“The cyclone derives its powers
from a calm center. So does a person.”
Norman Vincent Peale
Het is altijd wat
Drama is overal. Dat wist je natuurlijk al, want de kans is groot dat je er – ook vandaag – middenin leeft.
Wat bedoel ik met drama? Simpel: de alledaagse neiging van het leven om niet te voldoen aan jouw verwachtingen en die van andere mensen.
Wanneer ben je voor het laatst gewoon een tijdje tevreden geweest? Gewoon open voor wat er gebeurt? Met je aandacht in het moment zonder verdere voorkeuren dat het moment anders zou moeten zijn dan het is?
De meeste mensen ervaren dit niet vaak. Ze ervaren eerder het tegenovergestelde: er is altijd wel iets aan de hand. Ze vinden altijd een reden om zich op te winden, om zich ontevreden te voelen, om te zeuren, om te wentelen in de slachtofferrol.
Niets mis mee natuurlijk, we doen het allemaal van tijd tot tijd. Ik ook. Zeker als ik me moe voel. Maar erg blij word je er niet van.
Dat constante gevoel dat er ‘iets mis is’ met jou, met het leven of met de mensen om je heen – het maakt je onrustig en ongelukkig. Het veroorzaakt stress en wanneer je er serieus op ingaat ontstaat er een hoop drama.
Maar het leven zít toch ook vol met drama?
Hoe sterker je voorkeuren en verwachtingen afwijken van hoe het leven op dit moment is, des te meer drama je ziet.
Als jij rondloopt met de overtuiging dat bakstenen absoluut niet rood zouden mogen zijn, dan zit je wereld vol drama. Want veel bakstenen zijn ontzettend rood – ook al ben jij erop tegen.
Als je daadwerkelijk gelooft dat mensen niet hebberig, onaardig, asociaal, agressief of onverschillig zouden moeten zijn dan staat je een wereld vol drama te wachten. Want dit is precies wat veel mensen heel vaak wel zijn, of jij het nu goedkeurt of niet.
Hoe sterker je voorkeuren, des te groter je dramapotentie.
Veel mensen lopen rond met hele nauwe voorkeuren over hoe het leven zou moeten zijn. En wanneer het leven daar (onvermijdelijk) niet aan voldoet, vullen ze hun dagen met gezeur en ontevredenheid. Drama voor zichzelf, drama voor hun omgeving.
En begrijp me niet verkeerd: ik ben dol op drama. Zoals ik schrijf in Leven met wind mee: drama geeft het leven kleur. Maar aan de andere kant – als je drama te serieus neemt, maakt het van je leven een groot noodgeval. En dat kan niet de bedoeling zijn.
Je hoeft het drama niet zo serieus te nemen
Drama, gezeur, de slachtofferrol – het zijn dingen die objectief gezien niet bestaan. Ze bestaan stuk voor stuk alleen in ons hoofd. In onze gedachten – nergens anders.
Je ervaart dramatische gedachten (dit komt nooit meer goed, dit is ellendig, dit wordt mij aangedaan, ik ben woedend, dit is onterecht) en je besluit ze serieus te nemen. Hierdoor vestig je meer aandacht op deze gedachten, waardoor er meer van komen en je achterblijft met een soort gedachteninfarct.
Ineens kleurt je hele realiteit dramatisch. Donkere wolken pakken zich samen. Plotseling lijkt het leven een noodgeval. Drukte op de weg, een strakke deadline, een vervelende opmerking van een collega, een bericht in de krant – het zijn allemaal aanleidingen die we gebruiken om drama te ervaren.
Het leuke – en verrassende – hieraan is dat dit een keuze is. Je kunt ervoor kiezen om deze gedachten minder serieus te nemen. En hiermee kun je kiezen voor minder drama, minder gezeur, minder negativiteit en ellende.
Je leven is geen noodgeval
Nee – echt niet. Als je je gedachten niet zo serieus neemt zie je dat het leven simpelweg een aaneenschakeling van momenten is. En in ieder afzonderlijke moment is weinig ruimte voor drama.
Ik ga bijvoorbeeld binnenkort op vakantie. Daardoor ervaar ik gedachten zoals: ”Ik moet nog zoveel voorbereiden, er moeten artikelen worden ingepland, ik moet nog spullen kopen, dit wordt veel werk, ik heb hier geen zin in, etc.” Deze gedachten ervaar ik terwijl ik rustig zit te typen aan de eettafel.
Het punt is: als ik deze gedachten heel serieus neem en ze blijf voeden met aandacht, ontstaat er binnen de kortste keren een negatieve spiraal die me behoorlijk onrustig of zelfs gestrest kan maken. Een gedachteninfarct.
Maar als ik de gedachten niet zo serieus neem zie ik dat het leven helemaal prima is. Tafel, laptop, glaasje cold-brew ijsthee – niets aan de hand. Ik doe gewoon wat er moet gebeuren. Geen drama te bekennen behalve in mijn gedachten.
Zo is het altijd. En de variaties zijn eindeloos.
Wanneer je verwachtingen in strijd zijn met de realiteit, ontstaat er drama. Als je het moment accepteert zoals het is blijkt drama onmogelijk.
Moet ik dan alles maar accepteren?
Nee, je moet helemaal niets – maar acceptatie is wel een logische reactie. Vaak heb je geen andere keuze. Moet je accepteren dat bijna een miljard mensen in de wereld te weinig te eten hebben? Je zúlt wel moeten, want dat is blijkbaar de realiteit. Dat neemt natuurlijk niet weg dat je er iets aan wilt veranderen.
Accepteren is niet hetzelfde als over je heen laten lopen. Het is inzien dat de wereld in ieder moment is zoals zij is, en niet anders. Het is ook niet hetzelfde als alles maar ‘goed’ vinden. ‘Goed’ en ‘niet goed’ zijn voorkeuren en meestal irrelevant in deze context.
Is het goed dat je een fietsongeluk had? Is het slecht? Is het goed dat honden niet kunnen koken en mensen zo’n matige reukzin hebben? Is het relevant?
Dingen zijn zoals ze zijn. Ieder moment in je leven ontvouwt zich precies zoals het doet, en niet anders. Het zijn je gedachten over het moment (en de mate waarin je die gedachten serieus neemt) die er een drama van maken of een plezierige ervaring.
Toets het maar eens in dit unieke moment waarin je je bevindt terwijl je dit leest. Wat is er echt? Wat blijft er over als je de gedachten weglaat?
De kans is groot dat het neerkomt op: ”Ik heb mijn smartphone in mijn hand en ik lees een artikel.” Geen drama, niets aan de hand. En als je goed kijkt zul je merken dat hetzelfde geldt voor het volgende moment en het moment daarna.
Het leven is geen noodgeval – het hoeft geen aaneenschakeling van toestanden te zijn. Het kan gewoon prettig en ongecompliceerd zijn als je de gedachten niet zoveel aandacht schenkt. Het zijn maar gedachten, sensaties in je hoofd. Voorkeuren, oordelen, angsten – concepten die je niet dienen als je optimaal wilt genieten van ieder unieke moment.
Ontwikkel rust en innerlijke stilte
Het leven hoeft niet zo moeilijk te zijn – echt niet.
In mijn online cursus laat ik je zien hoe je veel beter wordt in accepteren. Ontwikkel meer mindfulness, ervaar minder stress en zie hoe je dieper kunt genieten van ieder moment.
Want het leven is te mooi om te besteden aan drama en paniek, toch? Ja – vind ik ook!
Reacties
Goedemorgen Jelle,
Graag reageer ik een keer nog wat uitgebreider, maar voor nu dank voor je mails op de maandagochtend. Ik ben aangenaam verrast. Mijn stiefdochter heeft me getipt en aanvankelijk had ik een wat gereserveerde houding tav jouw boeken (ik heb toch Leven met wind mee, gekocht). Jouw heldere -en empathische- kijk op het leven raakt me. Hartelijke groet van Eva Zeijlstra
Dankjewel Eva, super fijn dat ik je mag inspireren! 💛
Weer een fijn artikel om de week mee te beginnen.
Dank!
Ik ben hiermee bezig maar lastig om oude patronen los te laten. Maar nu meer de houding van het gaat lukken ipv weer in de put zitten. Voelt vrijer en pijntjes trekken weg. Met de dag mentaal sterker.
Goedemorgen Jelle,
Precies wat ik mijn collega vertel als er in haar ogen iets heel erg mis is gegaan. Ik vraag haar dan of er soms iemand in het ziekenhuis door is gekomen. Of er iemand is neergevallen. Het antwoord is altijd nee (gelukkig) . Probeer haar te laten inzien dat niet alles drama is en hoeft te worden. Af en toe naar buiten kijken naar de takken van de bomen die bewegen, de vogels die vliegen. Relativeren. Groetjes Anne
Hoi. Best goed verhaal. Maar alles is zo makkelijk gezegd. Als je partner verliest is dat wel een drama. Als je een dochter verliest door verkrachting en moord is dat een drama. Dan klopt de titel “waarom je leven geen drama is” niet. Men kan niet alles goed praten. Idd is het een keuze om er geen drama van te maken en hoe er mee om te gaan. Maar je zal het maar meemaken. Ik heb er ervaring. Gelukkig heb ik weer zonnige momenten in mijn leven.
Dankjewel voor je reactie Karin. Alledaags drama is uiteraard eenvoudiger aan de kant te zetten dan de zaken die je hier omschrijft. Maar je moet niet vergeten dat 99% van het drama in ons leven bestaat uit dagelijks drama. Als je dit kunt verminderen wordt het leven direct een stuk lichter.
En als er vreselijke dingen gebeuren in je leven blijf je met dezelfde realiteit zitten: je hebt het te accepteren, want het is zoals het is. Zodra je dat doet ben je al een heel eind. Want zodra je accepteert stopt het drama.
Dat wil niet zeggen dat het niet hartverscheurend en ontzettend moeilijk is. Maar zoals je zelf zegt: je kunt zelf kiezen hoe je met de situatie omgaat. Alles wat in het verleden is gebeurd bestaat nu alleen nog in je gedachten. Wat blijft er over van dit moment als je de gedachten weglaat?
Leuk artikel Jelle! Weer een mooie spiegel voor mijn dosis dagelijkse drama /herseninfarcten ;-). Tijd om van het moment te genieten :-). Thnx!
Hoi Karin, dit is inderdaad vreselijk wat je kan overkomen. Zoveel pijn en verdriet is échte drama, daar valt alles bij in het niet. Maar zoals je zelf al ziet dat er momenten van zon in je leven zijn, is al een teken dat je zelfs zulke enorme drama’s niet je totale leven laat bedekken: er blijft ruimte voor een zonnestraal! Heel veel sterkte, en hopelijk scheurt de hemel voor jou telkens een stukje verder open x.
Hi Jelle,
Thanks voor weer een inspirerend artikel. Heb 3,5 week met een vriendin gereisd en ben nu op mijzelf aangewezen (spannend, eerste keer). Terwijl ik dit lees lig ik lekker op een strand in Thailand:) Ik blijf je tijdens en na mijn reis volgen, keep up the good work!
Wat als mensen ernstig ziek zijn en er geen verbetering meer mogelijk is.
Hoe moeilijk het ook voelt: acceptatie. Het is wat het is. Met acceptatie komt rust en overgave, waardoor een moeilijke situatie als deze een stukje lichter zal voelen.
Hey Jelle ,
Inspirerend ,groetjes van een drama quen .
Ik ga dit jaar op vakantie naar Oost-Duitsland. Ik ben geïnteresseerd in geschiedenis. Nu zit ik mezelf helemaal erop te verheugen, maar er komt het moment dat ik het m’n familie moet vertellen anders weten ze niet waar ik ben.
Over drama gesproken………
Ik weet nu al wat de reacties gaan zijn. Dramatisch. “Wat moet je daar? Wat als je ziek bent. We komen je niet halen. Denk om verkeerde mensen.”
Zoveel redenen gaan ze opnoemen, totdat ik zwicht. Zo is m’n leven altijd geweest.
Mensen om me heen maken drama en hierdoor maak ik m’n eigen leven niet. Het probleem is dat die mensen momenteel het enige is wat ik heb.
Heel. Echt heel lastig en ik weet niet hoe ik dit drama moet vermijden zonder hen te vermijden.
Irritant!!!!!