“My humanity is bound up in yours,
for we can only be human together.”
Desmond Tutu
Vertrouwen in de mensheid ontwikkelen
Als je het journaal kijkt dan klinkt dit misschien irrationeel – maar ik heb vertrouwen in de mensheid. En waar veel mensen steeds sceptischer worden naarmate ze ouder worden, merk ik dat mijn vertrouwen steeds sterker wordt.
Ik dacht: ik leg het eens uit. Wellicht helpt het je ook anders te kijken naar de mensen om je heen, en zo met meer liefde en compassie door je dag te gaan.
1. Ik zie mezelf in anderen
De afgelopen jaren valt één ding me keer op keer op: hoe verschillend we vanbuiten ook lijken, vanbinnen lijken we verrassend veel op elkaar.
Als mensen willen we in de basis dezelfde dingen. We zoeken geluk en liefde en we willen ons onderdeel voelen van iets groters. Deze universele behoeften koesteren we allemaal in ons. En om die reden ervaren we grofweg dezelfde worstelingen.
We gedragen ons allemaal anders. Er zijn namelijk een heleboel wegen richting geluk en een heleboel verschillende seizoenen in ons proces van innerlijke groei.
Er zijn ook een heleboel doodlopende wegen. En hoewel we ze soms kunnen vermijden, is het vaak ontzettend waardevol om er zelf achter te komen.
Sommige mensen gebruiken hun leven bijvoorbeeld om geluk te vinden in macht, rijkdom en invloed. En hoewel dit een hele interessante en turbulente weg kan zijn, blijkt deze route naar geluk hoogstwaarschijnlijk doodlopend te zijn. Die realisatie is het moment waarop mensen zichzelf – als ze door willen groeien – opnieuw uitvinden.
En in al die zaken herken ik mezelf. Ik heb ook een hoop doodlopende wegen verkend. Ik heb ook gemerkt dat ik soms denk te weten hoe het leven werkt, waarna ik inzag dat ik ook maar wat doe en helemaal niets zeker weet.
Alle mensen, inclusief jij en ik, ervaren alle emoties in meer of mindere mate. En we kunnen ons allemaal verplaatsen en herkennen in de worsteling van anderen. We zijn niet zo verschillend vanbinnen, ook al kiezen we voor ander gedrag, andere overtuigingen en andere woorden.
2. Ik zie dat mensen worstelen
In mijn observatie proberen mensen het goede te doen, maar onze definities van wat ‘goed’ is lopen sterk uiteen. In de basis zou je kunnen stellen dat je alle acties gemotiveerd door liefde kunt zien als ‘goed’ en alle acties gemotiveerd door angst kunt zien als ‘niet goed’.
Waar dingen die we als goed bestempelen ons dienen op de lange termijn, en de minder goede dingen niet.
We weten allemaal hoe angst voelt. Hoe verlammend en overweldigend het is. Hoezeer het je gedachten kaapt en je kan aanzetten tot gedrag dat je – in een minder angstige staat – nooit zou goedkeuren.
Maar toch doe je het, want dat doet angst.
Mijn stip aan de horizon is liefde. Hoe meer ik dat gebruik als intentie en motivatie, des te meer redenen ik zie om liefde te voelen voor het leven. En des te beter ik de worstelingen van anderen begrijp.
Ik begrijp wat angst met mensen doet omdat ik zie wat angst met mij doet. Angst is wat overblijft als er geen liefde is. Als mensen bang zijn gedragen ze zich niet liefdevol. Compassie is pas mogelijk als we leren om van onszelf te houden en deze liefde begint over te lopen.
Het is niet mijn karakter om ‘te vechten tegen het kwaad’. Mijn missie is de duisternis verjagen door het licht in te schakelen. Meer liefde, meer liefde, meer liefde.
Ik begrijp waarom mensen zich gedragen zoals ze zich gedragen. Dat wil niet zeggen dat ik het ermee eens ben of het goedkeur. Maar het geeft me vertrouwen, omdat ik zie dat er een uitweg is uit de duisternis.
3. Ik zie onschuld in mensen
Hoeveel we ook praten, hoe slim we ook overkomen, hoe wijs, mindful, spiritueel of geleerd we ook overkomen – één ding hebben we gemeen: we hebben allemaal geen idee wat er gaande is.
Diep vanbinnen zijn we allemaal als onschuldige kinderen met een ‘grote mensen jas’ aan. We doen net alsof we de boel onder controle hebben. We houden ons groot naar onze omgeving. We bouwen ons leven, banen ons pad, pikken hints op en sturen bij richting geluk en blijdschap.
Maar niemand heeft de definitieve antwoorden op de vragen die bij iedereen uiteindelijk gaan knagen.
Vragen als:
- Wat is realiteit?
- Waarom ben ik hier?
- Waarom is er iets in plaats van niets?
- Waarom kan ik alleen dit lichaam waarnemen, en het leven niet waarnemen vanuit jouw perspectief?
- Wat is er aan het einde van het heelal?
- Wat gebeurt er als ik overlijd?
- Waar is realiteit van gemaakt?
- Wat is tijd?
- Waar was ik voordat ik geboren werd?
- Wie ben ik? Wat is ‘ik’?
- Is er een God? In welke vorm? Wie heeft er gelijk?
- Etc.
In die zin herken ik de onschuld in mezelf, en dus ook in alle mensen die op mijn pad komen. We doen allemaal maar wat, en dat besef is ontwapenend en kwetsbaar.
We hebben zo vaak het gevoel dat dit alleen voor ons geldt, dat wij de enigen zijn die het niet weten en worstelen. Maar nee – het is de worsteling van de hele menselijke familie.
We doen allemaal het beste dat we kunnen. Op basis van wat onze voorouders ons meegaven aan lessen, inzichten en geschriften – en op basis van de inzichten die we zelf opdoen in ons korte leven op deze kleine, blauwe bol ergens in het onmetelijk grote vacuum dat we ons universum noemen.
4. Ik kijk ver vooruit
Persoonlijk heb ik nooit zo’n interesse in de waan van de dag. Wie er vandaag is vermoord, wie er morgen protesteert tegen wat, waar deze week kamervragen over worden gesteld of welke bekendheid wat heeft geTwittert.
Dat betekent niet dat ik onverschillig ben. Mijn aandacht ligt simpelweg op een andere plek.
Mijn focus ligt niet op de kleine golven in onze samenleving, ik houd me bezig met de grotere beweging van eb en vloed. Niet omdat ik de kleine bewegingen niet belangrijk vind, maar vooral omdat ik ze zie als onderdeel van iets groters.
Want ik ben natuurlijk niet gek. Er gebeuren een hoop ellendige dingen in deze wereld. Maar toch zie ik – door de brede trends heen – een heleboel redenen om positief te zijn.
Zoals een burn-out voor veel mensen het moment is om hun leven opnieuw in te richten, zo rennen we als mensheid razendsnel richting momenten waarop een crisis ons dwingt om te veranderen.
We zien dat nu gebeuren vanwege klimaatverandering en de coronacrisis. Nu we er middenin zitten lijkt het allemaal langzaam te gaan (en het mag wat mij betreft altijd sneller). Maar ik denk dat we – als we er over driehonderd jaar op terugkijken – dit zullen beschouwen als een periode van ongekend snelle transformatie.
In slechts een paar decennia gingen we van hippies en de eerste Earth Day naar het klimaatakkoord. De komende decennia zullen we een turbulente periode zien van rappe verduurzaming en een wereld die te midden van verschuivende machtsverhoudingen zoekt naar een nieuw equilibrium.
Een beweging naar een nieuwe manier van leven. Vol groeipijnen, vol trammelant en drama. Waarin periodes gedomineerd door angst worden afgewisseld door periodes gedomineerd door liefde en vertrouwen. Eb en vloed, eb en vloed, eb en vloed.
De mensheid liefdevoller maken
Wij zijn onderdeel van deze beweging. Jij en ik vormen samen een onderdeel van de menselijke familie. Als wij werken om te bewegen richting liefde, vertrouwen en compassie dan hebben we de mensheid een stukje liefdevoller gemaakt op een hele tastbare manier.
Verandering kost tijd, maar het gaat sneller dan ooit. Jouw compassie opent de harten van de mensen om je heen. Jouw liefde en geduld helpen de volgende generatie opgroeien met meer compassie en begrip.
Dit voelt soms uitdagender dan ooit. En het is aan ons om die uitdaging te omarmen.
In plaats van verdrinken in de chaos kunnen we aan de slag gaan. Kleine stappen zetten om onze wereld liefdevoller te maken. Voor ons eigen geluk, voor onze dierbaren, de menselijke familie, al het leven waarmee we deze planeet delen en de miljoenen generaties die nog na ons mogen volgen.
Dit is mijn pad, en ik sta pas aan het begin. Er is nog zoveel te doen. Daarom deel zoveel artikelen gratis via soChicken. En daarom ben ik begonnen met het Broednest. Als interactief platform om samen te bewegen richting liefde. In kleine, praktische stappen.
Duizenden lieve mensen zijn onderdeel van de Broednest familie. Samen maken we een verschil. Word ook lid, en laten we samen stappen zetten.
Reacties
Mooi artikel! je spreekt precies mijn gevoel uit maar zelf kan ik het niet zo verwoorden als dat jij het schrijft.
Fijn geschreven Jelle! 😊👍
Net het boek ‘De meeste mensen deugen’ uitgelezen. Aanrader!
Mooie gedachte over vertrouwen/wantrouwen daar uit gehaald: Als je van mening bent dat je iedereen met wantrouwen moet benaderen (en dat ook doet), ervaar je nooit dat het tegendeel waar is. Als je iedereen met vertrouwen tegemoet treedt, zul je soms bedrogen uitkomen, maar in het overgrote deel van de gevallen bijzondere en mooie ervaringen opdoen.
Hai Jelle,
Het is mooi wat je schrijft en in grote lijnen kan me erin vinden. In de kern zijn er idd een aantal elementen wat we met zijn allen willen. De dingen die jij benoemd: geluk, liefde en van betekenis zijn.
Wat ik zo jammer vind in de huidige maatschappij is dat “de massa” denkt , vindt en bepaald welke weg de ander daarvoor dient te bewandelen. Het zgn “hokjesgeest” denken. Zo hoort het en conformeer je eraan maar aan.
Hierdoor ben ik gedurende mijn leven al zo vaak gestruikeld, gevallen -hard en zacht- en bijna alleen maar weerstand ondervonden. Ik bekijk de wereld nog steeds met de blik van een kind; argeloos en alles uitproberen. Non-conformistisch. Mensen hebben daar moeite mee. Ze hebben geen hokje waar ze me in kunnen plaatsen en dat maakt ze onzeker. Heb daardoor veel te maken gehad met macht, machtsmisbruik van de ander en machteloosheid bij mezelf.
Ik reageer zelden op jouw artikelen omdat ik mede door jouw artikelen ( en dus door jouw :-)) erin ben gaan geloven dat ik “gewoon” mezelf kan en mag zijn. Hierdoor ben ik wèl vrienden kwijtgeraakt en ietwat cynischer geworden richting de mens in het algemeen. Ik zit nu midden in de Grote ommekeer (zoals ik hetzelf noem) en merk dat er ( wel in zeer beperkte mate) gelukkig ook nog andere mensen zijn zoals ik en mij in mijn waarde laten. Maar het blijft een beperkte groep. Ik snap je optimisme ( ik ben het zelf gelukkig ook gebleven) maar vergis je niet in het vastgeroeste denkpatroon van de “kudde”.
De toekomst is nog niet geschreven…. daar wordt verschillend over gedacht, uit een spiritueel denken ;)
Hallo Jelle,
Wat een positiviteit ,waarheid en wijsheid komt er uit jouw mails die je deelt. Liefs krijgen en doorgeven. Dank je wel! Marga
Mijn stip aan de horizon is liefde ! Wanneer alles reflectie is dan betekent dit mantra dat je zelf liefde bent. Prachtig toch !
Aanvaarding en mededogen = begrip en… liefde !
Hartelijke groeten,
Samuel