1. Grenzen aangeven is simpel als je het bij jezelf houdt
Er valt geen discussie te voeren over jouw gevoelens. Als jij zegt dat je je gekwetst voelt dan is dat wat het is. Dan kan een collega zeggen: ”dat is onzin”, maar dat neemt niet weg dat jij je nog steeds zo voelt.
Dus? Als je je grenzen wilt aangeven is het slim om dicht bij jezelf te blijven.
- “Ik vind het niet prettig als je zo tegen me praat. Je geeft me het gevoel dat ik een klein kind ben.”
- “Ik krijg het gevoel dat je me niet serieus neemt als je je werk zo laat oplevert. Ik wil je vragen hier beter op te letten.”
- “Luister – allemaal leuk en aardig, maar ik word hier heel ongelukkig van en ik wil je vragen ermee te stoppen.”
- ”Ik weet dat je het goed bedoelt, maar dit geeft me gewoon een beklemmend gevoel. Dus ik heb het liever niet.”
Geen discussie mogelijk.
2. Je grenzen aangeven is niet egoïstisch
Nee – echt niet. Door je grenzen aan te geven leer je anderen hoe ze met jou om moeten gaan.
De meeste mensen in je leven willen dat jij gelukkig bent. En als jij ze de gereedschappen geeft om je daarmee te helpen, dan zullen ze die gebruiken. Je grenzen zijn deze gereedschappen.
- Als mensen weten dat jij gelukkiger bent als je regelmatig tijd voor jezelf krijgt, dan is de kans groter dat ze rekening met je houden.
- Als iedereen weet dat jij niet gediend bent van grapjes over je excentrieke kapsel, dan zullen ze een ander onderwerp kiezen.
- Als je duidelijk laat blijken wat je wel en niet leuk vindt, dan kunnen anderen erop aansturen zodat je het vaker naar je zin hebt.
Het punt is: jouw geluk is jouw verantwoordelijkheid. En mensen kunnen je gedachten niet lezen. Als je anderen niet laat weten dat ze over je grenzen gaan, dan zullen ze zich ook niet aanpassen.
Als ze het wel weten, dan geef je ze in ieder geval een kans te veranderen. En waarschijnlijk zullen ze hun gedrag met liefde aanpassen.
3. Duidelijk je grenzen aangeven verbetert relaties
En het is best logisch hoe dat werkt:
- Mensen hebben meer respect voor mensen die hun grenzen aangeven.
- En daardoor behandelen mensen je beter, dus ontstaat er aan jouw kant minder frustratie.
Het is veel interessanter om met mensen om te gaan die weten wat ze wel en niet willen, en die niet over zich heen laten lopen. Voetvegen zijn niet inspirerend. Door minder voetvegerig te zijn word je een interessanter persoon.
Soms voelt het moeilijk om terug te duwen en je grenzen aan te geven. Maar vergis je niet: het kweekt onwijs veel respect als je het goed doet.
En relaties zijn gebouwd op wederzijds vertrouwen en respect. Je grenzen aangeven maakt je een interessanter, authentieker en respectabeler persoon.
Ook al voelt het soms tegenstrijdig.
4. Grenzen aangeven maakt je vrijer
Door je grenzen duidelijk aan te geven kun je afrekenen met gedrag dat je naar beneden trekt. Met manipulatie en bemoeienis.
Je pakt je leven terug en wordt niet langer geleefd. Heel belangrijk. Want dat geeft je de ruimte om je hart te volgen en je leven vorm te geven op een manier die jou het meest gelukkig maakt.
En dat wil niet zeggen dat je die mensen niet langer aardig vindt. Vaak juist omgekeerd. Je kunt anderen meer accepteren zoals ze zijn, en dankzij je nieuwe assertiviteit lukt het jou om gewoon jezelf te zijn.
Grenzen aangeven – simpele oefening
Wil je beter worden in je grenzen aangeven? Doorloop dan deze simpele oefening wanneer je merkt dat je grenzen worden overschreden.
- Geef aan dat de ander over je grens gaat. Zie de voorbeelden bij tip 1. Houd het bij jezelf, zodat er geen ruimte is voor discussie. Meestal is dit voldoende. Zo niet, ga naar stap 2.
- Herhaal je boodschap. Kies eventueel andere woorden om het glashelder te maken dat je niet gediend bent van dit gedrag: ”Luister, zoals ik al zei vind ik het echt niet prettig als je op deze toon tegen me praat. Dus ik vraag je ermee te stoppen en me te behandelen als een volwassene.”
- Laat weten wat je zult doen als de ander door blijft gaan. Dreig niet, maar geef aan dat je je terugtrekt uit de situatie als het gedrag niet wordt aangepast. ”Als je dit blijft doen dan stop ik ermee”, ”Als je me zo blijft behandelen dan ga ik er vandoor.”
- Pak door als de ander niet stopt. Verlaat de kamer, stap uit het project of ga de deur uit. Je doet dit niet uit passieve agressie. Maar om jezelf te beschermen vanuit zelfliefde. Je geeft een duidelijk signaal dat je niet met je laat sollen.
Word niet boos. Blijf kalm en rustig. Maak er een simpele oorzaak-gevolg situatie van. Je legt de keuze bij de ander. Als hij je grenzen niet respecteert, trek jij je terug uit de situatie. Zonder oordelen of woede.
Online cursus assertiviteit
Door je grenzen te bewaken maak je het leven leuker en duidelijker voor jezelf én voor de mensen om je heen.
Wil je online begeleiding bij het vergroten van je assertiviteit? Schrijf je dan in voor mijn online cursus voor meer zelfvertrouwen en assertiviteit.
Meer informatie over deze online cursus…
Reacties
Ik moet weeral eens bekennen dat ik het volledig met jou eens ben . Uw opmerking over het kalm en rustig aangeven is zeker van essentieel belang , ik zou het echter nog meer zwart wit willen stellen ; zeker als het gaat over intense relaties , zoals gezin-familie-werk.Meestal geven mensen deze punten aan in een ruzie of ongezonde discussie met een hoog emo-niveau. Ik merkte in de university of life dat het veel beter werkt als je dit aangeeft met een lieve toon .Zoals bijvoorbeeld in een man-vrouw relatie kunnen de woorden “je weet dat ik je graag zie , maar ik vind het zo erg dat je mij soms zo behandeld , of dat ene tegen mij zegt .Neem me zoals ik ben , uiteindelijk meen ik het goed” . Ik zou ook aanraden deze gesprekken strikt persoonlijk te houden , zeker nooit in het bijzijn van anderen .
Dag Jelle,
Wat ik mis in je goede tips voor het bewaken van grenzen: er zijn mensen die héél gevoelig zijn. Het zou denk ik goed werken als zij zich daarvan bewust zijn en dat ook benoemen. Normale omgang kan niet altijd heel verfijnd en voorzichtig zijn. Er zijn culturen waar dat wel zo is, dat vraagt veel aandacht, op eieren lopen. De keerzijde daarvan in die culturen is dat mensen ook hard en onverschillig kunnen zijn tegen mensen waar zij geen belang bij hebben. In Nederland zijn we daar wat gemiddelder in: beetje slordiger in de omgang maar ook minder hard.
Als zeer gevoelig persoon kun je wel je grenzen bewaken, iets aangeven en tegelijkertijd actie/impact bij jezelf houden.
Ik lees je site altijd met veel interesse maar reageer meestal niet.
Dit onderwerp is echter iets wat mij heel na aan het hart ligt.
Ik heb namelijk heel veel moeite met assertiviteit, ik kan heel moeilijk voor mijzelf opkomen wanneer ik iemand tegenover mij heb met een dominanter karakter dan ik zelf.
Vooral op het werk is dat een groot probleem.
Zolang mijn collega’s maar bij mij passen en mijn leidinggevende een menselijke houding heeft gaat het goed en lever ik 150%.
Heb ik echter een leidinggevende die mij volkomen uit balans brengt, dan ben ik nergens meer.
Ik weet geen weerwoord te geven en sla alles in mijn lichaam op.
Ik krijg enorme stress en als gevolg daarvan allerhande lichamelijke reactie’s.
Uiteindelijk heeft dat er toe geleidt dat ik ruim 2 jaar geleden een klaplong kreeg door alle stress en thuis kwam te zitten. Sinds die tijd heb ik nog 1 keer een andere baan gehad maar ook daar liep ik tegen een collega aan die de normale, menselijke omgangvormen thuis had gelaten waardoor ik uiteindelijk maar ben opgestapt na 2 maanden.
Wat wil ik hiermee zeggen: ik weet dat het beter voor mijzelf is assertiever te worden en zoals jij (en velen met jou) het doet voorkomen, lijkt dat heel eenvoudig maar helaas is het voor mij, in de praktijk, vrijwel onmogelijk…..
Wat kan ik hier aan doen?
Waar kan ik leren om wel op het juiste moment voor mijzelf op te komen?
Je grenzen aangeven is moeilijk. Maar het proberen waard en doorzetten, is mijn ervaring. Mensen kijken eerst heel raar: huh……zegt ze nee en proberen op je in te praten. Niet toe geven, herhaal wat je wel of niet wilt, net een kapotte grammofooonplaat. !!!
Blij met deze informatie maar ik mis één ding. Het is iets dat een goeie therapeut me ooit vertelde. Zij zei: Als je meer je grenzen gaat bewaken, verwacht dan geen applaus. Er zullen namelijk ook mensen op je pad komen die echt geen boodschap aan die grenzen van jouw hebben. Ze zullen aansturen op schuldgevoel of je voortdurend vertellen dat ze niet snappen waarom je geen tijd of aandacht voor ze hebt. Dat niet snappen is een manier om het niet te hoeven accepteren. Realiseer je dan dat dat hun probleem is en blijf bij jezelf. En realiseer je ook dat het hard werken is maar……..niet voor niets!
Ik ben het met de reactie van Martine eens..Ik herken mezelf daarin heel goed. Ik heb al veel dingen geprobeerd om assertiever tezijn, maar toch lukt het me vaak niet. Ik heb vaak het idee dat anderen mensen weten dat je niet assertief bent. Ik kan ook heel moeilijk omgaan met mensen die dominanter zijn dan ik, vaak vreet dat ook aan mij en krijg ik gezondheidsproblemen van.