“The natural state of parenthood is unselfishness.
When you become a parent, you are no longer the
center of your own universe. You relinquish that
position to your children.”
Jessica Lange
Kun je je vrij voelen met een kind?
Dit is precies wat ik me afvroeg toen Billy en ik besloten om de adoptieprocedure op te starten in 2017. Want wat mij altijd opviel aan mensen met kinderen was vooral dat ze zo gebonden zijn.
En het blijkt waar. Nu Jake in ons leven is zijn we minder vrij. We kunnen niet zomaar de deur uit, niet plotseling een hapje eten in de stad of op stap met vrienden. Er is gewoon minder vrijheid in dat opzicht.
Maar toch – het voelt niet zoals ik dacht dat het zou voelen. En als je zelf een kind mag grootbrengen zul je dit waarschijnlijk herkennen.
Vrijheid is onwijs abstract en relatief
Vrijheid is geen gefixeerd ding. Het is buigzaam en onwijs relatief.
Ik heb niet langer de vrijheid om samen met Billy zomaar naar de bioscoop te gaan. Maar ik heb ook niet de vrijheid om op het dak te klimmen en een stukje te vliegen als een vogel. Of ervaren hoe het is om de koning te zijn.
Is dat erg? Het is wat het is.
Ik kan sommige dingen (op dit moment) niet doen zoals ik ze gewend was. Dat lijkt een beperking van mijn vrijheid. Maar tegelijkertijd is er ook iets anders ontstaan: ik heb de vrijheid gekregen om te ervaren hoe het is om vader te zijn van een prachtig klein mensje. En dat is niet zomaar iets.
Als ik Jake ’s ochtends langzaam zie ontwaken terwijl hij zich uitgebreid uitrekt, maak ik me ineens niet meer zo druk om de gemiste bioscoopfilms. En nu Jake naar ons begint te lachen (hij is terwijl ik dit schrijf twee maanden) kunnen al die hippe eetzaakjes me even gestolen worden.
Met andere woorden: Ja – ik ben meer thuis dan ooit, en ik voel me dolgelukkig. Wie had dat gedacht?
Of dat zo blijft, dat zullen we zien. Maar het is nu al duidelijk dat het leven met een baby zo dynamisch is – niets blijft lang hetzelfde.
Is dit de roze wolk?
Kijk – niets in het leven heeft alleen voordelen. En dat is in dit geval niet anders. Gebroken nachten, voeden, verschonen, opruimen, wassen, schoonmaken – een baby is een hoop werk. Maar tegelijkertijd blijkt het werk me veel minder tegen te staan dan ik dacht.
De reden daarvoor is natuurlijk logisch – al dit werk wordt niet verricht in een vacuüm. Terwijl dat wel is hoe ik er naar keek voordat ik vader werd. Want zolang je kind er niet is, blijft het abstract. Maar nu ben ik wel vader. En ik verricht dit werk nu met liefde voor dat lieve kleine ding dat zo lekker eindeloos ligt te staren naar een deurknop. Dat kleine, afhankelijke, kroezige mensje waarvoor we mogen zorgen.
Ik ben veel meer thuis en veel dingen in het leven zijn wellicht uitdagender geworden. Maar aan de andere kant is de situatie heel verrassend: ik zou momenteel niet anders willen.
Teveel vrijheid kan ook onrust veroorzaken
Hoe meer vrijheid je hebt, des te meer opties er ontstaan. En kiezen kan stressvol zijn. Mijn leven was op een gegeven moment zó geoptimaliseerd op vrijheid, dat ik er onrustig van werd.
Ik kon mijn tijd vrij indelen (en Billy ook), ik kan eventueel vooruit werken, ik had veel werk uitbesteed. Met een spaarbuffer, een afgeloste hypotheek, een simpel huishouden, doorlopende cashflow en bereidheid om te reizen leek alles mogelijk.
Dan zat ik op de bank en kwamen de gedachten: misschien moet ik naar Bali. Misschien kunnen we een rondreis maken dit jaar. Misschien moeten we verhuizen. Misschien wil ik meer van Nederland zien. Misschien kunnen we dit organiseren of kan ik dat evenement bijwonen.
Het is mooi weer, zal ik gaan hardlopen? Een stuk fietsen? Een vriendin bellen om iets te gaan drinken? Naar de bios? Werken? Iets in huis doen? Lezen? Gamen? Netflixen? WAT ZAL IK DOEN?!
Er waren zoveel opties – en daardoor had ik vaak het gevoel dat mijn keuzes nooit de beste waren. Precies – een typisch geval van FOMO.
Het leven is nu een stuk duidelijker. Het draait om Jake. En daarna om Billy en mijn andere relaties. En daarna om bijdragen via soChicken. En dan is de dag zo zachtjesaan wel weer gevuld.
Lekker simpel.
Ik vergelijk het een beetje met mijn ervaring toen ik fulltime vegetarisch ging eten. In de horeca was mijn keuze plotseling zo gemaakt. Geen gebakkelei over welk gerecht ik nu eens zal bestellen. Twee vega gerechten op de kaart? Perfect – binnen vijf seconden weet ik mijn bestelling.
Lekker makkelijk – dat is óók een vorm van vrijheid.
En wat is vrijhoud nou echt?
Had je me dit een paar jaar geleden gevraagd, dan zou ik hebben gesproken over ongebonden en onafhankelijk zijn. En hoewel die zaken een rol kunnen spelen, zie ik nu dat vrijheid iets heel anders is.
Vrijheid is wat mij betreft leren om tevreden en gelukkig te zijn in het moment. Het hier en nu accepteren, precies zoals het is. Minder flitsend misschien, maar des te effectiever.
Het is wat ik leerde in de jaren voordat Jake bij ons kwam. Dit is de vrijheid die ik vond, nadat ik het jarenlang had gezocht in dingen als verre reizen. Innerlijke vrijheid is de enige echte vrijheid – de rest is symptoombestrijding.
Ja – reizen is leuk. Ja – de deur uit kunnen wanneer je wilt is prettig. Maar totdat je die innerlijke rust en vrijheid vindt, zal het je drang naar vrijheid nooit vervullen. En voor het ontwikkelen van innerlijke vrijheid is niet veel nodig, zoals ik omschrijf in Leven met wind mee. Een beetje mediteren elke dag en je komt al een heel eind.
En als ik ’s nachts wakker ben en opnieuw een kwartier tevergeefs Jake in slaap sta te wiegen dan zie ik de gedachten komen: ga nou slapen, ik wil slapen, dit is irritant, ik ben zielig, blablabla. Maar er is een direct besef dat er niets aan de hand is en ik mijn eigen drama maak. Ik maak er een mindfulness-oefening van.
Het gewicht van Jake in mijn armen. De donkere kamer en de geprojecteerde sterretjes op het plafond. De babygeur, de vermoeidheid in mijn armen en het contact met mijn voeten op de grond. Dit is alles wat er is. En zoals het is, is het perfect.
Als ik de gedachten niet serieus neem ben ik vrij. Helemaal, volledig, honderd procent vrij, tevreden en blij. En dit kan ik me altijd en overal realiseren. Op een strand in Goa, met een pak luiers onder mijn armen in de rij bij de Kruidvat, terwijl ik dit artikel schrijf of wanneer ik wakker word gemaakt door een onrustige Jake.
Ik ben hier niet perfect in – en dat zal ik waarschijnlijk nooit worden. En dat is ook niet het doel. Maar ik weet waar ik de vrijheid kan vinden – elke dag opnieuw. Dat wil niet zeggen dat het nooit uitdagend is of dat ik nooit verlang naar die meer ‘traditionele’ vormen van vrijheid – het wil vooral zeggen dat ik me verrassend vrij voel middenin de minst vrije periode in mijn volwassen leven.
En er is natuurlijk genoeg wat je kunt doen
Ik ga hier later nog meer over schrijven, want dit artikel loopt uit de hand en ik heb nog een hoop te leren. Maar het is waar: ook mét een kind kun je blijven optimaliseren voor vrijheid. Al is het maar je workflows verbeteren zodat je meer tijd overhoudt (zo geven we flesvoeding en bespaart deze waterkoker met 40 graden instelling ons verrassend veel tijd en gedoe).
Ik richt mijn aandacht op de dingen die wel kunnen. Het vraagt wat aanpassing, maar er is meer mogelijk dan ik dacht voordat ik vader was.
Dus tot zover – mijn eerste observaties rondom vrijheid als ouder van een jonge baby. Mijn situatie is ongebruikelijk (twee mannen, adoptie, zelfstandig ondernemer met flexibele dagindeling) – maar wellicht helpen deze gedachten je meer te genieten wanneer je in dezelfde situatie zit. 💛
Over innerlijke vrijheid gesproken
Als je mijn tweede boek nog niet hebt besteld, dan is dit het moment. Echt – ik denk dat je er heel blij van wordt.
In Leven met wind mee laat ik zien hoe je minder drama in je leven ervaart en meer rust in je hoofd ontwikkelt. In kleine, praktische stappen.
Bomvol verfrissende inzichten en praktische tips. Zodat je echt verandering teweeg kunt brengen en gelukkiger kunt zijn met minder moeite.
Reacties
En de uitdaging wordt nog gróter als je als moeder net een zware bevalling achter de rug hebt, je hormonen niet op orde zijn, je ‘s morgens een kleuter naar school mag brengen en er heel de dag een peuter om je heen huppelt. ☺
Inderdaad, dat kan ik me voorstellen. 😉
Vrij ben je denk ik nooit meer; er is immers altijd iemand die echt van jou afhankelijk is.
Achteraf vond ik de babytijd de meest relaxte. De stress begint eigenlijk pas als je kind moet voldoen aan allerlei eisen… En owee, als hij of zij dat niet doet!
“Uw peuter is veel te lang” hoor ik de zuster op het consultatiebureau nog mopperen (op mijn vraag hoe ik er een stukje af moest halen, had ze geen antwoord), en “hij is nog maar 3, dus hij mág nog helemaal niet zelf lezen”, zei de juf op de peuterspeelzaal. Kon ik er wat aan doen, dat mijn ondernemende kleine man zichzelf had leren lezen?!?
Ik ben inmiddels een groot aantal kinderen verder en ze zijn allemaal volwassen en wonen niet meer thuis. Omdat er een paar bij zijn met een rugzakje, ben ik altijd bereikbaar. Ik slaap met de telefoon op het nachtkastje en als ik een dag weg ga, geef ik dat van tevoren aan de kinderen door. Ik heb wel eens een volle boodschappen kar midden in de winkel laten staan omdat er een kind in paniek belde. Ik help met financiën, ga mee naar huisarts en tandarts, regel zaken bij het UWV enz. Gelukkig hebben ze allemaal werk (met aanvullende uitkering). Ze zijn slim en hierdoor niet geschikt voor begeleid wonen enz. Door onverwachte gebeurtenissen raken ze echter in no-time compleet de weg kwijt waardoor ze letterlijk verdwalen, weg lopen bij een belangrijk gesprek of de tandarts, niet meer praten, de trein missen enz. Ik ben dus nooit meer onbezorgd vrij…
Dat klinkt heftig Ikkelien, ik begrijp dat je op deze manier niet echt meer een gevoel van vrijheid ervaart. Het is inderdaad waar, ouder ben je fulltime. Als je kiest voor meer kinderen dan zal er minder tijd overblijven voor jou, maar je krijgt er dan weer andere dingen voor terug. 😉
Te veel vrijheid is inderdaad soms ook belemmerend, heel fijn en duidelijk hoe je het omschrijft en hoe je nu in het leven staat. Een eye-opener voor mij!
Bedankt en geniet van jullie kleine Jake!!
Oei Ikkelien!, precies om die reden wilde ik niet naar het consultatiebureau met m’n kinderen. Hoe kun je nou toch elk kind door dezelfde mal (proberen te) halen? Wat een wijsheid om de wedervraag’Moet ik er dan een stukje afhalen?’ te stellen. Bravo! Je hebt het echte werk gedaan! Alle bewondering. Ook mijn kinderen waren niet doorsnee maar ik denk dat ik minder werk mee had dan jij. Maar hoewel ik zie dat ze tegen tegenslagen opgewassen zijn zonder daarbij bitter te worden, en hoewel ik het echt mooie en sympathieke mensen vind, zijn ook mijn zorgen niet voorbij. /dat is inherent aan het moederschap…dat is het moeilijke maar ook het fantastische er aan. En je mag dan als moeder ouder zijn en , indien nodig met hulp klaar staan; je blijft leren…ook van je kinderen. Je ontwikkeling als mens houdt nooit op. Het is bijzonder om dat samen met die zo dierbare personen in je leven te kunnen en mogen doen. Laat ons vooral kijken naar wat er ontzettend wél klopt. Veel goeds toegewenst jullie samen.
Mijn zoon is nu 17,5 jaar, al een paar jaar heb ik een andere vrijheid. Eerst moest ie mee als we ergens heen gingen, nu mag ie. Basisschool en VMBO leek ie zich doorheen te ploeteren, zorgen om de cijfers, krap aan overgaan, net aan diploma halen. Ja tuurlijk was ik blij dat ie zijn diploma gehaald had. Dat ligt nu al weer een jaar achter ons. Hij zit in het eerste jaar van het MBO, itc. Daar doet hij het zo goed dat ie nu middenin zijn 20 weken stage zit en daarmee in de zomervakantie klaar is met school. Even een stuk minder zorgen om hem. Dat is voor mij vrijheid. Ik heb ook 2 stiefzoons. De oudste is uit huis geplaatst, weigert zich aan te passen, heeft geen respect voor vrouwen. Ik heb me er bij neer gelegd dat hij geen contact meer wil met ons. Over 3 maanden is hij 18, waar hij dan heen gaat weet ik niet, maar nu wil ik dat ook niet weten. Dankzij hem heb ik nl een paar jaar geleden tegen een burn out aan gezeten. Dankzij hem stond mijn relatie onder grote druk. Gelukkig heb ik en hele sterke relatie. Mijn jongste stiefzoon heeft ook een rugzakje, maar ie gaat lekker. Daar heb ik dus ook geen zorgen om. Vooral in mijn hoofd geeft dat zo veel vrijheid, dat ik nu bezig ben om plannen voor MIJN toekomst te maken. Ik wil naar de Canarische eilanden, dus andere taal leren. Dat is mijn vrijheid, heerlijk.
Jippiiee, de eerste SoChicken artikelen van vader Jelle Hermus! Daar heb ik sinds het nieuws over jullie aanstaande adoptie naar uitgekeken. Het perspectief en de boodschap van innerlijke vrijheid van SoChicken praktisch toegepast op de dagelijkse realiteit van het ouderschap. Het smaakt naar meer!
Hoi Jelle, wat leuk om te lezen over je eerste weken als vader!
Onze jongste is inmiddels 4 maanden oud dus we gaan aardig gelijk op.
Wat ik me afvraag, sinds een jaar zijn wij “when at home vegan”. En ik ben benieuwd wat voor melk Jake krijgt. Ik geef momenteel ‘n of borstvoeding maar dat lijkt me voor jou als man best lastig ;)
Ik ben dus op zoek naar een liefst plantaardig alternatief voor als hij geen borstvoeding meer krijgt.
Groetjes Ninka
Jake krijgt normale flesvoeding, geen plantaardige versie. We zijn in zo’n wervelwind vaders geworden dat ik niet de tijd heb gehad om alle opties goed te onderzoeken, dus we houden ons vooralsnog aan de norm. 😊
Wat mooi wat je schrijft Jelle en de terechte quote van Jessica Lange. Je bent als ouder niet meer het middelpunt van je eigen universum. Dat is wat liefde doet. Als het goed is. Geniet ervan, van het geschenk, ook als het uitdagend is.
Het ouderschap is heel uitdagend; ik leer het meest van mijn kind. Prachtige parels en soms pijnlijk confronterend. Het motiveert me om te leren en om lief te hebben. Omdat ik wil groeien en omdat ik een goed voorbeeld wil zijn voor mijn zoon. Want kinderen leren wat ze voorgeleefd krijgen. Ze spiegelen hun ouders en misschien systemisch gezien hun voorouders. Niet altijd makkelijk, maar de meest uitgelezen kans om zelf positief te veranderen. Een mooiere win-win-situatie is er niet.
Fijn Jelle, dat jullie genieten van Jake en dat je anderen daarvan laat meegenieten! 😍
‘Als ik Jake ’s ochtends langzaam zie ontwaken terwijl hij zich uitgebreid uitrekt, maak ik me ineens niet meer zo druk om de gemiste bioscoopfilms. En nu Jake naar ons begint te lachen (hij is terwijl ik dit schrijf twee maanden) kunnen al die hippe eetzaakjes me even gestolen worden.’
Mooi verwoord. Het raakt me.
Ik hoop dit wonder zelf ook mee te mogen maken.
En idd ongebonden zijn en ieder moment kunnen doen waar je zin in hebt, is ook niet alles. Het kan soms ook leeg en vervelend voelen.
De uitdagingen waar je nu voor staat kunnen veel betekenis geven aan je leven.
Ikkelien,
Jij hebt veel werk verzet. Idd de eisen van de maatschappij, instanties, school lijkt mij het meest stressvol, meer dan de zorg voor een kind op zich.
Ik ben zelf een ‘kind’ met een rugzakje. Van zichzelf deden mijn ouders het goed, maar hulpverleners hebben hen vaak de verkeerde weg gewezen. Totdat er iemand op ons pad kwam die uitging van mijn mogelijkheden in plaats van alleen mijn beperkingen.
hihi, ik snap helemaal wat je bedoelt.. maar mindfull – “met een pak luiers onder mijn armen in de rij bij de Kruidvat” is voor mij persoonlijk wel echt een stapje te …. raak al overprikkeld als ik die winkel inloop… ben dan ook heel blij dat we die luier periode lang achter ons hebben en ik niet zo vaak in die winkel hoef te zijn..
Vind het erg leuk om te lezen dat het goed gaat met jou, Billy en de kleine man. Veel geluk samen
Haha! Ik snap het, we bestellen ze soms ook op bol.com. Scheelt sjouwen. 😉
Hoi Jelle,
Ook wij hebben het geluk om een gezond zoontje van nu 2 maanden te mogen grootbrengen, en wat je omschrijft is erg herkenbaar. Heb een soort rust gevonden die ik niet ken van mezelf. Het draait niet meer om mij, en dat is eigenlijk best fijn. En als hij dan een keertje lang slaapt en ik daardoor even kan zonnen in de tuin, dan geniet ik 100x meer van dat moment.
Veel plezier met het thuiszitten!
Veel plezier!
Precies Kristel! De kleine fijne momenten worden nóg waardevoller. Bijzonder (en fijn) hoe dat werkt! 😊
Jelle wat kun jij alles goed onder woorden brengen en wat een wijsheid heb jij in je. Dat niet alleen je doet er ook wat mee en helpt andere ook een eind op weg. Top! Ga zo verder …..
Ouderschap….. Dat moment, dat je realiseert dat het i.p.v. al je perfect doordachte en bedachte ideeen en plannen hoe jij het toch anders zou gaan doen qua opvoeden en grootbrengen van je kind vooral maar om 1 ding draait: loslaten en accepteren dat het gaat zoals het gaat….
Oh en het CB. Ik werk er. Gelukkig is het niet overal kommer en kwel hoor, zoals hierboven beschreven. Gelukkig zijn er ook medewerkers die zich realiseren dat je nu eenmaal niet een stuk van je kind kunt afhakken ;-) Het draait allemaal om communicatie. Uit kunnen leggen waarom je op deze zaken let i.p.v. simpelweg bot je uit te laten. Hopelijk treffen jullie dergelijke mensen.
Veel wijsheid en genieten toegewenst in je vaderschap. Oh…. en veel koffie… ;-)
Haha, precies! Dankjewel. En wij hebben inderdaad prima ervaringen met het CB tot nu toe. Ik gebruik de feedback gewoon als input. En als de input nergens op slaat, dan leg ik het rustig naast me neer. Niets aan de hand. 😊
Recentelijk leerde ik ipv FOMO, JOMO kennen. De joy of missing out, want waarom moet je zoveel als je ook met minder gelukkig bent of zelfs gelukkiger!
Ik vraag me af: als het inderdaad lukt volledig tevreden en gelukkig te zijn in het moment, blijf je dan niet stilstaan? Als je dat vind, waarom zou je dan nog iets nastreven, ambities of wensen hebben en bijvoorbeeld een kind aan je leven toevoegen? Als het allemaal goed is zoals het is, waarom dan ouders worden en je leven zo veranderen? Ik ervaar enerzijds die tevredenheid, terwijl mijn leven er helemaal niet uitziet zoals gepland. Maar het is een mindshift geweest om hierin te gedijen en me goed te voelen. Enerzijds zou ik nu niets aan mijn leven willen veranderen, anderzijds zit er zo’n stemmetje in mn hoofd dat ik er niet uithaal wat eruit te halen is… dat ik op het gebied van werk meer kan dan ik doe bijvoorbeeld. Het zijn misschien oude overtuigingen die vinden dat ik “mijn kwaliteiten moet benutten” terwijl ik op dagelijks niveau met plezier doe wat ik doe en tevens allang ervan overtuigd ben dat mijn betaalde werk mij niet definieert. Benieuwd hoe jij aankijkt tegen de balans “gelukkig in het nu” en “dromen waarmaken”.
Ik denk dat je niet bang hoeft te zijn dat je zomaar zó tevreden wordt dat je nooit meer iets zou willen ondernemen. Aan de ene kant omdat dit voor maar weinig mensen is weggelegd (we mogen al blij zijn als we ons regelmatig tevreden voelen). Aan de andere kant omdat je – zelfs als je mindful en tevreden bent – je nog steeds geïnspireerd zult voelen om dingen te ondernemen.
Een goed leven is niet een leven waarin je volledig passief bent. Een goed leven is een leven waarin je lekker mee gaat in de stroom en doet wat goed voelt. Soms voelt het onwijs goed om in actie te komen en zaken te veranderen. Niet vanuit ontevredenheid, maar vanuit inspiratie. Omdat je nieuwsgierig bent of het gewoon leuk vindt.
En STEL dat je echt op een plek komt waar je je volledig tevreden voelt voor altijd, en nooit meer iets wilt veranderen (wat haast onmogelijk is, want het leven is veranderlijk) – wat is dan het probleem? Als je compleet gelukkig bent met die situatie – perfect.
Met andere woorden, ik zou me hier geen zorgen om maken. Je kunt denk ik gerust meer tevredenheid en innerlijke vrijheid ontwikkelen zonder bang te zijn dat je passief wordt. 😊
Wat een rijkdom om te mogen ervaren! Ik ben ook moeder van een gezonde zoon van 1 jaar en ik herken dit verhaal heel goed. Fijn om het zo duidelijk te lezen..🙏 alle goeds gewenst!
Ik heb erg veel respect voor jullie!! Wat doen jullie dit fantastisch💗
Gelukkig zijn jullie samen en een prachtig mooi gezond kindje. Hoe mooi is dat en het is jullie zo gegund!!!
Ik wil niet klagen ,maar een prematuur doodziek kindje deze met 30 weken met spoed sectio gehaald moest worden. Ik zelf 3 dagen in coma gehouden,omdat ik ook erg ziek was. Een man waarvan ik snel daarna gescheiden ben,omdat drank en gokken belangrijker waren…..
Ben nu al 5 jaar behoorlijk erg pijnlijk ziek,spierziekte en een lieve gehandicapte dochter😍💗 en desondanks alles,ben ik erg dankbaar. Genieten van al het moois,ook al is dit in mijn situatie niet altijd prettig en vooral de helse pijnen pffff. Maar geniet van alle mooie dingen en knuffels en liefde van elkaar💖.
Nogmaals,respect voor jullie 💗
Ga zo door!! Want ik lees en leer iedere keer weer van jullie en jou prachtige verhalen en leerzame leesvoer.
Liefs
Hi Jelle, allereerst gefeliciteerd en veel geluk met jullie baby Jake! Ik vond het altijd al leuk en inspirerend om je stukjes te lezen, maar nu je vader bent geworden helemaal! Het hebben van kinderen (ik heb er zelf 2, al iets ouder) verandert je leven volledig en geeft zeker wel weer nieuwe uitdagingen en inzichten mbt tot vrijheid, minimalisme, blijheid,etc. Ik blijf je dus graag volgen!
Wauw Jelle, wat fijn om dit te lezen. Dit had ik net even nodig met mijn kleine ‘gilpiet’ van 9 maanden ;-). Ik ben elke dag intens dankbaar dat ik twee gezonde dochters heb. Maar soms… Soms vraag ik mij af wanneer ik weer een keer rustig kan eten zonder keihard gegil naast mij of een kronkelende worm op schoot die je eten in het rondte strooit haha. Nu voel ik weer inspiratie om anders tegen de situatie aan te kijken! Heel veel geluk met zijn drietjes. En bedankt dat je dit met ons deelt! Ik word altijd blij van jouw teksten en video’s!
Heel interessant om te lezen. Ik werk met baby’s. Als ik bezig ben een baby in slaap te wiegen denk ik soms aan al het werk dat ik daarna nog moet doen. En soms ga ik helemaal op in het moment. Ga ik dieper ademen en geniet ik van de rust. Door dit artikel word ik me er ineens bewust van. Bedankt!
Ik vind de herkenbaarheid vooral geweldig! Onze dochter en schoonzoon hebben 2 van die geweldige jongetjes gekregen. Ook geboren in Florida. Hun geboorte moeder komt uit Haïti. Wij zijn als oma en opa super trots op ‘de jongens’
Dag Jelle, ik weet niet of het hier helemaal de juiste plaats is om dit te gaan schrijven, maar ook ga het toch doen. Ik vind het nu extra leuk om sommige artikelen te lezen nu Jake in jullie leven is :) Het motto om goed, duurzaam en kostenbewust te leven én tijd te besparen deel ik met jullie, soms niet altijd makkelijk met een kind. Om niet in de rij te hoeven staan met een pak luiers gebruik ik wasbare luiers, dat bevalt heel goed, en ik heb ze altijd in huis ;) op de ouders natuurlijk beurs (2x per jaar in doorwerth) blijken er al veel meer ouders bezig te zijn met bewust leven, én dat er al allerlei slimmigheidjes bestaan, zoals mee groei kleding! Soms heb je dus niet eens zoveel spullen nodig als het in eerste instantie lijkt, en dát scheelt ook weer, tijd, geld en dus vrijheid ;p
Ik weet niet hoe oud de bovenstaande tekst is, maar het is de moeite waard om te reageren vind ik. Ik ben nu 12 weken bewust alleenstaande moeder van een meisje. Ik was een moment aan het overpeinzen, twijfelen, vergelijken. Ik las jouw mooie tekst en sta gelijk weer met beide benen op de grond! Tuurlijk, je hebt gelijk! Ik heb ook die mindfullness ervaring in het donker, als ik eerst spanning voel omdat ik wil dat de baby stopt met huilen, maar als dat lukt is het heerlijk om de spanning te voelen wegglijden en eventjes stil te staan hoe bijzonder het moment is. Ik ervaar vrijheid in het feit dat ik de keuze heb mogen maken en het proces heb kunnen meemaken om alleenstaande moeder te worden/zijn.
beste Jelle,
Heel erg bedankt voor dit artikel. Ik ben net moeder geworden en hoewel ik me goed had voorbereid (dacht ik), voelt het alsof ik in een rollercoaster van emoties terecht ben gekomen. Onzekerheden, angsten, verlies van vrijheid, veranderende relaties, alle meningen , veranderend lichaam etc etc.Dit artikel lees ik bijna elke dag en het geeft me weer ‘grond’ en het gevoel dat ik terug kan keren bij mezelf en erop kan vertrouwen dat ik het goed doe- en naar mijn beste vermogen handel.