Waar laten we een lange puber?
Alsof 2020 nog niet vreemd genoeg was (pandemie, overspannenheid, de nare winterse lockdown), eindigden we het jaar lekker naïef.
Verhuizen lag niet in mijn plan voor de komende jaren. Dat had een paar redenen:
- Ik was veel te trots dat we onze hypotheek hadden afgelost, en wilde die vrijheid eigenlijk niet kwijt.
- Ik had mezelf inmiddels een ik woon in een ‘tiny house’ identiteit aangemeten en daar wilde ik niet perse vanaf. Bovendien was ons huis technisch gezien groot genoeg.
- Ik was gek op onze buurt, onze lieve buren en de locatie ten opzichte van het historische centrum van Delft.
- Ik heb best wel een hekel aan klussen en verhuizen. Ik word er meestal een beetje ongelukkig van en krijg dan veel zelfmedelijden, zoals ik dat twee jaar geleden ook deed.
- Ik had geen zin in de welbekende huizenmarktwedloop. We hadden genoeg vrienden en kennissen zien worstelen en ik zag het niet zitten.
- Ik vond het leven met een lockdown (herinner je je de avondklok nog?), een bedrijf en een rebelse peuter wel uitdagend genoeg voorlopig.
Maar goed, ik hield mezelf ook wel een beetje voor de gek. Want hoe sneller Jake begon te rennen, des te kleiner het huis begon te voelen. En als er andere mensen met kids op bezoek kwamen was het voor mij eerder claustofobie dan gezelligheid.
Billy had al vaker laten vallen dat hij wel zou willen verhuizen. En toen ik tijdens een van mijn coronawandelingen voor het eerst sinds 2007 weer eens een stuk van The Magic of Thinking Big luisterde kreeg ik het ineens in m’n bol: ”Weet je wat? We gaan dit gewoon doen. Ik wil verdorie een tuin waar ik een radslag in kan maken!”
”Ik wil etentjes kunnen geven voor groepen vrienden. Ik wil dat Jake lekker kan rennen in huis.”
En niet onbelangrijk: Ik wil niet in dit huisje wonen als Jake over tien jaar een lange puber is geworden – waar laten we zo’n enorm lijf?!
Dus daar gingen we dan
”Oké, laten we het doen Bil.” Een beetje excitement in die saaiste en meest deprimerende lockdown kon geen kwaad.
Billy: ”Oh, dit huis staat al drie maanden te koop. Moet wel veel aan gebeuren. Zullen we gewoon nu langsfietsen?”
”Maar het regent!”
Dus wij in de regen op de fiets, Jake achterop. Iedereen kletsnat – maar leuk huis.
Op de laatste dag van 2020 regelde Billy een bezichtiging. Na een paar dagen en drie keer bieden was de deal ineens rond. Tot zover onze ervaring met de hysterische huizenmarkt.
Het bleek best een project
Er was natuurlijk wel een reden dat dit huis al drie maanden te koop stond, zelfs in de huizenmarkt van 2020. ALLES moest gedaan worden.
We wisten natuurlijk wel dat het een flink project zou worden. En ja – ik wilde het natuurlijk perse compleet verduurzamen. Want zo’n kans krijg je maar één keer. Maar hoe heftig kan het zijn, toch?
Onze aannemer kon snel beginnen – ook een wonder in deze tijd. Eind maart kregen we de sleutel en gingen we aan de klus.
Slopen, afvoeren, isoleren, PURren, kitten, ventilatiekanalen trekken, schuren, gronden, schilderen, snoeien, offertes regelen, de aannemer aansturen. Plannen maken, knopen doorhakken, alles online bestellen (want de winkels waren gesloten of ingewikkeld door de lockdown), drie keer een verkeerde douchedeur bestellen en weer retourneren – je kent het wel.
Ondertussen was Jake twee geworden en opende hij vol trots het peuterpuberteit seizoen. En net als we onze week precies in balans hadden (“dan kunnen we die dag klussen en die dagen werken”), begon Jake te hoesten en liep alles in de soep.
Hoe langer de verbouwing duurde, des te meer we het gevoel hadden dat we gevangen zaten in een eindeloze tunnel vol met kitspuiten en hoogglans lak. Want hoewel we al zoveel hadden gerealiseerd en we hulp kregen van familie en vrienden, moest er nog steeds zo-ontzettend-veel-gebeuren.
We waren oververmoeid en we hadden er geen zin meer in.
Terwijl de samenleving langzaam weer open ging en de terrassen volstroomden, voelde het alsof wij de lockdown voor onszelf met een paar maanden verlengd hadden. Het leek alsof we die laatste dag van 2020 een tunnel in liepen, waar we nu pas (begin augustus 2021) uit stappen.
En ik kan je zeggen: ik ben dolgelukkig dat het achter ons ligt!
Tijd om leuke dingen te doen
In zekere zin ervaren we dit gevoel natuurlijk allemaal nu. Na alle lockdowns en ellende kunnen we weer een beetje leven. Als springende koeien die voor het eerst de wei in mogen.
Eind juli zijn we eindelijk verhuisd naar ons nieuwe eco-vriendelijke stulpje in Delft. We hebben meer ruimte, meer daglicht en ons huis stoot geen grammetje CO2 of fijnstof uit. En de plafonds zijn drie meter hoog, dus hier kan Jake gerust een lange puber worden.
Ik voel me een beetje als een tiener aan het begin van de zomervakantie. Plotseling valt al het huiswerk weg en is er open ruimte. De dag na de verhuizing (die super vlot verliep dankzij een groepje geweldige vrienden) was mijn eerste gedachte: OMG we hoeven niet meer te klussen!!! 😭 Wat ga ik doen met al tijd TIJD?!
Wat heeft al dat geklus me geleerd?
Een paar dingen:
- Billy en ik zijn behoorlijk naïef als het op dit soort grote projecten aankomt. Dat is zowel een mankement als een talent. Want nu het allemaal achter de rug is ben ik dolgelukkig met m’n nieuwe stulpje. Maar als ik dit allemaal van tevoren geweten had was ik er absoluut nóóit aan begonnen.
- Ik ben best goed in klussen, maar ik word er ook ongelukkig van. Aan de andere kant: het feit dat we bereid waren om zoveel te verbouwen is de enige reden dat we snel een huis konden kopen in deze tijd – onder de vraagprijs!
- Het geeft me onwijs veel voldoening om mijn huis volledig te verduurzamen. Het is een beetje zoals met overgaan op vegetarisch eten: ik ben blij dat ik gewoon niet meer mee hoef te doen aan het veroorzaken van meer ellende. Het voelt heel fijn om na al die jaren eindelijk te kunnen wonen zonder CO2 en fijnstof uit te stoten.
- In de enorme uitzoekerij rondom de verduurzaming merkte ik ook hoe leuk ik het vind om hiermee bezig te zijn en over na te denken. Wellicht kan ik daar iets mee in de toekomst?
- De Broednestmethode werkt ook tijdens een verbouwing. Vanwege tijdgebrek ging ik bijvoorbeeld ’s avonds nog naar het huis om één klusje af te ronden (zoals één muur witten). Uiteindelijk hielpen al die kleine stappen ons om in beweging te blijven en de moraal hoog te houden. Zelfs als we doodop waren en echt geen zin meer hadden. Maar ook nu na de verhuizing helpt het me. Elke dag een doos uitpakken, elke dag een kleine stap zetten (zoals een lamp ophangen) – zo raakt het huis vanzelf steeds meer af.
- Hoewel ik geniet van onze ruimere woning, ben ik (gek genoeg) nog niet volledig overtuigd van de voordelen van groter wonen. Het voelt vooral als luxe die voor een deel overbodig is. Het is heerlijk om wat meer ruimte te hebben, maar het is zeker niet essentieel. Overigens was dit de enige woning die te koop stond en voldeed aan onze minimale eisen, we hebben dus wat meer ruimte dan we nodig hebben. Dus hoewel ik zelf inmiddels niet meer ‘tiny’ woon, blijft mijn advies staan: kleiner wonen is meestal een slimme stap richting meer (financiële) vrijheid.
Mijn belangrijkste inzicht: Het is soms nodig om tijdelijk uit balans te raken om je dromen waar te maken. Dat is oncomfortabel, maar het is vaak de enige manier.
Het was nodig toen ik de boeken schreef, het was nodig bij het organiseren van de adoptie van Jake, het was nodig toen ik het Broednest ontwikkelde (hoewel het daar net over het randje ging) – en het was nu ook nodig.
Als we perfecte balans hadden bewaard tijdens de verbouwing dan had het anderhalf jaar geduurd. Door tijdelijk uit balans te raken werd het mogelijk om onevenredig veel aandacht te leggen op één gebied ten koste van andere levensgebieden, zodat we daar in korte tijd veel konden bereiken.
De kunst is om vervolgens snel de balans weer te herstellen. Gelukkig zijn Billy en ik daar heel goed in geworden de afgelopen jaren:
- We nemen extra rust.
- ”Ik heb geen zin om te koken”-voedsel maakte snel weer plaats voor gezond eten.
- We zijn allebei weer rustig begonnen met sporten.
- We spenderen meer tijd met z’n drietjes.
- Ik mediteer weer iedere ochtend 30 minuten op mijn nieuwe zolder.
- We hebben weer tijd voor familie en vrienden.
En – niet onbelangrijk – we doen weer leuke dingen. Zoals naar het strand gaan, overnachten in het bos of een road/boat-trip naar Zweden!
Soms mogen we blij zijn dat we niet alles van tevoren weten. Het zijn ten slotte meestal de oncomfortabele periodes in ons leven die ons uiteindelijk een heleboel leren en opleveren. Ik was hier nooit aan begonnen als ik wist hoe zwaar het zou worden – dus ik ben nu blij dat ik een beetje naïef was.
Want na al dat gepuf en gekreun is het doel bereikt: We wonen nu in een huis met een tuin waar ik een radslag in kan maken én tijd om te leren hoe ik radslagen maak.
Maar misschien ben ik ook naïef over mijn radslag-capaciteiten – we zullen zien.
Onrustig en opgejaagd gevoel verminderen
Een onrustig en opgejaagd gevoel kan je leven goed verpesten. Alles voelt moeilijker, stroperiger, je wereld voelt kleiner en het is moeilijk om te ontspannen en simpelweg gelukkig te zijn.
Gelukkig zijn er manieren om dit gevoel snel te verminderen. In deze Bundel behandelen we beproefde methodes om af te rekenen met een onrustig en opgejaagd gevoel.
Deze cursus ontving een gemiddelde waardering van 9,3 door duizenden deelnemers.
Reacties
Hallo beste Jelle wat is het weer een feestje je verhaal te lezen. Ik geniet ervan. Ik word ook bevestigd in mijn idee dat het goed is te delen met mensen, zoals ik ook in mijn werk als psycholoog al lang doe. Juist als houvast voor de ander en dat diegene niet alleen staat, etc. En dan op opbouwende wijze! Dank dus daarvoor!!! Ik geef praktisch al mijn cliënten jouw site door en noem je boeken en je trainingen. Zodat zij ook tijdens en na de behandeling gevoed kunnen worden en hun ontwikkeling door kunnen zetten. Al velen hebben je boeken gekocht! Ik ben dus erg blij met jouw blogs en blogs enz. En ook voor mezelf. Dank je Jelle! Heel veel plezier en geluk in jullie nieuwe huis. Ik heb ooit ook een huis uit 1910 verbouwd en weet hoe het is! Al die onverwachte tegenslagen ha ha, maar ook de kennis die je opdoet en het plezier. Hartelijke groet Diana van de Wetering 2Floreer
Dankjewel Diana, wat tof om te horen! 💛😊
Wat fijn dat jullie aan het eind van de tunnel zijn gekomen!!! Geniet ervan, je hebt het dubbel en dwars verdiend! Ik heb tijdens onze verbouw- en verhuisperiode (en die duurde maar 2 maanden) ook regelmatig geroepen: dit doe ik dus echt noooooit meer! Maar inmiddels weet ik, als je er eenmaal woont, vergeet je al die ellende ook al snel weer. En wat is het ook goed om jezelf zo af en toe eens flink tegen te komen, leerzaam vooral!
De afgelopen maanden heb ik best wat heftige dingen meegemaakt en ik heb ontdekt dat als ik van mezelf kan accepteren dat ik even volledig de kluts kwijt ben, dat mijn emoties alle kanten opvliegen, omdat wat er gebeurt gewoon te veel en te heftig is, dat ik dan na een of een paar dagen alweer veel rustiger ben. Dat gaat vanzelf, daar hoef ik niks aan te doen. Behalve dus: de storm laten razen zolang hij duurt. Laten gebeuren. Iedere poging om er tegenin in te gaan of het te ontkennen of eraan te gaan ‘klussen’ (zo noemt mijn meditatie-juf dat), maakt het erger en kost onnodig veel energie.
Het is wat je zegt: oncomfortabel, heel oncomfortabel. Ik schrik daar nog wel van en dan wil ik er dus controle over krijgen. Maar omdat het nu een paar keer vlak na elkaar gebeurde, merk ik het echt: laten zijn, het is oncomfortabel en dat is prima, het wordt vanzelf weer rustiger.
Ik dacht: ik schrijf het even op, dan onthoud ik het beter ;-)
Mooi Nynke, en helemaal waar als je het mij vraagt. 😊
Dag Jelle, altijd weer fijn om je open en opbouwende (zelf) commentaar te lezen! Leerzaam, maar zeker ook gewoon fun om over jullie schouder mee te kunnen kijken;-) Geniet lekker van jullie welverdiende vakantie!
Hoi Jelle,
Ik vind jou verfrissend en eerlijk.
Zonder jezelf te sparen deel jij jouw ervaringen.
En het mooie is dat jij ze niet door iemand zijn strot duwt , maar de eigen grijze massa in beweging laat komen 😆😆
Mooi van jou.
In de zaterdagkrant van het AD stond een leuke rubriek van Joost Prinsen. Hij is ermee gestopt. Is het misschien iets voor jou??
Met warme groet
Natasja
Dag Jelle,
hier ook een verbouwing gedaan in mijn voormalige appartement.. en dan in het midden van de verbouwing (terug) verliefd geworden op mijn eerste liefde (begin 2016).. met alle vertragingen als gevolg. Verbouwing gestart met allerbeste materialen want was voor mezelf.. en uiteindelijk dus verkocht om samen met hem iets te kunnen kopen. Na al dat verbouwen (én de spanningen in de relatie als gevolg) wou ik absoluut niet terug verbouwen.. Wij kochten uiteindelijk een strobalen woning die voor 90% voldeed aan onze wensen (verhuisden vlak voor lockdown 1, naar een regio waar we letterlijk niemand kenden… over isolement gesproken…). Hier ook zeer blij dat we ons steentje kunnen bijdragen aan een betere wereld en zeer aangenaam wonen :)
Veel succes in de nieuwe woonst!
Weer een heerlijk, eerlijk en oprecht verhaal. Elke nieuwsbrief geeft moed en een positieve kijk op het leven. Ik kan soms echt last hebben van het huidige akelige covid-klimaatverandering-vaccinatie-polarisatie spook maar jouw kijk op de wereld tilt me daar telkens weer uit. Dank je wel daarvoor. En geniet van jullie nieuwe huis! Well done!
Hoi Jelle, dank voor je mooie en eerlijke verhaal. Zou je misschien ook eens iets willen vertellen over hoe jullie een hypotheek hebben gekregen als zelfstandig ondernemers? Want dat zijn jullie toch allebei? Ik hoor van vrienden dat het vrijwel onmogelijk is en ik zou als zzp-er ook graag eens een huis kopen ipv huren. Echt knap hoe jullie dit allemaal voor elkaar hebben gekregen. Geniet maar lekker van alle vrije tijd!
Hoi Danielle! Als je drie goede jaarcijfers kunt laten zien dan is het (in mijn ervaring) meestal geen probleem. De problemen ontstaan wanneer je nog geen drie jaarcijfers hebt, of wanneer een of meerdere jaarcijfers nog erg laag zijn (omdat je net gestart bent). We hebben sowieso verre van maximaal geleend en ook spaargeld gebruikt – dat helpt ook een heleboel omdat de bank dan minder risico loopt. Ik hoop dat dit helpt!
Succes en bedankt voor je reactie! 😊
Oh wat heerlijk is het toch weer om de maandag te beginnen met jouw geschreven woorden. Ik geniet van de herkenbaarheid, de steun die eruit spreekt, en ik lach me echt mijn kont aan flarden om hoe je schrijft. Wat dapper van je en wat hoopgevend om te lezen hoe je hiermee omgaat. Ik ben door Corona een schijterd geworden, ik realiseer me nu dat ik veel te voorzichtig ‘op mijn energie zit’! Dank je Jelle! Ik wens en gun jou Billy en Jake alle geluk, good moods en liefde in jullie nieuwe safe space. Anke, een grote fan.