In dit artikel...
Ik voelde me dom en hypocriet
Ik weet dat het stom klinkt, maar ik schaamde me. Nog steeds, als ik heel eerlijk ben. Want terwijl de complimenten over o.a. Leven met wind mee – mijn tweede boek over innerlijke rust nota bene – nog binnenrolden, worstelde ik om de boel een beetje bij elkaar te houden.
Ik voelde me dom, hypocriet – alsof ik jullie allemaal teleurstelde en de complimenten en aandacht niet langer waard was. Want waarom komen mensen eigenlijk naar mij voor advies?
In 2020 raakte ik voor het eerst overspannen. En zoals je begrijpt – het was een uitdagende en tegelijkertijd een hele leerzame periode.
In dit artikel neem ik je mee langs wat er gebeurde, wat er mis ging, wat ik ervan leerde en wat mijn advies is wanneer je in hetzelfde schuitje belandt. Ik vind het een lastig artikel om te schrijven, maar het voelt alsof het moet gebeuren. Dus laten we beginnen.
Ben je klaar voor een positieve spiraal?
Ik leer je de snelle & moeiteloze weg naar een positief leven dat overloopt van blijdschap, rust, balans & betekenis. 🎉
In het Broednest volg je onbeperkt tientallen praktische compacte cursussen. Al meer dan 13 duizend mensen gingen je voor!
Het begon allemaal met een droom
Ik had een simpele droom: een plek waar lezers voortdurend kunnen broeden op een leuker leven. Waar ik al mijn beste tips en adviezen deel in compacte cursussen. Waar ik persoonlijke groei zo moeiteloos, eenvoudig en leuk kan maken als ik kan.
Al in 2012 liep ik rond met dit plan. Uiteindelijk ontwikkelde ik in 2013 de huidige leeromgeving – een plek met praktische online cursussen. Toen wilde ik er al een lidmaatschap van maken – voor een laag, vast bedrag per maand eindeloos broeden. Ik had het grotendeels al ingebouwd in de leeromgeving. Maar op dat moment was de online markt in Nederland er nog niet klaar voor, dus stelde ik het uit.
De cursussen bleken onwijs succesvol, tot op de dag van vandaag. En ik leerde veel over online lesgeven en het ontwikkelen van effectieve, beknopte én leuke cursussen.
Ik voelde dat ik langzaam klaar werd om de sprong te wagen naar een lidmaatschap. Een plek die nóg effectiever, leuker en eenvoudiger was. Het vuurtje bleef smeulen. De jaren gingen voorbij, en steeds wanneer ik op reis was schreef ik notitieboekjes vol. Er moest een nieuwe online omgeving komen, met kleinere onderwerpen, een soort Gereedschapskist voor de soChicken levensstijl.
Ik wist dat het een groot, ambitieus project zou zijn. Dus ik schoof het steeds voor me uit. In 2017 schreef ik Steeds leuker waarna ik ruim een jaar druk was met signeren, interviews en lezingen. Toen schreef ik Leven met wind mee én was daar plotseling onze lieve Jake. Er volgde een hectische maar heerlijke periode met signeersessies in alle provincies (plus Antwerpen), gefundeerd op gebroken nachten en teveel koffie.
Omdat het leven als vader de boel behoorlijk had veranderd, besloot ik heel wijs om het schrijven van een derde boek voorlopig uit te stellen. Eerst maar eens rustig een jaartje ‘vaderen’ en bijkomen.
Goed plan natuurlijk.
Maar zo bleek het niet te werken
Mijn probleem met ‘tot rust komen’? Het maakt me onwijs geïnspireerd. Tot het vervelende aan toe.
Dan ben ik net een weekje op reis, en heb ik alweer een heel plan uitgewerkt in mijn notitieboekje. Geef me een maand, en ik kan mezelf haast niet meer bedwingen om stappen te gaan zetten. Billy weet hoe irritant dit is, omdat ik dan zó gepassioneerd raak dat ik er over blijf praten.
Dus zo kwam het dat ik – in mijn jaar van ‘even geen grote projecten’ – begon aan een heel nieuw platform. Het project dat uiteindelijk het nieuwe Broednest zou worden.
Ik startte ergens in de lente van 2019 op een laag pitje. Gewoon een beetje proberen, onderzoeken hoe dit moest worden. Na een vakantie in de zomer besloot ik dat ik dit niet zelf ging bouwen. Dus ik overlegde met mijn ontwikkelaar, en ergens in het najaar gingen we van start.
Tot zover het ‘jaartje bijkomen’.
Zoiets loopt natuurlijk altijd uit de hand
Ik heb een hoop talenten, maar projectmanagement is er (blijkbaar) niet één van. Eén van de redenen dat ik werk met Sjors, mijn geweldige vriend, assistent en manager wanneer het nodig is.
Maar dit was mijn droom. En ik zat nog in die fase waarin ik het werk ontzettend onderschatte. Dus ik kon dit wel zelf.
Dus m’n ontwikkelaar en ik werkten rustig door. De weken kwamen en gingen, en de urgentie begon bij mij te groeien. Want de boel moest toch een keer online gaan!
Het project bleek natuurlijk veel ingewikkelder dan ik dacht. Zeker omdat ik ervoor koos om het platform vanaf de grond vrijwel zelf te ontwikkelen, zodat we volledige creatieve vrijheid hadden. Een keuze waar ik overigens nog steeds achter sta – maar die er (samen met mijn perfectionisme) wel voor zorgde dat het project veel kostbaarder werd dan ik had gedacht.
Je moet het natuurlijk ook niet aankondigen
Corona gooide – zoals bij ons allemaal – wat extra stress in de situatie. Geen flexwerkplekken, koffiezaakjes en kinderopvang meer. Het was lastig om productief te zijn. Tot zover natuurlijk allemaal prima, want nog niemand wist van dit project af. Pas toen de boel eindelijk op zijn plaats begon te vallen besloot ik daar verandering in te brengen.
Gefrustreerd dat het allemaal zo lang duurde, besloot ik voor mezelf een lijn in het zand te trekken: Ik kondig het nieuwe Broednest aan, dan heb ik een stok achter de deur.
Dus er ging een mail uit naar 150.000 lezers, plus een artikel, plus een push notificatie naar de 100.000 gebruikers van de soChicken app, plus een video op alle social media kanalen.
In één dag tijd waren honderdduizenden mensen op de hoogte.
En het is vreemd hoe dat gaat – vooraf leek dit geen probleem voor me. Maar zodra de boodschap eruit was voelde ik me ineens onwijs onrustig. Want nu was de anonimiteit verdwenen. Nu moest ik het echt gaan waarmaken.
Wat dit project ook speciaal maakte is dat ik er te erg aan hechtte. Het was al zo lang mijn droom. Het heeft zoveel tijd en moeite gekost. En het was ook financieel zo’n enorme investering geworden. Een stemmetje bleef maar fluisteren: dit móét slagen, dit mág niet falen.
Gaandeweg was een groot deel van mijn eigenwaarde verwikkeld geraakt in het succes van het project. Een gevaarlijke en ongezonde situatie, maar het gebeurde zo geleidelijk en subtiel dat ik geen idee had wat er gebeurd was.
Ik heb nog nooit zo hard gewerkt
Faalangst diende zich aan. Perfectionisme versterkte zich. De typische mentale martelingen van creatieve projecten deden hun werk: ”Is het goed genoeg? Vinden mensen dit leuk? Wat als ze het niets vinden? Het is slecht, ik ben waardeloos, dit is allemaal weggegooide moeite. Als het faalt dan faal ik als persoon.”
Nee – niet fijn, maar het lijkt er een beetje bij te horen. Alles wat de moeite waard is kost moeite. Bovendien ben ik er wel aan gewend – een boek schrijven of een cursus ontwikkelen is een beetje hetzelfde. Je worstelt met jezelf, net zolang totdat je de positieve reviews krijgt en denkt: oké, volgens mij heb ik goed werk geleverd.
Maar dit keer was het de perfecte storm. Er lag (uiteraard) nog steeds veel meer werk dan ik verwachtte. Maar nu had ik een deadline – eentje die bekend was gemaakt aan honderdduizenden mensen. En ik was vastberaden niemand teleur te stellen.
Dus ik werkte harder dan ik ooit gewerkt had. In de avonden, in de weekenden. Billy nam extra dagen vrij zodat hij met Jake kon zijn terwijl ik werkte.
En hoe erg mensen van mij ook denken dat ik harde werker ben – ik ben niet zo goed geschikt om hard én lang te werken achter een scherm. Ik wist dat deze eindsprint tot weinig goeds zou leiden, maar het voelde alsof ik geen keuze had.
Voor het eerst sinds 2007 (toen ik fulltime voor mezelf begon) voelde ik me gevangen gezet door mijn eigen werk. Ik voelde me alleen. De noodzaak om de deadline te halen leidde tot enorme focus – en tunnelvisie.
Toen het – door gedoe met de App Store – ook nog eens op de valreep leek alsof we moesten lanceren zonder app zakte de moed me in de schoenen. Ik voelde bij vlagen zelfs gevoelens van wanhoop – zo diep zat ik in m’n gedachten.
Er werd niet gesport, niet gemediteerd, minder gezond gegeten en minder gelachen. Maar het moest – een paar weken doorbijten, dat was alles. Zo was het idee.
En toen kwam de lancering
Laat ik er geen doekjes om winden: de lancering was een groot succes. Alleen al de eerste dag werden honderden mensen lid van het Broednest. Op een zeker moment kwam er – wanneer ik op mijn iPhone keek – iedere seconde een popup binnen van een nieuwe aanmelding.
Het was waanzinnig.
Er moest nog van alles gebeuren, maar ik had mijn deadline gehaald. De eerste reacties waren positief en ik kon eindelijk ontspannen.
Of – nou ja, dat is hoe het normaal ging. Het uitkomen van de boeken werd bijvoorbeeld gevierd met een feestelijke boeklancering, waarna ik verrassend weinig te doen heb. Ja, wat interviews en dergelijke. Maar ook de signeersessies startten vaak pas een paar weken later.
Maar nu was het anders. Want ik had het opnieuw enorm onderschat.
Nu begint het natuurlijk pas
Het Broednest lanceerde met zes compacte cursussen. En al na een paar dagen kwamen de eerste opzeggingen binnen. De reden? Leuk concept, maar het aanbod is te klein.
En het klinkt te stom voor woorden, maar die eerste opzeggingen deden behoorlijk pijn. Ik wist dat het zou gebeuren, maar nu het gebeurde moest ik er echt even aan wennen.
En ze hadden gelijk natuurlijk. Voor een tientje per maand wil je wél een mooi aanbod krijgen. Gelukkig hoefde ik me er niet te druk om te maken. ”Want ik ben natuurlijk een schrijver, dus ik fix dat wel even.”
Er was alleen één klein detail: ik was inmiddels zo verzwakt door mijn eindsprint, dat het me veel meer moeite kostte.
Niet alleen dat, het Broednest kampte ook nog met wat technische uitdagingen die moesten worden opgelost. En de eerste feedback van leden zorgde voor een hoop ontwerpveranderingen.
Billy had – heel lief – een midweekje weg geregeld en me op de ochtend van vertrek zelfs een massage bij een massagesalon cadeau gedaan. Maar die vijf dagen ben ik alleen maar gestrest geweest. Ik kon de opgebouwde druk niet zomaar van me afschudden.
Ik voelde me moe, geprikkeld, snel overweldigd, afgestompt en alles behalve vrij, opgelucht, vrolijk en voldaan.
Toen besefte ik voor het eerst dat ik te ver was gegaan. Ik realiseerde me dat dit niet zomaar zou verdwijnen met wat dutjes en een midweekje weg.
Maar pauze voelde niet als een optie
Hoe waardeloos ik me bij vlagen ook voelde, ik voelde me tegelijkertijd nog steeds gedreven om mijn droom waar te maken. De eerste weken na de lancering lanceerde ik iedere week een nieuwe Bundel. Een onmogelijk tempo – maar opnieuw, het voelde alsof het moest. Want falen was geen optie, en al die opzeggingen braken mijn hart.
Dus schrijven. Blijven schrijven. Wel in een iets beter tempo dit keer. Iets minder druk, niet meer ’s avonds, niet meer in het weekend. Ik nam weer gewoon mijn vrije dag met Jake over van Billy. Het ging beter.
Het punt was, ik had mezelf nog niet echt ‘gediagnosticeerd’. Ik bracht weer wat balans aan, maar ik had me nog niet gerealiseerd wat er nu echt met me aan de hand was. Het was geen burn-out, dat wist ik wel.
Maar toen ik even de tijd nam om er wat dieper in te duiken werd het me helemaal duidelijk: ik was overspannen. Vermoeidheid, mentaal uitgeput, lusteloosheid, snel overprikkeld, slecht slapen, verminderd geheugen, vlagen van wanhoop en een gevoel van verlies van controle.
Ik kon het hele lijstje afvinken. En dat bracht me tot punt 1 van het pad naar herstel: acceptatie.
Stap 2? Aanpassingen maken zodat ik mezelf de ruimte kan geven om weer de oude te worden. Een proces van zo’n 12 weken, zo bleek. Ik besloot mijn eigen tips toe te passen.
Ik maakte een paar belangrijke aanpassingen:
- Ik stopte de hele zomer met interviews en zakelijke afspraken.
- Ik zette direct een stop op alle nieuwe projecten.
- Ik besloot om voortaan één nieuw artikel per week op soChicken te publiceren in plaats van twee. Dit vond ik nog de moeilijkste keuze, maar het kon niet anders.
- Ik bracht de productie voor Broednest Bundels een beetje naar beneden, zodat ik het (met plezier en grondigheid) kan bijbenen.
- Ik droeg meer taken over naar Sjors.
- Ik gaf mezelf heel bewust de ruimte om me de komende weken suboptimaal te voelen.
- Ik stopte met ‘constant nuttige dingen doen’, zoals boeken lezen over persoonlijke groei. Ik introduceerde weer wat meer ‘niet-nuttige’ dingen in mijn leven, zoals foute Netflix comedies.
- Ik stopte bijna helemaal met Instagram om mezelf te beschermen tegen alle prikkels en ‘succesvolle gelukkige mensen’.
- Toen ik eenmaal een beetje op mijn benen was gingen we 10 dagen naar Frankrijk in de zomer (toen het kon en mocht). Lekker bijkomen op het platteland. Daar dwong ik mezelf om urenlang naar de bomen en heuvels te kijken zonder prikkels (geen nieuws, geen smartphone, geen notitieboekje, alleen wat jazz op de achtergrond). Er was daar niets te doen. We hebben gewandeld, een klein stadje bezocht, lekker gegeten en met Jake in het badje gezeten. Heerlijk.
- Ik boekte een aantal korte trips naar vakantiehuisjes in Nederland. Zodat er meer ruimte kwam voor balans en er iets leuks was om naar uit te kijken in coronatijd.
- Niet zo lang geleden stopte ik met het drinken van cafeïne, waarna ik me direct minder onrustig voelde.
Ik merkte dat het langzaam beter ging. Ik was er nog lang niet, maar de weg omhoog was ingezet. Langzaam maar zeker begon ook het sentiment in het Broednest te veranderen. De opzeggingen liepen terug. En in plaats van klachten over te weinig content waren er zelfs mensen die opzegden omdat ze zich overweldigd voelden door het aanbod.
Een goed teken.
Ik kreeg weer meer plezier in mijn werk en lucht in mijn hoofd. Het lukte beter om alles weer in perspectief te zien.
Een leerzame conclusie
Het was een rare tijd. Een periode waarin ik regelmatig dacht: waarom lukt het me niet om gewoon gelukkig te zijn? Naast dat ik flink overwerkt was, zaten we natuurlijk ook middenin coronatijd – wat ook niet bepaald bijdroeg aan de levensvreugde zoals we allemaal weten.
Nooit eerder heb ik me zo gevoeld. Zo ongelukkig zonder directe aanleiding. Met neerslachtige gedachten, gebrekkige energie en weinig vreugde in m’n lijf.
Mijn plan met het Broednest was dat ik eraan zou bijdragen vanuit liefde en blijdschap. In de praktijk bleek mijn platform voor persoonlijke groei net zo goed een doorbraak in mijn eigen groei. Want meer dan ooit kwam aan het licht met welke zaken ik zelf worstel.
Perfectionisme, gecombineerd met faalangst – het is een recept voor ellende. En als de mix giftig genoeg is – gooi er nog wat schaamte bij bijvoorbeeld – kan het leiden tot een ellendige neerwaartse spiraal.
Ik realiseerde me dat dit nooit meer mag gebeuren. Niet richting mezelf, niet richting mijn lezers, niet richting Billy en al helemaal niet richting Jake. En ik hoop dat ik nu genoeg handvatten en lessen heb opgedaan om een volgende keer op tijd in te grijpen.
Dit heb ik geleerd
Inmiddels ligt het herstel achter me. Ik werk weer op volle kracht, ik voel me weer positief, gelukkig, dankbaar en geïnspireerd. Na ongeveer een half jaar ben ik weer de oude Jelle. Ik voel me weer helemaal mezelf.
En ik realiseerde me dit: de schaamte die ik voelde maakte het hele proces tien keer zo pijnlijk.
Want ja, ik maakte me te druk over wat mijn lezers zouden denken als ik zou vertellen hoe het echt met me ging. Het zorgde er ook voor dat ik er weinig over wilde praten met anderen. Want ik ben normaal juist altijd degene die ánderen helpt.
Maar er is maar één manier om schaamte op te lossen, en dat is door er licht op te schijnen. Vandaar dit epistel.
Het ging niet zo lekker met me. Het was lastig en vervelend, maar ik heb er veel van geleerd. En mocht je zelf worstelen met het leven – weet dan dat je niet alleen bent. Ook hier wordt geworsteld af en toe.
De kunst is niet om nooit te worstelen en altijd maar gelukkig te zijn – dat lukt niemand. De kunst is lief voor jezelf zijn en jezelf de ruimte geven om weer terug in balans te komen. Met kwetsbaarheid richting de mensen om je heen, zodat ze je kunnen begeleiden door de donkere periodes.
Zonder schaamte, met geduld en aandacht.
De ironie van dit hele verhaal is natuurlijk dat het nergens voor nodig was om me zo druk te maken. Leden zijn hartstikke enthousiast over het Broednest. Ik leg de lat voor mezelf veel te hoog, waardoor er een heleboel onnodige stress bij komt.
Gelukkig word ik er steeds beter in. En deze periode in mijn leven heeft me voorzien van een heleboel inzichten en handvatten die me in de toekomst zullen helpen makkelijker in balans te blijven.
Mijn vraag aan jou: Ben jij weleens overspannen geweest? Wat heb jij ervan geleerd?
Snel herstellen van een burn-out
Herstellen van een burn-out of overspannenheid doe je in kleine stappen. Het maakt niet uit hoe verslagen je je voelt - ook jij kunt de opwaartse spiraal weer opstarten.
In deze compacte cursus ontdek je simpele technieken die echt werken, zonder je te overweldigen. Zodat je deze moeilijke periode kunt omzetten in een nieuw begin.
Deze cursus ontving een waardering van 9,3 door duizenden deelnemers.
Reacties
Je bent een kanjer Jelle! We worstelen allemaal wel eens en je hoeft je nergens voor te schamen. Al het moois voor 2021 gewenst voor jullie, met veel liefde, plezier en rust <3
Ik ben in augustus 2016 overspannen geraakt omdat ik plotsklaps een functie moest overnemen waar ik niet voor opgeleid of op voorbereid was. Het was knettergek en mensen waren ontevreden. Ik werkte 6 dagen in de week en op mijn vrije dag ook nog met werk bezig. Dit heb ik een half jaar volgehouden en toen ging ik stuk. Half jaar in de ziektewet gezeten en eerlijk gezegd begon jaren later pas mijn herstel.. eigenlijk nu pas, omdat ik sinds kort weg ben bij dat bedrijf. Het is idd zwaar en lastig, maar soms gewoon even nodig omdingen weer in perspectief te zien :) bedankt voor je eerlijkheid
Wow, echt heel sterk van je dat je dit deelt! Ik ben, zoals zovelen deze periode, ook overspannen geweest. En zit nog in de opbouwe de fase. Wat ik geleerd heb is dat je geen ingrijpende keuzes moet maken tijdens zo’n periode, behalve dan om het een poosje rustiger aan te doen. Tijdens die periode was ik erg negatief en zag ik nergens meer heil in. Als ik nu tegen dezelfde problemen aankijk, zie ik weer oplossingen.
Mooi en moedig dat je dit deelt :) ik ga nu maar eens een lidmaatschap overwegen ;)
Ontzettend knap van je om dit te delen! Ik moet eerlijk bekennen, ik voel me opgelucht om te lezen dat ik niet de enigste ben. Ik herken mezelf heel erg in je verhaal, waardoor ik me begrepen voel. Dankjewel hiervoor 😊.
Perfectionisme, de bron van alle kwaad. Natuurlijk is het een goede eigenschap en kun je er veel mee bereiken, maar het lijkt me ontzettend ingewikkeld om zo vaak aan jezelf en je werk te twijfelen. Natuurlijk is een beetje twijfel, of de wil om beter te worden goed, maar ik ben zo blij dat ik óók tevreden kan zijn met dingen. Ik heb de mooiste baan ter wereld, juf :), hoef niet hogerop, maar wil wel dat de kinderen zich goed voelen. Alleen als ik me goed voel en laat zien dat fouten maken mag en tevredenheid een fijne emotie is (waar je overigens steeds aan moet werken), dan kunnen de kinderen zich optimaal ontwikkelen en een fijne tijd hebben. Dat geldt ook thuis bij mijn gezinnetje. Je hoeft niet op élk vlak het beste uit jezelf te halen. Je hoeft niet elke dag ‘de beste ouder van de wereld te zijn’: met liefde en een beetje aandacht kom je een heel eind. Je hoeft niet elke dag ‘je beste werk’ af te leveren. Als keuzes maken er voor zorgt dat ik op de been blijf, tevreden kan zijn met af en toe een piek omhoog (of naar beneden), dan heb ik een fijn leven. Dat lukt niet elke dag, natuurlijk, we zijn ook maar mensen :)
Succes met alles wat je wel en niet gaat doen, Jelle, de komende tijd. Ik denk dat je er weinig aan kan doen dat je een burnout ontwikkelt: het zit er toch een beetje in. Schaamte helpt je niet verder. Je kunt alleen proberen om de scherpe kantjes van je perfectonisme een beetje bij te schaven, vooruit te kijken, leren van je verleden en tevreden te zijn!
Lieve Jelle, wat heb je jouw struggle mooi omschreven. Ik vind het heel krachtig dat je dit eerlijke verhaal hebt durven delen. Dank je wel!
Jelle, wat jou mijn grote voorbeeld maakt is dat je menselijk bent. En helaas kan dit daar bij horen. In 2002 heb ik een burn-out gehad. Ik had het niet eens door, totdat ik in de trein zat naar het werk en mijn wang opeens nat voelde…..ik was blijkbaar aan het huilen. Eenmaal op het werk besloot ik aan te geven even een weekje vrij te nemen, maar dat was naïef. 9 maanden later was ik pas weer volledig aan het werk en ik heb mij daar lang schuldig over gevoeld. Ik heb vooral geleerd naar mijn lichaam te luisteren en signalen op tijd te herkennen. En mezelf niet gek te maken, het is het niet waard. Dat werd extra bevestigd toen ik in 2013 ernstig ziek werd en men niet kon ontdekken wat ik had. Gelukkig overleefde ik dit, maar leef ik nu wel met lichamelijke beperkingen. Geen 60 uur werken meer voor mij, geen kleine marathon rennen in de week, geen actief sociaal leven naast de uren die ik nog wel werk. Ik word dus nu gedwongen heel bewust te kiezen. Ook dat was een hele reis, maar het leert je wel wat belangrijk is.
En inderdaad, zo’n huisje in Frankrijk op het platteland, tussen de heuvels, zonder Wi-Fi, maar met een platenspeler doet wonderen :).
Ik zou zeggen: blijf lekker wie je bent! Blijf mens.
Bedankt voor het delen van je verhaal.
Wat een dapper en mooi onder woorden gebracht bericht, Jelle! Dank voor je openheid, ik denk dat je veel mensen including me even inspireert en misschien ook wel wakker schudt. Geniet van je mooie gezin en alles waar je happy van wordt en een goed gevoel van krijgt. En lid worden staat nu ook op mijn lijstje!
Ik heb nooit wat naar je geschreven.
Nu wel: ik heb bewondering voor jou…
…al sinds ik je volg vanaf je start.
Omdat je bent wie je bent en
Schrijft zoals je schrijft.
En: “wie schijft, die blijft”!
;-)
Wat dapper om je zo kwetsbaar op te stellen, Jelle. Dit artikel is echt een hart onder de riem voor iedereen die moeite heeft om alle ballen in de lucht te houden en de balans kwijt is. Het kan iedereen overkomen en is heel vervelend. Maar het leert je uiteindelijk wel om te kiezen voor wat echt belangrijk voor je is! Ik ben drie jaar geleden overspannen geweest… nu ik er op terug kijk was dat een eerste teken dat ik in mijn huwelijk van 30 jaar niet meer kon zijn wie is was. Ik ben nu een half jaar gescheiden en heel blij om weer dichter bij mezelf te zijn. Niet makkelijk, want alleen zijn is soms best confronterend maar ik ben dichter bij mezelf dan ooit.
Hallo Jelle, overspannen raken overkomt de besten. Helemaal niks om je over te schamen dus. Integendeel: doordat je jouw verhaal met ons deelt geeft het al jouw cursussen en tips de extra touch van de ervaringsdeskundige. :-)
Bedankt en goede moed!
Ja, ook ik ben overspannen geweest en ging maar door.
Het was na mijn scheiding, die ik zelf aangevraagd had. In 1999.
Ik moest nu toch wel gelukkig zijn en “straalde” dat ook uit.
Dat ging dus fout. Ik was vergeten dat rouwen er ook bij hoort.
Dit jaar heb ik eerder beslissingen genomen, dan voor het te laat was. Mede waarschijnlijk door de crisis waarin wij zitten.
Een eenzaam jaar, maar ook een leerzaam jaar.
Dank je wel, lieve Jelle, voor jouw Epistel.
Marion
Een flinke knuffel
Ik herken veel wel. Alleen toen (inmiddels al zeker 18-20 jaar geleden) niet. Nu door diverse omstandigheden zit ‘t weer niet goed maar de signalen zijn nu wel herkenbaar en ik laat ‘t niet zo ver komen. Mede door jouw bericht een paar weken geleden hoe herkenbaar die cafeïne, druk en te weinig ontspanning, weinig nutteloze dingen doen. Ik ben al iemand die geniet van sterren staren, frisse lucht opsnuiven. Hoe graag ik ook naar zee ga in 2020 viel ook dat in ‘t water. Nu al een nachtje zomaar weg geweest met de kinderen en binnenkort zelfs een weekend met mijn vriend alleen naar zee. Geen verplichtingen, ontspanning niks doen. Bedankt voor je ervaringen ook de minder leuke! We moeten allemaal eens wat liever voor onszelf zijn misschien lukt ‘t dan ook beter om lief voor een ander te zijn (zonder dat het tenkoste van jezelf gaat..)
Grts
Je hoeft nooit bang te zijn om je ware gevoelens te laten doorschemeren. Alle sochicken lezers zijn hier voor jou en hebben onvoorwaardelijke liefde voor je werk en jou, in voor en tegenspoed, dat maakt je gewoon: mens!
Heel herkenbaar, ook ik liep mezelf een paar jaar lang volledig voorbij en kwam vast te zitten in een mantra van ‘moeten’. Dat bleek zo’n illusie, alsof ik pas iets waard zou zijn na een zekere prestatie. Wat ik ervan heb geleerd, is de signalen herkennen in mijn lichaam en mijn gedrag, die wijzen op ‘gevaar’ van uit de bocht vliegen. Ik stuur nu meteen bij, ga direct prioriteiten aanbrengen (want alles was natuurlijk even ‘belangrijk’, perfect recept voor overbelasting) en laat de ‘onbelangrijke’ dingen hupsakee uit mijn handen vallen. Dan maar effe niet! En ik bouw meteen meer ‘niets-doen-tijd’ in, zoals wandelen in het bos, haken, opruimen, mooie muziek luisteren, zingen etc. allemaal om de ziel weer wat lucht en ruimte te geven, zeg maar. Schakelen van doen naar zijn. En tot slot probeer ik het gedrag van mezelf ook te relativeren en niet te hard te veroordelen, want het leven is nou eenmaal een aaneenschakeling van ontdekkingsmomenten, en sommige daarvan doen gewoon een beetje meer pijn dan andere, met als doel er iets wezenlijks van te leren (-:
Jelle, je bent een mens en een mooi mens! Juist omdat je zo echt en puur bent spreek je zoveel mensen aan. Regelmatig leen ik je boeken uit aan mensen of adviseer ik ze eens op SoChicken te kijken. Je moest eens weten hoeveel goeds daar al uit voort is gekomen.
Fijn dat je ook dit deelt, dat geeft misschien wat lucht en zal ook anderen weer inspireren. Pas goed op jezelf want jij en je platform kunnen niet gemist worden.
Dank je wel voor het delen! Heerlijk om te lezen dat jij ook gewoon een mens van vlees en bloed blijft… Zo’n periode is niet fijn, maar wel heel leerzaam en verrijkend voor de rest van je leven🙂
Zo fijn dat je dit ook met ons deelt! Dank daarvoor!
Heel dapper dat je dit deelt! Dat je je op deze manier kwetsbaar durft op te stellen, geeft aan hoeveel je geleerd hebt van deze lastige periode. Blijkt maar weer dat het iedereen kan overkomen! Zelf ben ik een jaar of drie geleden ook overspannen geraakt en mede daardoor bij jouw blog’s uitgekomen. Nog elke week lees ik ze met veel plezier en pas ik de tips toe, ga zo door :D!
Hey, goed dat het weer beter gaat met je. En zeker niks om je voor te schamen.
Zelf denk ik dat het me nu even allemaal een beetje veel is geworden. Ik werk in een ziekenhuis, dus een hele hoge werkdruk. Ik ben nog herstellende van Corona wat me erg tegenvalt. Ik was weer volledig aan het werk, maar merk dat het lichamelijk nog zwaar is, maar ook dat ik ontzettend snel overprikkeld en overvraagd raak. Er is iets wat anders gaat in mijn hoofd, het lukt allemaal niet zo goed.
Ik ben ervan in de war, is dit nu de nasleep van Corona of is er mentaal iets mis?
Mijn leidinggevende heeft me op 75% van mijn uren gezet, zodat ik even kan bijtanken.
Ben benieuwd hoe dit verder gaat.
Bedankt voor je open en eerlijke verhaal, je bent een topper!€
Wat ontzettend bijzonder en krachtig dat je je zo kwetsbaar durft op te stellen naar je lezers! Dankje voor je openheid.
Een heel eerlijk en openhartig verhaal! Best begrijpelijk dat juist jij moeite had om dit te delen. Maar ja, het schijnt dat de beste schilders ook juist hun eigen voordeur vergeten te schilderen. In ieder geval heel mooi dat je er nu zo open over bent en ook mooi dat je precies vertelt wat je hebt gedaan om de weg terug te vinden Bijzonder hoe je dan toch weer een inspirerend stukje uit je eigen (slechte) ervaringen kunt halen!
Lieve Jelle,
Ook jij bent gewoon een mens. Een heel bijzonder mens omdat je je zo kwetsbaar opsteld maar dat is denk ik juist waarom je zoveel mensen raakt en kan helpen.
Topper!
Een heel herkenbaar verhaal. Eind 2019 was het bij mij raak. Na maanden van lichte paniekaanvallen, druk op mijn borst en slapeloosheid en vooral talloze pogingen om alle ballen in de lucht te houden, stond mijn huisarts erop dat ik me ziek zou melden. Ziek melden? Dat kan niet! Dat doe ik nooit, tenzij ik echt met 40 graden koorts en gierende diarree- en braakaanvallen op bed lig. Hoe moet ik dit nu gaan uitleggen op mijn werk… Eenmaal gebeld voelde het wel als een deel van de oplossing (nl rust creeeren), maar de eerste dagen na dit besluit waren de onrustigste dagen sinds die hele periode daarvoor. Gevoelens van falen, schaamte en de drang om iets te moeten doen kwamen in vlagen naar boven. Slapen ging niet goed en erover praten kon alleen maar samengaan met een enorme huilbui en deprimerende gedachtes uiten. Ik begon ook te twijfelen of niet werken wel de oplossing was, want het enige wat ik nog graag deed was werken. Na 2 weken begon er wat rust te komen en durfde ik weer naar buiten en af en toe wat mensen te zien en tegen een aantal durfde ik uit te spreken dat ik thuis zat omdat ‘alles even teveel werd’. Toen ontdekte ik dat er heel veel mensen in mijn omgeving dit uit directe of indirecte kring kenden en dit gaf me het gevoel dat ik niet alleen was. Gek genoeg zocht ik toch bevestiging dat wat ik had geen aanstellerij was. Meer mag ik hier nu niet meer typen, maar na 6 weken ben ik weer gaan opbouwen en nu gaat het redelijk goed al een jaar! :)
Dankjewel voor het delen. Ik vind het erg herkenbaar. Zelf heb ik meerdere keren in een overspannen toestand gezeten. Nu gaat het goed en heb ik mijn grenzen leren herkennen. Stiekem ben ik juist blij als je 1 artikel schrijft. Ik wil in mijn perfectionisme altijd alles lezen en alles goed tot mij nemen, met 1 ipv 2 artikelen krijg ik wat meer ruimte. ;)
Wat een moed om dit te delen. Kanjer!
Wat ben je toch een fijn mens. Ik heb je verhaal geboeid gelezen van begin tot eind. Zo mooi dat jij dit opschrijft want hier worstelen zoveel mensen mee. En jouw verhaal maakt ook juist dat ik je volg en blijf volgen omdat je echt en authentiek bent! Ga zo door!
Wat mooi dat je dit zo openhartig met ons deelt Jelle! Niets om je voor te schamen, je doet het fantastisch! Hopelijk voel je je snel weer helemaal in balans. :)
Ha Jelle, ik zeg gefeliciteerd met de periode die inmiddels achter je ligt! Dank je wel voor het delen. Herkenbaar, zowel jouw proces als jouw openbaring.
Ik ben maatschappelijk werker en ben in 2012 overspannen geweest. Het is een beroerde maar mooie ervaring waardoor je er nog beter voor anderen kunt zijn, omdat je het snapt. Ik zeg altijd: ” een dokter is ook wel eens ziek en een maatschappelijk werker heeft ook wel eens problemen”….. we zijn allemaal mens, blij dat jij er bent!
Hi Jelle, ik heb net in juli mijn tweede kindje gekregen en de laatste tijd lijkt niks mee te zitten. Ik had twee maanden ouderschapsverlof extra opgenomen zodat ik die tijd thuis kon zijn. De kinderen zouden op een gegeven moment beide naar de opvang gaan zodat ik me met een coachingstraject kon bezig houden. Alleen is onze opvang zo streng op corona dat ze hele groepen naar huis sturen en onze zoontjes dus om de haverklap thuis zijn. Gezellig natuurlijk, maar ik kon niks meer plannen. Daarnaast sliepen we slecht. Nu ga ik weer aan het werk en de buren gaan twee maanden lang muv de kerstvakantie verbouwen naast ons. Vandaag begint het heien. Dit levert me veel stress op want ik weet niet of de kinderen vandaag op de opvang kunnen blijven. De andere dagen gaan we naar mijn ouders die op anderhalf uur rijden wonen. Als we geen corona issues hebben natuurlijk. Ik heb even alle wilde plannen on hold gezet en ga me richten op overleven en ontspannen. Overspannenheid ligt op de loer. Ik heb daardoor veel gehad aan je artikelen de laatste maanden ook toen je minder productief was. Juist doordat je ook fouten maakt ben je heel realistisch. Dankjewel!
Hoi Jelle,
Wat een mooi artikel heb je geschreven. Ik denk zelf het mooiste artikel wat ik van je heb gelezen tot nu toe (dat zijn er veel haha)!! Het geeft denk ik veel mensen een soort geruststelling, dat zelfs jij wel eens door een dal gaat. Vervelend om te horen dat het niet goed met je ging… ik ben zelf ook overspannen geweest en nog steeds heb wel eens af en toe een dipje, herken wel dat je dat niet graag met anderen deelt. Maar ik ben er ook achter gekomen, net als jij, dat deze momenten mijn grootste levenslessen zijn geweest en dat ik dus eigenlijk (achteraf) ontzettend dankbaar ben dat ik die momenten heb mogen meemaken! Ieder probleem is een kans om jezelf weer beter te leren kennen, dus in die zin ben ik gek genoeg blij voor jou en iedereen die dit soort momenten heeft mogen ervaren in zijn/haar leven! Dankjewel voor het delen :)
Oh, wat herkenbaar! “Onrust met onrust bestrijden” zei mijn psycholoog eens toen ik ook overspannen was geraakt, nu 7 jaar geleden. Onrustig? Nog maar harder werken! Samen met een paar persoonlijke eigenschappen (waaronder, jawel!, perfectionisme) maakte dat ik onderuit ging. Het was een nare tijd, maar achteraf bijzonder leerzaam. Het zal altijd een valkuil blijven, maar ik herken nu de signalen en heb geleerd hoe een tandje terug te schakelen en de destructieve gedachten te lijf te gaan. Beter voor mezelf zorgen!
Jelle, wel zo menselijk dat je vanuit een tunnelvisie niet altijd kunt voorleven wat je anderen en jezelf gunt! Er zijn trouwens veel orthopedagogen, pedagogen etc., die zich ervoor schamen dat de opvoeding van hun eigen kinderen niet volgens het boekje verloopt. Lang leve onze onvolmaaktheid, wat zou het intimiderend zijn als mensen nooit ergens mee tobben!
Met tranen in m’n ogen heb ik dit artikel van je gelezen. Wat ontzettend herkenbaar. Het is precies hoe ik me sinds half november voel. Ook hier speelt en faalangst een heel grote rol. Gecombineerd met wat anderen van je denken/vinden en alle ballen hoog houden. Ik hoop op snel betere tijden maar weet (mede dankzij jou verhaal) dat het tijd nodig heeft.
Wees trots op jezelf dat je dit verhaal hebt willen delen met ons. Ik schaam me er ook voor om over te praten maar dankzij jou weet ik dat dit niet hoeft. Bedankt Jelle!
Mooie blog Jelle, fijn dat je hierin kwetsbaar durft te zijn. Hier zelf ook vorig jaar een paar maanden thuis gezeten na een periode van doorbuffelen. Signalen van mijn lichaam & geest niet opgepikt en maar weer de schouders eronder. Doorzettingsvermogen in combinatie met perfectionisme…
Het gaat nu weer heel goed. Heb veel gedaan op zelfzorg-vlak en daarnaast wandel coaching. Kan nu, nadien, zeggen dat dit me eigenlijk heel veel goeds gebracht heeft!
Bedankt voor het delen van jou verhaal.
Delen is helen ♡
Lieve Jelle,
Je bent een mooi mens. Zo hard bezig anderen te helpen dat je jezelf even uit het oog verloor. Dat kan gebeuren en is heel menselijk. Het is namelijk de beste leerschool die je kan krijgen.
In 2016 kreeg ik een burn-out en nog word ik er emotioneel van als ik aan die periode terug denk. Mijn hoofd, niets deed het meer. Licht, geluid, alles was me teveel. Ik besef nu dat ik te laat aan de rem heb getrokken. De eenzame periode daarna staat me in mijn hart gegrift. Vanaf toen veranderde mijn leven. Ik wist dat ik het zelf moest doen en dat ik patronen moest doorbreken. Ik was altijd erg naar buiten gericht en verwachtte te veel van anderen omdat ik zelf erg gedienstig en hulpvaardig ben. Toen ik me naar binnen ging richten ging het beter. Mijn zelfvertrouwen nam toe. Inmiddels is het 2020 en ben ik mijn baan kwijt in verband met een conflict met mijn broer in ons familiebedrijf. Ik dacht dat ik deze klap nooit meer te boven zou komen en heb me lang laten leiden door angst.
Mijn leven is compleet op zijn kop gezet maar het zijn de belangrijkste lessen. Pleasegedrag geeft geen respect. Ik mag mezelf bovenaan het lijstje zetten van het belangrijkste persoon in mijn leven. De lessen waren blijkbaar nodig om beter te leren zorgen voor mezelf. Ik ben er nog lang niet maar dit is een prachtige uitdaging. Een levensmissie!
Je bent een ontzettend wijs en empathisch mens. Ik wens je veel zelfinzicht toe in de toekomst.
ik denk “oef” als ik je verhaal lees. Klinkt niet mooi hé, maar ik bedoel het niet slecht. Soms lees ik je teksten vol bewondering, en voel ik wat steken van jaloezie, dat het voor sommigen zo vlotjes gaat. Je teksten zijn voor mij een houvast, waar ik af en toe naar teruggrijp, maar ik ga heel vaak van het gezonde pad af. Het is een voortdurend bewustwordingsproces, met veel terugvallen, en dan telkens opnieuw een leerproces. En dan vraag ik me soms af, hoe het kan dat het voor sommigen zo vlot lijkt te gaan. Als ik dan lees, dat ook jij, terwijl je het theoretisch gezien allemaal zo goed weet, ook eens van je pas afgeraakt, dan maakt je dat alleen maar meer menselijk. Ik voel ook meer verbondenheid, want ik ben niet alleen. En als ik lees hoe je jezelf weer opraapt, en lessen trekt, en je kwetsbaar opstelt naar zoveel mensen, heb ik nog steeds grote bewondering voor de wijsheid waar je mee in’t leven staat. Dankjewel dus, mijn maandag is alvast sterk gestart met je verhaal.
Dapper Jelle, en hoe mooi he, als je je schaamte uitspreekt verdwijnt het als sneeuw voor de zon. Enne, ik ben je volger vanaf het allereerste begin en zal blijven want je bent gewoon helemaal goed zoals je bent met alle menselijke trekken. :)
Lieve Jelle,
Net je verhaal gelezen met tranen in mijn ogen. Dank je dat je dit wilde delen, het is zo herkenbaar! Het ‘moeten’, de schaamte en de ‘shiny happy people’. Juist door jouw wijze lessen zit ik nu thuis te broeden op een andere manier van leven zonder dat ik over het randje ben gekieperd. Slow down, we love you anyway!
Wouw, wat mooi om dit met ons te delen. Enne, het hoeft niet steeds maar meer, meer, meer. Minder is soms beter. 🙏
Hey Jelle, ik schrijf hier ook iets voor het eerst en wil even kort m’n verhaal met je delen. Want ik lees vaak dat mensen overspannen zijn geraakt doordat ze zoveel dingen moeten en verantwoordelijkheden hebben. Gek genoeg dacht ik dan vaak: maar jullie pakken tenminste wel dingen aan! Ook al gaat t een keer verkeerd. Door ervaringen in mijn (jonge) leven heb ik geleerd om me sociaal geaccepteerd te gedragen en verantwoordelijkheden uit de weg te gaan. Ik vind het erg moeilijk om me ergens op te storten en enthousiast te blijven zonder te denken wat anderen ervan vinden en wat nou precies het nut ervan is. Maar diep van binnen wetende dat ik dat eigenlijk helemaal niet wil, voelde ik me daar juist ook vaak schuldig over. Ik ben niet bijzonder druk, maar voel me wel vaak schuldig dat ik niet ‘alles uit het leven haal’. Jouw berichtjes helpen me altijd om die gedachte te relativeren en me weer terug te brengen naar de basis, waardoor ik niet dichtklap en juist weer een beetje in actie kom. Ik kan je site erg waarderen en ben blij dat ie bestaat!
Herkenning? Jazeker, meer dan eens: “en dat als psycholoog”.
Je bent een mooi persoon en ik ben je dankbaar.
Zelfs als je nu zou stoppen dan heb jij enorm bijgedragen aan het leren liefdevol en leuk leven voor veel mensen, die dit ook weer doorgeven.
Bedankt voor je kwetsbare eerlijke verhaal. Ik worstel op dit moment ook met mezelf. Het doet me goed om jouw verhaal te lezen 🙏💖 Het komt helemaal goed met jou ……….. en met mij ook.
Hoi Jelle, wat dapper om jezelf zo kwetsbaar op te stellen. Ik ben zelf 2x zwaar overspannen geweest, de eerste keer met paniekgevoelens omdat je geen idee hebt wat je overkomt. Laatste keer ging het meer richting bore-out en heb ik 3 maanden thuisgezeten. Toen kwam de Corona wat het ook niet gezelliger maakt. Ondertussen een jaar verder en ben ik goed op weg naar herstel. Ik heb m’n vaste baan opgezegd die me benauwde dus nu de vrijheid om te kijken en te proeven wat ik echt leuk vind.
Dag Jelle,
Wow, super dat je dit deelt. Het lijkt mijn verhaal wel maar dan vanuit een andere oorzaak. Hoe doe je dat toch om jezelf zo goed te helpen? Lief zijn voor jezelf, een hele moeilijke..
He mag trots zijn op jezelf en bovendien help je anderen door dit te vertellen met hun schaamtegevoel👍!
Geweldig dat je dit deelt! Ontzettend knap, spannend en moedig. Even flink met de billen bloot. Maar dat maakt jou juist zo menselijk en benaderbaar en – hoe naar dat woordje ook klinkt – geloofwaardig. Het maakt dat iedereen (waaronder ik) die veel heeft aan jouw blogs, verhalen, cursussen, broednest en tips, weet dat het geen recept tot succes is maar een dagelijks weg. Met hobbels, bobbels, bochten en af en toe een boom op de weg. Met vallen en opstaan. En het is oké. Want dan weer realiseer je je hoe heerlijk het is als je wind mee hebt, de zon schijnt, alle condities fantastisch zijn en jij je goed voelt. En je waardeert die momenten des te meer. Je bent menselijk, en een fijn mens! Dankjewel voor alles wat je deelt en zorg vanaf nu weer goed voor jezelf. Jij komt eerst. Dan Billy en Jake. En dan de rest van de wereld. Jij eerst!
Wat een mooi een kwetsbaar artikel.
Op jouw leeftijd ben ik twee keer, na de geboorte van mijn kinderen, overspannen geweest. Een erg vervelende tijd en ik herken heel veel van jouw woorden. Ook bij mij speelde perfectionisme een grote rol. Aard van het beestje zullen we maar zeggen. Maar ik heb er veel van geleerd. Ik heb absoluut mijn grenzen leren kennen. Nu herken ik de signalen veel eerder en daarom neem ik eerder gas terug.
Ik ben zelfs gestopt met betaald werken toen het financieel kon. Ik heb daar nooit spijt van gehad. Ik was er voor de kinderen en heb heel veel leuke dingen met hen gedaan. Ik ben dankbaar dat ik toen die keuze heb durven maken. Ik ben nu 63, maar leer nog steeds veel bij.
Dagelijks schrijf ik aan het eind van de dag minimaal 5 punten op die mij dankbaar en blij gemaakt hebben die dag. Dit doe ik al heel veel jaren en dat houdt mij bij de les.
Het leven is één groot leerproces en niemand is feilloos, gelukkig.
Ga vooral door met wat je doet. Je bent namelijk een grote inspiratiebron voor vele mensen, jong en oud!
Bedankt dat je ons je kwetsbaarheid hebt durven tonen en het is prachtig te lezen hoe jij er van geleerd hebt!
Lieve groet, Jacqueline.
Jelle super dapper dit je dit deelt met ons.
Hoezo schaamte echt niet nodig.
De boog kan niet altijd gespannen staan.
Ik heb er 10 jaar geleden ook volledig door heen gezeten.
En weet je wat mij heeft geholpen o.a.?
Jij en jouw artikelen😍
Het is wel goed dat je eens een crash maakt om vervolgens jezelf weer uit te vinden
Ikzelf ben ng alle dagen aan het aanleren van en beoefenen van meditaties.
Mijn leef zinnetje is geworden Ik ben, this my live!
Jelle heel veel succes met alles en blijf genieten van Jake en Billy.
Kan ook in de derde versnelling😊😀
Dankjewel Jelle voor het delen. Ik heb je verhaal met tranen in mijn ogen gelezen. Waarom? Omdat het zo herkenbaar is. Juist omdat je dit hebt gedeeld, dat je dit durfde en je kwetsbaar hebt opgesteld maakt dat ik je nog meer waardeer. Dat meen ik echt. Geniet van je gezin. Liefs Linda
Wees lief voor jezelf :) je hebt al zoiets moois opgebouwd en al zoveel mensen geholpen. Geduld is vaak ook een keyword, niks is perfect en we leren allemaal gaandeweg en zo gaat het ook met iets laten groeien. Zoals een product, een boek of een les die je leert. Ik zou je het liefst een dikke knuffel geven, maar dat wordt dan maar een dikke digitale knuffel. Je doet het al heel goed :) hou je taai.
(Ps. Zit zelf ook in een fase waarbij ik mij uitgeblust voel. Het enige wat werkt is rustig aan doen, niet vergelijken met anderen en goed voor jezelf blijven zorgen en de mantra: je bent goed zoals je bent.)
Dapper om het te delen. Heb zelf 2 jaar moeten herstellen van een burnout. Een heftige en leerzame periode. Verstandige keuzes maken is en blijft moeilijk soms. Zolang ik zorg dat ik – het liefst – dagelijks mediteer, dan hou ik mezelf goed in de gaten en heb ik signalen sneller door. Doe ik dat niet, dan raak ik steeds verder van huis. Dus ik ga nu ff m’n telefoon wegleggen en mediteren. Dank voor je openheid Jelle!
Heel dapper dat ook jij je zo kwetsbaar opstelt Jelle. Dat vind ik echt een kracht. En je inspireert hier mij en ik denk vele anderen ook mee. “Je bent precies waar je moet zijn” :-) Een hele mooie vind ik dat! Ga zo door Jelle, ik lees elke graag naar je nieuwe artikelen!! 🙏❤️
Jelle, je bent dus naast inspirator, schrijver, leraar, vader, partner etc. etc. ook nog MENS ! Het is moedig om dit te delen. IK herken een aantal dingen wel. Zelf ben ik door PTSS en daardoor toenemende depressieklachten bezig met een heel goed multidisciplinair GGZ traject waarin ik ontdekte dat ik onrustig word van het leren over mezelf. Klinkt vreemd voor een aantal mensen, voor jou denk ik niet. Ik krijg een kick door veel over mezelf te weten te komen (echt ook confronterende dingen), door o.a. het traject, maar zeker ook door de tig nuttige boeken ! Ik moest een beetje om mezelf lachen toen ik jouw aanpassingen las: stoppen met constant nuttige dingen doen…. ik was zelf al gestopt met instagram en ik ben ook de helft geminderd met Facebook (en kijk voornamelijk alleen nog bij bepaalde hobbygerelateerde groepen). En de boeken die nog op de leesplank staan, die komen nog wel (mijn koopverslaving van boeken is vorige week gestopt). Heb constant het gevoel dingen af te moeten hebben, maar als je dan realistisch gaat kijken, wil je dat echt alleen maar zelf….
Succes Jelle, met alles, ik blijf je volgen. Ik zou graag een traject bij je willen volgen, maar nu op dit moment heb ik mijn handen vol (en dus doe ik dat wijselijk even niet).
Beste Jelle, je bent niet weer de oude Jelle geworden, maar een nieuwe verbeterde versie van jezelf. Heel goed dat je deze kwetsbaarheid deelt, alleen zo groeit de kracht. Mijn ervaring is dat de balans tussen spanning en ontspanning een voortdurend spel is van dicht bij jezelf blijven en je aandacht buiten jezelf richten. En dat ‘zelf’ is voor mij de ruimte om de energie door me heen te laten gaan.
Lieve Jelle, Billy en Jake,
Wat waardevol Jelle, dat je ook je ervaring met deze nare periode met ons deelt. Ik had je al gemist op Instagram. Gezondheid is echt het allerbelangrijkste in ons leven. En liefde. Daar valt alles bij in het niet. Ik wens jullie drietjes heel veel gezondheid en liefde toe voor het nieuwe jaar samen met jullie dierbaren. Geniet en lach. Liefs, Jolanda
Jelle, wat heerlijk dat ook jij maar gewoon een mens blijkt te zijn!
Ik lees je artikelen met veel plezier en waardeer vooral het persoonlijke in jouw verhalen. En aangezien er niemand is die nooit in zijn eigen valkuilen gaat staan of een periode heeft waarin het niet lekker gaat, is dit heel mooi om ook te lezen. Natuurlijk op het moment naar voor jou, maar achteraf levert het vaak weer veel moois op.
Ga zo door!!!
Hey lieverd, trots op jou. Je weet niet half hoe mooi je bent.
Knuffel
Jelle, ontzettende held dat je bent voor het delen van je ervaringen. Heel begrijpelijk hoe moeilijk het is om hier over te schrijven, ‘but you did it!’
Momenteel ben ik aan het re-integreren van overspannenheid en veel van de dingen die je noemt zijn dan ook voor mij herkenbaar, bovenal deze zin: “Gaandeweg was een groot deel van mijn eigenwaarde verwikkeld geraakt in het succes van het project.” Nu ik terugkijk denk ik dat overspannen worden voor mij iets is wat ik niet had kunnen voorkomen. Dat ik het op relatief jonge leeftijd (30) ervaar, zie ik als iets positief, omdat ik daardoor enorm veel zelfkennis heb opgedaan.
Nogmaals dank voor het delen, het doet mij en velen anderen goed en ik wens je het allerbeste verder.
Dank je wel voor het delen van je verhaal. Door al jouw tips en wijze woorden kreeg ik wel eens het gevoel dat er mensen zijn bij wie het altijd goed gaat, die alles op orde hebben en alles weten (lees: jij ;-)). Dank dat je hebt laten zien dat dat niet zo is. Dat helpt mij bij mijn perfectionisme,l en faalangst! Iedereen pakt iets wel eens verkeerd aan en struikelt. Hoe rot ik het ook voor jou vind dat je dit hebt moeten meemaken, ik denk dat het op de langere termijn zowel jou als je volgers helpt!
En.. ook als het broednest geen groot succes was geworden had je het super gedaan! Ook zakelijk kan het wel eens verkeerd gaan, hoe rot dat ook is.
Ik wens je het allerbeste toe en hoop dat je de signalen nu goed hebt leren kennen waardoor je er een eventuele volgende keer sneller bij bent.
Super en fijn om dit te lezen. Iedereen struggelt. Wat sterk van je om dit te delen. Ik vind je inspirerend.
Jelle, wat knap van je om dit alles op papier te zetten. En fijn dat je er weer bovenop bent gekomen.
Ikzelf ben 7 jaar geleden flink overspannen geweest. Het jaar ervoor heb ik voor mijn zieke moeder gezorgd. Dat jaar was ook mijn werk als managementassistent gestopt. Mijn moeder overleed eind van het jaar in het begin van het volgend jaar heb ik haar appartement leeggeruimd. Toen alles achter de rug was viel ik in een enorm zwart gat: geen werk meer en geen moeder meer waar ik voor moest zorgen. Ik heb twee maanden op de bank gezeten. Niets kwam er uit mijn handen. Tot ik een advertentie las voor vrijwilligerswerk. Dat heb ik opgepakt en dat heeft me het gevoel gegeven dat ik ergens voor deugde. Helaas is het vrijwilligerswerk ook dit jaar stil komen liggen door Corona en ik voel me weer langzaam wegzakken in dat zwarte gat. En zeker tijdens deze donkere maanden is het moeilijk om de moed erin te houden. Maar ik weet dat er licht schijnt aan de horizon!
1000% herkenning. Ik heb het zelf heel veel keren nog veel verder laten komen. Maar ik ben er nog en bij de laatste dip een paar weken geleden was ik binnen een week op de weg terug. Ik leer steeds beter wat nodig is. En ben er best trots op dat het me lukt om daar dan ook werk van te maken en uit de spiraal naar beneden te stappen. Acceptatie blijft wel een lastige. Wel accepteren, maar niet gaan hangen in negatief gevoel. Delen is ook heel belangrijk en dat jij dit schrijft gaat dat voor anderen ook weer makkelijker maken. Als ik niet durf te delen met bekenden zoek ik een uitlaatklep bij een chatdienst als Sensoor. Aanrader! Zelf heb ik als chatvrijwilliger overigens heel vaak SoChicken aangeraden aan mensen! Want zeker weten heb je mij ook al vaak enorm geholpen Jelle!!!
Hoi Jelle,
Dankjewel dat je dit deelt. Ik ben bijna uit een burn-out opgekrabbeld waar ik inmiddels 1,5 jaar in zit. Daar heb ik me in het begin ook voor geschaamd maar ben erachter gekomen dat het juist bevrijdend is om dat te accepteren en naar jezelf en je lijf te luisteren. Ik heb 10x liever imperfecte mensen om me heen, met hun eigen problemen maar waar wel over gesproken kan worden, dan perfecte mensen die hun problemen niet willen aankijken. Dat levert alleen maar druk op om zelf ook aan het perfecte plaatje te voldoen. Ik vond het fijn om te merken dat, toen ik over mijn burnout begon te praten, verrassend veel mensen hun eigen ervaringen hiermee met me deelden. En het sterkt me dat jij – met al je wijsheid, optimisme en kracht – ook gewoon mens blijkt te zijn. Dus dankjewel daarvoor. En het gezegde ‘what doesn’t kill you makes you stronger’ blijkt waar te zijn heb ik ondervonden :) Ik wens je alle goeds en veel liefde. <3
Mooi geschreven, ik vind het wel geruststellend dat ook jij je zo kan voelen. Voel ik me gelijk wat minder raar. Fijn dat het weer goed gaat nu.
Prachtig dat je dit deelt. Prachtig is eigenlijk een gek woord hiervoor, maar ik vind het wel prachtig. Zo knap, open en eerlijk van je. Ik kan me goed voorstellen dat dit ook als iets voelt wat je moet doen. Dat lijkt me wel een last. Want de meesten van ons (als we het niet zeggen) bereikt het niemand. Maar als je al een soort goeroe bent als begeleider van mensen, dan kan ik me indenken dat je dit ook moet delen, zodat ‘anderen er weer van kunnen leren’.
Hopelijk valt dit ook nog los van elkaar te zien door je.
Ik vind dat je heerlijk leesbare stukken schrijft. Het zit echt in je genen. En ik hoop dat je je rust ook behoudt en dat het goed met je blijft gaan vanaf nu. Het is je gegund!
Klasse Jelle ! Petje af ! En bewondering voor jouw energie en openheid/moed !
Als je je nooit slecht zou voelen, dan zou je anderen ook nooit wat kunnen leren. De ervaring moet van diep komen en die is ook het meest waardevol. Ik vind dit stuk zo krachtig geschreven dat ik het door m’n scherm heel voel komen. Dit vergroot mijn waardering voor jou en wat je doet alleen maar meer. Je was al een grote inspiratiebron voor me, en dat is nu alleen maar meer geworden!
Ik wil even wat liefde jouw kant opgooien: super dapper dat je dit hebt gedeeld ondanks dat je dit pijnlijk vind! En JUIST omdat je een geluksgoeroe bent is de boodschap zo krachtig en inspirerend (en zelfs geruststellend); we blijven allemaal mensen, en mensen zijn niet perfect, en dat is helemaal ok! :-) Fijn dat je je weer wat beter voelt en bedankt voor je openheid! <3
Dat je dit deelt is JUIST zo mega inspirerend. Het laat echt zien dat het oké is om even niet oké te zijn. En dat is super fijn. Heel erg mooi dat je dit deelt met ons <3.
Lieve Jelle, een dikke knuffel voor jou❤
Volg je ook al vanaf het begin, er was gewoon een ‘klik’ ;-) en nog steeds. Heb alleen moeite met abonnementen.. wel je boeken natuurlijk en af en toe een cursus. Herken ook dat je veel alleen wilt doen. We zijn het samenwerken samen leven delen m.i. verleerd. Mssn door de succes- en prestatiecultuur. Zelf voel ik me het fijnst bij gelijkgestemden samen de schouders onder een concreet doel zetten. Geen ruis door wantrouwen vanwege please the boss, wie het hoogste cijfer verdient, de meeste opleidingen heeft gecrasht, overtuigingen of religie. Ik draai slecht in corporate farms en ja, ik probeer al jaren afscheid te nemen van mijn perfectionismedrang. Zooo herkenbaar dat schuldgevoel (mij verlamt dat) en je alleen voelen. Jelle, je bent een mooi mens. Ik blijf je volgen! Knuffel.
Uiteindelijk is ervaring je grootste leraar ;-) hoe zuur het soms ook voelt. Mijns inziens maakt het je krachtiger om je zo kwetsbaar op te stellen, ik voelde je druk tijdens het hele verhaal, pfffffffffffffffff, allemaal redenen om maar door te gaan en nog meer gas te geven. Dank voor het delen!
Bedankt voor het delen Jelle! Je bent zo’n mooi mens ❤. Ik heb hetzelfde meegemaakt afgelopen zomer. Ook ik voelde schaamte dat het even niet lekker met me ging.
Veel mensen gaven mij toen het stempel ‘burn-out’ en omdat ik door alles een kort lontje had ergerde ik me dood hieraan. 😁 Ik wist namelijk zeker dat dat het niet was, maar wat dan wel, en hoe leg je dat uit? Mensen vonden het bijvoorbeeld raar dat ik door bleef werken, maar dan in een veel rustiger tempo en veel minder uren. Maar ik voelde aan álles dat dat juist goed voor me was ipv helemaal overal mee stoppen en thuis op de bank gaan liggen.
Toen kwam ik jouw artikel tegen over het verschil tussen overspannen zijn en burn-out. Bingo! Ik kon precies alles afvinken wat er stond aan tips en wist toen zeker dat ik op de goede weg was. En ik kon dmv jouw artikel ook duidelijker het verschil uitleggen aan mensen in mijn omgeving. Inmiddels gaat het stukken beter met me. Heel erg bedankt Jelle voor je inspiratie en voor wie je bent. Je bent een kanjer! ❤
Het is natuurlijk niet leuk om te lezen dat je door zo’n moeilijke periode ging en het zo zwaar hebt gehad, gelukkig dat het inmiddels wel beter gaat. Maar het doet wel ontzettend goed om er over te lezen. Omdat het zo herkenbaar is, het worstelen met faalangst, perfectionisme, schaamte, jezelf druk opleggen en daarmee jezelf belemmeren. Je inspireert en motiveert mij altijd ontzettend met je artikelen en tips en juist daarom is dit ook ontzettend fijn om te lezen, dat zelfs jij met dezelfde dingen worstelt. Bedankt voor het delen!
Wat fijn dat het weer beter met je gaat ❤️ Dankjewel voor het delen, juist zo krachtig omdat het je menselijkheid laat zien 😊
Lieve Jelle, eerst en vooral wil ik je heel veel liefde sturen, omdat jij dat verdient! Ik denk dat jij niet eens beseft hóévéél mensen jij al geholpen hebt (en nog steeds helpt) met jouw boeken en video’s en heel SoChicken. Dit is een perfect moment om je te laten weten dat ik nog steeds heel dikwijls naar jouw luisterboeken luister… en wanneer ik het moeilijk heb, luister ik er dagelijks naar! Dankzij jou mediteer ik dagelijks en schrijf ik dagelijks in mijn dankbaarheidsboekje. (En dankzij Billy doe ik nu dagelijks yoga.) Ik ben in het verleden al twee keer depressief geweest… maar dankzij jarenlang wekelijkse psychotherapie ben ik sterk genoeg geworden ;) Mijn grootste inzichten dankzij de depressies? “Je kan de wereld rondom je niet veranderen, je kan wel jezelf en je kijk op de wereld veranderen.” En wat me ook altijd helpt is “Praten… praten, praten, praten… deel je gevoelens…” En ook dit leerde ik van jou… je kan pas geven als je emmer vol is… anders ga je offeren… En nu járen na mijn depressies ben ik nog steeds dankbaar dat ik die heb doorgemaakt, want nu leef ik veel inteser en ben veel dankbaarder voor alles wat wél heb! En liefde blijft het doel van mijn leven; alles een beetje mooier maken. Ook dat leerde ik van jou. Dankjewel Jelle, om te zijn wie je bent! Je bent top! ❤️🙏
Lieve Jelle, wat vind ik het dapper dat je dit deelt. Zelf kamp ik sinds een paar maanden met een depressie en ik herken zo veel van wat je schrijft; ik heb psychologie gestudeerd en volg SoChicken al heel lang, en voor mij voelde dit ook als ‘falen’, want ik ken toch de gevaren en ik weet toch hoe ik moet broeden op een leuker leven? Waarom gebeurt dit dan toch?
Ik vind het rot voor je dat je dit hebt meegemaakt, maar tegelijkertijd is het voor mij bemoedigend om te weten dat ook mensen als jij last kunnen hebben van dit soort dingen. Soms heb je geen controle over de omstandigheden of gaat je brein er met je vandoor, en dat is niet leuk, maar het is oké. Dankjewel dat je dit hebt gedeeld en een dikke virtuele knuffel.
Lieve Jelle, bedankt voor het delen van je verhaal. Heel krachtig en kwetsbaar maar daardoor ook heel bijzonder. Je hebt mij zoveel gebracht met alles wat je doet en ik hoop dat je je realiseert dat er meer positiviteit is dan negatieve tijd voor al je harde werk. Geniet van alles!
Beste Jelle, dankje voor je verhaal en heel herkenbaar. Vijf jaar geleden heb ik een flinke burnout gehad. Ik was iemand die honderd dingen tegelijk kon doen. Een leuke verantwoordelijke baan, een gezin met 3 kinderen een verbouwing en een goed huwelijk. Ik leefde totaal niet in het moment. Toen de klap kwam kon ik de 1e twee maanden alleen maar slapen. Daarna kon ik de wekker zetten het ochtendritueel doen, kinderen naar school. Weer in bed en om 14:30 wekker zetten. Kinderen uit school, eten maken en voor pampus op de bank tot mij man thuis kwam en het stokje overnam. In die tijd heb ik voor het eerst hulp gezocht. Dit moest door de bedrijfsarts. Het herstel heeft 3 jaar geduurd. In die tijd heb ik geleerd dat ik zelf niet leefde. Ik wist niet wat ik moest voelen. Ik ben in die tijd gestart met sporten en gezonder eten. In die tijd heb ik ook jouw website ontdekt en heb ik met alles wat ik deed alleen maar kleine doelen gesteld. Elke keer al ik een doel haalde was dat een kadootje en motiveerde mij dat om door te gaan. De afgelopen 2 jaar zit ik weer goed in mijn vel. Ik ben ondertussen mijn baan kwijt en heb een echtscheiding achter de rug maar ik voel mij beter dan tevoren. De tip die ik wil meegeven is dat wanneer ik signalen krijgt dat het weer minder met mij gaat dat ik dan mijn hulptroepen inschakel. Een aantal close vrienden weet hoe ik mij kan voelen en daar kan mee praten en hoef ik mij er niet voor te schamen. Ik heb geleerd dat sociale contacten heel belangrijk zijn.
Hallo Jelle,
Wat goed dat je dit met ons deelt. Het helpt mij juist dat je er zo open over bent. Ik ben sinds een paar maanden lid van het broednest, heb een cursus gevolgd en je boeken gelezen. Ik lijd aan OCD, SoChiken, het broednest, de cursus en je boeken helpen mij weer een staptje verder te komen in mijn proces. Dit artikel helpt mij daarin ook weer verder, dat ook jij kwetsbaar bent en geen Super Men, dat ook jou dit kan gebeuren, al wens ik dat natuurlijk niemand toe. Zo worstelt iedereen wel eens in zijn leven in meer of mindere mate. Bedankt dat jij zovelen helpt ieder in zijn proces een stukje verder te komen.
Beste Jelle, jouw verhaal raakt me. Ik vind het heel krachtig dat je dit verhaal deelt. De 1e helft van 2019 was geen beste tijd. Of ik overspannen was, ben ik nog steeds niet helemaal uit. Het kwam er in ieder geval aardig bij in de buurt. Er waren meerdere oorzaken die tegelijkertijd roet in het eten gooiden. Het herstel kreeg nog meer vaart nadat ik jouw boek ‘Leven met wind mee’ had gelezen. Het bijhouden van een dagboek en mediteren zijn nu een vast onderdeel van mijn dag geworden. Het heeft mijn kijk op het leven veranderd. En ook mijn kijk op mij als persoon. Soms gebeuren er nare dingen waar je niets aan kunt doen. Ook dit jaar heb ik wel wat meegemaakt door deze coronacrisis. Maar toch ervaar ik dit jaar als minder heftig omdat ik anders ben gaan denken. Ik kan het allemaal wat beter aan lijkt het.
Je bent goed bezig Jelle. Het doet me goed te lezen dat je er ook weer goed uit bent gekomen. Ik wens je het allerbeste en veel succes en vooral geluk in je werk! En veel geluk met je gezin!
Hallo Jelle
Dank voor je openhartigheid. Mijn tip aan jou: wees ook hierin niet te perfectionistisch.’Dit mag nooit meer gebeuren’ kan op zichzelf al tot een obsessie leiden. Iemand zei tegen mij: “wees strict, maar niet te strict”. Ook ik ben ervarings”deskudig”: soms strompelend heb ik de AOW “bereikt”, geen doel, wel een volgend leven. Wat ik met een coach ivm autisme aankan! Waarvan akte.
Groeten, Kees.
Knap van je Jelle! Reuze bedankt. Die keren overspannen en depressief geweest. Nu eindelijk bij een therapeute voor psygisch/somatische therapie. Was al jaren bezig. Niets hielp. Denk dat het gaat helpen. Het ligt niet aan mij! Wat een opluchting. Krijg nu handvatten!! Hoef het niet zelf uit te vinden! Getrouwd met een autist en veel draait om hem. Eindelijk snap ik het. Bijna te laat: ben 70. Wilde dat ik nooit geboren was. Dat denk ik al heel erg lang. Ik ben jou dankbaar. Je hebt je leven nog voor je: geniet! Liefs voor jullie 3.
Dit toont alleen maar meer aan dat je mens bent, net als wij. En stiekem vinden we dat veel fijner dan tips aannemen van iemand die alles perfect op een rijtje lijkt te hebben (grrr waarom lukt het hem wel en mij niet?) Je bent een topvent en dat je dit openlijk durft toe te geven maakt je alleen maar sterker in mijn ogen! Dikke knuffel
Lieve Jelle, ik vind jou gewoon prima en inspirerend zoals je bent. Ga van jullie gezin genieten, geef aandacht aan wat voor jou echt belangrijk is! Werk is maar werk. Het is fijn om leuk en goed gevonden te worden, maar uiteindelijk is dat ook maar oppervlakkig via internet. En je hoeft je niet te verantwoorden, iets wat ik zelf ook nog moet leren. Gewoon lekker laten gaan, soms is luisteren en loslaten ook prima of zelfs beter! Gaan we samen aan werken oké? liefs
Bedankt voor het delen Jelle. Het steunt me dat je er zo open over schrijft. En dat ook jij, zelfs jij, niet immuun bent geworden voor de valkuilen waar je voor waarschuwt. Ik denk dat iedereen hier wel wat in herkent. En het zijn juist dit soort eerlijke verhalen die ons verder helpen. Bedankt.
“Echte dapperheid is je kwetsbaar durven opstellen” is de juiste quote bij zo’n artikel. Of moet het zijn “goed gedaan jochie”?
Ja ook hier overspannenheid. En Burnout. En een keer Pfeiffer. En nog 2 lichamelijke dingetjes die een mens heel erg moe maken. En een overgang met veel symptomen die veel leken op een burnout (en bijna net zo heftig, maar de heftigheid wisselend met de hormonen. Lekker dan). Dus ervaren in het laten gaan en weer opkrabbelen, zo onderhand.
De zin die er bij mij inhakte was: “Met kwetsbaarheid richting de mensen om je heen, zodat ze je kunnen begeleiden door de donkere periodes” In mijn ervaring zijn er heel weinig mensen lief voor je, zeker als je door moeheid oid niet perfect uit je woorden komt, en komen de nare opmerkingen extra hard aan in die perioden. Dus kwetsbaar zijn vind ik heel moeilijk. En mensen vinden die wel een warm bad rondom je heen vormen ook. Daar tips voor, dat zou echt veel uitmaken.
Hoi Jelle,
Iedere maandag kijk ik weer uit naar een inspirerend verhaal. Ik voel me vaak beter als ik het lees. Door de herkenning, inspiratie, motivatie en nieuwe ideeën.
En je doet dit voor niets… Een kleine bijdrage zou best op zijn plaats zijn vind ik.
Zo, wat een openbaring. Heel sterk Jelle. Ik volg je al wat jaren en moet bekennen dat het mij enigszins verbaast. Deze bewuste blije gup blijkt dus ook een gewoon mens te zijn.
Mooi dat je dit deelt.
Zelf ben ik twee jaar geleden, door werk en een hectisch leven in een depressie beland. Een zware tijd. Ik heb nog nooit zo diep gezeten en veel mensen maakten zich zorgen om mij.
Door een goede therapeut en zelf hard werken ben ik hier doorheen gekomen.
Achteraf kan ik zeggen dat de depressie het beste is wat mij ooit is overkomen.
Ik ben een mooier mens geworden, das niet alleen mijn mening, maar ook die van de mensen om mij heen.
Ik heb afscheid moeten nemen van slechte gewoontes, die wel heel prettig waren, maar heb er een mooi leven voor terug gekregen.
Het ga je goed Jelle.
Heel goed dat je dit deelt. Een heel herkenbaar verhaal en knap dat je zo vlug hersteld bent. Ter inspiratie wellicht voor je komende artikelen, ben ik geïnteresseerd in wat je kan doen aan preventie dat het nogmaals gebeurd.
Mooi dat je je zo open en kwetsbaar opstelt. Heb zelf tegen een overspannenheid aangezeten en het sloop er min of meer in, net zoals bij jou. Net zoals bij de eerste keer was ik gelukkig was ik deze keer op tijd om er iets mee te doen, zonder echt uit te vallen voor mijn werk en gezin. Jouw boek ‘Leven met de wind mee’ heeft daar absoluut bij geholpen.
Onze karakters blijven zoals ze zijn, we blijven mensen en we blijven ons best doen. Soms is bevestiging of een duwtje de goede richting in even nodig. Ook al zat je even niet lekker in je vel, je bent toch doorgegaan met andere mensen te helpen en inspireren. Bedankt voor je mooie werk!
Hoi Jelle, ik vind het heel dapper van je dat je dit met ons deelt en je zo kwetsbaar opstelt. Je hoeft je er niet voor te schamen. Het is ergens een geruststelling dat zelfs Jelle van SoChicken en het Broednest niet perfect is en ook worstelt met de dingen waar hij over schrijft. Het maakt je dus zeker niet dom of hypocriet, het maakt je juist een heel mooi mens omdat je eerlijk bent en durft aan te geven dat ook jij ups en downs beleeft. Dankjewel dat je dit deelt.
Zelf ben ik zeer zeker bekend met overspannen zijn. Ik ben 24 lentes jong en heb een chronisch pijn en vermoeidheidssyndroom. En dus al jaren bekend met het worstelen met mezelf. Zeer zeker omdat ik ambitieus ben, veel wil en veeleisend ben naar mezelf. Maar na jaren van worstelen ben ik nu zover dat mijn gezondheid op #1 staat, daarna volgt de rest. Ik heb gerevalideerd om te leren omgaan met mijn klachten en om een balans te vinden en te houden. Ik heb dagelijks heel veel baat bij jouw artikels en cursussen. Ze dragen allen bij aan mijn herstel en aan wat ik belangrijk vind in het leven. Ik ben heel dankbaar dat dit platform er is. Ik heb zo’n compleet platform nog nergens anders gevonden en ik ben heel blij dat ik dit jaren geleden ben tegen gekomen op het internet. Dankjewel voor al je adviezen, je inspireert me!
Geniet van je gezin en de komende feestdagen, ik wens je liefde en gezondheid toe voor 2021!
Lieve Jelle,
Jouw kracht zit ‘m niet in het Goeroe zijn, degene die onfeilbaar perfect is, maar juist in het feit dat je dezelfde fouten maakt als wij – alleen weet jij je worsteling en oplossingen zo helder te verwoorden. Wat vind ik het jammer om te lezen dat je idee had dat je faalde tegenover je lezers. Ik heb SoChicken altijd als iets wederkerigs gezien; wij leren van jouw antwoorden, en jij leert van onze vragen en worstelingen. Die wederkerigheid bestaat wat mij betreft ook wanneer jij het bent die de vragen stelt. Oftewel: in een platform als SoChicken staat niemand alleen, dús ook de ‘Grote Gelukkige Goeroe’ niet.
En dat perfectionisme? Je bent echt veel leuker als je een beetje feilbaar bent 😉
Dank voor je verhaal, Jelle, het komt weer eens als geroepen. En bedankt dat je ieder van ons het gevoel geeft dat we niet alleen staan in onze ellende. Welkom bij SoChicken. 💚
Heel fijn dat je dit deelt. Dat maakt het allemaal veel menselijker. Er rust nog steeds een groot taboe op overspannen zijn, burn-out, niet goed in je vel zitten,… Zelf ben ik in 2015 ook op een muur gebotst: burn-out, gevolgd door depressie. Iets wat enkel mijn familie en goede vrienden weten. Ondertussen gaat het weer goed met me. Al blijft het alert zijn voor de signalen die je lichaam uitstuurt. Dit vond ik een mooie speuk daarover: luister naar het fluisteren van je lichaam, zodat het niet hoeft te schreeuwen.
Vooral op het werk blijft dit een ‘moeilijk’ onderwerp. Ik heb het niet verteld aan mijn nieuwe werkgever. Ook hoor je vaak collega’s uitspraken doen als: “burn-out, dat is een verzonnen ziekte”.
Heel fijn dus dat jij het met zoveel mensen deelt. Zodat men ziet dat het iedereen kan overkomen, dat het niet iets is voor zwakken. Door het onder de aandacht te brengen wordt het hopelijk meer en meer bespreekbaar. En hoeft niemand nog het idee te hebben dat hij zich moet schamen.
Goed gedaan, Jelle!
Lieve Jelle,
Je bent een mens! En het gaat met vallen en opstaan.
Dat leer ik van jou artikelen, en van mijn eigen “reis”. Je doet het goed!
En het is fijn (dat klinkt een beetje raar) om te lezen dat “vallen” jou ook nog overkomt…
Je komt altijd zo ongelooflijk wijs over, met alle tips en trucs, en dan denk ik als het mij weer s even niet lukt… die Jelle! Die doet dat gewoon, waarom lukt het toch mij niet?
Het is daarom eigenlijk wel fijn om te lezen dat jij ook (nog) je struggles en valkuilen hebt.
En ja, daar leren wij als mens het meeste van! Wees lief voor jezelf en dankjewel voor je verhaal.
Groetjes,
Felice
mooi Jelle! goed dat je het deelt.
ik vind SoChicken en jou waardevol en deel al vanaf je start met het Broednest je inspirerende artikelen met cliënten in mijn praktijk
super, dankjewel
Omhelzing op afstand,
geef je gezin voorrang.
Lieve Jelle, wat ben je toch een prachtig mens dat je dit met je lezers deelt. Kracht van kwetsbaarheid, niet doen of alles altijd perfect gaat, maar je ook vanuit jouw beroep moeite met allerlei menselijke zaken kunt hebben. Daar kunnen velen van leren! Fijn om te lezen dat het beter met je gaat. Ik gun jou, samen met je geduldige Billy en jullie kleine, een fijn 2021 met een lagere lat: intussen ga ik daar ook zelf aan werken :-) Liefs!
en juist dit delen maakt weer duidelijk dat je een kanjer bent. Dank je wel voor je kwetsbaarheid. Dikke knuffel vanuit hier .
In 2013 overspannen geweest en mijn arbo arts raadde jouw site aan:) sindsdien lees ik bijna alle artikelen en het heeft mij zeker geholpen om mij uit de burn out te helpen en nog steeds als ik een dipje heb, kijk ik op sochicken.:) maar wat ik het meest fijne vond wat een ander kon doen toen ik een burn out had: dat de ander zich kwetsbaar opstelden. Dat ze ook vertelden over waar zij tegen aan liepen. Dan voel je je niet de enige en dat is al heel fijn! Heel veel sterkte en denk eerst lekker aan jezelf, daarna kan je weer mensen helpen!:)
Lieve Jelle, wat fijn dat je dit zo openhartig vertelt. In deze wereld waarin iedereen alleen zijn successen deelt is het een verademing om te lezen dat we in het leven allemaal over bergen en door dalen gaan. Fijn dat je, door je eigen adviezen op te volgen, er weer bovenop gekomen bent. Het maakt jouw adviezen er alleen maar geloofwaardiger door. Ze werken dus echt !! Veel liefs.
Hoi lieve Jelle, vanaf het moment dat je aankondigde dat jullie Jake zouden adopteren was ik benieuwd of het zorgen voor een kind wel in jouw drukke leven zou passen. Die gedachte kwam in me op omdat ik zelf overspannen raakte toen mijn zoon geboren werd ( nu18!). Ik vond de impact en de zorgen die ik had over hem, ontzettend zwaar. Mijn adrenaline voorraad raakte op. Ik was voorheen geen angstig of perfectionistisch mens maar de nimmer aflatende zorg putte me totaal uit. Angst is slechts een teken van stress, volgens mij heb ik die van jou geleerd! Jij bent steengoed in je werk , mag je echt nooit meer aan twijfelen. Je bent vader geworden, dat is giga. Mijn petje af dat je er al zo snel weer uit bent gekomen . Ik heb er jaren over gedaan. Dank je wel Jelle, ly.
Een tand(je) terug is totaal geen schande. Dank voor het te vertellen.
Hi Jelle,
Gelukkig je bent ook maar een mens. En gelukkig ook nog steeds lessen te leren.
Zeg niet dit onverkomt me niet meer. Of dit mag me nooit meer gebeuren. Zeg nooit, nooit. Het zijn levenslessen. Zeg Dankjewel!! !Leer en geef door. Bedankt Jelle!!
Dag moedig mens bedankt om jouw verhaal te delen…..in 2017 had ik een burn-out opeens ging het lichtje uit…….perfectionisme is/was een grote boosdoener naast nog andere dingen…..het is en blijft nodig alles in balans te houden……en proberen op/naar je gevoel te leven……..
Zoals velen voor mij, ontdekte ik jouw site middenin een hectische periode. Ik zal niet zeggen dat ik het vond wat ik zocht maar het lezen van jouw artikelen bracht mij rust. Ik las de teksten soms hardop. De meeste dingen wist ik gek genoeg al. Het is ook vaak zo simpel, zeker zoals jij het verwoord. Door jouw teksten werd ik me bewust van de talloze valkuilen die gewoon bij het leven horen. Na meer dan 35 jaar relatie ben ik gescheiden van mijn ‘eeuwige’ liefde. Van de man die mij geen liefde kon geven en mij daardoor heel onzeker kon maken. Ik neem het hem niet kwalijk. Hij is wie hij is. Hoe moeilijk het ook voor me was (en is), ik voelde een enorme opluchting toen ik aankondigde dat ik definitief wilde stoppen. Ik kon nu écht mijzelf weer zijn. Ik pakte mijn oude vak op: kunstschilder. Een nieuwe liefhebbende man kwam op mijn pad. Ik ga trouwen. Voor het eerst. Op mijn 65e!
Dankjewel lieve Jelle voor alles wat je deelt met mensen die je niet kent. Man, wat ben jij dapper dat je dit allemaal begonnen bent. Je bent een mooi mens.
Dankjewel Jelle voor je openhartigheid. Je kwetsbaar opstellen vraagt moed. Dat waardeer ik zo aan jou.
Op mijn 49ste ben ik er goed onderdoor gegaan.
Tijdens het maken van mijn eindthesis werd ik totaal overmand door gevoelens van onkunde. Ik vond de juiste woorden niet meer. Twijfelde continu aan mezelf. Ik voelde me machteloos, dom, kon amper nog slapen, had weinig tot geen eetlust (het enige positieve aspect bij nader inzien 😉).
Ik was totaal in paniek dat ik deze opdracht niet tot een goed einde kon brengen.
Om mij beter te kunnen concentreren besliste ik om een week alleen door te brengen in Durbuy (Ardennen). Zonder auto, zonder afleidingen.
Alleen met mezelf en dat verdomde eindwerk en een deadline die ik moest zien te halen.
Het is me mede de hulp van mijn zoon (hij is vertaler-tolk) heb ik het gehaald.
Van de vakjury kreeg ik een onderscheiding voor mijn werk. De presentatie was ook top.
Eind goed al goed maar het geheel heeft me levensjaren gekost. Ik heb de lat voor mezelf altijd erg hoog gelegd. Perfectiosnime is mijn struikelblok.
Jou broednest is een inspiratie voor iedereen.
Ik wens jou en je gezin het allerbeste toe.
Wat fijn dat ook jij kunt zeggen dat je je weer normaal voelt, dat je “er weer bent”.
In maart van dit jaar ging het bij mij mis. Mijn enige collega in de ziektewet, de administratie van een belangrijke klant die 180 graden anders moest en als klap op de vuurpijl corona zorgde ervoor dat ook ik overspannen werd (natuurlijk ook door perfectionisme en faalangst). Ik kreeg erg veel last van angsten, niet meer kunnen eten, niet kunnen concentreren, slecht geheugen en slecht slapen als gevolg. Ik heb doorgewerkt, omdat het moest (dat vond ik) en omdat ik op de een of andere manier ook steun had aan structuur en een doel voor de dag. Maar ik heb ook hulp gezocht en daar ben ik erg blij om. Met alle respect, ik heb veel aan jouw artikelen bij lichtere onderwerpen, maar dit had ik alleen niet gekund (denk ik). Ook ik kan nu gelukkig zeggen dat het leven weer normaal voelt (op de rare tijd waarin we helaas nog steeds leven na dan), maar mijn geheugen is nog niet wat het was (al was dat al nooit geweldig) en ik ben meer gespannen voor afspraken dan voorheen. Ook ben ik weer actiever op insta wat me blijkbaar niet heel goed bekomt, dus daar moet de rem weer op.
Ik wens je alle goeds en hoop dat je er zoveel van geleerd hebt dat het bij deze ene keer blijft (dat hoop ik voor mezelf natuurlijk ook 😉)
Dank voor het delen, het is zo fijn te weten dat je niet alleen bent, al gun je het niemand anders ❤
Groet, Monique
Hoi Jelle,
Wat dapper dat je dit verhaal met ons deelt! Ik begrijp heel goed dat het moeilijk voor je is om dit te delen. Heel veel mensen hebben moeite om hier open over te zijn (ikzelf heb dat ook meegemaakt), en als je ook nog eens het gevoel hebt dat jij de ruimte niet hebt om te falen vanwege alles wat je schrijft om anderen te helpen met juist dit soort dingen, dan helpt dat natuurlijk niet mee. Maar denk maar zo: artsen schijnen de slechtste patiënten te zijn. Tandartsen vergeten vast wel eens te flossen. Psychologen kunnen ook last hebben van angsten. Een loodgieter heeft ook wel eens kapotte leidingen. Je beroep bepaalt niet waar je ‘immuun’ voor bent in het leven. Het kan je wel tools geven om de draad weer op te pakken. En dat heb je fantastisch gedaan! Door je eigen strategie toe te passen heb je jezelf door deze moeilijke periode heen geholpen. Dat is toch fantastisch? Dat geeft aan hoe goed je methode werkt en versterkt wat mij betreft juist je geloofwaardigheid! Heb vertrouwen in jezelf. Je bent een topper!
Ik ga ook door n overspannenheid, burn out en depressie tegelijk. Maar t komt goed, moet geduld hebben. Alles is zo herkenbaar….
Moed houden.
Chapeau voor jouw verhaal lieve Jelle.
Toch vreemd dat de mens in zo’n situatie zijn opperbest doet om de schijn te waren…. al jouw leuke mails en artikelen die in deze tijd geschreven zijn. Uit niets bleek dat je worstelde. Het achteraf te weten doet pijn. :(
Zelf had ik een postnatale depressie. Ik heb besloten er open over te zijn om het taboe te doorbreken. Het overkomt 1 in de 5 vrouwen, waarom ken ik dan niemand die last ervan heeft?! Mentale gezondheid is zó belangrijk, het kan nooit genoeg benadrukt worden.
Lieve Jelle, oef je bent dan toch een gewoon mens onder de mensen. Je moet maar zo denken: zonder een beetje yang kan er geen ying zijn. Dat heb jij nu ervaren en dat maakt je nog menselijker en sterker. Zo kan je je ook inleven in mensen die het psychisch moeilijker hebben en met deze wetenschap kom je meer beslagen op het ijs bij het schrijven van van je artikels en Broednestbundels. Respect dat je dit met ons wilde delen, niet gemakkelijk maar wel vooral heel authentiek want dat ben jij: een prachtig authentiek mens!!! Dank je wel voor al je mooie artikelen en boeken! Heel veel liefs!
Hoi Jelle,
Tja wat kan een mens zichzelf in de weg zitten. Ik ben blij met je openheid en kwetsbaarheid. Ik heb juist in de afgelopen maanden geleerd dat kwetsbaarheid juist kracht is. Het corona virus heeft mij somberheid en eenzaamheid gegeven. En jij hebt daar met je bundels een positieve draai voor mij aan kunnen geven. Het heeft mij geholpen uit de somberheid te komen. En dat is heel waardevol. Daar dank ik je voor.
Lieve Jelle,
Even een dikke knuffel van mij voor jou ♡
Bedankt voor het delen van je verhaal, ik wens jou en je gezin alle liefde, geluk & gezondheid toe ☆♡☆
Dag Jelle,
Ik lees jouw artikelen altijd met veel plezier. Ze helpen mij en geven me elke keer weer inzichten.
Dit keer moet me iets van het hart.
In de eerste plaats vind ik het heel naar voor je, dat je zo bent vastgelopen.
Wel schrik ik van de manier waarop je over jezelf en deze periode schrijft. Ik lees
‘Wat ging er mis’ en ‘dit mag nooit meer gebeuren’. Tjee, wat ben je streng voor jezelf. Is het niet logisch dat je vastloopt, wanneer je gevoelig bent voor wat de ander vindt en leeft in een wereld waarin steeds meer van je gevraagd wordt? Er is niets mis en gun jezelf de ruimte om te mogen vastlopen.
Uit eigen ervaring weet ik exact wat je meemaakt. In mijn praktijk begeleid ik vanuit die ervaring mensen die last hebben van hun perfectionisme. Juist mogen falen, keer op keer, en jezelf toch ok vinden, dat is de kern van mens zijn. En als we ons ware gezicht laten zien, zijn we op z’n mooist. Mooi dat je jouw ware gezicht durft te laten zien. Daar is niets mis mee.
Al die mooie reacties! Ik heb er enkele gelezen, ook jij vindt vast de tijd niet om ze allemaal te lezen. Maar aan enkele hebben we eigenlijk genoeg, want het komt op hetzelfde neer: we zijn allemaal mensen. We hebben allemaal ups en downs. We leggen allemaal op een bepaald vlak de lat wel eens te hoog, we willen iets te perfect. Maar we mogen onszelf niet verliezen. We moeten op tijd loslaten en genieten van het alledaagse, het kleine… Het is zeker niet altijd makkelijk. Maar het is nodig. We moeten blijven geloven in onszelf. Niet te veel kijken naar wat een ander denkt of zegt… Niet iedereen kan ook dezelfde mening hebben. Zolang we onszelf maar niet verliezen. Eerlijk zijn, praten… Bedankt voor je oprechte verhaal. Ik heb dit jaar al veel aan je gehad, net als velen, en het doet altijd meer deugd om te horen dat iedereen, ook jij, het wel eens moeilijk kan hebben. Zelfs al weet je al zo veel. Elke dag leren we bij, elke dag een nieuw begin… Blijven geloven. Samen sterk.
Hoi Jelle, ik volg jouw broedende al vanaf 2017. En al die tijd schreef je zulke wijze dingen. Soms veel aan gehad!
En nu dit. Van de man waarbij je bedenkt dat hij alles onder controle heeft..
Hieruit blijkt dat jij ook geen Superman, maar een gewone man/mens bent.
Dit meegemaakt hebbend zal ook zeker impact op je werk hebben! Dus uiteindelijk kan je er nog sterker uit komen. En dat wens ik jou!
Heel stoer dat je dit deelt, heel veel waardering.
Pas goed op jezelf!
Beste Jelle , af en toe aan je zelf denken mag best en moet zelf in sommige gevallen.Luisteren naar je lichaam en je geest en je zelf even laten gaan tot je je weer beter voelt , het komt vanzelf weer goed , je ziet wel en hoe dit dan ook heette ..is niet belangrijk.Je weet meestal zelf wel wat je moet doen , kalmeraan doen en zorg geven aan jezelf.
Fijne feestdagen Jelle en bedankt voor alle wenken , ik leer van alles ook al ben ik dan 66 jaar en heb wel andere problemen , ik werk niet meer en hoef dus niet perse de beste en het hardste werken.Maar ik leerde vooral in dit leven dat we zo af en toe moeten luisteren naar onszelf.
Katrien
Supermooi dat je dit deelt. Het maakt je echt en puur! En dat is waarover je schrijft. Een goeie arts kan zelf ook onder het mes moeten. En zelfs de fiets van de fietsenmaker is wel eens stuk. Je weet in ieder geval wat je kan doen om je beter te voelen! Fijn dat je je Nu weer beter voelt. Respect voor jou!
Wat dapper van je om dit zo puur en eerlijk te vertellen!! Zo menselijk wat je schrijft!
Ik hoop dat het je goed heeft gedaan dit te delen!
Respect!
Jij hoeft je nergens voor te schamen, je bent een Kanjer! Bedankt voor alles wat je deelt en uitdeelt.
:]Een oudere hen fan
Jelle, je bent een held en je laat zien dat je een echt mens bent door dit te delen! Ik denk juist dat niemand je minder goed, sterk of anders zal gaan vinden. Juist realistischer omdat je laat zien dat je ook gewoon een mens bent! Super knap en goed dat je dit verhaal deelt met iedereen! :D
Ik ben zelf al jaren depressief, waarbij ook veel overspannenklachten wel overlappen. Ik worstel nog steeds, maar ik ben onderweg en jou boeken en cursussen hebben me al veel gebracht! Trots op je!
Het positieve aan dit verhaal is dat je er sterker uit komt!
Ik herken ontzettend veel uit je verhaal; de valkuilen, je comeback.
Zo heb ik ook rondgelopen en ik weet hoe rottig het voelt.
Maar dit is een levensles, eentje die je helaas niet snel vergeet maar wel gaat omarmen.
In mijn tijd heb ik heel veel aan je boeken gehad, bedankt daarvoor! zelfs de GGZ-Coach die ik toen via mijn huisarts kreeg vond het al super knap hoe mijn herstel was en ze zag het niet vaak dat mensen hier zelf zo mee bezig waren. Toen heb ik haar maar getipt dat ze eens op Sochicken moet kijken. En nu weet ik wat mijn valkuilen zijn; perfectionisme, geen “Nee” kunnen zeggen, met de kiezen op elkaar te lang doorgaan en geen ontspanning inplannen. Aan deze punten heb ik flink gewerkt en ik voel mij eigenlijk beter dan voorheen, minder gespannen, minder serieus, gewoon weer lekker in mijn vel. ik ga gelukkig weer fluitend door het leven en dat gaat bij jou ook komen!
Beste Jelle, wat mooi dat je jouw verhaal hebt willen delen. In de zomer van 2018 bleek ik overbelast te zijn. Altijd maar doorgegaan. Eind oktober 2018 kreeg ik de diagnose borstkanker, het klinkt misschien gek maar voor mij was dit de ultieme manier om te onthaasten. Veel na kunnen denken over hoe ik mijn leven anders zou willen, ik heb me zelf eindelijk op de eerste plaats gezet. Inmiddels al 1,5 jaar in remissie en sinds 2 weken weer aan het werk. Ik doe alles in eigen tempo en als het voor mij geen 8, 9 of een 10 is dan doe ik het niet. Dat geld voor alles wat ik doe en koop. Dit heeft mij een hoop rust gegeven.
Heel fijn dat je je verhaal deelt Jelle, je bent een mens met het hart op de goede plaats.
❤️
Bedankt voor het delen van je verhaal. Ik herken er veel in. Ben zelf ook perfectionistisch en heb veel doorzettingsvermogen. Bij mij ging het mis in 2017, ik had teveel gedaan en was uitgeput. Uiteindelijk na 1,5 jaar werkte ik weer normaal. Ik heb veel aan je cursussen gehad in die periode. Ik heb veel toegepast, ben minder gaan werken, mediteren, ontspullen noem het maar op. Daar ben ik super blij mee en kan echt genieten van de kleine dingen. Bedankt voor je eerlijkheid en goed om te lezen dat het beter met je gaat. Het komt uiteindelijk wel weer goed. :-)
Beste Jelle,
Inmiddels voel je als een vriend voor me. Je hebt me de afgelopen jaren van zoveel goede inzichten voorzien door je boeken en de app. De ene periode net wat meer dan de andere periode, naar gelang ik nodig had. Ik hoor dat je nu zelf bepaalt wanneer je al deze liefdevolle reacties leest ipv je te laten sturen door je mobiel. Elk mens maakt moeilijke periodes mee in zijn leven, jij dus ook. Ook al ben je voorzien van zoveel levenswijsheden en vreugde t leven leert ons hiermee om te gaan. T overkomt ons allemaal, vallen en weer opstaan en zoals je zelf schrijft in je boeken, een leven bestaande uit een rechte lijn, kent ook geen geluksmomenten. 1 tip: ga mediteren ook als je geen tijd hebt, Netflix lonkt of t gezin om aandacht vraagt, mediteer met aandacht voor jouw innerlijke rust. Veel levenswijsheid gewenst wat je vervolgens weer deelt met al jouw trouwe lezers, die zoveel van jou houden. Hartelijke groet, Linda Rams
Wat moedig, sterk en dapper dat je je ervaring deelt en wat een geluk dat jij ook maar mens bent en mag leren en je pad mag bewandelen. Ik lees je boeken momenteel voor de tweede keer om het leven weer meer te relativeren na/in vreselijke tijden. Je boeken geven lucht. Blijf op je talent vertrouwen, want man je doet het fantastisch!!!!!
Hey Jelle, bedankt voor je openhartigheid! Fijn dat je je weer beter voelt :D
Wat Jelle zegt: “De ironie van dit hele verhaal is natuurlijk dat het nergens voor nodig was om me zo druk te maken.”
Ik maak me regelmatig druk wanneer ik mensen, voor mijn gevoel, niet genoeg kan helpen. Dan zegt mijn vrouw altijd:” Wat is nou het ergste wat er kan gebeuren als je het een keer niet doet?” Ik kom dan altijd tot hetzelfde antwoord nadat ik allerlei mogelijk scenario’s (een talent van mij) heb bedacht. Eigenlijk maakt het de ander niets, of bijna nooit, uit welke keuzes je neemt. Tenzij het natuurlijk een ongewenst effect heeft op de ander, maar dat zie ik meer gebeuren in oorlogssituaties.
Ik zou zeggen, respecteer niet alleen de ander, maar evenveel jezelf!
Hey Jelle,
Héél herkenbaar wat je schrijft…! (wij zitten hier in een vastgelopen verbouwing, na meer dan tien jaar non-stop doorwerken en telkens weer nieuwe problemen ontmoeten en oplossen… En allebei hebben we ook de akelige eigenschap nogal perfectionistisch te zijn.)
Juist doordat jij je eigen proces ook echt zelf gaat, met vallen en opstaan, is het zo waardevol wat jij ons aanreikt !
De kunst is lief voor jezelf zijn en jezelf de ruimte geven om weer terug in balans te komen. Met kwetsbaarheid richting de mensen om je heen, zodat ze je kunnen begeleiden door de donkere periodes.
Dit ga ik op één van mijn dagelijkse inspiratiekaartjes schrijven. Het is zoooooooooooooooooooooooo waar !
En nu terug dagelijks mediteren hé… Zodat essentie essentie blijft, en de rest enkel maar dat wat het is, en meer niet… En zodat alles terug wat moeitelozer kan gaan.
Er kruipt een speels knipoogje van imperfectie in elk proces, het is de kunst hiermee te kunnen glimlachen. Dat is Wabi Sabi, de grote levenskunst om te leren houden van het onvolmaakte…
Bedankt dat je zo eerlijk en kwetsbaar jezelf bent. Hoe milder jij bent voor jezelf, hoe meer mildheid je ook zal ontmoeten bij anderen…
Jazeker, het is me drie keer overkomen. Mijn gedrevenheid, controledrang en perfectionisme nam me over. Opgeven of falen was geen optie. Hulp, gewoon nog een tandje erbij.
Dit mag nooit meer gebeuren zeg je. Dat is een heel mooi streven. Maar het mag natuurlijk nog wel een keer gebeuren. Het kan. Liever niet. Maar zeg nooit nooit. En leg jezelf dat ook niet op, maar neem je voor dat je je best doet dat het niet weer gebeurd. Ook dat is zelfliefde. Heel goed dat je dit vertelt, respect!
dankjewel !
In dezelfde periode was de afronding van mijn scriptie. Een zware periode, want ik moest gewoon werken, kindje van 2, kreeg niet eens de rust om het overlijden van ons hondje goed te kunnen verwerken, corona maatregelen dus kindje zat toen thuis. Diploma behaald en dat was natuurlijk heel fijn. Maar ik was op. Mijn verdediging vond ik 3x niks omdat er gewoon niets meer uit kwam, maar ik ben er doorheen gekomen. Geen waardering op mijn werk. Tegenovergestelde, omdat ik thuis moest werken vanwege de corona maatregelen veel over mij heen gekregen van mijn collega. Ik had het er heel moeilijk mee en dat maakte het nog rotter. Collega die geobsedeerd is met mij. Angststoornis behandeld na hele rotte ervaring. Ik ben waarschijnlijk ook overspannen geraakt als ik dat zo lees, en nog steeds niet uit denk ik. Het valt me op dat ik uit veel dingen geen positiviteit meer kan halen. Nu ik dit gelezen heb sta ik er toch wat meer bij stil en besef ik dat ik er meer bij stil moet staan. Want ook ik ga maar gewoon door, en dat kan anders.
Wow, een hoop reacties. Ik ben benieuwd of je ze allemaal hebt gelezen haha.
Bedankt weer. Ik was trouwens naar Middelburg gereden voor de ontmoeting in de bibliotheek, maar ik had niet goed naar de tijd gekeken en je was toen net weg. Ik baalde ontzettend! Ik had je graag willen ontmoeten.
Groetjes N.
Jelle, blijkt maar weer dat je (net als wij allen) mens bent! En een mooi mens bovendien!!
Hoi Jelle,
Dank voor je openheid! Schaam je vooral niet. Voor ons lezers en leerders ook fijn te weten dat ook jij niet perfect bent. Dat zou veel vervelender zijn! En saai :-)
Leren, lief zijn voor jezelf en anderen…dat doe je en ben je. Laat anderen doen waar zij goed in zijn, en ga jij door met jouw talenten svp.
Je doet het goed! Zeker goed genoeg. Fijn dat ook jij leert, valt en opstaat!
Het belangrijkste is door anderen hier al gezegt :) Dankjewel voor je openhartigheid en dankjewel dat je er bent <3
Lieve Jelle,
Ik heb 2 jaar geleden een burnout gehad. Door een opstapeling van zo veel dingen in de loop der jaren, ook altijd maar doorgaan en daar kwam bij dat ik niet meer gelukkig was op mijn werk, op een gegeven moment zei mijn man tegen me, en nu is het klaar, nu meld je je ziek. Ik huilde om iedere scheet. Was compleet uit mijn doen. Maar lieve Jelle, jij en mijn moeder zijn grotendeels diegene die me er weer uit hebben gehaalt. Ik heb heel veel met mijn moeder gepraat en heb jou boek gelezen toen, en daar heb ik zoveel kracht en energie uit gehaald. Jou manier van schrijven maakte me weer aan het lachen, maar ik had er zoveel aan, aan alle tips. Onderschat jezelf niet lieve Jelle. Je bent een topper en zult bij mij altijd een plekje in mijn hart houden hierdoor💖😘 ik heb mijn eigen versie van het blij ei (in sepia kleur) nog steeds in de kamer hangen😉. Doe rustig aan lieverd. Succes met alles❤
Lieve Jelle,
RESPECT.
Veel liefs en moois voor jou en je gezin ❤️
Jelle, ik lees je artikelen graag en reageer er zelden op maar dit stuk is zo bijzonder met name omdat ik je bewonder om je openheid. Heel herkenbaar wat je overkomen is en een wake-up call voor velen. Ik ben oprecht blij dat het weer beter gaat met je. Top stuk, goed geschreven en inspirerend….
Lieve Jelle heel veel beterschap! “Leven” is een dynamisch evenwicht, soms vliegen we uit de bocht. Blijf bewust je lichaam voelen, wees lief voor jezelf en pak je rust nu en in 2021. Weg met al die prikkels. Ga weer genieten van je man en je kind, dat is goud. Ik wens je alle goeds en dankjewel voor wie je bent: een lieve, pure inspirator die zijn kwetsbaarheid durft te laten zien.
Hoi Jelle, dit is zo herkenbaar! Vorig jaar heb ik een soortgelijke periode meegemaakt, waarbij het allemaal teveel werd. Het hele leven draaide alleen nog maar rondom werk en presteren. Perfectionisme, faalangst en schaamte legden daar nóg meer druk op. Ik kon niet genieten van ‘leuke dingen’ – ik wist zelfs niet wát ik leuk vond. Wat in eerste instantie hielp was praten met anderen, en al snel bleek dat heel veel mensen met soortgelijke emoties worstelen. Ik hoop dat het voor jou ook helpt om jouw verhaal te delen en de fijne reacties te lezen!
Diep respect voor jou Jelle, omdat je deze gevoelige persoonlijke informatie met ons durft te delen! Je bent een kanjer!
Het maakt je juist sterk dat je laat zien waar jij mee worstelt! En jij mag ook weten dat je niet de enige ben!❤️
Je doet het hartstikke goed, ga zo door en let op jezelf en gezondheid 🍀🍀
Lieve Jelle, je verhaal, je oprechtheid maakte me héél emotioneel, omdat ik zo met je meevoel omdat je dit allemaal hebt meegemaakt ! Je hoeft je echt niet te schamen. Ik ben echt blij voor je dat je besefte wat er met je aan de hand was en dat je er de nodige stappen voor hebt kunnen zetten om terug je eigen vrolijke, ontspannen, levenslustige zelve te zijn ! Ik ben je ook, allicht samen met vele andere broednesters, hěèl dankbaar dat je dit met ons deelt, het zal ons nog extra inspireren om ook verder goed voor onzelf te blijven zorgen ! Blijf vooral in de eerste plaats ook goed voor jezelf zorgen, dat is hét allerbelangrijkste ! Warme knuffel 💛
Dank voor je enorme openheid, Jelle! Je artikel heeft me werkelijk geraakt. Ik wens je heel veel liefde toe ❤️
Dank voor je kwetsbaarheid Jelle. Ik heb met diep vallen en weer opkrabbelen geleerd dat het juist kracht geeft. Zowel aan jezelf als aan anderen. De echte Jelle mogen zien, is het grootste cadeau. Ik lees je stukken altijd heel graag. Jij weet het allemaal zo heerlijks aards te benoemen waardoor je het voor heel groot publiek toegankelijk maakt. Jij bent je kostbaarste bezit. Ik ben blij dat je jezelf de rust hebt gegund. Heel veel werkplezier wens ik je. 😘
Fijn en inspirerend dat je dit deelt! Ben een zelfde soort proces aan het doorlopen (helaas wel met onlangs diagnose burn-out) en herken de gevaarlijke mix van hoge lat/perfectionisme/faalangst/schaamte. Ik was blij met je artikelen, maar soms ook gefrustreerd omdat het zo simpel klonk en in de praktijk zo moeilijk. Daarom juist fijn dat je jouw eigen zoektocht en kwetsbaarheid laat zien. Ga zo door met al het goede werk dat je doet!
Goed stuk Jelle. Het is zelfs bijna inspirerend om te lezen dat ook mensen met zoveel kennis, wijsheid en tips en tricks als jij tegen zulke dingen aan lopen. Dat het menselijk is, je jezelf altijd in de gaten moet houden. Dank voor je openheid en verhaal. Het is niet suf, maar zelfs sterk dat je dit doorgemaakt hebt. Je bent ook maar mens, met een droom en een enorme berg discipline, zoals velen die dit uiteindelijk overkomt. Fijn en goed om te lezen, en ik kijk uit naar de uiteenzetting aan levenslessen en tips die juist jij kan geven! Maar eerst focus op jezelf. Laat je niet gek maken, dit concept is sowieso geweldig. Of het nou hard gaat in ontwikkeling, of Iets minder snel.
Hoi Jelle,
Bijna alles gelezen hier, idd veel erkenning, en fijn dat je zo snel terug bent en veel mensen je steunen. Ik ken je site niet zo lang maar vind het fantastisch, het is een goede training om bij te blijven, ik heb zelf in 2009 haard en huis verloren door de crisis toen , onze banen kwijt en opgelicht door de zakenpartner enz ..maar vooral mezelf, ik ben teruggekomen en hoe! Ik ben inspirator geworden door de verhalen te vertellen bij de kwetsbare groepen als vrijwilliger, ik schaamde me niet meer! vertrouwen opbouwen en alles wat jij beschrijft aan tips steeds toepassen, ik ben single en heb een klein inkomen maar ben bere-gelukkig omdat ik van mening ben dat ik de waarde van het leven ophang aan vrienden, humor, compassie, vergeven.
natuur en genieten van eten.
Ga nog lang zo door op een fijn ritme.
Veel goeds, grt Sylvia
Bedankt dat je jouw persoonlijke verhaal met ons deelt. ‘Niets menselijks is ons vreemd’, je mag er zijn zoals je bent Jelle! Dat is volgens mij ook precies altijd jouw boodschap aan je volgers. Hoe akelig, verdrietig en zwaar deze periode ook voor je is geweest, uiteindelijk kan tegenslag je ook zoveel verder brengen in je leven. Liefs voor jou en je gezin!
Wauw… wat een mooi puur mens ben jij!
Lieve Jelle, Heel veel dank voor je authenticiteit, je oprechte liefde voor alle mensen, je vele prachtige, wijze, blij-makende gedachten. Nu had je zó veel willen geven dat het allemaal teveel werd, alle kracht was weg. Ik weet maar al te goed hoe dat erg dat is. Ik hoop dat al deze reacties hoeveel mensen van je houden. Maar zie daar geen opdracht in om nóg meer te doen, het is al lang goed. Het is helemaal niet erg als je een periode gebruikt om je op iets anders te richten dan alleen maar geven, geven en nog eens geven aan ons. Dat maakt voor onze liefde voor jou niets uit, die blijft echt wel. Je zoontje heeft je nodig, je wijsheid en vrolijkheid en ook heel erg veel energie. En omgekeerd, het is ongelooflijk hoe veel je kunt leren van een kind. Heel veel geluk voor jullie alledrie.
Zoooo Jelle, hier stond ik even van te kijken!.
Heel mooi dat je het hebt gedeeld. Gelukkig ben ik zelf geen perfectionist. Ik snap echter helemaal dat je vast ging lopen op deze manier. Ik hoop dat je doorgaat met Het Broednest. Ik las over de reactie’s die je kreeg en dat die bij je aankwamen.
Ik vind zelf zeker niet dat er te weinig wordt aangeboden. Soms raak ik zelfs ook wat overspoeld door het aanbod en weet ik niet waar te beginnen ! Ben al lid vanaf het begin en vind het lidmaatschap van Het Broednest zeer de moeite waard. Ik hoop dat je er vol enthousiasme mee door gaat !
Je doet zo’n goed werk ! Ik ben speciaal voor jou naar Antwerpen afgereisd vanuit Brabant , en heb mijn boeken door je laten signeren ! Ik had nog een dikke parkeerbon ook ! haha kan er nu om lachen !
Super goed om dit te schrijven! Een heel herkenbaar…Dit kan iedereen overkomen. Ik herken ook het perfectionisme, faalangst, schaamte. Bedankt voor dit stukje.
Lieve Jelle,
Juist het delen van dit verhaal is de reden dat ik je al vele jaren volg. Je openheid, oprechtheid en kwetsbaarheid maakt je geloofwaardig en authentiek. En dat is nogal wat in de huidige maatschappij. Dat vind ik echt bewonderenswaardig. Je artikelen hebben mijn kijk op het leven echt positief veranderd en me enorm geholpen bij mijn depressies. Ik maak mezelf niet wijs dat ik zoiets nooit weer meemaak, maar je tips en wijsheden zorgen er wel voor dat ik er veel sneller uitkom en de dalen minder diep zijn. Dat was me zonder jou niet gelukt, bedankt!
He Jelle,
Ik ben zelf nog steeds aan het herstellen van een burn-out en een depressie. In maart ging het echt mis. Werken maar ook simpele dingen als koken, boodschappen doen, alles waarbij je iets van logica en structuur nodig hebt lukte me niet meer. Ik stond verdwaasd in de supermarkt en kreeg mijn lijstje niet meer afgewerkt, ik stond boontjes te doppen en hierbij het afval in de pan te gooien en de bonen in mijn afvalbak. Lezen, handwerken, mijn hobby’s lukte niet meer omdat mijn hersens wel gecrasht leken. In het begin dacht ik dat ik wel wat moest doen dus ben ik als een dolle gaan wandelen. 150.000 stappen in een week, dan moet het wel goed komen. Nou niet dus. Ik moest eerst keihard op mijn bek gaan voordat ik doorhad dat ik echt anders met mezelf moest omgaan. Ik heb therapie gevolgd en ben super dankbaar dat ik dat traject ben ingestapt. Een pijnlijk verleden, onverwerkte trauma’s en destructieve gewoontes (gebrek aan zelfrespect, perfectionisme, angst en schaamte, je zei het al) hebben me echt de das om gedaan. Ik sta er gelukkig nu heel anders in. Ben liever voor mezelf, heb mezelf nieuwe gewoontes eigen gemaakt (10 minuten meditatie per dag, met dank ik aan jou! broednest is mijn vervolgtherapie :-)) en voel me langzaam aan steeds beter. Ik ben er nog niet, maar ik ben op de goede weg. En nee, ik streef niet naar een leven op rozenblaadjes, wel naar een leven waarin ik compassie kan hebben voor mezelf, altijd. dank voor je openheid, dank voor broednest!
Lieve Jelle
Het is een moedige daad om je imperfecties, en dus je complete “mens-zijn” te tonen. Jij hebt ze door de jaren heen al vaak in meer of mindere mate laten zien hier op je website. Dat maakt dat ik je zo waardeer. Wat ik hieronder schrijf, dat wist jij natuurlijk ook al. Maar het helpt mij en misschien ook andere lezers om zich dat weer bewust te worden.
Niemand ontkomt aan ‘onwenselijke’ en ‘niet helpende’ gedachten, gevoelens en gedragingen.
Iedereen heeft een “schaduwzijde”. Afhankelijk van de tegenslagen , met andere woorden, waar de zon ( voorspoed) niet schijnt, zal een schaduw zich tonen, maar niet iedereen durft ze te laten zien.
Voorspoed en tegenslag zijn gewoon ervaringen.
Ervaringen geven ons bewustwording van wie en wat we op dat moment ‘zijn’. En eventueel ook waarvoor en voor wie. En dan kunnen wij beslissen wat we met die ervaring willen ‘doen’.
Geen enkele ervaring op zich, is goed of slecht. En zelfs niet eens de intensiteit van een ervaring. Het zijn onze eigen gedachten erover, die bepalen hoeveel impact ervaringen op ons hebben.
Onze gedachten hebben kracht ! Laten wij die krachten vóór of tégen ons werken?
Dank je, dat je deze ervaring en je gedachten daarover met ons hebt willen én durven delen.
Liefs Eugenie
Respect Jelle! Ik kan me voorstellen dat juist jij het extra moeilijk vond om hiervoor uit te komen. En dat juist jij dit verhaal vertelt wekt denk ik alleen maar meer sympathie voor je op. Een schoolvoorbeeld van hoe dit er zo ongemerkt in kan sluipen. Gelukkig heb je toch nog bijtijds ingegrepen. Want het Broednest, de boeken, Instagram… het is leuk, maar het allerbelangrijkste? Dat weet je zelf ook wel. Maar begrijpen doet iedereen dat wel, denk ik. In deze tijden van bloggers die strijden om een plek op social media, dat legt extra druk op. Elke keer iets nieuws verzinnen om de aandacht vast te houden is een behoorlijke opgave kan ik me voorstellen. Ik volg je al jaren, heb je boeken en genoot altijd al van de filmpjes met Flip die je opnam. Ik ben helaas niet zo van de cursussen, dus veel aan mij verdienen doe je niet…Maar je artikelen lees ik regelmatig terug, zeker als ik weer eens ergens mee in de knoop zit. Hoe je zware zaken toelicht, door ze minder zwaar te doen lijken, dat is een gave Jelle! Je gaf en geeft heel veel mensen steun en perspectief in donkere tijden. Dat is goud waard, dank daarvoor. Hou jezelf in de gaten en geniet van je gezin!
Ha Jelle, dit is precies de reden waarom het zo goed werkt wat je doet!! Jezelf kwetsbaar opstellen waardoor anderen zich kunnen herkennen en waardoor het Broednest zo veel inspiratie, aanmoediging en positieve energie geeft aan heel veel lezers. Omdat jij dit alles ervaart, bedenkt én zelf meemaakt, is alles wat je schrijft oprecht.
Zoals iemand hiervoor al benoemde: zelfs als het voor nu genoeg is en je zou stoppen dan heb je al zó veel waardevolle inzichten gedeeld. De basis is gelegd. Dank je wel daarvoor 🙏🏼
Nu vooral goed voor je eigen basis blijven zorgen 😊
Wat je ook doet of juist niet meer doet, jullie drietjes zijn het allerbelangrijkst 🧡💚💙 Liefs! Anne
Hoi Jelle,
Ik volg al een een aantal jaren je blog, maar in het afgelopen jaar bijna niet omdat ik zelf een kindje heb gekregen en heel druk met haar was. Voorheen ‘scande’ ik je artikelen omdat ik ze eigenlijk niet helemaal inspirerend vond. Ik vond ze te ‘gestudeerd’ en ze raakten mij niet. Ik las meestal alleen de dotpoints en in mijn hoofde vulde ik deze aan met mijn eigen ervaringen. Ik hoop dat je deze kritiek niet als iets slechts ziet, want hier komt eigenlijk mijn punt: bij het lezen van dit artikel kreeg ik hele andere gevoelens! Je raakte me echt met je verhaal. Ik las je kwetsbaarheid en je eerlijkheid. Misschien komt het doordat ik zelf ook overspannen ben geraakt, precies in dezelfde periode als jij, en ik ben nu bezig met herstellen. Maar misschien raakte het me omdat het gewoon echt een goed artikel van je is.
Ik wil je bedanken voor dit artikel. Je mag echt trots zijn op jezelf. Overspannen zijn moeten we niet onderschatten. Ik vind dat er in de samenleving ook meer rekening daarmee gehouden moet worden. Jij hebt een hele goeie stap daarnaar toe gezet vind ik.
Heel veel liefs,
Suzan
Dag Jelle.
Wat een dapper mens ben je dan toch. ik volg je al een aantal jaren en ik vind je een ongelooflijk inspirerend persoon. Kop op en geluk gewenst.
Groet. Louise
Wauw! Dankjewel ;-)
Lieve Jelle,
Juist dit artikel; zo open, eerlijk en rauw maakt dat ik in jou geloof. En dat ik je adviezen ter harte neem. Ik volg je al een tijd, heb zelfs ooit nog met je geknuffeld op het happiness festival en je bent gewoon een topper! En een mens. Een mooi mens. Bedankt voor je openheid en authenticiteit. Bedankt dat je ons jouw prive toevertrouwd. Pas op jezelf want er is maar 1 jij!
Lieve Jelle,
Dank je wel dat je dit deelt. Ik vind je een top kerel! Super inspirerend, juist ook omdat je ook je zwakke kanten met ons durft te delen. Je bent nu al 4 jaar onderdeel van mijn leven en mede dankzij jou heb ik in die tijd enorme veel kleine stappen gemaakt richting het mooie tevreden leven dat ik nu heb.
Continue het goede werk, op nummer 1 staat goed voor jezelf zorgen!! Zodat je daarna ook ons kunt blijven helpen. Ik wens je al het goede toe! ❤️
Liefs, Laila
Wat super mooi dat je dit hebt gedeeld!
Wow wat een reacties heb je los gemaakt! Ik lees je verhaal met veel bewondering. In 2018 heb ik een burn-out gehad en in februari 2020 had ik voor het eerst het gevoel dat ik weer helemaal de oude was. Overigens hebben jouw boeken en cursussen me bij het herstel erg geholpen. Voor februari ging het wel al stukke beter maar mijn analytische vermogen wat normaal altijd zo sterk aanwezig is, is een tijdje weg geweest.
Blij om weer de oude te zijn. Wat ik geleerd heb is vooral om tussendoor te ontspannen en te weten dat ik hulp mag vragen en het niet allemaal zelf hoef te doen / weten. Ik durf nu veel meer te delen over wat er in me omgaat en dat geeft me ruimte en een gevoel van vrijheid.
Fijn te lezen dat je er weer bovenop bent. Stiekem ben ik nu ook benieuwd geworden naar je nieuwe Broednest :-).
Het leuke is dat ik je 3,5 jaar gemist heb, omdat je mails op mijn oude werkadres aankwamen. Dat adres is onlangs weer in gebruik genomen en zo kwam jij ook weer in mijn leven. Van harte gefeliciteerd met Jake, wat een prachtventje. Verder komt er bij het lezen van dit verhaal zo ongelooflijk veel compassie voor jou en jouw ervaringen op. Dat is tevens het enige woord dat ik mis in je verhaal, want je bent een prachtvent en kijk eens van een afstandje naar hoe die zijn best heeft gedaan. Volgens mij begin je het inmiddels een beetje als een cadeau te zien en beter kan het niet. Je bent al voor zoveel mensen een helpende hand, dat kan met zo’n ervaring alleen maar meer worden. Dank je wel voor het delen van je eerlijke verhaal.
Warme groet,
Maartje
Ps; die Frankrijktip komt me heel bekend voor, ik woon in Frankrijk op het platteland en er is hier ook niks te doen, hahaha. Dat is één van de redenen dat we hier zijn, maar soms kan ik me nog steeds te druk maken. Vooral in mijn hoofd. Het thema schaamte popt de laatste tijd op. (Mooi dat jij er hier zo eerlijk over schrijft!) Eens even een kijkje nemen in jouw broednest :-). Wat een mooi concept heb je bedacht!!
Jeetje Jelle wat een verhaal. Mooi dat het weer beter gaat. En ik vind je nog steeds een topper! Fijne dagen!
Hey Jelle,
Wat een verhaal! Niets om je over te schamen. Perfectionisme, over enthousiast over je droom en misschien daarom jezelf een deadline opleggen, zo begrijp ik uit je verhaal. Heel menselijk, kan er helemaal inkomen, maar wel een recept voor stress en een negatieve spiraal.
Ik beschouw mijn burn out en 4 maanden ziektewet als een gouden geschenk. Ik heb toen so chicken ontdekt en de kaizen methode. 3 jaar later mediteer ik nog steeds, schrijf in mijn dagboek, sport,eet gezond en schrap wat niet past en hou het simpel. Heel veel ontspuld, dingen uit besteed enz. Ik vind 1 wekelijks artikel op de so chicken app echt wel voldoende. Vroeger keek ik uit naar mijn mail op maandag voor deze fijne routine. Het broeinest lijkt me fantastisch, maar ik hou het liever klein en eenvoudig . Er komt zoveel op je af van websites en sociaal media dat ik er over waak dat ik hier niet het overzicht verlies. Ik vind het heel tof dat je ook voor je niet vaste leden blijft schrijven. Ik hoop dat dit zo blijft. Mvg Liesbeth
Hoi Jelle,
Na een knock-out van een burnout, zou 2020 het jaar worden van een nieuw pad. Alleen de Corona pandemie maakte er meteen een doodlopende weg van.
Ik raakte mijn nieuwe baan kwijt, mijn relatie bleek niet bestand tegen mijn depressie en laatste strohalm de sportschool ging dicht.
Zelfs voor vrijwilligerswerk niet worden uitgekozen, vrienden die het laten afweten, financiële onzekerheid, een rumoerige leefomgeving.
Mijn energieniveau is 0 en mijn kleine beetje opgebouwde (zelf)vertrouwen is ingestort. Het lijkt wel of ik een allergie heb ontwikkeld voor positief denken.
Toch maar weer ijs op de blauwe plekken, pleisters op de wonden en hele kleine stapjes nemen, want daar ergens in de verte zal het toch wel weer licht worden?
Jouw jaaroverzicht en alle reacties geven me moed. Het dal is vruchtbaarder dan de top, zullen we maar zeggen :-).
Caroline
Hoi Jelle,
Allereerst: dankjewel x 100 voor dit artikel.
Ik heb ‘m al een paar keer zien staan, maar ‘t kwam te dicht bij huis, dus nu pas lees ik’ m.
De reden dat ik opgelucht ben na het lezen van dit artikel is de herkenning.
Afgelopen afgelopen maart 2020 is er overspannenheid vastgesteld bij mij en in april 2020 kreeg ik daar nog de diagnose van een ernstige depressieve episode overheen.
De afgelopen maanden waren de grootste confrontatie met mezelf en mijn veeleisende gedachten en patronen.
Ik herken zoveel van wat je schrijft en ben zo blij om te lezen dat je weer terug bent bij jezelf.
Ik ben er nog niet helemaal, maar zó dankbaar om te kunnen zeggen dat ik er wel bijna ben. ❤️
Alle goeds voor jou en je gezin voor ‘t nieuwe jaar en wees net zo lief voor jezelf als dat je dat voor ons als lezers bent! ;-)
Schaam je niet dat is nergens voor nodig.
Een tandarts heeft ook wel eens kiespijn.
Bovendien begrijp je ons, die jou voorgingen en jou lezen voor steun, nu nog beter.
Geniet van het leven en je lieve mannen.
Hoi Jelle, wat fijn dat je jouw kwetsbaarheid met ons deelt! Ik herken heel veel in wat je schrijft . Precies een jaar geleden kreeg ik een burn-out en momenteel ben ik nog steeds herstellende. Het begon met hevige paniekaanvallen in combinatie met niet slapen, duizeligheid, elke dag misselijk tot het moment dat ik mijn armen en benen niet meer voelden. Licht en geluid kon ik
niet meer verdragen en heb wekenlang met de gordijnen dicht gezeten.
Vervolgens overleed mijn moeder op 67 jarige leeftijd. Het afgelopen jaar was het grootse dieptepunt in mijn leven, maar ben ontzettend dankbaar voor de kleine stappen die ik zet richting herstel. Door mezelf op 1 te zetten en tijd te nemen voor mijn gedachten, zie ik mijn burn-out vooral als een positief signaal voor verandering! Door te wandelen in de natuur, gezond te eten en dagelijkse de gedachten op te schrijven, kwamen er steeds meer goede dagen. Ik was gestopt met lezen over burn&outs en persoonlijk groei. Rust kreeg ik door feel good boeken te lezen en trage jaren 70 films of Hallmark kerstfilms. Professionele hulp zoals een burn-out coach, een psycholoog, de bedrijfsarts en orthomoleculair therapeut hielpen mij door de moeilijke dagen heen. Vrienden lieten het afweten.
Ook fijn om lotgenoten hier te treffen die hetzelfde hebben meegemaakt en hun reis naar zichzelf en herstel delen. De reis naar herstel is een zoektocht die voor iedereen anders is, maar uiteindelijk kom je er beter uit.
Hallo Jelle,
Zo herkenbaar.
Accepteren en loslaten, er doorheen gaan en verwerken, niet meer wegstoppen.
Hulp vragen en alles vertellen tegen n vreemde, psychologe heeft mij op weg geholpen.
Ik hoop dat t met iedereen goedkomt uiteindelijk.
Ik lees graag jouw bundels en denk dat ik er onbewust ook veel van leer.
Groet monique
We mogen allemaal een paar keer in ons leven gruwelijk op ons gezicht vallen om te leren. Niet fijn,wel leerzaam.
Mijn kwetsbaarheid erkennen en delen, dat is mijn stap naar herstel geweest na een burn out. Ik merk dat dit me tot op vandaag nog helpt, dat ik mag aangeven dat iets niet lukt. Sinds die tijd ben ik veel dichter bij mezelf. En wat ik als mens nodig heb. Niet wat anderen van me verwachten… nee , wat ik DENK wat anderen van me verwachten. Want dat valt in de praktijk reuze mee. De meeste mensen zijn gelukkig toch vooral met zichzelf bezig. 🙂
Liefdevolle groet aan iedereen.
Ook mij heeft dit stuk enorm geholpen. zeker ook met de timing- en de uitleg over je vakantie. mij heeft dit echt even uit de put gehaald. op pad met vrouw en kinderen en even lekker helemaal-niks. Het verlaten van mijn huidige baan, 2 kleine kinderen Corona etc. hebben me uit balans gehaald. en helaas ook overspannen geraakt. na 3 weken ziek, een week vakantie, een week afronden op mijn oude baan en 2 weken vrij (en stoppen met social media en starten met meer me-time.) lijkt het bij mij allemaal wat soepeler te lopen. daarbij ook echt met de valkuilen aan de gang om in balans te blijven!
@Elly, 70, getrouwd met autist.
Je bent ‘partner van iemand met een psychiatrisch stoornis’ (geweest). Herkenbaar, en het (laten) verwoesten van je eigen psyche daardoor ook. Grote kans dat je de stoornis ook al herkent uit je eigen jeugd, waardoor je het in je relatie helaas accepteerde als ‘feels like home’. Ouders? Gezinslid?
Het is ook erfelijk, dus misschien zijn volgende generaties ook belast. En auti’s kiezen vaak ook auti-vrienden, als ze al een sociaal leven hebben.
Zo zijn er gauw veel te veel auti-brein-krachten in je leven, tegenover 1 neuro-brein-mens.
Je zin ‘alles draait om die persoon’ is te licht. Dat zou zo zijn als iemand bijvoorbeeld gewond was, en jij zelf de zorg aanbood. Maar mensen met een stoornis zijn vaak in staat om jou ook opzettelijk pshychisch kapot te krijgen. Zolang zij hun zin maar krijgen… En dat is wreed, dan ben je dus ook slachtoffer.
Naast zo iemand kun JIJ niet bestaan. Je hebt jezelf geconfomeerd uit overlevingsdrang. Toch wel een sterke levensdrang, dus…
Je bent alleen gek genoeg ‘nog nooit uitgevonden’.
Wie in zo’n situatie zegt ‘geen zin in dit leven te hebben’, bedoelt vaak ‘ik heb geen zin meer om Op Die Manier te leven, zo totaal onderdrukt’.
Rouw om je verloren zelf, check of je ptss hebt wat erg logisch is, en gooi daarna gewoon alle remmen los. Je bent 70! Aan wie heb jij nog verplichtingen?! ;)
Ga bv naar de film ‘Good Luck to you, Leo Grande’ om dit thema hilarisch én liefdevol te bezien.
Verder veel succes met SC!
Dankjewel voor het delen van je verhaal. Dit is hoe het leven gaat, je groeit, leert, gaat op je bek en leert daar vervolgens hopelijk van.
Ik ben zelf overspannen geweest en blijf daar denk ik wel de rest van mijn leven gevoelig voor. Wat ik heb geleerd is om veel sneller signalen op te merken en daar wat mee te doen. Zo zeg ik afspraken af of verzet ze als het niet goed gaat en zet doordeweeks tussen 9 en half 10 alle beeldschermen uit. Ik lees veel (fysieke boeken), sport en probeer mezelf met mijn gedachten te omarmen zoals ik ben. Met de woede, schaamte, jaloezie, verdriet en frustratie die erin zit.
Hoi Jelle, het is heel herkenbaar wat je schrijft. Ik heb inmiddels een kleine lading aan depressies achter de rug en een burnout. Het is duidelijk dat ik er gevoelig voor ben. Het is uitgemond in een chronische depressie. Het heeft lang geduurd voor ik herkende dat het weer mis ging. Inmiddels kan ik dat wel. Het lontje wordt korter, vermoeidheid erger, energie gaat naar nul. Omdat er door mijn chronische depressie altijd een basis van depressie zit bij mij weet ik dat ik moet opletten en ik bouw ook heel bewust rust in in mijn leven. Ik kan simpelweg minder dan de meeste mensen. Dat is vervelend, buitengewoon vervelend zelfs. Maar ik leer te accepteren dat dit bij me hoort en dat ik daar mijn leven op inricht. Op dit moment ben ik door de challenges op het broednest weer goed bezig met meditatie en mindfulness en ik hoop daarmee de stress beter te kunnen beheersen. Dank voor de fijne manier waarop je dit allemaal brengt.
Wat een geweldig artikel.
Zo open, eerlijk …. echt Jelle!
Het durven tonen van zwakte en angsten kunnen alleen de krachtige mensen.
En dat ben jij Jelle!
Een kanjer in wat je doet en hoe je leeft.
Geeft zoveel kracht en inspiratie.