Een herkenbare roep om hulp
Ik ontving een mail van een lezeres met daarin een prangende (en herkenbare) vraag:
Hoi Jelle!
Iedere week lees ik met veel plezier je blogs en vaak heb ik er veel aan. Zo ben ik afgelopen zomervakantie niet aangekomen door jouw handige tips!
Nu ben ik laatst tot de conclusie gekomen dat mijn vriendinnen en ik door een lastige periode in ons leven gaan. We zijn allemaal rond de 40, hebben veelal 2 kinderen tussen de 4 en 10, een parttime baan en een lieve man.
We zijn hele dag druk met âto doâ lijstjes afwerken, huishouden doen en voor de kinderen zorgen. De avonden die we voor onszelf hebben ploffen we op de bank en zitten we naast onze partners doelloos moe iets te kijken op tv.
Maar we missen iets en denken âis dit alles?â
Een vriendin is verliefd geworden op iemand anders en beseft zich dat het komt door het lege gevoel dat ze alle dagen heeft. De andere gunt zichzelf niets meer en ikzelf denk vaak âwordt het nog leuker?â
Jij zit zelf ook in de fase van werken combineren met kinderen, een partner en een huishouden. Ik hoop dat jij met je frisse blik tips hebt om het leven weer een positievere wending te geven zodat we weer happy kunnen zijn en het gevoel hebben dat we leven.
Hartelijke groeten,
N.
OkĂ© – goede punten. Laten we eens kijken hoever we kunnen komen samen in dit artikel.
Ik ben er zelf ook nog niet uit
Laten we beginnen bij het begin: ik herken de worsteling en ik ben er zelf ook nog niet uit.
Sterker nog – ik vind het combineren van gezin, werk en privĂ© regelmatig behoorlijk uitdagend. Net toen ik het gevoel had de boel weer een beetje âonder controleâ te hebben wanneer Jake de vier naderde, werden we blij verrast met de komst van Sophie – en begon de zoektocht voor mij weer opnieuw.
Terwijl ik dit schrijf zijn Jake en Sophie 4 en 1 jaar oud.
Ik ben hier vrij open in tegen andere ouders, vooral omdat ik graag wil leren van de ouders die âvoorlopenâ op ons. Wat mij opvalt is dat iedereen de worsteling herkent en ondergaat en dat niemand met een oplossing komt die je nog niet eerder hebt gehoord.
Met andere woorden: ik denk dat de oplossing niet buiten ons ligt, maar vooral in ons.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er niets praktisch te doen is – want er is altijd wel iets dat je kunt doen om de situatie beter te maken. Maar soms spelen er ook andere dingen:
- We zien de mogelijkheden wel, maar zijn niet bereid om die stappen te zetten omdat het nu teveel van ons vraagt;
- We zijn bereid om de stappen te zetten, maar hebben moeite om de tijd/energie te vinden om het daadwerkelijk uit te voeren;
- We gaan aan de slag, maar worden steeds van ons positieve spoor geworpen omdat er âietsâ gebeurt (kind wordt ziek, jij wordt ziek, etc.), en je hebt moeite om jezelf steeds weer te herpakken.
Binnen de beperkingen die we ervaren hebben we natuurlijk wel bewegingsruimte. En het fijne is: wanneer je positieve veranderingen doorvoert ontstaat er vaak een opwaartse spiraal.
Dus laten we eens kijken wat je kunt doen. Ik deel het even op in twee categorieën: praktisch en mentaal. Hoe kun je balans brengen in de situatie die je omschrijft, en weer in een positieve spiraal terecht komen?
De praktische kant van balans met kinderen
Ik ben er inmiddels wel uit dat deze worsteling in praktische zin alleen te verbeteren is wanneer je bereid bent om knopen door te hakken.
Wat ik hiermee bedoel? Je moet heel bewust besluiten om bepaalde dingen niet te doen zodat je andere dingen wél kunt ervaren.
Bijvoorbeeld:
- Minder drukke weekenden plannen.
- Minder âplaydatesâ plannen voor de kinderen.
- Minder georganiseerde sporten en hobbyâs voor de kinderen.
- Niet proberen ondertussen mega culinair te koken.
- Niet proberen allerlei andere projecten op te starten.
- Niet proberen een VT-wonen interieur te hebben.
- Niet ondertussen proberen enorm actief te zijn op sociale media.
- Niet bang zijn om dingen te missen.
- Keuzes maken in je sociale leven, en minder dingen doen die energie vreten.
- Nee durven zeggen wanneer je je overladen voelt, ook als dat ontzettend moeilijk voelt.
- Niet proberen te leven zoals je deed voordat je kinderen had – want dit leidt alleen maar tot frustratie en teleurstelling.
Alles doen is nooit het doel – een hoge levenskwaliteit is het doel.
Verrassend vaak bereiken we dit juist door minder te doen, willen en hebben. Zo ontstaat er broodnodige speelruimte om gewoon te zijn, genieten en ontspannen.
Je kunt daarnaast enorm veel ruimte creĂ«ren door de lat lager te leggen en de transitie te maken naar een meer eenvoudige levensstijl. Je leven voldoet dan minder aan alle ânormenâ van je omgeving, maar je verhoogt ook de levenskwaliteit van het hele gezin.
Meer rust, meer speelruimte, meer tijd voor jezelf, etc.
Bijvoorbeeld: jij of je partner (of beiden) zou misschien minder kunnen gaan werken, waardoor de situatie minder onder âspanningâ komt te staan. Maar dit betekent wellicht óók dat andere dingen niet langer mogelijk zijn, zoals een luxe vakantie. Deze afweging moet je voor jezelf maken, maar je kunt klein beginnen.
Simpeler leven is een uitweg uit de ratrace – dat geldt ook wanneer je een gezin hebt. Vrijwel iedereen zoekt de oplossing in âmeerâ. Meer spullen, meer activiteiten en projecten. Maar eenvoud is een vorm van luxe die vrijwel niemand zichzelf gunt. De luxe om gewoon relaxed te leven.
Verder is het altijd waardevol om te onderzoeken hoe je het leven kunt stroomlijnen waardoor je minder tijd en energie kwijt bent aan terugkerende bezigheden.
- Stroomlijn je huishouden.
- Stroomlijn de boodschappen.
- Stroomlijn eten bereiden.
- Stroomlijn het maken van de lunchpakketten.
- Stroomlijn de stroming van spullen door het huis.
- Help je kinderen zelfstandiger en behulpzamer te worden. Dit levert je in het moment waarschijnlijk meer âgedoeâ op, maar op de lange termijn helpt dit het leven van iedereen in huis eenvoudiger maken.
- Help je kinderen wennen aan een leven met minder prikkels en activiteiten. Minder schermen, vaker âvervelenâ. Gewoon thuis zijn en âlanterfantenâ – dat is een verrassend waardevolle vaardigheid! Het cultiveert geduld, creativiteit en concentratie.
Zie ook mijn praktische Bundel met tips om je leven te stroomlijnen.
Daarnaast is het waarschijnlijk slim om – zeker in deze fase van je leven – hulp in te schakelen:
- Wij hebben om de week hulp in de huishouding en dat scheelt Ă©norm in deze fase. Het kost wat, maar ik vind het iedere euro dubbel en dwars waard.
- Bouw aan een oppas-netwerk. Wij kunnen hier nog beter in worden, nu zijn het vooral familieleden die oppassen. Hoe meer mensen je vertrouwt, des te meer opties en vrijheid je hebt.
- Vraag hulp aan familie en vrienden in tijden waarin het je even teveel wordt. Je hoeft niet alles zelf te doen, bovendien kan hulp vragen en accepteren erg gezellig zijn en je relaties verbeteren.
- BSO en kinderopvang zijn niet goedkoop, maar creëren een hoop vrijheid wanneer dat nodig is.
Je kunt ook kleine stappen zetten om jezelf een beetje op te tillen uit de âmodderâ.
- In plaats van de hele avond tv kijken, kun je wellicht eerst een halfuurtje iets positiefs voor jezelf doen. Schrijf bijvoorbeeld in je dagboek, maak een korte wandeling, doe wat yoga of meditatie, sport wat. Plof dĂĄĂĄrna lekker op de bank.
- Je kunt gedurende je dag – tussen de drukte door – af en toe een moment pakken om even tot jezelf te komen. Voel je voeten op de grond, haal rustig adem, ontspan je lichaam en âcheckâ even hoe je je voelt. Geen smartphone maar aandacht.
- Je kunt onderzoeken hoe vaak je probeert te âontsnappenâ in je smartphone. Nieuws, sociale media, entertainment – probeer het te minderen. Breng je aandacht meer in het moment, ook als het moment je niet bevalt. Dit brengt rust, waardoor je je minder opgejaagd voelt.
- Zorg dat je leuke dingen in het verschiet hebt voor jezelf. Plan een etentje met een goede vriendin, kijk of je een nachtje weg kunt met je partner, neem een dag vrij en ga een dagje naar de sauna terwijl de kinderen op school zitten.
Veel van deze stappen heb je vast al eerder gehoord. Dus laten we eens kijken naar een meer duurzame manier om deze worsteling Ă©cht op te kunnen lossen in jezelf.
De mentale kant van balans vinden
Ik ken het hoor – het gevoel van: âDit is oncomfortabel, ik wil dit âfixenâ, dit gevoel moet weg. Ik wil dat het gewoon makkelijk en comfortabel wordt!â
Vaak leidt dit gevoel tot actie, en leidt die actie tot het oplossen van de oncomfortabele situatie. Dingen âfixenâ in ons leven werkt vaak zo goed, dat we het gevoel krijgen dat we alles kunnen en moeten âfixenâ.
En dan word je moeder of vader – en blijkt het allemaal niet meer te werken.
Na vier gebroken nachten en een hele middag stoeien met een eigenwijze peuter ben je blij dat je nog de energie vond om je eigen tanden te poetsen. Je âfixtâ erop los, maar niets lijkt te helpen. Alle tips in de wereld lijken geen verschil te maken – het blijft heftig, het blijft moeilijk.
Wat kun je doen? Mindfulness.
Stoppen met tegenstribbelen en de situatie laten zijn zoals het is.
Niet langer wegrennen voor die oncomfortabele gevoelens, maar ze toelaten en ervaren. Stoppen met fixen en beginnen met accepteren.
- Je voelt je overbelast en MOE.
- Je voelt je gevangen.
- Je voelt je âleegâ vanbinnen.
- Je loopt over van zelftwijfel (doe ik het wel goed?).
- Je voelt misschien angst en onrust.
- Je ervaart wellicht FOMO.
Prima. Het is oncomfortabel – maar laat deze gevoelens er eens gewoon zijn. Voel ze, ervaar ze, breng je aandacht er naartoe zonder ze te proberen veranderen.
Op deze manier kun je leren om deze gevoelens los te laten, zoals ik in deze Bundel verder uitleg.
- Duik niet weg in je smartphone.
- Troost jezelf niet met lekker eten.
- Laat die fles wijn dicht.
- Zet de televisie uit.
- Sluit je ogen, ontspan en voel wat er gevoeld moet worden. Voel de angst en onzekerheid. De eenzaamheid, de vermoeidheid. Deze gevoelens moeten passeren, laat ze er rustig zijn. Pas wanneer je ze bewust âdoorvoeltâ zul je ze los kunnen laten.
Je zit middenin de drukste fase van je leven – het is logisch dat je je zo voelt.
Vrijwel alle ouders voelen zich (regelmatig of constant) moe, overbelast en belemmerd. We zijn dol op onze kinderen en houden zielsveel van ze, maar ze houden ons ook een enorme spiegel voor en dat kan confronterend zijn. Tegelijkertijd zijn we bezig met iets prachtigs: je hebt de vrijheid gekregen om te ervaren hoe het is om kinderen groot te brengen.
Het is een doldwaas avontuur. Een avontuur waarin je steeds wordt geconfronteerd met je verlangens en issues. Het ouderschap dwingt je om te groeien.
En een groot deel van die groei schuilt in leren accepteren. Soms kun je er gewoon niets aan veranderen. Dan voel je je moe, overbelast, leeg vanbinnen en is dat gewoon even hoe het is.
Dan voel je ellende – en je kunt leren dat die ellende er gewoon mag zijn.
Start een opwaartse spiraal op
Hoe bind je dit samen om je situatie beter te maken? Simpel: je blijft belachelijk kleine stapjes zetten.
Bijvoorbeeld:
- Terwijl je op het toilet zit neem je een moment om even bewust je gevoelens waar te nemen. Hierdoor voel je je iets lichter.
- In de avond neem je een moment om wat yoga te doen voordat je op de bank ploft. Tien minuten blijkt voldoende, hierdoor voel je je iets lichter.
- Je plant voor komende week een avondje weg met een goede vriendin. Je kijkt ernaar uit, hierdoor voel je je iets lichter.
- Je probeert je aandacht te verplaatsen van de negatieve gedachten naar positieve aspecten van je dag. Dingen waarvoor je je dankbaar voelt. Een kus van je dochter, een moment dat er harmonie in huis heerst, een goede nachtrust, etc. Hierdoor voel je je lichter.
- Je schrijft in je dagboek, en onderzoekt bijvoorbeeld je vraag âwordt het nog leuker?â Want wat zou je dan graag willen? Hoe kun je dit op kleine manieren realiseren in de huidige situatie? Hoe kun je de minder leuke kanten een beetje beter maken? En hoe zou je dit verlangen kunnen loslaten en berusting vinden in de situatie zoals het nu is?
- Je zoekt hulp bij specifieke obstakels die je ervaart in het ouderschap. Misschien zijn er boeken over geschreven of bestaan er cursussen over. Wellicht kun je je aanpak veranderen waardoor alles eenvoudiger en lichter voelt.
- Je bespreekt je gevoelens met je partner. Het kan enorm opluchten om gewoon op tafel te gooien hoe uitdagend je het allemaal vindt. Wellicht kunnen jullie elkaar ondersteunen op nieuwe manieren.
- Bespreek je worstelingen met goede vrienden. Je komt al snel tot de conclusie dat iedereen het ouderschap uitdagend vindt op een of andere manier. Je bent niet gek, hoera!
- Probeer te ontspannen in je situatie. Het is zoals het is. Je kunt van alles veranderen – mits je er de tijd en energie voor vindt. Maar het is om te beginnen vooral belangrijk dat je stopt met âvechtenâ met de realiteit en leert ontspannen en accepteren. Vanuit zoân positie wordt het veel makkelijker om positieve veranderingen door te voeren.
- Doe je best om te genieten. Het voelt misschien verleidelijk om altijd maar naar de volgende fase toe te leven, in de hoop dat je leven dan makkelijker wordt. Maar onthoud dat het allemaal ook weer zĂł voorbij is. Tegen die tijd zul je achterom kijken met weemoed naar de momenten die je nu zo graag wilt âfixenâ. Je kind is maar Ă©Ă©n keer vier – die plotselinge kusjes en knuffels verdwijnen binnenkort en komen niet meer terug.
- Durf te lachen om de absurditeit. Zit je dan: twee volwassenen die samen de hele wereld aan konden. Je hebt al zoveel meegemaakt, zoveel voor elkaar gekregen. Zoveel talenten en capaciteiten. En nu zitten jullie futloos op de bank, bijna te moe om naar bed te gaan – vanwege een paar kleuters! Het is best komisch en verhelderend eigenlijk.
In het kort: maak je niet te druk, zet kleine positieve stapjes voor jezelf, geniet zoveel mogelijk van deze fase en wees niet bang om hulp in te schakelen. Praat met iemand als dat helpt, schakel een coach in of ga langs de huisarts als het je echt teveel wordt.
Accepteer en observeer de uitdagende gevoelens die je ervaart. Laat ze rustig passeren zonder ze te veranderen. Het is wat het is – en het mag zo zijn op dit moment.
Het is belangrijk dat jij je gelukkig voelt – juist vóór je kinderen. Dan ben je namelijk een betere ouder. Je bent dan ook een betere partner en verkleint daarmee de kans dat je kinderen een ellendige break-up zullen meemaken.
Als jij goed in je vel zit groeien je kinderen op met het gevoel dat de wereld een positieve, fijne plek is. Dat ze veilig zijn. Ze ervaren blijdschap, liefde, harmonie en vertrouwen. Dit geeft ze een positieve basis in een turbulente en chaotische wereld.
Maak de nodige aanpassingen, en zoek de oplossing vooral in jezelf.
Ik hoop dat dit helpt. Via de links in dit artikel vind je meer hulpmiddelen, hieronder heb ik nog een waardevolle Bundel klaargezet die je stap voor stap meeneemt om je leven meer in balans te brengen. đ
Balans vinden in je leven
Hoe vind je tijd voor jezelf in een druk gezin, met een veeleisende baan, een bruisend sociaal leven - of alles tegelijk? Als je worstelt met het vinden van balans heb ik goed nieuws voor je.
In deze compacte cursus laat ik je zien hoe je anders kunt kijken naar balans. We ruimen een aantal stressverhogende misverstanden op en zetten stappen richting een leven met meer balans.
Ervaar meer overzicht, rust en het heerlijke gevoel dat het leven gewoon lekker loopt.
Doe je mee?
Deze cursus ontving een gemiddelde waardering van 9,4 door duizenden deelnemers.
Reacties
Wij zijn een gezin met 4 kids (waaronder een puber en een peuterđ) en hebben ooit voor het volgende gekozen en we zijn er nog steeds heel blij mee:
Een eenvoudig leven met 1 werkende ouder, geen oppas, geen schoonmaakhulp, geen bso, geen kinderopvang, enz. Hierdoor hebben we geleerd om te genieten van de kleine dingen (heerlijk met mn peutertje op de fiets boodschapjes doen), hebben we rust in ons gezin, ervaren we veel voldoening (door het roeien met de riemen die we hebben) en kunnen we tegen een stootje als het even tegenzit (er is voldoende ruimte voor keuzes te maken). Het klinkt saai, maar we leven en genieten heel intens en voelen ons rijk!
Als de zoveelste ruzie of discussie achter de rug is, probeer ik steeds bewust de luisteren naar de rust/ stilte/ mijn gevoel. De traantjes en het overmatig zuchten komen dan net iets vaker, maar zijn ook weer des te sneller weg en dan komt de dankbaarheid ‘jeuh, dat hebben we ook weer overleefd en ik heb het goed gedaan’.
Waauw Jelle,ik heb al veel schrijfsels van je-met plezier- gelezen maar dit artikel is er voor mij ‘boenk op’ !
Als mama van 5 kinderen ben ik het met elke letter in je artikel eens! Dit is waardevol voor beginnende Ă©n ervaren ouders! Dag per dag vooruit,hier en nu…hoe groter ons gezin werd hoe eenvoudiger we het maakten en dat helpt zo! Keep on going…đȘ
Mooi stuk en essentiële punten.
Ik heb zelf nog geen kinderen, maar herinner me uit mijn eigen jeugd. Kerst, verjaardagen en andere feestdagen werden uitbundig gevierd en daar heb ik warme herinneringen. Maar op gewone dagen was er ruimte om buiten te spelen, binnen te spelen, voor een kop thee. Onze ouders deden trouwens ook leuke dingen met ons zoals naar de dierentuin of de grote speeltuin, maar het voelde nooit als een overvol programma.
Sommige mensen plannen ook op vrije dagen hun agenda vol, goed bedoeld. Maar je hoeft niet 5 leuke activiteiten in een weekend te plannen. 1 is ook goed. Zowel ouders als kinderen hebben ook vrije tijd nodig, om te ontspannen en iets voor zichzelf te doen.
Hoi Jelle, wat schrijf je dit eerlijk en mooi op. Het is zo waar! Als ik dit had geweten toen mijn kinderen deze leeftijd hadden, had ik die burnout misschien niet gehad…. (die overigens wel goed was voor mijn carriereswitch die me veel gegeven heeft dus geen spijt van hoe het gelopen is). Goed bezig, blij met je bijdrage aan deze wereld!
Duidelijk verhaal. Wat als je juist geen geld hebt voor extra opvang, een zeer beperkt opvangnet hebt (die wij ook niet willen overbelasten) en de kinderen mij -hoe normaal ook- steeds weer leeg trekken op het moment dat het net lekker loopt? Ik ben moeder van twee kinderen 2 & 4. Mijn partner werkt en ik zit onvrijwillig thuis. Dit vanwege fibromyalgie, een energie batterijtje dat sneller leeg is. Als mindfulness, acceptatie & zingevingscoach ben ik de afgelopen jaren doorgekomdn, echter begin ik mij nu echt tot vervelends toe te vervelen. Bore-out. Ik leer de kinderen zelfstandiger te worden, dat gaat met 1 stap vooruit en 2 terug. Ik kan nu niet een paar uurtjes in de week gaan werken, omdat we dan zoveel extra aan kinderopvang kwijt zijn. Dat hebben we niet. De oudste is regelmatig ziek (zijn we mee bezig) zelfs vrijwilligerswerk opstarten lukt niet. Er gebeurd altijd wel wat hier en dat moet ik dan opvangen. De houding van dankbaarheid, acceptatie en deze tijd krijg je nooit meer terug, is zeker aanwezig. Ik heb andere voeding nodig, om een leukere mama te blijven…. Iedere keer als ik daarin stappen zet, fluiten de kinderen mij terug. Wat nu?!
Dat klinkt uitdagend Fem. Ik denk toch dat het belangrijk is om berusting te vinden in de situatie. Je zegt dat je kinderen onafhankelijker maken gaat met 1 stap vooruit en 2 stappen terug – ik neem aan dat je het omgekeerd bedoelt? Zo ja, probeer je dan vooral te focussen op die kleine stappen die wĂ©l gezet worden.
De tropenjaren gaan voorbij. Wellicht is dit niet het moment om jezelf buitenshuis te ontwikkelen, maar om je geluk op een acceptabel peil te houden totdat er meer ruimte komt voor je andere wensen.
Dat is niet wat je wilt horen, maar als je van alles probeert en steeds wordt ‘teruggefloten’, is dit wĂ©l wat er daadwerkelijk gebeurt. In plaats van blijven vechten tegen die realiteit, zou je kunnen onderzoeken wat er gebeurt als je er juist in gaat hangen. Dit proces van acceptatie en aanvaarding zou bovendien een interessant pad van persoonlijke en spirituele groei kunnen zijn.
Je kids zijn nu je leven. Doe wat je moet doen om je levenskwaliteit minimaal te waarborgen voor jezelf. En accepteer dat het nog 1-2 jaar kan duren. Vaak wordt ons leven direct beter wanneer we stoppen met vechten tegen de realiteit, en berusting vinden in ‘dat wat is’.
Dit weet je allemaal al natuurlijk als mindfulness coach, maar soms is het waardevol om het van een ander te horen. Ik hoop dat dit op zijn minst een beetje helpt. Succes! đ
Hey Jelle,
Wat fijn om antwoord te krijgen. Wordt enorm gewaardeerd! Dank je wel.
Het is een behoorlijke uitdaging waarin de kinderen ons in rap tempo laten groeien. Dat is inderdaad het positieve eraan. Er word hier heel wat aan persoonlijke groei, spiegels, oude patronen en overtuigingen gewerkt haha. En nee, je las het goed. Het is echt 1 vooruit en 2 naar achteren. We hebben strong headed kinderen. En als ze besluiten dat ze het echt niet kunnen of willen (terwijl ze het tegendeel al bewezen hebben) dan gebeurd het ook echt niet. Ik besef nu dat daar waarschijnlijk nog een boodschap voor ons als ouders in ligt ;-)
Het gekke is dat op dagen dat de energie laag is of ik veel pijn heb, de overgave snel is gemaakt en ik dankbaar ben voor alles wat wel lukt. Ik kan het wel! Zodra ik mij fitter begin te voelen en meer ruimte ontstaat, dan gaat het weer wringen. Interessante waarneming…
Ik weet het inderdaad. Ik ben mens met mijn eigen weg. Soms is het gewoon fijn om het van iemand anders te horen. Ik heb nu twee punten waar ik mij in kan verdiepen. En samen met de 30 tips over minder suiker, kom ik dit jaar in ieder geval weer door ;-)
Ps ik kan ook echt wel intens genieten hoor van onze (b)engeltjes. Er zijn zoveel parels om nog te verzamelen.