En wat doe ik met het krukje van oma?
Weg sodemieteren natuurlijk. Of toch niet?
Een tijdje geleden werd ik door Jelle Derckx uitgenodigd om deel te nemen aan de Q&A na de screening van de minimalisme documentaire van The Minimalists.
Het was een interessante ochtend. Omdat ik op het podium stond – iets wat ik niet vaak doe maar wel leuk vind. En omdat er een heleboel leuke vragen uit het publiek kwamen.
EĂ©n van de thema’s die duidelijk leefde draaide om het loslaten van emotioneel geladen spullen. Want wat doe je met die fotoalbums, dat krukje van oma, de knutselwerkjes van je kinderen?
Laten we eens kijken. :)
Ten eerste – niet alles hoeft weg
Nee. Voor sommige mensen is minimalisme een ideologie. Een verslaving bijna. Ze voelen zich niet lekker in hun vel en geloven dat ze zich beter zullen voelen als ze iets weg zullen doen.
Tot op een zekere hoogte is dat absoluut waar. Overbodige spullen trekken je naar beneden, en hoe minder je ervan hebt, des te lichter je bent.
Maar daar schuilt ook meteen het antwoord op het probleem. Het gaat om overbodige spullen. Niet alles wat je niet gebruikt is direct overbodig. Wat de minimalisten op Instagram je ook proberen wijs te maken.
- Niet iedere minimalist leeft zoals deze Japanners dat doen.
- Niet iedere minimalist houdt van lege kamers en sobere inrichting.
- Niet iedere minimalist vindt het even eenvoudig om spullen met emotionele waarde los te laten.
Minimalisten komen in alle vormen. Je kunt minimalist zijn en tĂłch een porseleinen poppen verzameling hebben – zolang jij vindt dat deze essentieel is voor jouw levensgeluk.
Ik noem mezelf minimalist en heb 120 GB aan digitale fotoâs, ruim honderd afspeellijsten in mijn Spotify account en genoeg wijnglazen op zolder om dertig mensen aan de Beaujolais te houden.
Waarom? Omdat deze zaken mijn geluk ondersteunen. Ik vind ze niet overbodig. Ik vind ze fijn. Ik vind feestjes met vrienden fijn, en ik voel me optimaal als ik voor elk moment een soundtrack heb.
OkĂ© – dus ik moet het allemaal houden?
Je moet vooral doen wat voor jou goed voelt. Maar als je hebt besloten dat je een deel van je emotioneel geladen spullen wilt wegdoen, dan heb ik wel wat suggesties voor je.
Zelf heb ik afscheid genomen van een heleboel âemotioneel geladen spullenâ. Tussen aanhalingstekens omdat ze in die categorie leken te vallen, maar uiteindelijk weinig emotionele lading bleken te bevatten.
Het punt is – de emoties zitten in jou. De spullen zijn gewoon spullen. Deze spullen triggeren herinneringen en emoties, dat is waar. Maar ze zijn niet die emoties.
En zodra dat tot me doordrong kon ik onwijs veel spullen minimaliseren.
Tips om spullen met emotionele waarde te minimaliseren
Hieronder deel ik mijn tips met je. Het zijn geen regels of richtlijnen. Zie het als een uitgangspunt, als inspiratie. Mogelijk kun je ermee vooruit. Misschien kun je er helemaal niets mee.
Ik weet niet welke emoties jij voelt bij jouw spullen – dus vergeef me als de tips ongevoelig overkomen. Ik heb geen kinderen of overleden ouders en heb dus mogelijk makkelijk praten.
Goed – letâs go.
- Om te beginnen – bewaar emotioneel geladen spullen tot het laatst. Verzamel ze op Ă©Ă©n plek en kom er pas bij terug als je de rest van je huis hebt geminimaliseerd. Tegen die tijd ben je beter geworden is loslaten, en heb je een duidelijk overzicht van de hoeveelheid emotioneel geladen spullen in je leven.
- Wees kritisch naar jezelf. Veel spullen bewaar je zonder goede reden. Ik had vroeger een hekel aan rekenen – dus waarom bewaar ik rekenschriftjes? En waarom zou ik al mijn werk van de basisschool moeten bewaren terwijl ik mijn veel betere werk uit mijn pubertijd niet heb bewaard? Waarom bewaar ik een plattegrond van Disneyland uit 1995 – dat kan ik toch gewoon Googlen? Waarom bewaar ik wel folders van die vakantie, maar niet van de vakantie daarna?
- Bewaar al je fotoâs op Ă©Ă©n plek. Je kunt er even doorheen gaan en snel de overbodige fotoâs er tussenuit halen. De rest kun je later inscannen zodat je ze kunt backuppen, delen, uploaden en bewaren zonder dat ze ruimte in beslag nemen.
- Mijn moeder had een enorme doos met schoolwerkjes op zolder staan. Zij dacht deze spullen voor mij te bewaren, maar het bleek dat ze dit vooral voor zichzelf bewaarde. Ik heb deze laatst samen met haar uitgezocht. Ik heb een paar werkjes bewaard. Zij bewaarde er een paar die ik niet hoefde. En ruim 60% kon richting het oud-papier. Daarbij moest ik moeilijke beslissingen nemen zoals: is een veterdiploma echt een accomplishment of een vanzelfsprekendheid?
- Wees niet overdreven streng. Als je het nu niet wilt loslaten dan houd je het gewoon. Misschien wil je het over twee jaar wel loslaten. En zo niet – dan niet. Wat maakt het uit? Als je de rest van je huis hebt opgeruimd dan heb je waarschijnlijk ruimte zat. Ik heb drie praktisch lege kasten in mijn huis – aan opbergruimte geen gebrek.
- Bewaar alles op Ă©Ă©n plek. Ik heb een rolkist onder mijn bed waarin ik alle âemoâ spullen bewaar. Hij is nu half vol. En het is mijn voornemen om het bij deze kist te houden. Dus als ik meer verzamel (wat zeldzaam is, want het meeste is nu digitaal) moet ik kritischer worden.
- Besef dat loslaten niet Ă©cht loslaten betekent. Spullen zijn maar spullen. Ze roepen van alles bij je op, maar de dingen die je voelt zitten in jou. Niet in die spullen. Als je iets weg doet neem je alleen afscheid van een specifieke samenstelling atomen. Onthoud dat – het helpt je soms de knoop door te hakken.
- Je kunt er altijd een foto van maken. Precies. Klik, in de kringloopkist. Je hebt altijd toegang tot de âtriggerâ van die specifieke emoties. Maar je hoeft het niet meer op te ruimen, af te stoffen en te verhuizen.
- Zodra het digitaal is, maakt het minder uit. Ik begon heel vroeg met digitale fotografie. Ik heb een enorme fotocollectie die teruggaat naar 8 september 2001. Mijn digitale muziek collectie heb ik gaandeweg kunnen dumpen dankzij Spotify. Maar mijn fotocollectie wordt alleen maar groter. Ik zou het allemaal kunnen uitzoeken. En daar ben ik weleens aan begonnen. Maar dat kost zĂłveel tijd dat ik liever een grotere harde schijf koop. Digitale rommel is ook rommel. Maar het is veel minder problematisch. Of ik nu een backup moet maken van 100GB of 70GB maakt me niet zoveel uit. En het is me de tijd niet waard. Minimalisme hoeft niet perfect. Tijdens mijn reizen zoek ik de fotoâs zoveel mogelijk uit – zo wordt de stapel overbodige fotoâs in ieder geval niet nĂłg groter.
- Besef dat minimalisme een gereedschap is. Het is een manier om je leven beter te maken. Het is geen dogma, geen religie. Er zijn geen regels. Doe vooral wat goed voelt voor jou. Als je het perfect probeert te doen dan maak je het waarschijnlijk onnodig moeilijk. En maak je tegelijkertijd je leven misschien zelfs minder goed.
- Geef jezelf de tijd om bij te komen. Het loslaten van emotioneel geladen spullen is bij vlagen – jawel – emotioneel. Er komt van alles naar boven, je sluit hoofdstukken af, je bevrijdt jezelf en je wordt met je neus op de feiten gedrukt. Dat het leven snel gaat enzo. Dat je mensen mist. Dat het nooit meer zo wordt als vroeger. Het is soms pittig. Dus neem je tijd. Tijd om te ârouwenâ, om alles te verwerken. En kijk daarna weer vooruit. Het is mooi om terug te kijken – maar besef dat je er nu aan werkt om je leven beter te maken dan ooit. Zet een kop thee en geniet van het moment. Alles is relatief – je leven is zo mooi als je het nu maakt.
Wellicht voelt het als een zware bevalling. Maar het voelt daardoor ook extra bevrijdend. Emotioneel geladen spullen wegen âextra zwaarâ. En als je er minder van hebt, voel je je lichter dan ooit.
Meer tips om je spullen te minimaliseren
Wil je je hele huis minimaliseren en je leven stap voor stap versimpelen? Ik ontwikkelde een uitgebreid stappenplan – maar simpel – dat je helpt te bouwen aan een simpeler leven.
Een leven met meer ruimte, meer liefde, meer plezier. En minder stress, verplichtingen en problemen.
Reacties
Die tip om foto’s te maken geef ik al jaren aan jan en alleman. Je kunt beter een boekje met foto’s van dierbare herinneringen op tafel hebben liggen en er af en toe in duiken, dan dat je een trouwjurk op zolder hebt liggen te verstoffen of een doos met kindertekeningen waar je niet bij kan. Tegenwoordig kan je zo makkelijk een boekje laten printen van je foto’s. Mijn advies is dan ook om bij het opruimen altijd alles op de foto te zetten en dan later te bekijken welke dingen je zo dierbaar zijn dat je ze in een boekje wil. En maak van die trouwjurk een kleedje of een kussenhoes, dan kan je ook nog de stof af en toe voelen.
het grootste probleem is dat ik de opgeruimde ruimte niet opgeruimd kan houden. 2 weken later staat of ligt het allemaal weer vol..de tafel, de kast, de kapstok, badkamer etc. Het demotiveert mij om weer opnieuw te beginnen want ik weet hoe het eindigt. Structureel probleem dus. Het hamsteren en oppotten van spullen heeft iets met onzekerheid te maken, het ene gat probeer je te vullen met het andere of zoiets. Soort vicieuze cirkel..
Hallo Jelle,
Mooi moment dit. Ik heb net afgelopen week o.a. mijn oude (kapotte) looppop met echt haar die ik al 56 jaar meesjouw in de vuilnisbak gegooid. En het voelt geweldig!
Van verhuizingen met vrienden en ouders heb ik gezien hoe ik het niet wil en hoe ik het wel wil en heb geleerd dat je veel makkelijk kunt missen, heb bv de babyspullen weggedaan en haalde nu voor een paar euro prachtige dingen bij de kringloop en breng ze weer terug als dit kindje er te groot voor is. Perfect en zelfs steun ik nog een goed doel ermee . Voelt goed!
Wat te doen als je zelf heel opruiming bent en je (nieuwe) partner en stiefkinderen niet. Ik heb een stiefzoon die thuis woont… een verzamelaar / hoarder… dit leidt tot extreme onrust en ergernis bij mij… blijkbaar zijn er mensen die heel rustig leven in een puinhoop. Mijn partner vindt dit ook niet prettig maar ziet het probleem niet zo erg als ik.
Hi Jelle,
Goede tips weer! Nog een aanvulling ten aanzien van punt 5: “Wees niet overdreven streng. Als je het nu niet wilt loslaten dan houd je het gewoon. Misschien wil je het over twee jaar wel loslaten.” :
Dit helpt ook bij niet-emotionele spullen. Wanneer ik bijvoorbeeld reclamepost voor iets ontvang en er is een 1% kans dat ik er gebruik van ga maken, maar dus nog net geen 0,0, en er staat wel een datum op die in de toekomst is tot wanneer de actie geldig is, dan stop ik de post terug in de envelop en schrijf er met koeienletters op: “Weggooien na + [datum verloop van de actie]”. Na de betreffende datum kan ik het dan direct prullebakkeren zonder er nog een tweede keer naar te hoeven kijken. Op die manier kost het me (bijna) geen extra tijd ten opzichte van direct weggooien, maar ontneem ik mezelf tegelijk niet de kans op een mooie aanbieding voor het geval ik me toch nog mocht bedenken.
Fijn artikel! Mijn afstudeeropdracht voor de fotovakschool ging hierover en ik heb er een project van gemaakt: projecterfgoed.nl Door met aandacht de “twijfelspullen” aan alle kanten en vanuit allerlei perspectieven te bekijken en te fotograferen, komt er een einde aan de twijfel.
Weer een heel goed stukje. We zijn 11 jaar samen – dus 2 huishoudens gecombineerd Ă©n 6 jaar kochten we van een oude ‘verzamelaar’ een huis. 8 hoge containers met spullen afgevoerd destijds. Maar ook een hoop bewaard, want ‘zonde’. Gisteren de garage opnieuw opgeruimd – 4 Ford Transits vol. We gaan er NIETS van missen. Wel hebben we er 6 jaar over gestruikeld. Wat een opluchting dat het weg is. Moeten we nog een paar keer doen.