“Maturity is achieved when a person postpones
immediate pleasures for long-term values”
Joshua L. Liebman
Volwassen worden gaat niet automatisch
Nee. Ouderdom komt automatisch. Rimpels komen automatisch. Stramme gewrichten krijg je ook cadeau. Maar volwassen worden is iets dat je zelf doet. Iets wat niet in je schoot wordt geworpen.
Ja – natuurlijk word je automatisch voor de wet volwassen. Je mag ineens roken, drinken en autorijden. En mensen gaan plotseling ‘mevrouw’ of ‘meneer’ tegen je zeggen. Allemaal prima.
Maar die dingen maken je niet echt volwassen – eerder gewoon oud. Ouder worden kan iedereen. De vraag is vooral: heb je je jaren aan levenservaring ook gebruikt om volwassenheid te ontwikkelen?
Ben je klaar voor een positieve spiraal?
Ik leer je de snelle & moeiteloze weg naar een positief leven dat overloopt van blijdschap, rust, balans & betekenis. 🎉
In het Broednest volg je onbeperkt tientallen praktische compacte cursussen. Al meer dan 13 duizend mensen gingen je voor!
Hoe ziet echte volwassenheid eruit?
Simpel – een echt volwassen persoon wordt meer en meer als een kind. Maar niet op de manier die je denkt.
Onvolwassen personen gedragen zich als kinderen op alle manieren die we vaak bestempelen als onwenselijk. Ze zijn kleinzerig, egocentrisch, manipulatief, onzeker, dominant, luid, druk en alleen maar met zichzelf bezig. Ze praten veel en luisteren weinig. Ze denken dat de wereld om hen draait en voelen zich snel tekortgedaan.
Volwassen personen gedragen zich als kinderen op alle manieren waarvoor we kinderen doorgaans juist bewonderen. Je ziet speelsheid, onschuldigheid, puurheid. Echte authenticiteit. Kalmte, balans en dankbaarheid. Ze luisteren echt, zijn echt aanwezig en zijn creatief.
Daarnaast zijn ze goed voor zichzelf en hun omgeving. Ze accepteren zichzelf, hun leven en – heel belangrijk – anderen voor wie en wat ze zijn.
Volwassenheid komt soms met de jaren. Maar vaak ook niet. Heel veel oudere mensen zijn verrassend kinderachtig. En een groot aantal jonge mensen is behoorlijk volwassen.
Als je dit leest dan is het waarschijnlijk je doel om meer te worden zoals de tweede categorie. Om je volwassenheid te ontwikkelen zodat je jouw leven kunt verbeteren en tegelijkertijd meer kunt betekenen voor je omgeving.
Goed plan. Laten we eens kijken. Hoe herken je of je echt volwassen bent?
1. Je maakt je ego steeds minder sterk
Je ego – dat stemmetje in je hoofd – vindt het belangrijk om serieus genomen te worden. Volwassen mensen erkennen dit stemmetje, maar beseffen ook dat zij niet dit stemmetje zijn.
Je gedachten zijn de wolken, jij bent de blauwe lucht. Je hebt gedachten maar je bent niet je gedachten.
Volwassen mensen maken hun ego minder sterk. Ze geloven niet alles wat ze denken en leven veel meer in het hier en nu. Daardoor laten ze zich minder meeslepen in negatieve gedachtenspiralen of ongefundeerde sprookjes over zichzelf.
Hoe maak je je ego minder sterk? Door te mediteren, regelmatig te reflecteren met een dagboek en door je gedachten te observeren.
2. Je kruipt uit de slachtofferrol
Zodra je zeurt is het tijd voor een alarmbel. Zeuren is een bezigheid voor onvolwassen mensen. Waarom? Omdat het een grotendeels onzinnige bezigheid is.
Kijk maar:
- De realiteit is wat het is. Daar kun je niets aan veranderen.
- Zeuren over de realiteit verandert niets aan de realiteit. Dus het heeft geen zin om erover te zeuren.
- Wellicht kun je stappen zetten om de toekomst beter of minder vervelend te maken. Maar met zeuren bereik je niets.
- Door te zeuren vul je je hoofd met negativiteit, en sleep je anderen mee in je negativiteit.
- Als je niets kunt doen om de realiteit te veranderen, heeft het geen zin om erover te zeuren. Acceptatie is de enige logische reactie.
Ja – zeuren voelt fijn. Maar dat wil niet zeggen dat het een slimme bezigheid is. Cocaïne voelt ook fijn heb ik gehoord, maar de meeste mensen weten dat het hen niet dient op de lange termijn.
Onvolwassen mensen spenderen heel veel tijd in de slachtofferrol. Ze hebben constant het gevoel dat ze machteloos zijn. Dat het leven hen overkomt, dat het leven tegen hen is.
Volwassen mensen laten het moeras van zelfmedelijden achter zich. Ze zien de realiteit voor wat het is, en nemen hun verantwoordelijkheid. Ze accepteren de situatie en gaan vanuit daar verder.
3. Volwassen worden betekent leren delen
Onvolwassen mensen zijn altijd bang om iets tekort te komen. Ze zijn daardoor altijd bezig met nemen.
- Ze praten teveel en luisteren weinig. Waardoor ze de mensen om hen heen uitputten.
- Ze zijn constant afhankelijk van anderen om hun behoeften te vervullen.
- Ze zoeken oplossingen in dingen die geen oplossingen geven, zoals eindeloos jagen achter status, geld, populariteit etc.
- Ze nemen hun leven al snel voor lief en zijn vooral gefocust op de dingen in het leven die niet goed zijn.
- Ze zijn constant bezig met het vergaren van meer en meer, en voelen dat zij verliezen wanneer ze delen met anderen.
Echte volwassenen pakken het anders aan. Ze beseffen dat ze niets tekort komen. Dat ze goed zijn zoals ze zijn en dat ze anderen daar niet van hoeven overtuigen.
Volwassenen praten minder maar luisteren zonder oordeel, waardoor ze hun omgeving verrijken. Ze investeren in zaken die blijvend geluk en voldoening opleveren zoals relaties, gezondheid en persoonlijke groei.
Ze voelen zich dankbaar voor de dingen die goed gaan in het leven en vullen daardoor hun hoofd met positieve gedachten. Dat geeft ze blijdschap en kracht.
Volwassenen hebben minder nodig om zich goed te voelen. En zijn daardoor geneigd om meer te delen omdat het fijn voelt om anderen te helpen.
4. Je zorgt goed voor jezelf
Roken, overmatig drinken, drugsgebruik, teveel werken, niet sporten, ongezond eten, oneerlijk zijn, beloftes breken, anderen kwetsen en pijn doen – dit is onvolwassen gedrag.
Onvolwassen mensen negeren, ontkennen of vergeten hoe hun acties van vandaag invloed hebben op hun leven van morgen. En op de levens van de mensen om hen heen.
Volwassen personen zorgen goed voor zichzelf. Niet alleen door het nu leuk te hebben, maar ook door te investeren in een betere toekomst. Om elke dag hun toekomstige zelf een kleine gunst te verlenen. Omdat dit ze helpt meer uit het leven te halen én omdat ze op die manier meer kunnen betekenen voor hun omgeving.
Ze neigen naar zelfliefde, zelfacceptatie en goede zelfzorg. Omdat dit dé manier is om uit de slachtofferrol te blijven en je verantwoordelijkheid te omarmen.
Meer zelfvertrouwen – echt volwassen worden
Zelfvertrouwen, zelfrespect en zelfacceptatie vormen de basis onder echte volwassenheid.
Wil je er meer van ontwikkelen? Ik ontwikkelde er een praktische cursus voor, die je helpt meer zelfvertrouwen te ontwikkelen en enkele weken.
Reacties
Hallo Jelle, duidelijk en goed beschreven stuk over ouder worden en volwassen worden. Tijdens workshops die ik mocht bijwonen heb ik veel handvatten aangereikt gekregen, en die deel ik graag met je. Ik denk dat er nog wat eigenschappen bij kunnen die het volwassen zijn/worden beïnvloeden. De kracht van gedachten en woorden: ‘Je bent wie je zegt die je bent’. Als je jezelf op enige wijze negatief bestempeld, zal je dat ook worden. Als je jezelf positief ziet, straal je dat uit. En volwassen zijn houdt ook in dat je de schaduwkanten van jezelf kent. (Altijd te laat op afspraak, bemoeit zich ongevraagd met van alles, zit iets te vaak achter de computer, enz.) Je schaduwkanten kennen, deze kunnen benoemen en daar vervolgens vrede mee te hebben maakt je ook meer volwassen. En als laatste, volwassen worden neemt tijd in beslag. En volwassen worden kent geen finish. Een teken van volwassenheid is het afnemen van het mechanisme jezelf ‘op je huid te zitten’. Ik moet, moet, moet. “Don’t beat yourself up!)
Met groet, Hans.
Jammer dat de link hierheen ‘Ik ben jong’ was. Alsof ‘oud zijn’ negatief is – en je je (zilver)grijze haren moet wegstoppen achter een laag verf, en antirimpelcrème op je gezicht moet smeren wanneer deze (mooie!) tekenen van ouderdom zichtbaar worden. Door de reclame-industrie wordt ‘ouder worden’ al te veel (niet; teveel) als negatief bestempeld, daar doe jij toch niet aan mee…?
Maar goed, dat is een ander onderwerp.
Verder; fijn artikel! (As ever.)
Heb je helemaal gelijk in Anemoon, goeie feedback! 😊
Het lijkt wel of alle àlle artikelen die ik lees, podcasts die ik luister, of mensen die ik spreek van totaal verschillende oorsprong allemaal hetzelfde tegen me zeggen. Alle boodschappen lijken in elkaar te passen. Dit bericht past daar precies in!
‘Je bent niet de denker van je gedachten’, bekijk je gevoelens en neem afstand en rust: ‘geeft niets, mag best, laat maar even’
Zelfs zo eng dat het lijkt of internet een goed profiel van me paraat heeft. Best wel zo eng dat ik me afvraag of mijn partner het bij kan houden…
Alle pijlen wijzen dezelfde kant op, omdat er maar een kant is die je op kunt gaan zodra je aan de slag gaan met persoonlijke groei. 😉
Ik denk dat het voor veel onder ons een mix is..neem nou wat jij onder zeuren schuift…het kan lang blijven ‘zeuren’ in ons…dingen doen pijn en dat is niet zomaar over….ook niet als je besluit om dapper te zijn. Voor mij is het leven een soort van slalom om al dat soort dingen heen…en soms glij je gevoelig uit…dan hoort erkenning van de pijn er ook bij…en de tijd om er overheen te komen
Absoluut. Ik ben zelf ook zeker niet altijd volwassen, en ik veroordeel mezelf ook niet als ik me onvolwassen gedraag. Het mag er zijn, en er is niets mis mee. Wel observeer ik dat volwassen gedrag het leven uiteindelijk moeitelozer maakt, dus daarom wil ik het zelf graag verder ontwikkelen.
Laats las ik een citaat van Oscar wilde waar ik mij wel in kon vinden. “De tragedie van de ouderdom is niet dat we oud zijn, maar dat we jong zijn”. Daarmee bedoelde Oscar natuurlijk niet dat ik als bijna 70 jarige ineens in een jeugdig lijf zou wonen volgens de “young is beautiful criteria”, maar vooral dat mijn geest nog zoveel plannen heeft. Ik realiseer me tenvolle dat ik al zeven levens geleefd heb qua ervaringen. Dat is ook mijn rijkdom waar ik uit putten kan en het waren ook vooral mijn eigen ups and downs die mij goed van pas kwam toen ik als therapeut werkte. Als kunstenaar wil ik nog net zoveel onderzoeken als voorheen en ik hoop nog veel schoonheid toe te voegen. Maar wereldberoemd hoef ik niet meer te worden. Dat maakt alles lichter en speelser. Mijn tijd is wel kostbaarder geworden omdat ik minder levenstijd over heb. Daarom ga ik zorgvuldiger om met mijn energie en geniet ik extra als ik een bijzondere ontmoeting heb met jong of oud. Wat een feest om hart en zielgenoten te mogen aantreffen of mijn levenspad.
Okee dan…. Dan ben ik dus niet volwassen… hmmm
Goed en verhelderend geschreven. Mijn moeder is totaal niet volwassen wat een relatie op welke manier dan ook onmogelijk maakt. Het lukt mij niet mijn dochter dat begrijpelijk uit te leggen. Het is ook bijna niet te begrijpen. Jouw stuk is al naar haar onderweg; Tnx!!!
Zij zijn groot en ik ben klein, dat is niet eerlijk, o nee… ;-)
Mooi stuk.
Ook hoe je het verschil uitlegt tussen kinderachtigheid en jeugdigheid (wat jij eigenschappen noemt die we bewonderen aan kinderen).
Het woord ‘volwassenheid’ heeft voor mij vreemd genoeg geen positieve connotatie.
Ik associeer het met verplichtingen, en met onbuigzaamheid. Het heeft iets definitiefs, alsof je uitgegroeid bent.
Maar je uitleg, daar kan ik me wel in vinden. Zelf noem ik het liever zelfstandigheid, wijsheid en verantwoordelijkheid.
Mooi geschreven. Ik ben dus blijkbaar wel volwassen (met wat grijze haren). Maar in een groep ‘zeur’ volwassenen wordt ik vaak als onvolwassen beschouwd omdat ik niet meedoe met het zeuren. Als ik dan wat jeugdigheid inbreng wordt ik aangekeken alsof ik van een andere planeet kom. Ben blij met dit artikel.
Mooi stukje
maar..
Ook de laatste zin is belangrijk!
Keep up the good work.
Leuk en waardevol artikel, maar ik vraag me wel af of dit echt om volwassenheid draait.
Het is heel mooi om deze dingen te leren, maar of dat volwassen maakt? Ik zou het eerder zoals Sarah wijsheid noemen. Of wellicht emotioneel volwassen.
Ik ben nog onderweg ;), maar accepteer ook dat het prima is om je negatieve kanten te accepteren. Sommige eigenschappen komen wellicht vanuit ego, maar soms ook gewoon vanuit persoonlijkheid/enthousiasme. Wie weet veranderd dat met de jaren, ik ga mijn best doen, maar als ik zeurend in het bejaardenhuis beland dan is dat ook prima ;). Jezelf volwassen vinden en iemand anders niet is immers ook een vorm van ego ;).