maar je niet gelukkig maken.
2. Doe dingen omdat ze leuk zijn
In onze cultuur bestempelen we roze als een ‘meisjeskleur’ en blauw als een ‘jongenskleur’. We bestempelen ook sommige van de leukste activiteiten (springkussens, trampolines, glijbanen, zandkastelen bouwen etc.) als ‘kinderactiviteiten’.
Maar als een jongen roze een mooie kleur vindt, dan is daar toch niets mis mee? En als jij als volwassene dolgraag op springkussens springt, wie bepaalt dan dat dat ‘kinderachtig’ is?
Vorig jaar stond er tijdens de Amsterdamse museumnacht een enorme Mega Blubber Power Race baan op de binnenplaats van het Hermitage. Met daarvoor een rij vol met opgewonden twintigers en dertigers die dolgraag springen, stoten, glijden en lachen op zo’n baan.
Begin dit jaar was ik in een waterpark in Thailand waar ze een soort Wipe-Out baan hadden opgesteld in het naastgelegen meer. Ik heb zelden meer lol gehad, als ik eerlijk ben. Billy en ik hebben geklommen, gesparteld en ons lichaam bezeerd tot we niet meer konden.
Als jij iets leuk vindt – of als het je leuk lijkt – laat je dan niet vertellen wat je wel en wat je niet kunt of mag doen. De mensen die het hardst roepen dat je ‘kinderachtig’ bent, zijn vaak de mensen die diep van binnen het liefst mee zouden spelen, springen en dansen.
3. Vervang sporten door spelen
Veel vormen van sport zijn spel. Maar veel andere vormen van sport zijn saai – ontworpen voor serieuze volwassenen.
Stoeien, rennen, spelen en rondzwaaien met je kinderen is absoluut sport. Het is ook ontzettend leuk. Doe je aan hardlopen met een buddy? Stop eens met hardlopen, en speel gewoon tikkertje op de hardlooproute. Dan ga je vanzelf hard lopen, en hard lachen – train je meteen je buikspieren mee.
Als je meer speelt in de echte wereld (dus niet alleen achter schermen) dan krijg je automatisch een heleboel beweging. Kun je meteen een van die serieuze grote-mensen-activiteiten (sporten) van je lijstje wegstrepen.
4. Heb schijt aan wat mensen van je denken
Spelen als volwassene voelt soms ongemakkelijk. Vooral omdat ons geleerd is dat spelen voor kinderen is, en wij ons bezig moeten houden met serieuze zaken.
Om die reden is leren spelen – jezelf durven laten gaan – een geweldige manier om te werken aan je zelfvertrouwen. Je moet leren om schijt te hebben aan wat mensen van je denken.
Zo sprongen wij begin dit jaar in een kano richting een onbewoond tropisch eilandje. Waar andere toeristen lagen de zonnebaden. En ik verveelde me dood – dus ik begon een zandkasteel te bouwen. Dat voelde een beetje raar, maar ik zou die mensen toch nooit meer zien. Al snel knoopten een paar mensen een praatje aan. Ze vonden het ontzettend leuk en wilden graag meedoen – maar ze moesten weg. Oké.
Later kwam er een meisje langs. Ze was gefascineerd van mijn bouwwerk (ik had het met rotsen heel golfbestendig gemaakt – uiteraard), en ze vroeg of ze mocht helpen. Later kwam haar vader meehelpen, en later haar moeder. Voor ik het wist hadden we een prachtig kasteel gebouwd met z’n vieren – en hadden we ondertussen een ontzettend interessant gesprek over de situatie in Rusland (ze waren Russisch, maar wonen in Azië) waar ik veel van leerde.
Aan het einde van die middag had ik nét zo goed aan mijn kleurtje gewerkt als de zonnebadende mensen. Alleen ik had ook een mooi zandkasteel gebouwd, leuke mensen ontmoet en weer wat geleerd over de wereld.
En daarna ook nog geslingerd in de lokale lianen met Billy.
Dus heb schijt. Ga gewoon lekker spelen. De rest volgt vanzelf. Vind je dat moeilijk? Ga dan eens aan de slag met mijn zelfvertrouwen-stappenplan en ontdek hoe je vaker schijt kunt hebben.
Neem het leven niet te serieus
Spelen is leuk en gezond. En het geeft je een heerlijk gevoel van vrijheid, voldoening en blijdschap. Het leven hoeft niet zo serieus te zijn als mensen ons soms willen doen geloven.
Beleef plezier – het leven is te kort om altijd maar serieus te zijn.
Reacties
Super artikel! Bevestigt voor mij veel belangrijks. Ik ben helemaal voor!
Wat word ik toch blij van SoChicken.
Volgende keer dat je gaat apenkooien doe ik mee :D
Spelen heeft zeker nut, maar ook zin. Het is intrinsiek goed, want zoals Johan Huizinga in de 30er jaren van de vorige eeuw al betoogde: de mens is een homo ludens.
Als ik ergens een trampoline zie, dan spring ik er gewoon op. Of er nu mensen in de buurt zijn of niet. Op een gegeven moment was ik ergens samen met mijn man aan het spelen met een speeltoestel tot er kinderen aan kwamen en we hen tegen hun moeder hoorde zeggen….. “mam, die volwassenen houden dat ding bezet”. O ja, dat zijn wij ;)
Spelen! Ik heb er zelfs mijn beroep van gemaakt. Door te spelen met kinderen heb ik het kind in mezelf (terug) gevonden. Van spelen word ik blij!
Mijn collega’s vonden me “raar”, de kinderen daar in tegen “fantastisch”. Mijn zoon vind me “een groot kind”. Al ben ik 50, ze schatten me (soms) 35.
Schijt hebben aan… Tja. In ieder geval neem ik mezelf niet serieus.
Bedankt voor je artikel.
Peter Rumpff – Sociaal Pedagoog. Oprichter en trainer Stichting Bu Shin Do. Zen en Budo als orthopedisch middel voor kinderen. Survial Training & Adventures. Intuitieve percussie.
Leuk artikel! Ik ben het helemaal eens. Kan (en wil) mezelf ook nooit bedwingen bij schommels en trampolines en al wat niet meer.
Ik kan me ook zo voorstellen dat festivals steeds populairder aan het worden zijn vanwege het ‘spelen’. Op een festival ‘mag’ er veel meer en daar gaan volwassenen spontaan spelen. Je ziet de leukste activiteiten dan voorbij komen.
Ik hou zo van schommelen maar durf dat nooit. Schaam me dood. Dan denken ze misschien dat ik dementerend ben…
Vorig jaar stonden er op het Neude een heel stel schommels aan hele lange touwen. Toen ze werden geopend ben ik er meteen als eerste op gaan zitten. Ik hou van heel hoog schommelen en die touwen waren lang. De andere schommels vulden zich ook. Wat zo geweldig was aan de schommels, was dat als je ging schommelen, er opera(vrouwen)stemmen klonken. Hoe hoger je ging, hoe harder de aaaaAAAaaaaAAhhh En hoe meer er gingen zwieren, hoe alles prachtig door elkaar galmde. Lekker!
Leuk hoor Jelle. Waar was dat ergens waar je je blauwe plekken op hebt gelopen?
Wat een superleuke items en tips. Heel veel denkwijzen komen overeen met hoe ik ben of leef. En het is leuk om dit te lezen. Want hoevaak ik er de schijt aan heb wat andere denken, heb je eens in de zoveel tijd toch zo’n momentje. ‘ben ik raar’?
Ik ben een mama van 2 kinderen, ik ben 32 maar zeg altijd 25 (want dat vind ik leuker en zo voel ik me), ik voetbal bij de plaatselijke voetbalclub en dat doe ik omdat ik er van hou. Gezellig, uitdagend, gezond. En dat er kindjes bij mijn kinderen op school zwaaien en roepen omdat ik bij hun op voetbal zit. bijzonder toch? Ik vind het heerlijk om met de kindjes leuke dingen te doen en dan het liefst zo gek mogelijk. Nu ben ik zelf klein van stuk, dus ik pas ook makkelijk in onze zelfgebouwde tenten.
Ik heb veel meegemaakt in mn leven wat er toe heeft geleidt dat mijn leven een feestje moet zijn. Niet later maar NU. En met mensen die ik uitnodig! Het neemt niet weg dat ik heel af en toe ook een futloze baggerperiode kan hebben, waarin ik weer even mijzelf kwijt ben en twijfel aan alles en iedereen. Maar ik weet dat dat altijd weer goed kom, omdat ik zo ben zoals ik ben. Ik leef!
Heerlijk jullie artikels te lezen!bedankt!
Ik hou van spelen!
Mijn eerste partner kon daar moeilijk mee omgaan. Als ik tijdens een stadswandeling ineens van paal naar paal spring siste hij mij toe dat ik vooral moest stoppen en dat andere mensen kijken. Ik kon niet tegen dat keurslijf. Mijn tweede partner lachtte toen ik voor het eerst in zijn bijzijn van paal naar paal sprong. Toen hij zqg dat de afstand tussen de palen groter werd gaf hij mij een hand. Een ouder stel liep kijkend en grinnikend langs. We hadden lol! Ik kreeg tranen in mijn ogen van geluk, omdat ik dit nu eindelijk met iemand delen kon.
Ik zou er graag achterkomen waar volwassenen zouden kunnen trampoline springen enzo. Ik heb wat pogingen gedaan op Google, kon niks vinden.
Ik kijk steeds weer uit naar de tips die Jelle geeft, op zo’n ontspannen en “niets moet, alles mag” manier gebracht. Tot maandag Jelle.
Hi Jelle!
Ik word er helemaal enthousiast van.
Wou graag weten wat de naam is van het waterpark Thailand? Ik ga februari naar Thailand met mijn vriend. Wij zouden ook graag buikpijn van het lachen willen krijgen.😁
Liefs fleur
Haha! Het was een van de twee parken bij Hua Hin, naast een waterski baan. Veel plezier! ;)
Heerlijk ja, dit heb ik geleerd toen mijn pleegzoon van acht bij ons kwam deeltijdwonen. wat heerlijk, spelen! en kleuren en tekenen en met de kleine percussieinstrumenten spelen en lekker door het bos lopen en met takken spelen. je hebt helemaal gelijk, we maken ons veel te serieus! en spelen te weinig.