Zoveel contact en toch eenzaam
Ik heb het geluk dat ik niet functioneer op sociale netwerken. En ik heb het geprobeerd. Sterker nog – ik heb mezelf gepusht. Ik vond dat ik meer moest Twitteren, meer delen op Facebook en mijn best moest doen om Instagram te begrijpen of eindelijk verliefd te worden op Pinterest.
Maar het lukte niet. En bij nader inzien ben ik daar blij mee.
Social media en de constante stroom van inkomende apps maakt me onrustig. En dat begreep ik niet, aangezien iedereen om me heen het zo geweldig leek te vinden. Maar inmiddels begin ik ook dat beter te begrijpen. De mensen om mij heen zijn niet zozeer dol op social media en appen – ze zijn verslaafd.
De nieuwigheid is er inmiddels vanaf. De smartphone begint zijn vaste plek te krijgen in onze cultuur. En deze innovatie heeft onze interactie met elkaar ingrijpend veranderd.
Je merkt het in de trein. Mensen gaan zitten, grijpen direct naar hun broekzak, en swipen door de laatste updates op Facebook. Dat geldt zelfs voor mijn moeder. Zodra ze gaat zitten floept ze de hoes van haar iPad en scrolt ze door de lijst van eindeloze leukigheid. Terwijl mijn vader aan de andere kant van de kamer hetzelfde doet op zijn iPad.
Verslaafd aan de updates. Aan de kijkjes in andermans leven. Aan de leuke nieuwtjes, gekke filmpjes en opvallende infographics. Aan het vreemde gevoel van verbondenheid.
Voel je je soms eenzaam – zelfs als je verbonden bent met tientallen mensen? Zelfs als je elke dag mensen ontmoet? Probeer dan eens een paar van deze tips. Mogelijk helpt het je dat gevoel van leegte op te vullen, en je echt verbonden te voelen met de wereld om je heen.
1. Welke mensen maken je blij?
Denk daar eens over na. Van alle mensen in je leven – online en offline – welke bezorgen jou het meeste geluk? Welk handjevol mensen zijn het meest belangrijk voor je?
In mijn geval is dat Billy, een handjevol goede vrienden en mijn directe familieleden. Er zijn een heleboel mensen in mijn leven die ik geweldig vind. Maar dat groepje mensen heb ik nodig om me gelukkig te voelen.
Wat zou er gebeuren als je meer tijd met deze mensen zou doorbrengen? En dan bedoel ik niet via de app of een social network. Maar echt face-to-face contact.
Echte gesprekken voeren. Samen dingen doen, dingen beleven, eten, knuffelen, huilen, lachen en elkaar helpen.
Ik kan je wel vertellen wat er zou gebeuren: je zou je minder eenzaam voelen.
2. Besteed minder tijd alleen
Tijd die je doorbrengt met je smartphone is tijd alleen. Ook als je met je beste vriendin op de bank zit. Dat klinkt misschien overdreven, maar onderschat de kracht van aandacht niet.
Soms zie ik hoe goede vrienden samen zijn terwijl ze zich allebei begraven in hun smartphone. Aan het appen met andere ‘vrienden’ (die blijkbaar interessanter zijn), foto’s aan het posten van hoe ‘gezellig’ ze het samen hebben.
Je kunt je eenzaam voelen te midden van duizenden mensen. En dat is precies wat er bij veel mensen gebeurt. Wat je nodig hebt is niet meer mensen om je heen. Wat je nodig hebt is aandacht.
Kijk omhoog van je scherm. Je bevindt je in een wereld vol met fantastische mensen. Mensen die dolgraag meer contact hebben, meer aandacht ontvangen.
Als je samen met mensen bent, wees dan samen met die mensen. Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal. Laat dat lichtgevende plankje in je zak, tenzij het je interactie verrijkt (zoals samen foto’s kijken).
Je smartphone niet gebruiken in gezelschap is een eenvoudige gewoonte. Een gewoonte die steeds zeldzamer wordt. Gun jezelf de rust, en geef het voorbeeld aan je vrienden. Zodra ze door krijgen dat jij ze volledige aandacht geeft, krijgen ze zelf minder behoefte om hun smartphones erbij te pakken.
3. Wees af en toe echt alleen
Waar je smartphone je een vals gevoel van menselijk contact bezorgt, geeft afstand van je smartphone je een vals gevoel van eenzaamheid.
Met de smartphone in de hand zijn veel mensen nooit echt verbonden en tegelijkertijd ook nooit echt alleen.
Het is belangrijk dat je je echt verbonden voelt. En het is belangrijk dat je af en toe echt alleen bent. Je weet wel, zoals in de jaren ’80 als je de deur uit ging. Een simpel uitstapje naar een café, het winkelcentrum, het bos, de supermarkt of de bibliotheek betekende volledige onbereikbaarheid.
Een ongrijpbare onbereikbaarheid die ruimte geeft aan nadenken, creativiteit, concentratie en psychische rust.
Vergeet je telefoon wat vaker. Wees rebels – laat hem thuis. Of wees iets minder rebels, en schakel je mobiele internet uit voor de dag. Niet alleen kun je zo beter alleen zijn – je kunt zo ook beter aandacht geven aan de mensen die je tegenkomt gedurende je ‘onverbonden’ dag.
4. Ontwikkel je sociale vaardigheden
Veel onzekere mensen zien de smartphone als een uitvlucht. Je kunt sociaal zijn zonder het ingewikkeld te maken. Menselijk contact zonder de vuiligheid. Makkelijk. En bovendien wenselijk – omdat je dankzij deze afstand jezelf beter voor kunt doen dan je bent. Veel socialer, gezelliger en spontaner.
Via messaging en social media kun je zijn wie je van binnen bent. Wie je zou zijn als je niet zo onzeker zou zijn in de ‘echte’ wereld.
Het enige probleem is dat de realiteit je vroeg of laat inhaalt. Je onzekerheid gaat niet weg. Hij wordt groter. En je sociale vaardigheden worden zwakker. En ondertussen groeit het gevoel van leegte en eenzaamheid in je hart.
Hoe doorbreek je deze neerwaartse spiraal? Door te investeren in je sociale vaardigheden. Leer de kunst van het aanknopen van kletspraatjes. Leer wat je kunt zeggen, hoe je contact kunt maken, hoe je een betere luisteraar wordt en hoe je omgaat met ongemakkelijke situaties.
Hoe beter je sociale vaardigheden, des te groter je vermogen om die leegte op te vullen en je eenzaamheid te verhelpen.
5. Voel je verbonden op een nieuwe manier
Ja, die smartphone in je zak geeft je het gevoel verbonden te zijn met de hele wereld. Maar weet je wat? Dat kun je ook ervaren zonder smartphone. Sterker nog – de manier van verbondenheid waar ik het over heb ervaar je alleen zonder smartphone.
Waar ik het over heb? Simpele mindfulness. Je aandacht in het hier en nu houden. Je verwonderen over de schoonheid van de wereld. En echt van binnen voelen dat alles met elkaar in verbinding staat. Dat je deel uitmaakt van een prachtig ecosysteem in een omvangrijk heelal.
Overal is leven. Planten, vogels, insecten, mensen. Kijk een ander diep in de ogen, en besef dat we meer hetzelfde zijn dan verschillend. Dat we allemaal zijn ontstaan uit hetzelfde sterrenstof, en dat we in de basis allemaal worstelen met dezelfde vragen, gevoelens en problemen.
Dit gevoel van verbondenheid is vluchtig. Soms voel je het, en soms is het weg. Maar het helpt je snel opladen. Het helpt je beseffen dat je niet alleen bent – dat je dat nooit geweest bent. En dat je smartphone je dit gevoel van verbondenheid nooit kan geven.
Kijk omhoog en ga de wereld in
😘 Een kusje en een hartje, het is een van de meest populaire emoji’s op dit moment. Ik ontvang hem regelmatig van vrienden en familie – en ik ben er altijd blij mee.
Maar toch – ik krijg liever de echte kus, en de echte knuffel. De echte tranen van het lachen. De echte glimlach.
Want weet je, het voelt tóch anders. Het heeft meer waarde, meer diepgang en het vervult de echte behoefte naar warmte, liefde en aandacht. Meer smartphone gaat je eenzaamheid niet oplossen. Echt menselijk contact wel.
Ook al is het soms eng en ingewikkeld.
Reacties
je hebt helemaal gelijk! als ik ‘s morgens opsta om 6 uur kijk ik als eerste wat er nieuw is op facebook etc… zucht.. is idd niet echt oke! ik ga het overslaan!!
Wat een geweldig artikel!
Prachtig ook geschreven!
Heel mooi artikel. Heeft iemand weleens de Disney film Wall-E gezien? Als we ons er niet meer bewust van zijn met dit gedoe worden we net zoals die mensen uit die film.
Je hebt helemaal gelijk
Ik heb eens geleerd van een huisarts dat overal waar “te” voor staat niet goed voor je is! Dus denk ook aan balans – balans – balans!!
Jelle, je hebt gewoon helemaal gelijk. Ik verlang naar het vroegere contact. Toen de mensen nog in elkaar geintereseerd waren. Toch maar een virtuele hug voor nu van mij.
Prachtig artikel, zo vanuit het hart geschreven. Een vorm van verbondendheid!
Jelle,
Prachtig artikel.
Wat jaartjes ouder dan jij dat bent, heb ook ik het geprobeerd.
In de veronderstelling dat het de enige manier was om bij te blijven met mijn kennissen en vrienden.
Deed mezelf teveel geweld aan en wist dat ook. Vond het heel vaak oppervlakkig maar had een beroerde diagnose nodig om mezelf te bevrijden van de hippe leegte die social media heet.
Heel mooi dat jij zo eerlijk durft te zijn.
Lieve groet en een mooie week,
Malika
Ik heb een nieuw woord geleerd vandaag:
PHUBBING!
Het betekent zoiets als dat je op je telefoon zit te staren in sociale situaties.
Er is een (Anti)phubbing Website (die je overigens niet op je mobiel kan zien- we waren tegen phubbing, weet je nog?) en Een phubbingfacebookpagina, waar je notoire phubbers op de wall of shame kan zetten (gaat wat ver, geef ik toe).
Beste tip die ik heb gehoord tegen phubbing:
Laat alle ‘tafelgasten’ hun telefoons (en desnoods tablets) op een stapel leggen. Degene die het eerst zijn toestel durft te pakken, betaalt de rekening (/trakteert/verzin zelf iets)
(Ps. Geen phubbing at this moment. Ik zit helemaal alleen op de kakdoos)
Zelf ben ik heel blij met social media, het heeft mijn leven verrijkt. Heb veel nieuwe mensen leren kennen uit andere landen waar ik mee chat op fb.
Als ik met mensen face to face praat laat ik mijn telefoon in de tas. Misschien een tip je hoeft niet met iedereen bevriend te zijn op fb, ik ben zelf heel selectief en ontvriend soms mijn fb.
Beste Jelle,
dat was een mooi artikel en me helemaal uit het hart gegrepen. Sinds een poosje werk ik , hier in Finland , in een tehuis voor mensen met Alzheimer. Een prachtig huis waar de eigenaar echt haar uiterste best doet om het leven goed te laten zijn. Elke vorm van aandacht daar werkt telkens weer zo mooi uit en het is altijd wederkerig; beide partijen worden er gelukkig van. Net vertelde ik het een vriendin en zij maakte me attent op de film ‘A life inside’. Als ik het goed begrepen heb, onderstreept die film jouw verhaal.Verder word ik altijd verdrietig als ik zie dat mensen bij elkaar en ondertussen zo mijlen van elkaar verwijderd zijn. Armoede: die smartphones. We moeten die dingen echt leren gebruiken en ons er niet door laten overrulen. Bedankt voor je artikel. Ik hoop dat het veel weerklank vindt.
Hoi Jelle, een artikel naar mijn hart. Ik ben een maand of wat geleden van FB afgegaan. Wat een rust en extra tijd. Moet wel even wennen dat ik nu ook nieuws van bijvoorbeeld mijn kinderen mis – iedereen gaat er maar vanuit dat je het wel via FB te horen krijgt. Maar dat zal wel een kwestie van wennen zijn.
Toch een kritische kanttekening: ik heb 2 kinderen met autisme. De social media hebben voor hen bij het opgroeien het verschil uitgemaakt tussen volledig isolement en toch een vorm van sociaal contact hebben. Mijn jongste zoon heeft na 8 jaar contact via de chat afgelopen zomer voor het eerst zijn beste vriend uit Zweden ” live” ontmoet. Hij is 2 weken bij hem komen logeren en wat hebben ze een plezier met elkaar gehad. Dan mag je toch ook dankbaar zijn voor wat de social media ons aan nieuwe mogelijkheden geeft!
Prachtig artikel!
Dit is een van mn favoriete artikelen van sochicken, het is allemaal zo waar! Vooral het stukje over die smileys raakt me. Ikzelf heb er ook last van, dat ik bijvoorbeeld sommige goede vrienden amper zie maar wel continu via social media “spreek”. Maar ik ga eraan werken, bedankt voor de tips!
Hi,
Prachtig artikel. Beschrijft denk ik hoe een groot gedeelte van de mensen zich stiekem voelt, maar niet durft te zeggen.
Ik ben een anti-social-media-mens; geen facebook, twitter of wat dan ook. En ik mis zogenaamd van alles, maar ik mis geen dingen die er echt toe doen.
Onlangs ook Whatsapp verwijderd en binnenkort stap ik over op gewoon weer een oude Nokia, om te gebruiken waarvoor een telefoon bedoeld is; bellen.
Merkte dat ik zó onrustig werd van al dat ge-app! Het idee alleen al dat dat ding constant maar af gaat.
Ik wilde gewoon weer met mensen praten. Aan een kassa, in een metro, op straat de weg vragen. Zonder al die apps ben ik zoveel meer in het moment gaan leven, bezig met Zijn en niet naar een scherm aan het staren.
Kan het iedereen aanraden; leven in het hier en nu, niet op een scherm.